De vraag staat er eigenlijk al. Mijn zoontje zal ongeveer 20 maanden oud zijn als zijn zusje wordt geboren. Het zal voor hem een hele omschakeling zijn, mijn man en ik zijn erg benieuwd wat deze verandering met hem zal doen. En hoe we hem hier eventueel bij kunnen helpen of begeleiden. Hoe reageerde/gedroeg jouw dreumes zich na de geboorte van zijn broertje/zusje? (Evt do's/don'ts zijn welkom!)
Ik lees mee... ik kan elk moment bevallen en ons zoontje is nu 16 maanden. Ben ook erg benieuwd 😊
Mijn oudste was 16 maanden toen de middelste werd geboren en mijn middelste was 18 maanden toen de jongste werd geboren. Oudste maakte er toen heel weinig van. Kwam af en toe even kijken en ging dan weer verder spelen. Middelste was iets jaloerser (met name toen de baby voor het eerst in de draagdoek ging, zijn plek ) maar ging ook vrij snel heel goed. Is nu druk bezig met kusjes en speelgoed geven We hebben ze de baby niet opgedrongen. Ook in het begin veel in de box oid dat ik ook mijn handen voor hun vrij had. Verder wel er veel bij betrokken (badjes, luiers etc). Zodra ze interesse hadden meteen erop ingegaan. Ze helpen heel graag en dat hebben we ook toegelaten Vast houden mogen ze bijvoorbeeld altijd, of flesje vasthouden. Ook kinderwagen duwen of samen de baby optillen is heel leuk
Mijn oudste was 18 maanden toen de tweede geboren werd, hij was wel jaloers en beet soms zijn zusje, we hebben zoveel mogelijk geprobeerd samen te doen, -luier pakken - bekertje water over het achterhoofd met badderen -welke kleertjes krijgt de baby aan - zeggen tegen de baby kijk dat is jou grote sterke grote broer of kijk eens wat jou grote broer doet voor jou of wat ben je toch lief voor jou kleine zusje, Hij was wel echt gek met haar maar soms kreeg de jaloezie toch de overhand. Onze derde was op 3 dagen na 2 jaar toen haar broertje 14 weken geleden geboren werd, zij is een echt papa's kindje, delen kan ze niet, we hadden echt al afspraken gemaakt over hoe we zouden reageren als ze dit of dat zou doen, maar toen hij eenmaal thuis was ..... Ze is dol op hem ! Ze is soms wat onhandig met speen in mond drukken wanneer hij huilt of knuffelt net iets te hard maar ze bedoelt het allemaal super goed, ze is nog geen moment jaloers geweest, zij helpt ook overal bij, flesjes geven naar bed brengen uit bed halen speen geven haren wassen onder de douche ( achterhoofd) bekertje water over het hoofdje met badderen ( ze doet echt heel voorzichtig zodat het water niet in de oogjes komt ) Vasthouden of knuffelen mag altijd, als ze wakker zijn tenminste .... Ook met kabaal maken en de baby slaapt ga ik niet steeds ssssttttt zeggen, dus niet het idee geven dat ze niets meer mogen nu er een baby is waar ze opeens voor op de tenen moeten lopen.
hier was de oudste 2 jaar en 3 maanden toen dochter geboren is. hij is altijd zeer lief geweest voor zusje. webben het op zijn tempo laten doen. (en niet zoals groot ouders als eens durven zeggen: geef zus eens een kus!, dan niet dus!) maar hij is na een 3-4 maanden gaan stotteren. denk dat hij toen door had dat baby niet meer weg zou gaan. dus hij had wel een emotionele spanning in zijn lijfje dat er op deze manier uit kwam. dit is na enkele weken overgegaan ( met behulp van de stotter regels voor ouders) maar toen zus begon te tijgeren 8-9maanden, kroop zij steeds naar hem toe. en kwam zo letterlijk in zijn leefwereld terrecht. toen begon hij weer met stotteren. best wel erg, een zin echt 5 keer opnieuw beginnen en het nog niet gezegt kijgen; telekens op het 3de woord blijven steken... hij vond dit zelf ook vervelend. maar het is weer weggetrokken. aan zijn gedrag hebben we nooit wat gemerkt, want was echt flink en lief voor zus. maar door het stotteren merkten we dat het wel wat met hem deed. nog steeds bij emotionele perioders steekt dit stotteren de kop op zoals begin van het schooljaar. bij de geboorte van kleinde broer alleen flinke grote broer en zus gehad. maar ze waren dan ook 4 en 6 en dan begrijpen ze veel meer.
