Ik ben nog het meest verbaasd over dat sommigen hier lijken zeggen dat TS maar over haar gevoel heen moet stappen, en haar grens moet verleggen omdat sm dat wil. Like, hoe dan? Een grens hoor je te respecteren. Nee is ook een antwoord. Hier zelf gehad in de kraamweek dat schoonouders belden dat ze savonds even een uurtje kwamen. Die kregen nee als antwoord want het kwam niet uit (kan gebeuren lijkt me?). Vervolgens werd de hoorn erop gegooid. Vijf minuten later opnieuw telefoon, met een complete tirade vanuit die kant dat wij ze erbuiten hielden en ze niet eens even mochten komen kijken en bla bla bla. Sorry, maar ik vind dat gewoon echt enorm egoistisch. Nee is nee. Of dat gaat om Facebook post, fotos, weet ik het...
Ik denk dat het er ook heel erg aan ligt,hoe iets gevraagd wordt. Vragen of je kan helpen, op een manier waarop iemand zonder wroeging nee kan zeggen, of op een manier waarop je geen nee kan zeggen. Ik heb ook wel eens meegemaakt met mijn schoonmoeder dat ik 10 keer netjes nee zei, maar ze het toch deed. Daar heb ik me toen groen en geel aan geergerd en haar daar ook op aangesproken. Een andere keer nam ze zonder te vragen de laatste 2 kledingstukken was mee, waarvan ze een hele dure rok verwassen had. Dat heb ik toen laten gaan, heb me geërgerd, maar wist dat ze het uit goedheid deed en niet om haar zin door te drammen als de eerste keerm
Ik zeg toch ook dat TS in overleg met haar partner tot een oplossing moet komen? Volgens mij probeer je me woorden in de mond te leggen. En dat iemand goede bedoelingen heeft zegt niets over hoe het handelen daadwerkelijk bij iemand overkomt... Laat TS even zelf bepalen hoe ze zich voelt en of ze daar haar schoonmoeder bij wil hebben.
Ik weet nog wel dat ik in de eerste weken ook zo'n overbeschermende moeder beer was en dat ik die mega enthousiaste opa's en oma's maar bemoeierig vond.. Maar zij hebben altijd mijn grenzen gerespecteerd en doordat ik me gehoord en gerespecteerd voelde werd mijn hormonale gevoel snel minder, omdat ik wist dat ik ze kon vertrouwen. Bij mensen die wel hun eigen zin doordramden bleef ik veel langer beschermend. En om aan onze ouders tegemoet te komen ging mijn man in het begin alleen met de baby op bezoek een uurtje en dan kon ik thuis rustig slapen.
Eens. En ik heb het idee dat mensen voorbijgaan aan het feit dat de schoonmoeder van ts vanalles of FB deelde en wil plaatsen. Dan mag m.i. alleen in overleg met de ouders en als die nee zeggen, gebeurt dat dus niet. Het dan alsnog wel doen vind ik een stukje privacyschending. En dat mensen (uitgebreid) gaan filmen terwijl je als kraamvrouw bekaf bent zou ik ook niet zo tof vinden. Gelukkig heb ik met mijn ouders en schoonouders een goede band en komen dit soort taferelen bij ons niet voor. Maar ik zou ook nee zeggen als iemand in de kraamweek nog even 's avonds wil langskomen. En de (schoon)moeders hebben hier in huis meegeholpen (heel fijn!), maar waren echt niet elke dag uren aanwezig. Dat vind ik namelijk weer een ander uiterste.
Iemand harteloos noemen vind ik erger als je inderdaad de voorgeschiedenis niet weet. Geschiedenis van intense verwaarlozing en mishandeling, heb genoeg gehoord dat ik haar kind niet meer ben. Misschien snap je het nu beter. Ik ben verre van harteloos, had ik geen kinderen was er geen contact. In dit geval weiger ik mijn kinderen de dupe van mijn voorgeschiedenis te laten worden. Echter is het puur voor social media dat zij doet of ze een geweldige oma is. Ze ziet mijn dochter misschien 3/4x per jaar terwijl ze in dezelfde stad woont. Zij wil niet hier komen, zegt steeds geen geld te hebben. Ik ga niet naar haar huis omdat ik mijzelf en dochter niet wil blootstellen aan rook (ik heb ernstige long problemen) Het spijt me dat ik in jouw ogen en harteloos iemand ben, ik denk dat ik genoeg heb gedaan. Ik zal mijn kinderen nooit hun oma ontnemen, maar zal ook niet vooraan staan om constant de eerste stap te zetten terwijl dl doodsbang is voor haar omdat ze haar meteen claimt als ze haar ziet. Voor iedereen die erover valt dat ik erover val als mijn moeder mijn dochter "haar meisje" noemt, mijn moeder is voor mij geen moeder geweest en heeft meermaals in mijn jeugd gezegd dat ik haar kind niet meer ben. Zij denkt nu ik kinderen heb dat het verleden weggeveegd is terwijl ik nog altijd kamp met de gevolgen hiervan. Voor mij is het dan ook niet gek dat mijn dochter niet "haar meisje" is. Ze kijkt ook niet om naar mijn dochter (alleen op social media en WhatsApp).
Dit is een heel ander verhaal dan in je eerste post he. Je kan toch niet boos zijn dat anderen enkel reageren op wat je geschreven hebt, als je het daar veel eenvoudiger neerschrijft?
