hier met 5 wkn gestart met hardlopen en met 10wkn een verzakking....dus die zes weken zijn wel nodig voor je lichaam. Je bekkenbodem verweekt nu eenmaal in de zwangerschap en dat is niet na 1 dag weer op orde Afgezien daarvan kan wandelen e.d. natuurlijk wel als je je goed voelt, maar er zijn wel grenzen
Die 6 weken is inderdaad de periode dat je lichaam normaal gesproken nodig heeft om te herstellen. Mits geen zware bevalling. Dat betekent dat je de eerste 6 weken niet mag hardlopen, springen, zware dingen tillen etc. Ook niet als je je goed voelt. De reden is dat het onder andere de kans vergroot op een verzakking. Over het algemeen heb je de na controle bij de verloskundige na die 6 weken. Dan zou je weer voldoende hersteld moeten zijn om geleidelijk de zwaardere dingen op te pakken. Het betekent niet dat je 6 weken op de bank hoeft te liggen als je je goed voelt maar wel dat je er rekening mee moet houden dat je lichaam nog herstellende is.
Bij mijn eerste twee zwangerschappen voelde ik me echt geen 6 weken kraamvrouw. Ik voelde me echt weer snel fit. Nu bij de derde een keizersnede gehad. Het is nu 4,5 geleden en ik voel me nu nog steeds kraamvrouw. Het herstel van een keizersnede is echt anders dan een vaginale bevalling.
Bij beiden echt een week helemaal niks. Voor een week vind ik dat heerlijk. Bij de oudste zat ik ook vol energie dus na die week hop alles vol er tegenaan. Wat viel dat tegen bij de jongste...ik was moe, kon niet focussen...als er 2 mensen door elkaar praatten werd ik gek. Man had bij beide 2 weken vrij. Dus toen de jongste 2 weken was moest ik wel weer 4x op en dag heen en weer naar school. Dat viel tegen omdat ik totaal niet fit was.
Lichamelijk gezien was ik na 2 weken wel weer hersteld (toen voelde het niet meer alsof mijn baarmoeder eruit viel als ik ging wandelen ) Mentaal...nou dat heeft bij mij wel 4 maanden geduurd! Maar dat had dan ook andere oorzaken. En pas na 9 maanden was ik niet meer constant moe en gaar etc. Niet dat ik tot 9 maanden dus niks deed, nee ik deed alles weer maar toen voelde ik me weer gewoon en fit en mijzelf. Horrormonen hebben veel bij mij gedaan!
Dit! Mijn kraamverzorgster wilde maar dat ik in bed ging liggen.. Heel lief maar k dacht alleen maar laat me ik ben niet moe! Haha
Heb geen kraamtijd gehad, uk was er al met 34.5 en we gingen veel naar het ziekenhuis.na 3 dagen zelf hartstikke ziek .na 10 dagen was hij thuis en bleek hij verborgen reflux te hebben en schreeuwde dag en nacht en liep dus veel door het huis. Genieten en rust was er nauwelijks.
Kraamperiode wat is dat? Ik beviel volgende dag ging ik naar huis en liep weer rond en deed alles weer. Zoon moest naar het ziekenhuis dus daar heen en weer lopen om zoon te zien. En bij dochter ook weer. Ik ben ook gewoon geen type die in zijn bed blijft liggen.