Vooral nu al starten met een ritme wat er straks ook zal zijn. Dan bedoel ik het wachten op een ander, meer zelf spelen, niet meer alle aandacht krijgen e.d. Nu zal die verandering niet gekoppeld worden aan de komst van de baby en jaloezie zal daarom na de geboorte mindet zijn. Voor veel kinderen komt er tegelijkertijd een baby en wordt de aandacht gehalveerd. Dat is vaak lastig dus vooraf al wat veranderen kan echt handig zijn.
Mijn zoontje is 2 jaar en 3 maanden en heeft een zusje er bij. Hij is super lief met haar. Als ze huilt gaat hij gelijk kijken en zegt, daar is mama. Hij verteld mij zelfs dat ik haar moet optillen. Maar als ze te lang bij zijn vader op schoot zit, of bij zijn oma, dan vertelt hij hen dat zijn zusje weer in de box moet. Maar ja, dat zijn zijn lievelingspersonen. Jammer genoeg hoor ik daar niet bij dus vindt hij het niet erg sat ik veel met zijn zusje bezig ben (geef volledige bv). Ik knuffel en stoei wel veel met hem nu het weer kan en dat waardeert hij, denk ik. Misschien als tip, wen je kleine aan dat papa meer met hem/haar doet voor de geboorte? Op het einde was ik zo moe en ded alles pijn dat ik hem echt niet in bad of bed kon stoppen en spelen was heel minimaal. Manlief nam toen alle zorg op zich en daar is hij nu gewend aan geraakt.
Mijn zoon was 21 maanden toen zijn zusje kwam. Ik heb vooraf vaak het boekje Bobbi wordt grote broer voorgelezen. Toen zijn zusje werd geboren zat hij tevens in een mega ontwikkeling, elke dag kwam er een nieuw woordje bij hem bij. Hij zat dus al net in een drama-dreumes-fase en toen kwam er ineens een zusje bij. Hij was vanaf het begin af aan heel lief met haar, kusjes geven en aaien enzo. Maar hij moest echt wel even wennen aan de nieuwe situatie hoor, had enorme driftbuien ineens. Heeft een goede twee maanden geduurd. We hebben hem altijd heel erg betrokken bij alles met de baby. Hij mocht ook altijd bij ons op schoot zitten als ook de baby op schoot lag. Alleen tijdens voeden moest hij haar echt met rust laten. Hij heeft haar wel eens geslagen, natuurlijk meteen afgeleerd. Verder zorgde ik ervoor dat ik hem mijn volledige aandacht gaf als de baby lag te slapen. Tip; gebruik een draagzak, echt ideaal om je handen vrij te hebben voor je dreumes als de baby moeite heeft met slapen! Was voor mij de eerst 2 maanden onmisbaar Oh en als je je na een paar weken weer goed voelt, plan dan even een paar uurtjes alleen met je steunen, ga even een paar uurtjes naar de dierentuin of zoiets, even mama en hij/zij quality time Succes!
Met deze leeftijd zal hij niet echt iets snappen of onthouden of zoveel verandert ook niet. Dus gewoon act natural en doe wat je altijd doet zoveel verandering is het ook naar mijn mening. Mijn dochter was 2.6 toen haar zus was geboren. Ze wist precies waar baby zit, wat is echo etc. Ze leefde ook mee met elke bezoek naar zh en echo etc. We vertelden alles en lieten veel met buik bezig zijn ook samen kleertjes uitzoeken en wiegje in elkaar zetten, kamer verven etc. Nou eigenlijk iedereen zei: "wacht maar het komt nog dat ze misdraagd etc" puur onzin ligt aan jezelf hoe je dat zelf opvat. Mijn jongste heeft iets extra zorg/tijd nodig door haar heuoprobleem. Ze heeft gips van borst tot tenen nu voor 3 mnd maar zelfs dat is geen issu. Oudste helpt veel, ze is zacht als ze slapt, leest haar voor, speelt met haar, wil haar altijd overaal bij hebben en heeft 1000 kusjes en knuffels per dag. Ze us erg rustig bij flesje geven etc. Dus ben helemaal tevreden hoe het gaat kan niet beter wensen. Maar ik denk 2.5 leeftijd verschil is ook ideaal.. Btw we leven volop ritme van de ouste en ik pas wat flesjes etc aan haar. Probeer dus dat oudste gewoon in haar flow kan blijven.
