Van de andere kinderen kan ik me dit absoluut niet herinneren maar ons meisje van 13 maanden is zichzelf niet. Sinds een week of twee is ze de hele dag aan de jengel en s'avonds valt ze gewoon niet meer in slaap. Ze wil wel maar het lukt haar niet, wederom jengelen afwisselend met echt huilen. Het is ZO vermoeiend, allereerst voor haar maar ik word er zelf ook echt niet blij van , het liefst wil ze dat ik haar de hele dag vasthoudt. Maar in combi met de andere kinderen en mijn groeiende buik is dat gewoon geen doen. Daarnaast slaapt ze nog steeds niet door, dit is niet sprong gerelateerd, ze komt nog steeds 1 tot 2 keer per nacht. Al met al vind ik dit echt pittig. Kan iemand me bemoedigen? Herkennen jullie deze sprong? En hoelang duurt het gemiddeld?
Weet je zeker dat ze niet ziek is, oorontsteking bijvoorbeeld? Jengelen en vastgehouden willen worden en niet in slaap kunnen komen duiden daar wel op.
Heel herkenbaar! Mijn zoontje van 1 jaar is ook sinds een week of 2 en de laatste week al helemaal erg veel aan het jengelen overdag, niks is goed, box niet, niks alleen wandelen en in beweging zijn is leuk. Hij slaapt verder heel goed in is ook echt heel moe savonds, maar sinds dat hij 6 maanden is komt hij regelmatig voor een flesje, vannacht ook van 2 tot 4 aan het huilen geweest. ik weet niet hoelang het duurt, maar ik snap hoe je je voelt.
Bedankt voor jullie reacties @Zohra; nee zeker weten niet ziek. Smiddags gaat het slapen vaak wel goed, soms slaapt ze minder lang dan normaal maar het gaat beter dan savonds. Tempen geeft ook goede temperatuur aan en verder komt ze ook niet ziek over. @Sundance: vermoeiend he Hoop maar dat het gauw over gaat..
Ook herkenbaar hier. Ik mocht de kamer niet eens uit, verlatingsangst denk ik (bij mijn mopje dan). Ik ging (is nu ook nog wel eens nodig) vaak bij de slaapkamerdeur staan (wel in haar kamer) en als ze ging huilen zei ik: sssssstttt (om te laten merken dat ik er was). Dat hielp hier wel. Overdag geen probleem. Een paar weken geleden echte angst, in het donker. Toen deed een nachtlampje wonderen.
Die sprong was vreselijk en duurde weken.overdag zat hij aan mij vast geplakt en sliep hij nauwelijks. Snachts was het nog erger en was hij 2 a 3 uur wakker. Wou alleen mama dus dat was erg vermoeiend. vaker tellen tot 10 en zodra hij sliep met een kop thee op de bank even een moment rust. Gaat gelukkig weer voorbij moet je maar denken
Oeii herkenbaar! Mijn dochter is bijna 14 maanden en sinds anderhalve week ziek. Eerst de griep, toen een buikvirus eroverheen. Heeft een flink ontstoken oor waar de huisarts geen kuur voor wil schrijven maar zelf uit moet zieken... Gevolg in combinatie met de sprong + 3 doorkomende kiezen... Verschrikkelijke nachten en een kind wat niet meer wil eten en nu ook niet meer drinken... Ik hoop dat ze snel opknapt en de sprong door is, want ik herken haar niet meer terug, mijn kleine lieve zoete en vrolijke schat is veranderd in een kleine driftkikker.. Ook zo zielig om te zien.. Sterkte! Ze zeggen dat het over gaat
Wij hebben het een paar weken terug vrij snel opgelost door hem weer bij ons op de kamer te nemen. Maar nu vannacht bleef hij maar doorgaan. Uiteindelijk even terug gezet op zijn eigen kamer. Sliep hij binnen 5 seconden :O
Zijn het geen doorkomende kiezen? heeft mijn zoontje nogal last van gehad de afgelopen periode, ook steeds wakker s nachts en toen hij weer een nacht goed sliep was er inderdaad een kiesje door.
Hihi hier is er ook een aan het jengelen ze is nu 13 maand. Altijd normaal vrolijk maar nu o o zwaan kleef aan bij mij. Snel huilen. Slapen gaat gelukkig goed. Maar ben nu 30 week zwanger met bekkenklachten en verweekte baarmoedermond. Ben aardig stuk. Inderdaad tot 10 tellen en hopen dat het snel voorbij is.
grappig, dit doe ik precies hetzelfde. De tip van het lampje is wel een goeie, thanks, ga ik eens proberen.
Thanks voor de reacties, ben dus niet de enige Fingers crossed dat het niet meer al te lang duurt, zowel voor ons als ons meisje.
Heb ik een maandje terug ook gehad. Na een weekje was het ergste er wel vanaf. Op dit moment wil ze nog wel graag opgetild worden, zeker als ze moe is. Maar ze is nog wel wat uit haar humeur, maar ze krijgt tanden en kiezen tegelijk. Daar zou ik ook niet blij van worden. Af en toe laat ik haar gewoon mopperen/huilen op de grond en dan praat ik wel gewoon op rustige toon tegen haar. Zo weet ze dat ik haar hoor in haar ellende en heb ik toch mijn handen vrij. Als ik dan klaar ben met mijn klusjes gaan we lekker een boekje ofzo lezen of even met haar blokjes spelen. En ik heb in die periode heel veel gewandeld. Mijn kindje vindt het heerlijk om rond te rijden en naar alles te kijken. En zo hoefde ik haar ook niet de hele tijd te dragen.
Even een stipje.. Ik heb zomaar het idee dat ook wij er midden in zitten. Na een oorontsteking wil ze niet meer zelf in slaap vallen en wordt ze 's nachts krijsend wakker. Oortjes zijn schoon. Overdag is ze over het algemeen een zonnetje tot ik de kamer uit loop. Pak ik haar bij me dan is al het leed geleden en verschijnt er weer een grote lach na een dikke knuffel.. Nachtlampje is hier niet (meer) voldoende. Ze wil echt bij mij. Eerder is ze niet stil. Huilen (als ik haar laat gaan) met zweet op haar hoofd en kokhalzen. Tot ik haar pak. Direct stil... Lastig hoor!
Sterkte Roin, Pittig is dat hé. En idd als je ze oppakt direct stil. Herkenbaar. Nou, hier was het eergisteren zo ineens over, van de één op andere dag!! En dat het een sprong was is voor ons overduidelijk gezien ze ineens allemaal nieuwe dingetjes doet. Ik heb nog nooit zo duidelijk een sprong herkent Deze heftige sprong duurde dus drie (toch best wel zware) weken. Hopelijk hebben we nu voorlopig even een zonnetje in huis