Ik liep meteen rond, had alleen wat last van de hechtingen maar verder niks. Heb ook bijna geen rust genomen, was meteen weer de oude. Misschien door mijn leeftijd en/of vrij makkelijke bevalling
Ik ben een beetje jaloers Ik kon vier weken na de bevalling pas weer langer dan 5 minuten staan. 7 weken na de bevalling ben ik geopereerd omdat er een groot stuk van de placenta achtergebleven was. Na ruim 8 weken na de bevalling was mijn knip pas dicht (hechtingen waren kapot gegaan in de kraamweek en de wond was gaan wijken). 9 weken na de bevalling bleek de wond van de achtergebleven placenta die ze dichtgebrand hadden weer open gegaan te zijn. Dus weer heftiger bloedverlies. Ik word helaas dus nog steeds dagelijks herinnerd aan de bevalling en alles wat er mis is gegaan, hoewel ik alweer bijna moet werken voelt het alsof ik nog steeds kraamvrouw ben Sinds ik bevallen ben heb ik maar 1 dag niet gebloed. Ik moet nog steeds elke dag maandverband dragen. Gelukkig is mijn zoontje een wolk van een baby, als hij naar me lacht kan ik even alles vergeten
Mijn man was 2 weken vrij na de bevalling. 1 week was dan met kraamhulp nog in huis en 1 week om samen te wennen aan de baby en even samen bijkomen en hij kon mij helpen daar waar nodig en ik kon dan overdag even een dutje doen (wat ik hard nodig had!) Maar daarna moest hij weer gewoon fulltime werken en bij de jongste was het net zomervakantie toen mijn man weer ging werken en ik dus 3 kindjes al had rondlopen en dan de baby. 6 weken kraamvrouw zijn en rustig aan doen zat er voor mij dus niet in haha. Maar ik zou dat ook echt niet kunnen. Als ik mij verder goed voel dan doe ik gewoon wat ik normaal doe. Heb 2 weken heel kalm aan kunnen doen en daarna moest ik gewoon weer vol aan de bak met het gezinsleven en werkende man
Heb bij beide kinderen een keizersnee gehad. De eerste week vind ik vreselijk en kun je niet anders dan rustig aan doen. Bij de eerste heb ik het vier weken rustig aan gedaan. Na zes weken een groot stuk gewandeld maar dat viel tegen. Kreeg heel veel last van mijn buik c.q. litteken. Bij de tweede heel ziek geweest door PE/HELLP. Eerste twee weken was ik erg zwak. Maar goed, na vijf dagen naar huis. De volgende dag werd mijn zoon die prematuur was geboren overgeplaatst naar een ander ziekenhuis. Vanaf die dag alleen maar aan het heen en weer reizen geweest.. Dus kraamvrouw, wat is dat?
Mij is verteld door de verloskundige dat hardlopen het eerste jaar niet aan te bevelen is vanwege je bekken en de kans op een verzakking. Dus na 6 weken is ook nog te vroeg Ze vertelde ook dat de eerste 6 weken een middagdutje aan te bevelen is.. Hier na de eerste bevalling 2 jaar herstel nodig gehad. Na 10 maanden was ik na 10 minuten fietsen helemaal aan het trillen, misselijk en shaken van de inspanning. Deze bevalling was tegenovergesteld zo veel beter dan de eerste. Maar voel me nu na 2 weken wel een stuk beter. Het wordt elke dag wat beter eigenlijk. Ik til mijn dochter niet zolang mijn man in huis is en probeer wel die 6 weken aan te houden om niet te tillen of zware dingen te doen vanwege een verzakking. Ik vroeg me al af wat 'normaal' is aan herstel. Maar het blijkt uit dit topic dat dat per bevalling scheelt.
Ach ik neem mijn rust wel, maar die stofzuiger zet zichzelf niet aan het werk he. ik ben sowieso achterlijk actief altijd... zelfs met 42 weken zwangerschap kon ik bij wijze van nog de marathon rennen..
Enerzijds zou ik goed luisteren naar je eigen lichaam, anderzijds zou ik voorzichtig zijn ivm je bekkenbodem. Zelf merkte ik het vrij snel als ik teveel had gedaan. Dan kreeg ik een zeurderige pijn in m'n bekkenbodem en werd ik moe. De eerste 3 weken deed ik heel rustig aan en dat kon ook omdat m'n man nog vrij was, dus het huishouden kon doen. Daarna ben ik meer en meer gaan wandelen, het huishouden weer op gaan pakken en 's nachts vaker eruit ipv m'n man. Ik had veel last van bekkenbodempijn, maar dat is door rustig alles op te bouwen geleidelijk over gegaan. Ik zou niet 6 weken als stelregel houden, maar kijken naar je eigen situatie en daarop je herstelperiode afstemmen. Evt. in overleg met verloskundige of fysio.
