Hoi, Ik moet even iets kwijt over mijn schoonmoeder. Tijdens mijn zwangerschap was ze al erg 'aanwezig'. Ze wou alles op Facebook zetten, dit deed ze dan ook geregeld. Het stond vol met echo's, en plaatjes over oma zijn enz. Ik en mijn vriend hebben er toen heel voorzichtig wat van gezegd. Ze was beledigd en toen we haar zeiden dat we na de bevalling ook liever niet gelijk allemaal foto's op Facebook wouden, ging ze klagen dat daar wel een traantje om had gelaten omdat ze niet eens mocht laten zien dat ze oma was geworden. Vervolgens had ik een redelijk lange bevalling van 16 uur, t schoot niet echt op. Na bevalling kwamen mijn ouders even vlug kijken voor 5 minuutjes op de kamer. (Ik lag in het ziekenhuis, was ingeleid) Zij kwam daarna met haar vriend en het zusje van mijn vriend. Ze bleef gelijk een half uur, begon te huilen toen ze binnen kwam en overal werden foto's en filmpjes van gemaakt terwijl ik nog lag bij te komen. Ik was gesloopt. Daarna had ik t best zwaar, had al een paar nachten niet geslapen en was ik echt kapot. Toen ik even wat rust wou in de kraamweek, ging ze bij de opa en oma van mijn vriend klagen en bij mijn vriend zelf dat ze het zo erg vond dat ze er niet bij werd betrokken, want zij was toch oma geworden. Toen ik haar langs liet komen, om even snel te komen kijken probeerde ze daarna beneden waar ik niet bij was m'n vriend over te halen om haar savonds te laten helpen zodat ik boven zou kunnen 'rusten'. Ik voel me zo ontzettend opgejaagd door haar. Ze loopt alleen maar te klagen dat ze het er zo moeilijk mee heeft. Terwijl ik echt me best doe, maar ik ben gewoon moe. Dit is m'n eerste, ik moet alles nog leren en heb gewoon totaal geen behoefte aan bezoek. Daarnaast is mijn zoontje nu pas een weekje oud, en voel ik me ontzettend in het nauw gedreven... Sorry voor het lange verhaal, ik moest het echt even kwijt. Liefs
Duidelijk je grenzen aangeven ook bij je vriend! Laat haar weten dan je het waardeert maar dat je even wat rust nodig hebt omdat je alles nog moet leren etc. Als ze dat niet accepteert, dan is dat vervelend voor haar en zeg dit vooral waar je vriend ook bij is..
Ga samen zitten en spreek de verwachtingen uit die jullie van elkaar hebben. Dan weet iedereen hoe de ander er in staat en waar behoefte aan is. Beter nu duidelijke afspraken dan dit op laten lopen tot dat er straks ruzie van komt. Wel vind ik dat je man hierin wat meer leiding mag nemen. Het is zijn moeder en hij mag voor jou op komen. Zij is niet de hoofdrol in het verhaal en de tijd dat zij 24/7 van een kleintje kon genieten is nu eenmaal geweest. Succes, neem de rust die je nodig hebt en geniet samen van jullie zoon !
Wat voor mij werkte was dat de kraamverzorgster het gesprek aanging. Dat rust voor moeder en kind op dit moment belangrijker is en dat ze begreep dat ze blij was met haar kleinkind maar dat jullie voor gaan.
Ik vind het nog wel mee vallen met het "gestalk". De dingen die zij doet vind ik opzich vrij logisch. Ze is gewoon trots dat ze oma is, niets mis mee en ik vind het lief dat ze aanbiedt om te helpen. Als het jou benauwd dan moet je dit duidelijk aangeven maar aan de andere kant moet je ook begrijpen dat het voor haar ook allemaal nieuw is. Probeer haar op een zachte manier uit te leggen dat je erg moe bent, dat je haar betrokkenheid wel waardeert maar dat je nu echt even goed moet rusten. Dit lijkt me trouwens op dit moment een goede taak voor je vriend. Jij moet jezelf nu niet al te druk maken.
Heel herkenbaar. Duidelijk aangeven wat je grenzen zijn. Je kan prima zeggen dat je het fijn vind dat ze zo enthousiast is maar dat jullie ook ruimte nodig hebben om aan jullie ouderschap te wennen. Dat het dus niets met mis gunnen te maken heeft maar dat jullie het graag op jullie manier doen. Als je haar dan uitnodigt geef dan ook aan dat het voor bijv max een half uurtje is. Ik ben het er over eens dat je vriend dit tegen haar moet zeggen. Niet jij. Sterkte en gefeliciteerd!
Misschien kun je haar op een andere manier laten helpen, bijv door een maaltijd voor jullie te maken, boodschapjes te laten doen, even de kleine nemen zodat je 5 min rustig kan douchen? Ik herken het wel trouwens en bij ons was het na een tijdje weer rustig. Bij de 2e was het veel minder terwijl het toen wel handig was geweest
Wat is dat toch met sommige (schoon)grootouders. Totale zelf fixatie en als je daar dan wat van zegt zijn ze enorm gekwetst en moet je daar ook nog begrip vokr hebben. Tuurlijk is ze trots, maar ze moet zeker niet voorbij gaan aan jouw wensen, jíj bent de moeder en kraamvrouw. En dat gedoe op facebook: als jij dit niet wilt, dan vind ik dat ze jouw wens hierin moet respecteren. Foto's publiceren van de echo zonder jouw toestemming? Ik zou daar niet van gediend zijn, maar misschien ben ik daarin een uitzondering. Zit zelf niet op facebook, zou dus ook niet willen dat iemand anders foto's van mijn kind op hun site plaatsen, laat staan foto's die voor sommigen toch best intiem zijn en die je misschien maar in beperkte kring wilt laten zien. Misschien ben je zelf nog te instabiel voor een redelijk gesprek (je weet wel, hormonen, vermoeidheid ). Zorg dat je man je steunt en het gesprek kan voeren.
