Onze zoon gaat nog maar sinds september naar school (België) en we hebben nu al problemen met school. We hebben bewust gekozen voor een kleine school, omdat hij moeite heeft met drukke plaatsen en veranderingen. Ook omdat we dachten dat hij hier meer aandacht zou krijgen dan in een grote klas. Ze zitten dus maar met 7 kleuters in de klas. Maar toch klaagt de juffrouw over gedragsproblemen. Het gaat blijkbaar om zijn driftbuien, altijd iets in de handen willen houden (ik snap niet waarom dit zo erg is) en redelijk wat aandacht vragen. Vanavond moeten we ook op gesprek bij de juf. Wij weten dat onze zoon wat "moeilijk" is, en moeite heeft met verandering. Maar we hadden niet gedacht dat ze op school zo'n moeite met hem zouden hebben. Hij heeft wel een spierziekte, waar hij geen fysieke problemen van ondervindt momenteel, maar dus wel de gedragsproblemen. In overleg met het CLB hebben we besloten dit voorlopig nog niet aan school te vertellen. Het wordt vaak misbegrepen en we willen ook niet dat ze dan maar alles aan zijn spierziekte wijten. De dokter van het CLB zegt zelf dat hij niet zo'n grote problemen vertoont maar school maakt zich wel "zorgen". Maar ik vraag me toch af hoe ze zo'n problemen kunnen hebben met hem. Thuis doet hij het echt goed, en ik dacht dat het in zo'n kleine groep ook wel zou lukken. De juf heeft immers toch niet zo veel kinderen om op te letten als in een grote klas. Onze zoon gaat ondertussen ook echt niet graag meer naar school en ik laat hem elke ochtend huilend achter en haal hem ook huilend weer op. Eenmaal thuis is hij weer super blij. Ik weet niet wat wijsheid is hier. Enerzijds twijfel ik om school toch in te lichten over zijn ziekte, maar dat zal de problemen niet veranderen. Hij blijft dan toch hetzelfde kind. Ze zullen het misschien beter begrijpen, maar toch.
In Belgie werkt dat anders ... is voorschool, wss te vergelijken een beetje met psz hier. Verders zou ik gewoon even het gesprek afwachten vanavond. Het is altijd goed als de school mee kan denken met jullie om te zorgen dat jullie zoon de beste basis krijgt. En als zij natuurlijk niet weten wat er aan de hand is, is het natuurlijk moeilijk voor hun om de vinger erop te leggen. Ik zou het dus gewoon wel vertellen aan school, vind het ook een beetje een raar advies van die arts (van wss de BE variant van het consultatiebureau?). Stel dat je kind ziek wordt op school en zij weten er niet van? Dat zou ik echt niet netjes vinden. Ik zou dus gewoon open kaart spelen vanavond en proberen een constructieve oplossing te vinden. Niet direct in de verdediging springen en uitgaan van het slechtste
Maar dan moet je wel opvang hebben natuurlijk. TS: Ging hij vroeger al naar een crèche of onthaalmoeder? Of is dit de eerste stap weg van thuis? Heeft de juf nooit eerder iets gezegd over de problemen? Hebben jullie niet eerder een oudercontact gehad? Wij hebben er inmiddels toch al twee achter de rug.
Hij ging vroeger wel naar een onthaalmoeder, en zij heeft nooit problemen gehad met hem. Oudercontact hebben we nog niet gehad nee. De juf heeft soms wel al eens gezegd dat hij "lastig" is. Ik heb hem ook al 2x moeten gaan ophalen omdat hij zogezegd ziek of moe was. Eenmaal thuis was er dan niets aan de hand.
