Volgens mij heeft het vooral veel te maken met de maatschappelijke verwachting en, dingen die in onze maatschappij zo horen te zijn: 'Iedereen in huis hoort in eigen kamer te slapen' 'Je hoort je eigen bedplek heilig te vinden want daar kun je alleen zijn, en dat moet goed zijn voor je rust' Biologisch gezien slapen mensen samen, dat uit zich ook in de behoefte die we hebben om met onze geliefde in 1 bed te slapen. Want dat was heel lang ook niet gebruikelijk!!! Als ik het zo bedenk slapen in onze maatschappij alleen kinderen alleen... als ze volwassen worden mogen ze weer behoefte hebben om s nachts knus samen met iemand te liggen. Zolang ze kind zijn, hoort die behoefte er niet te zijn. Is DAT juist niet heel gek?
Wij hangen geen bepaalde theorie of overtuiging aan.. Maar bij behoefte kruipt er een kind in bed. Die mate van behoefte bepalen ze zelf. De oudste nooit. De jongste heeft 6 maanden in mijn bed geslapen en ligt nu in een ledikany (is 2,5) dus kan er zelf niet uit. Maar bij onvree halen we haar eruit. De middelste heeft het echter exht nodig. Die ligt met grote regelnaat bij me... We zijn daarmee begonnen uit onze primaite behoefte aan slaap. T kind is nu 5 en slaapt nog meestal niet door... Dan wil je wel..
Moet er écht niet aan denken, onze kamer is ons plekje van mij en mijn man, het enige plekje waar wij een beetje privacy hebben. Natuurlijk als ze ziek zijn of in het weekend als ze net wakker zijn mogen ze er best bij komen liggen maar altijd? Nee dat gaat me iets te ver, vind het persoonlijk (lees: persoonlijk dus geen veroordeling naar ouders die het wel doen) geen goede verhouding. Maarrr nu ben ik wel oprecht benieuwd, om het wat beter te begrijpen. Tot welke leeftijd (denken jullie/hopen jullie) dat je kinderen bij je in bed/op de kamer blijven slapen? Vanaf wel moment vinden jullie het niet meer prettig/niet meer gepast? En wat als er bijvoorbeeld een ander kindje wil blijven logeren bij jouw kind? Slapen ze dan samen op een andere kamer of slaapt het kind ook bij jullie op de kamer? Echt oprecht nieuwsgierig naar de reden waarom ouders dit willen.
Hier heeft onze dochter tot vijf maanden bij ons op de kamer geslapen (wiegje), dat was prima, maar daarna gingen we elkaar wakker houden en dat was minder prima Soms slaapt ze s morgens nog een uurtje bij een van ons in bed, dat is wel gezellig, maar s nachts ligt ze lekker in haar eigen bedje in haar eigen kamertje... Ik associeer samen slapen stiekem ook wel met draagdoeken, ap, rapley etc. Hier alleen een goede draagzak maar achteraf had ik wellicht ook wel een doek willen hebben....
Dat is toch geen vergelijking! Ik mag hopen dat je man graag naast je ligt maar die relatie kan je niet vergelijken met je kinderen. Dan wordt het wel heel vreemd! Ik heb ook geen veroordeling voor de mensen die wel kinderen bij hun laten slapen, het is meer dat ik niet in zie waarom je dat zou doen.
Voor de mensen wiens kinderen standaard bij hen slapen: hoe doen jullie daar dan met logeren? Durft je kind daar dan wel alleen slapen? Of gaan ze nooit logeren? Mijn nichtje is nu bijvoorbeeld 8 jaar, en mocht ook naar eigen keuze bij haar ouders in bed. Vaak dus. Onlangs kwam ze bij ons logeren, op eigen verzoek overigens. Ze ging flink samen op de kamer met haar jongere zus en met mijn dochter, maar als puntje bij paaltje kwam en ze moesten gaan slapen, sloeg ze helemaal in paniek omdat er geen volwassene bij was. Long story short: ze heeft die nacht bij mij in bed geslapen, zodat iedereen toch nog wát rust kreeg. Dat vond ik eigenlijk niet prettig, maar het was dus wel degelijk het gevolg van jarenlang bij haar ouders slapen.