Herkenbaar! Ik vind het de taak van je vriend om duidelijk aan te geven wat jullie willen en zich niet te laten ompraten door haar. Wij kennen haar niet, dus weten niet wat haar bedoeling is, wil ze helpen om jullie te ontlasten of wil ze het liefst alles regelen en jullie passeren? En probeer deze bijzondere tijd niet negatief te laten beïnvloeden, door niemand!
Ik zie het " probleem " ook niet. Het is lief dat ze haar hulp aanbied maar als het voor jou nu teveel van het goede is zou ik het haar gewoon vriendelijk uitleggen.
Eens, het is vast bijzonder om grootouder te worden, maar een beetje begrip voor het "nieuwe" ouderschap mag je toch ook wel verwachten.
Ik vind het probleem meer bij jezelf liggen eerlijk gezegd. Het is toch juist fijn dat ze wil helpen. Ze is gewoon superblij en trots! Dat is toch mooi! Betrek haar gewoon ook een beetje erbij! Ik denk dat ze dan vanzelf meer afatand neemt hoor. Ze probeert gewoon heel goed te doen en te helpen en ze word steeds sfgewezen. Dat vind ik echt heel sneu. Wees er blij mee
Amen! En ik ben het absoluut niet eens met reacties als dat je maar blij moet zijn dat ze wil helpen en dat je je niet druk moet maken en haar er gewoon bij moet betrekken. Natuurlijk is ze voor het eerst oma, maar jullie zijn voor het eerst ouders. Het is jullie kindje, niet die van haar. Als jij/jullie nee zeggen, dan is het nee. Kan zij heel jammer vinden, maar ik ben echt van mening dat dat dan heel jammer is voor haar.. En je bent wel moe, maar je wil het toch zelf doen allemaal. Ik betrek mijn eigen moeder ook véél meer bij mijn dochtertje dan m'n sm. Ik zit er gewoon echt niet op te wachten. Alleen al van het idee word ik serieus nerveus. Ik zou het echt heel goed met je vriend bespreken, en desnoods met je schoonmoeder zelf. Al vind ik wel dat je vriend misschien eerst met zijn moeder moet praten. Zij heeft nu eenmaal een andere rol gekregen, maar naar mijn idee is dat wel echt op de achtergrond. Ik word trouwens ook kriebelig als er dingen over ons (of over jou/jullie in dit geval ) met anderen worden besproken. Dat had ik ook nog wel even gemeld. Als ze ergens problemen mee heeft, moet ze daarmee naar jullie komen en dit niet met andere mensen gaan bespreken.
Waarom vind je het precies negatief dat ze je vriend vraagt om te helpen zodat jij kan rusten? Ik wou dat mijn schoonmoeder daar ooit aan gedacht had...
Ik vind t geen gekke dingen wat zij doet maar aan de andere kant kan ik me voorstellen dat je een beetje rust wil en zelf moet bijkomen. Het blijft lastig om dit over te brengen zonder de ander te kwetsen maar ik zou t blijven uitspreken.. Ze is vast gewoon enorm trots oma te zijn geworden,probeer t positief te zien. Zoals ik hierboven lees vind ik heel erg, je zal zo'n schoondochter hebben die denkt van "mijn kind" dus blijf vooral uit de buurt, blegh. Zal best maar t is ook t kindje van haar zoon en dat is heel bijzonder om mee te maken. Als je geen verknipte relaties wil zou ik daar altijd toch zo goed als mogelijk in meegaan
Ik kan helemaal in je verhaal komen! Uiteraard is zij ook voor het eerst oma geworden en is dat hartstikke bijzonder maar zoals eerder al geschreven het is jullie kindje. Ik vrees dat mijn schoonmoeder ook zo gaat zijn en daar kan ik nu al nerveus van worden! Heb dit ook al uitgebreid met mijn man besproken want het geeft me nu al zenuwen. Ze heeft ook al vrij genomen rondom de bevalling. Oké prima maar waarvoor denk ik dan? Wil haar echt niet elke dag over de vloer. Snap dat het allemaal enthousiasme is maar ze heeft nog niet een keer aan ons gevraagd wat we zouden willen rondom die tijd, en of ze daarvoor vakantie moet opnemen. Ik denk dat het ook ligt aan de relatie die je voor/tijdens de zwangerschap al met je sm had. Normaal werkt ze bij mij al beetje op de zenuwen en nu helemaal, misschien is dat bij jou ook zo? In ieder geval heel duidelijk je grenzen aangeven! De eerste periode moet niet in het teken staan van je sm en de irritaties daar rondom. En laat je man dit vooral bespreken. Sterkte en geniet van jullie kleintje!
Waarom? Omdat ik zeg dat ik niet zit te wachten op mijn sm om me heen? Ik ben verder heel lief hoor maar mijn sm heeft me enorm gekwetst (ga het verhaal hier niet neerzetten, ook totaal niet belangrijk), en daarom zit ik gewoon echt niet op haar te wachten.