Hier ben ik het mee eens. Wel ben ik pas na een half jaar weer begonnen met hardlopen. Dat voelde voor mij goed. Verder moet ik fraxiparine spuiten in het kraambed, dus helaas de volle zes weken.
bij mn jongste was het heel dubbel. ik moest wel rustig aan doen maar ik kon het niet. ik kon nog niet alles doen door mn bi (nu nog steeds niet) en moest dus echt afwegen wat ik ging doen. ik kon alleen niet genoeg rust nemen omdat mn oudste 2 op school zitten en de oudste in net na mn kraamweek extra zwemles had voor haar B diploma. mn man kon helaas na mn kraamweek geen vrij krijgen van zn werk (wat ie bij de oudste 2wel had) dus stond ik er tussen 07.00 en 18.00 alleen voor. gelukkig is mn schoonmoeder bijgesprongen wbt zwemles en wat boodschappen, maar het meeste moest ik helaas alweer snel zelf doen. ik raad je dus aan om je rust te nemen zodra dat kan. als jij je goed genoeg voelt om het een en ander in het huishouden te doen moet je dat zeker doen als je daar zin in hebt. wel zou ik uitkijken met de zware dingen zoals de badkamer soppen en stofzuigen en dweilen. luister naar je lichaam en doe vooral waar jij je goed bij voelt.
Echt 6 weken kraamtijd had ik niet. Dat wilde ik ook niet. Ik dacht vlak na de bevalling dat ik wel even recht kon springen en hoppa alles weer kon doen. Dat was dus niet bepaald het geval Maar de volgende dag ging het al veel beter. Hoewel ik graag veel meer had willen doen de eerste week, maar wat niet ging. Ik had echt mega pijn met plassen. Elk toiletbezoek was een hel en heb steeds bijna huilend op de wc gezeten. Ik durfde bijna niet te plassen en niets hielp. Wat zeg ik, dat plassen de eerste week was pijnlijker dan mijn hele bevalling! Na een dag of 5 vermoedde we misschien een blaasontsteking dus ik een plasje opgevangen en warempel ging het de volgende dag beter. Toen opeens ging alles in een sneltreinvaart en had ik binnen 3 dagen nergens last meer van Ik heb alles wel op mijn gemak gedaan maar toch met een week of 2 deed ik alles zelf weer.
Dat betekent rust rust en nog eens rust! ik heb een horror bevalling gehad. Navelstreng om zijn nek, vacuüm pomp gehaald, halve placenta bleef achter, daardoor zoveel bloedverlies dat ik bijna dood ben gebloed, toen bleek ik ook een totaal ruptuur te hebben, zelfs een deel van mijn darm is gescheurd, de chirurg is ruim 3 uur bezig geweest, de gynaecoloog durfde hetniet aan om te hechten. 5 dagen in hetziekenhuis aan het infuus, ik kon niks behalve liggen. Ik heb ook de eerste 1,5 week na zijn geboorte aleen maar gehuild en ik vond er niks aan. Nu ik weer iets meer energie heb geniet ik eidelijk van mijn zoon. Ik was zo bang dat ik geen gevoel had voor hem.. onzin gelukkig. Ik ben gewoon flink getraumatiseerd door het hele gebeuren en heb te weinig ijzer in mijn bloed waardoor ik erg moe ben. Dus rust! Ik moest even de knop omgooien want zoveel van anderen vragen ben ikniet gewend maar gelukkig neemt mijn man de nacht het meeste voor zijn rekening zodat ik aan mijn rust kom want een blije mama is een blije baby!