In mijn eerste post schreef ik ook dat het afhangt van de band die hebt. Ik ben in eerste instantie inderdaad niet uitgeweid over waarom ik mij daar zo ontzettend aan irriteer, maar er wordt wel direct geoordeeld. Dit geld eveneens voor ts. Ins en outs zijn er niet naar neen oordeelt week dat zij het nat moet accepteren en bij moet zijn dat ze enthousiast is.. Ik snap best dat het voor de mensen zonder (schoon)ouders lastig is, maar houdt natuurlijk niet in dat je jezelf als kraamvrouw maar opzij niet zetten zodat oma week haar kleinkind kan zien. Ja, het is ook het kindje van papa. Ik ben van mening dat je dit als ouders samen bespreekt en dat niet 1 van de 2 beslist naar ouders samen. Ik beval binnenkort en zit echt niet te wachten op een kamer vol bezoek hierna. Alleen onze dochter en sm wil ik graag zsm in het zh. De rest past zich maar aan aan ons Hoe enthousiast ook.
Ik weet een ding: als ik, in welke situatie dan ook, tegen mijn schoonouders zou zeggen dat ze niet welkom zijn, zou ik gelijk mijn spullen kunnen pakken en vetrekken. Andersom dan ook. Onze ouders zijn altijd welkom bij ons, we zien ze niet als visite. Als ik niet lekker ben, ga ik naar bed, blijven ze beneden bij kinderen en man. Meestal wordt dan ook gekookt, opgeruimd...Dus ook toen ik bevallen was, kwamen ze wanneer ze wilden en bleven ze net zo lang, zoals ze zelf wilden
Dit is een forum. Vreemden weten dus enkel en alleen wat ze van elkaar te lezen krijgen. Het antwoord of oordeel dat daaruit voortvloeit, is dus uiteraard enkel op basis van wat de persoon daarvoor zelf verteld heeft. Dus als je geen rare, gemene of vervelende reacties wilt krijgen, moet je gewoon zorgen dat je het juiste verhaal schetst in je post. Verder: ik denk niet dat iemand zegt of bedoelt dat je je als mama in bochten moet wringen om de schoonmoeder tevreden te houden. Het enige wat er gezegd wordt is dat wederzijds respect belangrijk is.
Ten eerste gefeliciteerd met jullie kindje! Ik begrijp dat het voor jou moeilijk is en je behoefte aan rust hebt om te wennen aan het ouderschap. Ik wil alleen even vertellen hoe het is als jouw schoonmoeder geen interesse toont in jou of jouw kindje, geloof mij het is alles behalve prettig. Ik zit alleen zonder familie, mijn eigen familie woont duizenden km verderop en ze is nooit langs gekomen of gebeld om te vragen hoe met mij en haar kleinkind gaat of enige interesse getoond, nu na 1,5 jaar nog steeds niet. Alle contact ging via mijn man die maar beperkt aanwezig was en dingen anders zag dan ik die de hele tijd met ons kindje zat. Ik lag dood ziek in bed, ik had een super zware bevalling en ik kon amper lopen en ons kindje deed niets anders dan dag en nacht krijsen, mijn man moest na 2 dagen weer werken en de kraamhulp deed niet veel. Ik wou dat zij even kwam helpen al was het maar half uurtje en zelfs toen mijn man en ik hebben gevraagd ( na een paar weken/maanden) is zij niet gekomen, terwijl ze haar eigen dochter veel heeft geholpen en nog steeds helpt. Ik begrijp het, het is haar eigen dochter en ik ben maar de schoondochter, ik verwacht ook niet dezelfde behandeling, maar dat ze zo'n grote verschil maakt tussen haar kleinkinderen begrijp ik echt niet. Ik heb het overleefd maar wat was het moeilijk. Tot de dag van vandaag toont zij zeer weinig interesse in haar kleinkind, wat echt ontzettend veel pijn doet. P.S. aub niet quoten, het is een zeer gevoelig onderwerp voor mij en het doet ontzettend veel pijn.
Ik weet niet of het alleen aan de oma ligt of dat iedereen die langskomt nu even teveel is, dat zou ook goed mogelijk kunnen zijn. Een grens is een grens en als schoonmoeder is het gewoon anders dan als je eigen dochter een kind krijgt. De band is anders, dochter is eigen en schoondochter niet, ookal hou je heel veel van elkaar, het is toch anders! Ik accepteer ook niet alles van mijn moeder en dat zeg ik ook, maar zij respecteert mijn grens en sm helaas niet. Tja dan maar op een niet zo leuke manier zeggen. Als je niet respecteert wordt, hoe je zelf ook geen respect te hebben.
Maar stel dat je je schoonvader of -moeder had weggestuurd vanwege het buidelen en die was beledigd geweest? In jouw wereldbeeld komt dat niet voor gelukkig (en dat is niet sarcastisch bedoeld, dat meen ik uit de grond van mijn hart), maar er zijn écht waar mensen die vinden dat zij niet weggestuurd mogen worden op zo'n moment. Dat maakt het overleggen lastig en geeft je ook niet het gevoel dat je serieus genomen wordt en ook je grenzen mag aangeven.
Ik quote alleen even je laatste zin (niet boos zijn Alizee, maar dat is denk ik het hele punt en waardoor de meningen zo uiteen lopen). Ik denk dat de meeste meningen komen uit eigen ervaringen en gevoelens van iedereen op dit topic. Voor mij is dit ook een heel gevoelig onderwerp maar om hele andere redenen. Dus on topic, ts, blijf bij jezelf. Volg je eigen gevoel hierin. Dit zijn jou gevoelens door jou ervaringen, wij kunnen je moeilijk een goede raad geven, zoals je kunt lezen, zoveel leden, zoveel meningen. Je zult, samen met je man (en schoonmoeder) je eigen oplossing hierin moeten vinden. Heel veel succes en natuurlijk van harte gefeliciteerd.