Ik hou nog steeds blokken van 3 uur aan vanuit de tijd dat ik bv gaf. Ik hoop dat dat ook een mooi ritme voor de jongste is. Dan worden het voor mij blokken van 1,5 uur. Daarnaast mocht de oudste het leuk vinden lees ik de eerste tijd voor tijdens het voeden. Draagzak oid ga ik niet aan doen in huis, tenzij er spraken van reflux zou zijn. Mijn vriend is nu al meer uit handen aan het nemen qua verzorging van de oudste omdat ik het lichamelijk niet allemaal meer goed kan dus wat dat betreft zal er niet heel veel veranderen voor hem. De twee jongens gaan een kamer delen. We hebben nu de oudste op de kamer omdat hij nogal licht slaapt. Die raakt nu steeds meer gewend aan het niet alleen zijn als hij slaapt. Plan is om ze op een gegeven moment tegelijk over te brengen naar hun eigen kamer.
Zl1 was 23 maanden toen nr 2 geboren werd. Wij hebben hem veel betrokken bij verzorging etc en laten helpen. Vond hij heel erg leuk, ook de kraamverzorgster deed dit superfijn en leuk! Hij was echt heel lief en zorgzaam. Speelgoed geven enzo (waar nr 2 nog niks mee kan ). Heel leuk en lief. Later toen nr 2 meer begon te kruipen en meer 'concurrentie' begon te worden, kwam de jaloezie meer naar voren. Bewust ook 1 op 1 tijd met hem behouden en soms nr 2 "laten wachten" en dit duidelijk naar nr 1 gecommuniceerd zodat hij niet altijd degene is die even moet wachten. En ja, soms zijn ze wat lomp en onbeholpen, maar altijd met veel aandacht en liefde voor broer!
Bedankt voor jullie reacties! Fijn om te lezen dat het over het algemeen goed gaat! Sinds een paar dagen zegt hij 'deedie' als hij een baby in een boekje of op tv ziet haha, zoooo schattig! Ik moet zeggen dat ik het nu erg fijn vindt dat onze zoon een mooi ritme heeft, waardoor wij ook verplicht worden dit aan te houden. Toen onze zoon net geboren was, hadden we totaal geen ritme in de dag, ik at en dronk bv veel te weinig, had totaal geen besef van tijd. Nu moeten we!
Mijn zoontje was 22 maanden. Van te voren vroeg ik vaak 'waar is de baby?' Ik oefende elke avond tijdens het badderen de jongens en meidennaam en hij had een pop. Maar volgens mij begreep hij er weinig van haha. Op de dag van de bevalling was hij heel onrustig, alsof hij het aanvoelde. Hij is bijna altijd lief geweest. Hij is echt dol op haar. Op schoot etc is allemaal voor 5 seconden, maar ik ga er altijd in mee. Geef hem dan complimenten en kusjes. Met het verschonen etc helpt hij geregeld (van de wal in de sloot). En op het meerijplankje (in tuigje) voelt hij zich enorm stoer. 4x heeft hij haar denk ik een klap gegeven in de eerste 2 weken tijdens het voeden, eerst genegeerd toen een keer boos geworden en sindsdien geen last meer van gehad. Het valt mij allemaal reuze mee, terwijl het verder best een pittig mannetje is.
Mijn oudste was net 2 jaar geworden toen zijn zusje kwam. Een heftige verandering die hij niet echt makkelijk overwonnen heeft (maar dat is terugkijkend goed te begrijpen, nu we zijn diagnoses hebben). - hij vond baby maar een vreemd 'mormel' en bekeek het argwanend, hij was dus ook soms boos als ze bij mij zat. - aan de andere kant was hij toch ook wel nieuwsgierig en kwam hij soms haar voorzichtig aanraken. Hij ontdooide langzaam. Is haar na een paar weken 'bebe' gaan noemen, na ongeveer 2 maanden een verbastering van haar naam. - tijdens voeden (BV) haalde hij veel, heel veel kattenkwaad uit (aandacht trekken?), heb toen echt keuzes moeten maken wanneer ik ingreep en wat ik negeerde (vrij veel ). Tijdens het voeden probeerde ik hem te entertainen met voorlezen of spelen op de bank naast mij. Dat lukte redelijk. - hij wilde/kon absoluut niet meehelpen, ben dus ook heel snel gestopt met pogingen om hem te 'betrekken' bij verzorging e.d. Heb hem ook bewust nooit aangesproken met 'grote broer' of een beroep gedaan op zijn 'grote broer rol'. Tenslotte heeft hij daar zelf niet om gevraagd. Hem geprobeerd te behandelen/benaderen als individu dat geheel 'los' stond van babyzusje. - hij heeft 5-6 maanden heel slecht geslapen, ik moest er vaker uit voor hem dan voor de kleine baby (die ook al bepaald niet doorsliep ). Ook het in de avond naar bed brengen is lange tijd een aardig drama geweest. Hoewel leeftijd hierbij ook een belangrijke rol speelt, zie ik ook relatie met de komst van zusje. Maar ieder kind, baby, ouder is anders, dus je weet maar nooit hoe het precies gaat lopen. Ze zullen een beetje van slag zijn in het begin en wat 'moeilijker' in de omgang, maar hoe lang dat precies duurt en hoe heftig het wordt, dat weet niet niemand. Volg je gevoel lijkt me de belangrijkste 'DO', jij kent je kind tenslotte het beste. En een goede portie een-op-een-aandacht wordt ook altijd gewaardeerd .
