Hi andere mama's, Ik ben moeder van twee zoontjes. Mijn jongste hangt heel erg aan mij en dit is al heel lang zo. Ik kan hem thuis meestal niet neerzetten, dan is het huilen en gillen. Het liefst hangt hij heel de dag op mijn arm. Om me heen wordt wel eens gezegd: pak je draagzak, maar dit lost het probleem niet op. Op het kinderdagverblijf is het voor de leidsters niet te doen. Ook hier wil hij alleen vastgehouden worden en het is logisch dat dit niet kan. Hij huilt daar daardoor erg veel en as maandag heb ik een gesprek hierover op het kinderdagverblijf. Ik kan mij herinneren dat mijn oudste dit ook heel erg gehad heeft, ik weet alleen niet meer hoe lang. Als ik echter om me heen kijk, zie ik dat het gedrag van mijn zoontjes niet 'normaal' is. Ik zie maar weinig kinderen die zo extreem aan hun moeder hangen. Dus eigenlijk vraag ik me af wat dit gedrag zou kunnen veroorzaken, want het kan toch geen toeval zijn dat mijn beide zoontjes dit (gehad) hebben? Tips?
Misschien is het een interactie patroon geworden. Onze zoon had het op het kdv bij 1 leidster. Hij is heel klein en was toen heel schrikkerig. Op drukte momenten nam de leidster hem altijd onder haar hoede. De 'roep' van onze zoon om door haar opgetild te worden werd daardoor steeds sterker en kwam om steeds meer momenten voor. Hij accepteerde nauwelijks andere leidsters. Thuis herkenden wij dit gedrag helemaal niet. Op het kdv hebben ze toen observaties laten uitvoeren waarui dit interactiepatroon duidelijk naar voren kwam. Je zou het cb eens kunnen vragen om te komen observeren. Zijn je kinderen oud genoeg om aan hand van bijvoorbeeld een kookwekker te oefenen met niet meteen opgetild te worden? Verder helpt belonen als ze zichzelf hebben kunnen redden misschien nog. Lijkt me vermoeiend als je zo geclaimd wordt terwijl je het ze gunt wat los van jou te komen.
De dochter van een vriedin van mij is even oud als jou kleinste en zij doet dit ook. De hele dag moet mijn vriendin haar vasthouden anders is het krijsen en gillen. Ze wordt er soms gek van, begrijpelijk.. Het is zelfs zo erg dat ze haar oudste dochter vrijwel geen aandacht kan geven omdat de jongste dan ook begint te gillen, heel sneu.. Er is dus wel een beetje herkenning.. De tip die zij gekregen heeft is; negeren van haar dochter op het moment dat ze dmv krijsen en gillen om aandacht krijst en op het moment dat ze dat even niet doet, haar juist belonen door haar positieve aandacht te geven. Op die manier kan ze leren dat ze niet op een negatieve manier om aandacht hoeft te vragen maar deze juist krijgt door positief gedrag te laten zien. Misschien heb je er iets aan.. Succes!
Is het een idee om een knuffel met hem uit te zoeken? Mijn dochter haalt 'troost' en die dingen ook vaak uit haar vaste knuffel die ook mee gaat slapen. Sleept ze eigenlijk overal mee naartoe, als ze soms huilt en ik geef haar dan die knuffel ipv dat ik haar gelijk oppak, wordt dat beertje plat geknuffeld door haar
Ik denk inderdaad dat je een patroon moet doorbreken... maar dat is natuurlijk heel moeilijk. Toch af en toe even zelf spelen. Soms moet je even wachten, dat is niet leuk maar toch kan het niet anders. Overigens denk ik dat het ene kind het andere niet is en dat sommige kindjes juist heel makkelijk zelf spelen en andere van nature liever lekker veilig bij mama zijn..
Ik vind het juist heel herkenbaar gedrag voor 1 jaar oud, loopt hij al? Ik vond 1 tot 1,5 best pittig hoor qua aanhankelijkheid. Gebruikte dan ook heel veel de drager want dit loste bij ons wel de behoefte op, hij bij mij, ik gewoon m'n ding doen. Qua opvang, wellicht kan je een gast ouder vinden die in zijn behoeften kan voldoen? Mijn oppas kindje zou ook niet gedijen op een kdv, die heeft meer aandacht nodig.
Hier precies eender, maar mijn jongste zoon is al 23 maanden. Mijn oudste zoon komt hierdoor aandacht te kort. Mijn oudste zoon vertoonde dit gedrag trouwens niet. En hetzelfde advies, krijsen negeren en rustig zijn belonen. Sterkte ermee.