Vanaf 4 maanden beginnen ze op hun eigen kamer. Onze dochter is nu 2 en 10 maanden en blijft pas sinds kort de hele nacht in haar eigen bed. Vanuit verlatingsangst toen ze heel klein was was het er in geslopen dat ze iedere nacht wakker werd om bij ons te komen liggen. Ik heb het nooit zo'n probleem gevonden want zo sliep ze meteen verder.
Mijn zoon logeert gewoon. Mijn dochter heeft nooit de behoefte gehad bij ons te slapen en heeft op 2x na nog nooit gelogeerd...durft ze niet.
Of gewoon het kind zelf. Mijn middelste heeft ook een tijdlang bij mij geslapen en de jongste slaapt nog bij ons, maar die gaan wel logeren zonder problemen.
Samen slapen heeft niet zoveel te maken met sexuele relatie, als je dat bedoelt. Mensen hebben niet alleen in bed sex, en daarna zou je toch ook ieder naar eigen kamer kunnen gaan, net zoals ze in 17de en 18de eeuw ook deden? Toen begreep men in hogere kringen ook niet waarom man en vrouw 1 kamer zouden delen en werd dat als ordinair gezien. En toch werden er volop kinderen geboren.." Mensen slapen samen omdat ze geborgenheid vinden bij degene van wie ze houden. En het is bijzonder dat deze behoefte bij volwassenen wel als normaal wordt gezien, en bij kinderen als iets raars.
Mijn kinderen kiezen zelf waar ze slapen: in eigen bed, bij ons of bij broer/zus. Vaak kiezen ze het laatste, want dat is het gezelligste. Tijdens logeren slapen ze of met elkaar in bed, of alleen. Verder geen probleem hiermee.
Logeren vindt mijn oudste spannend maar het lukt wel, alleen bij opa en oma. Zijn angsten hangen overigens samen met zn autisme. Voor mijn jongste is het geen probleem, zij vindt logeren juist enorm gezellig.
Hier juist pas vanaf 2 jaar... Maar ze gaat altijd eerst in haar eigen bed slapen. Pas als ze wakker wordt komt ze bij ons. Maar soms ook niet en gaat ze zo weer slapen. En soms pas zoals vanmorgen om kwart over 5 dan slaapt ze tenminste nog even. Wat betreft het logeren, ze gaat zonder moeite logeren bij mijn ouders en schoonouders. Daar wil ze echter liever niet bij hun in bed slapen dus het is wel iets wat echt gerelateerd is aan haar papa en mama (die laatste vooral).
Ik moet er niet aan denken!! En ik weet zeker dat Ikea geen bed heeft dat groot genoeg is voor ons hele gezin Een bed voor 9-personen zie ik niet voor me Nee hoor, alle kinderen in hun eigen bed op hun eigen kamer. Zelfs dan doe ik het niet! Moet wel zeggen dat onze ene zoon als baby/dreumes regelmatig bij ons lag. Tot 16 maanden was hij een slechte slaper. Veel wakker en huilen. Dan kwam hij even bij ons, viel heerlijk in slaap en dan legden we hem weer in zijn eigen bed. Maar toen hij 16 maanden was wilde hij niet meer in zijn eigen bed:x Dat was ik zo zat dat ik hem naar zijn eigen bed heb gebracht en gezegd dat hij in zijn eigen bed moest slapen. Toen ben ik weg gegaan. Hij heeft kort heel hard gehuild en daarna nooit meer. Vanaf toen sliep hij prima in zijn eigen bed. Ik geef aan onze jongste van 8 weken ook weer BV. Altijd hebben we de kinderen vanaf het begin op hun eigen kamertje laten slapen. Voor de nachtvoedingen ga ik uit bed en ga ik naar beneden. Ik voed niet op bed, maar gewoon op de bank. Samen knus onder een dekentje. Soms kijk ik zelfs nog even tv Dit doe ik voor mijn man. Hij heeft een drukke baan en zo slaapt hij gewoon lekker door. En ik zit op de bank net zo lekker als in bed. Moet wel eerlijk zeggen dat mijn zoontje de meeste nachten gewoon lekker doorslaapt.