Ik ben op oudejaarsdag bevallen van onze tweede. Onze oudste is nu 22 maanden. Ze heeft weinig interesse in de baby, ze aait af en toe maar een kusje geven doet ze niet en ze geeft er verder ook niet veel aandacht aan. Prima, dat hoedt natuurlijk ook niet. Ze heeft wel sindsdien last van enorme driftbuien en het lijkt erop dat de peuterpuberteit vervroegd z'n intrede heeft gemaakt. Alles is 'nee', en als wij nee tegen haar zeggen gooit ze zichzelf direct op de grond. We proberen het zoveel mogelijk te negeren en vooral geduld met jaar te hebben. We spenderen ook nu al veel 1 op 1 tijd met haar: ze heeft nieuwe knutselspulletjes gekregen en we zitten dan even met haar alleen aan tafel te knutselen. De baby ligt veel in de box, maar ligt er wel bij in de stokke newborn set tijdens het eten om ook met haar onze gezinsritme op te pakken (ze is ook vaak wakker tijdens het eten).
Onze zoon was 22 maanden toen zijn zus geboren werd. Het viel in het begin heel goed mee. Hij aaide haar en gaf haar kusjes etc. We hadden hem wel weken voorbereid door hem heel de tijd uit te leggen dat er een baby in mama's buik zat, dat hij grote broer ging worden, door hem een babypop te kopen die huilt en plast en zo... Dus hij wist het al. Hadden hem ook gezegd dat mama 3 dagen dan naar het ziekenhuis moest maar dat had hij niet zo goed begrepen. In het begin allemaal koek en ei want de baby lag daar maar en deed niet veel behalve af en toe huilen en een fles krijgen. Maar bijvoorbeeld: Ik had hem niet voorbereid op borstvoeding geven en dat vond hij toch niet zo leuk... dan wou hij ook bij mama op schoot zitten... en omdat ik een stresskip ben en borstvoeding voor mij toch moeilijk blijft ben ik dan maar overgeschakeld op deeltijds kolven en fles... Dat had ik mss anders moeten aanpakken. Want dat zus bij mama op schoot mocht drinken vond hij toch wel niets, hij wou zijn mama dan niet delen. Verder zijn er nu af en toe strubbelingen omdat zusje nu kan kruipen en staan en zo en dus ook zijn speelgoed afpakt of blokkentorens omver gooit.... draaaaama. Maar ik leg hem heel de tijd uit waarom babies dat doen, dat babietjes dingen nog niet begrijpen of kunnen en zo. En hij komt me nu ook zeggen als zus iets in haar mond gestopt heeft wat niet mag bijvoorbeeld of als ze ergens aan komt wat gevaarlijk is. Maar hij verdedigt haar ook als we haar berispen... heel erg grappig. Volgens mij is de truuk praten praten praten met het oudere kind en alles goed uitleggen. Maar hem eerst en vooral voorbereiden op de komst van een baby in "zijn" huis.
Bedankt voor jullie reacties, ervaringen en tips!!! We proberen hem zoveel mogelijk voor te bereiden op de komst van zijn zusje, maar ik vind het moeilijk in te schatten wat hij er precies van oppikt... We laten hem regelmatig de babykamer ontdekken (zoon blijft gewoon op zijn eigen kamer), we benoemen ook dat dit de kamer van -naam zusje- wordt. De box staat al een poos in de kamer, inclusief boxzak met speelgoed (en dat is natuurlijk réuze interessant haha) en de reiswieg van de kinderwagen staat er sinds kort ook in. We introduceren in een laag tempo de babyspulletjes. Hij is ze volop aan het (her)ontdekken en dat laten we ook maar gewoon toe. Hopelijk is dat 'nieuwe' er straks wat af als zijn zusje er is. 1 op 1 aandacht gaat hij straks zeker krijgen, dat vinden mijn man en ik heel belangrijk!