In Belgie gaan ze met 3 jaar toch vaak al maar school? 1 op 7 lijkt me het beste wat je kunt krijgen. Als dat niet gaat, dan is een grotere school ook geen optie. Hopelijk kun je vanavond de lucht een beetje opklaren, want het klinkt alsof juf negatief is ingesteld over de situatie en jij onzeker. Logisch, maar je zoontje pikt de dingen op. Ik zou wel open zijn over die ziekte. Misschien in een opmerking als: ik vond deze school juist zo fijn vanwege de kleine groepen, omdat hij in de toekomst misschien last krijgt van zijn spierziekte. En dat je het erg jammer vind dat hij in de kleine groep alsnog problemen heeft.. Vooral niet beschuldigend, maar vertellen wat je denkt.. Misschien raar idee, maar zou hij op school door de vele activiteiten wel last van zijn spierziekte kunnen hebben? Dat hij thuis meer rustmomenten kan pakken?
Ik vind het eerlijk gezegd erg gek dat je in die vier maand nog geen enkele keer oudercontact gehad hebt. Zeker met die nieuwe starters is het toch belangrijk om goed te kunnen opvolgen hoe ze het doen. Kleine klassen zijn erg fijn, maar alleen al voor het gebrek aan overleg met ouders zou ik geen goed gevoel hebben bij die school. Hopelijk hoor je meer achtergrond op de meeting.
Ik snap heel goed dat als school van niets weet, niets gehoord hebben van jullie over zijn gedrag en wel al aangegeven hebben dat er iets niet loopt in de klas, dat ze zich dan zorgen maken. Ze zullen zeker je zoontje beter begrijpen, maar hem ook beter kunnen begeleiden in zijn gedrag daardoor (hopelijk). Bijzonder dat er geadviseerd is om niets te zeggen over zijn gedrag, wat mogelijk invloed kan hebben op school... Hopelijk gaat je zoontje dan over een paar weken weer blij naar school! Probeer dus constructief met de school in overleg te gaan over hoe het gaat en wat jullie er samen aan kunnen doen om je zoontje weer blij naar school te laten gaan....!
Juf heeft toch wel al een paar keer aangegeven dat hij "soms wat lastig is"? Ik denk dat ze iets signaleren waar ze de vinger niet op kunnen leggen, maar ook niet meteen alles in willen schakelen, omdat er niets is gezegd vanuit thuis over zijn gedrag. Ze gaan dan eerst zelf zo objectief mogelijk een beeld vormen van de situatie, neem ik aan, voordat ze een traject zullen starten bijvoorbeeld. Lijkt mij prima van die school...!
Je moet het ze zsm vertellen, geen info achterhouden die de mensen kan helpen hun werk te doen. Straks denken ze dat jullie je kind niet opvoeden, of komt hij te boek als probleemkind ofzo!
Nou het CLB heeft aangeraden om de school nog niet te vertellen over zijn ziekte. Als we besluiten het wel te vertellen willen ze graag erbij zijn, om het duidelijk te kunnen uitleggen aan de juf. Tijdens onze afspraak gisteren met het CLB vertelden ze ons wel dat het school al een psycholoog heeft ingeschakeld voor de kerstvakantie, en dat zonder overleg met ons. Daar ben ik niet zo blij mee. Eerst een psycholoog inschakelen, en dàn pas een gesprek met ons. Onze reden om het niet meteen te vertellen aan school, was ook omdat hij nooit problemen heeft gehad bij de onthaalmoeder. We wilden het eerst de kans geven zonder direct al een vooroordeel mee te geven.
Ik weet niet wat het CLB precies is, maar jullie zijn de ouders en het lijkt me niet aan hen om te bepalen wat er wel en niet aan school verteld wordt. Dat soort dingen moet je toch meteen bij het inschrijven van je kind melden? Hoe kun je anders verwachten van school dat ze er goed mee omgaan? Ik zou dat zeker vanavond meteen vermelden en waarom zou een instantie als CLB daarbij moeten zijn, jij kent je eigen kind toch het beste, lijkt me dat je dat prima alleen af kan.
Dat van die vooroordelen snap ik wel, maar wat hebben jullie aangegeven dat de juf aangaf dat hij soms wat lastig was? Dus in latere instantie? Zij heeft het al vroeg gesignaleerd lijkt het en als jullie daar weinig op gereageerd hebben, dan kan ik me wel voorstellen dat zij verder laten onderzoeken (iom IB- er wellicht), omdat het moeizaam gaat. Het lijkt mij eerder iets van een protocol, maar laten weten dat ze een psycholoog laten meekijken was wel netjes geweest.