Je hebt gelijk hoor. Gewoon in zijn eigen bed op zijn eigen kamer gaat niet direct zo makkelijk. Maar omdat wij met een baby op de kamer die steeds geluidjes maakt in zijn slaap zelf geen oog dicht doen beginnen wij vanaf dag 1 ze aan hun eigen bed en kamer te laten wennen. Dit kost ons zeker de eerste dagen onze nachtrust, want ze huilen dan snel weer en we laten ze niet huilen. Dan pakken we ze weer, troosten, eventueel voeden en leggen we ze weer in bed. Slapen in de box gebeurd hier ook niet. Zeker nu er nog 6 kinderen rondlopen vind ik de woonkamer veel te druk voor lekker slapen. Dus slaapt onze jongste op zijn eigen kamertje. En ook dat duurde een paar weken. Hij is nu 8 weken en slaapt 's nachts de meeste nachten door. Dan voed ik hem en als hij moe is gaat hij weer naar bed. Dan slaapt hij (ingebakerd) weer een paar uur. 's Middags slaapt hij weer niet zo goed. 's Avonds is hij wakker en ligt hij de hele avond bij mij. Drinkend of knuffelen. En dan weer een hele nacht in zijn eigen bedje.
Tot wanneer ze het zelf niet meer prettig vinden. Mijn oudste is negen en ik kan me voorstellen dat het niet lang meer duurt voor ze een eigen bed wil (eigen kamer kan sowieso niet, we hebben maar twee slaapkamers). En dat krijgt ze dan ook. We vragen het haar wel eens, maar voorlopig heeft ze altijd gezegd dat ze met haar zusje of met ons wil blijven slapen. En de jongste heeft ons wel echt nog nodig om tegenaan te slapen en dat is dan dus ook prima. Zolang ze zelf willen dus. Mijn dochters beginnen de nacht altijd samen in 1 bed, en wanneer wij naar bed gaan gaan de dames liggen waar ze willen. Bij mijn man of bij mij. Of de een bij mijn man en de ander bij mij of whatever. Dus als ze al gaan logeren (en dat gebeurt eigenlijk nooit) is dat bij opa of bij mijn broer en dan slapen ze ook samen. Ze gaan dan niet bij opa of mijn broer/schoonzus liggen maar blijven samen. En als je bij een vriendinnetje gaat logeren slaap je toch meestal ook met dat vriendinnetje op haar slaapkamer? Ik kan me niet voorstellen dat je een logeetje alleen gaan leggen. Ik slaap in een lang hemd, maar dat doe ik ook als ik alleen slaap. En de reden dat we dit doen.. heb ik al een beetje gezegd: gewoon omdat we prettig slapen op deze manier. Het is ook ontstaan vanuit het idee:"dan hoeven we er niet uit als we ze voeden" dus enerzijds gewoon luiheid , anderzijds hebben we nooit slaapproblemen met de kinderen gehad. Ze zijn nooit bang geweest, zich nooit alleen gevoeld. Nooit echt gehuild 's nachts want wij waren altijd heel dichtbij. Dit sterkte ons in het idee dat we goed bezig waren. En nu zijn we het gewoon zo gewend. *aanvulling: heel soms komt het voor dat 1 van de kinderen (toevallig) alleen ligt, maar dat gaat ook prima hoor. Het is niet zo dat ze ineens wel bang/angstig zijn wanneer ze wel een nachtje alleen slapen.
Hier slapen de kinderen gewoon op hun eigen kamer in hun eigen bedje. Mijn zoon vanaf 6 weken en mijn dochter vanaf 4 maanden omdat ze samen op een kamer slapen. Anders was dat ook al eerder. Ze slapen samen de klok rond dus gaat prima. Alleen als ze ziek zijn mogen ze natuurlijk bij ons alleen ons zoontje slaapt gewoon niet als hij bij ons ligt. En onze dochter slaapt ook veel beter in d'r eigen bed. En ik heb zelf gewoon geen zin om met de kinderen te slapen, ik doe dan geen oog dicht. Constant oppassen met draaien of ik kan niet goed liggen door hun.