Dan zou ik als de wiedeweerga een afspraak maken met CLB op school. Logisch dat de school stappen neemt, dat is hun taak en verantwoordelijkheid als school. Sorry als ik wat bot klink, maar het klinkt een beetje alsof je zelf zn ziekte nog niet helemaal accepteert. Ik zou niet doen of z'n ziekte niet bestaat, daar is je kind niet mee geholpen. Straks gaat 'ie zich nog schamen voor zichzelf.
Ja maar zoals ik het begrijp is dat dan enkel tussendoor gebeurd, aan de schoolpoort of zo? Niet in een apart overleg. Anders heb ik het verkeerd begrepen. CLB is overigens het Centrum voor Leerlingenbegeleiding. Al wist ik niet dat die ook al bij kleuters tussenbeide komen?
Natuurlijk accepteer ik zijn ziekte wel. Ik heb gewoon het gevoel alsof de school het erger maakt dan het is. De laatste tijd zie ik zelf juist veel vooruitgang bij hem. Hij heeft minder driftbuien, kan beter om met vreemde mensen. Ik heb ook al sinds september aangegeven dat hij moeite heeft met veranderingen en driftbuien heeft, maar dan zonder dat te linken met zijn ziekte. Het is niet alsof ze van niets wisten of dat ik niets heb aangegeven. Ze hebben wel enkele keren aangegeven dat hij "lastig" is, maar welk kind is nu niet eens lastig. Het is pas nu dat ze ermee komen dat er echt problemen zijn.
Ja inderdaad. Het enige wat ik tot nu toe hoorde vanuit school was 's avonds aan de schoolpoort "hij was wat lastig vandaag". Tja, wat moet je daar mee. Dan denk ik niet meteen aan gedragsproblemen en psychologen.
Ik snap dat je baalt dat het vanuit de school negatief lijkt allrmaal. Maar ik zou proberen het wel positiever te bekijken. Zij zien bepaald gedrag en dat wijkt blijkbaar af van dat van andere kinderen. Ik denk ook niet dat het gek is dat je zoontje zich op school anders gedraagt dan thuis, hij gaat pas naar school en dat is op zichzelf al een hele aanpassing. Als je dan ook nog eens een juf hebt die niet begrijpt waar dat gedrag vandaan komt, helpt dat vast ook niet mee. Ik zou open kaart spelen, en als mama kun je prima zelf uitleggen hoe en wat. Juf kan dan wat meer begrip tonen en als ze toch meer info heeft kan het clb toch altijd nog even wat komen uitleggen?
Even een update: Bij het begin van het gesprek gaf de juf al aan dat er blijkbaar een medisch probleem speelde. Vind ik nogal vreemd van het CLB om dat dan toch aan hen te vertellen, ondanks het advies om nog af te wachten om te vertellen over zijn ziekte. Dus dan hebben we toch een woordje uitleg gedaan over zijn spierziekte. Wij zeiden dat hij geen fysieke beperkingen had maar wel last van de gedragsproblemen die erbij komen kijken. Wat blijkbaar ook niet helemaal klopt want de juf wist ons te vertellen dat hij wel wat achterloopt qua fijne motoriek. Dit wachten we nu nog af, maar als het niet betert zullen ze daar extra hulp voor inroepen. (kine of fysio?) Ook hebben we beslist omdat hij moeite heeft met de drukte op school en de vermoeidheid, om hem voorlopig maar parttime naar school te laten gaan en zo weer op te bouwen. Al met al ben ik blij dat er nu wat meer rust zal komen voor mijn zoon (nog een geluk dat ik op het moment niet werk, anders zou dit niet mogelijk zijn), al vrees ik wel dat hij zijn jaar op deze manier zal moeten opnieuw doen. Maargoed, dat is ook niet zo erg.