Bij mij voelde het als weeën. Nouja deze deden veel pinner als m'n bevalling! Deze kwamen eerst was het gewoon rugpijn. Ik slikte voor het slapen een PCM zodat ik beter kon slapen. Na een maand of 2 hielpen ze niet meer dus dan maar 2 PCM uit eindelijk (3 maanden later) werden het een soort weeën (bleek later de aanvallen te zijn) soms 1 X per dag, soms niets en soms vaker. Uiteindelijk 4,5 maand later had ik al ruim 72 uur constante weeën. Toen wist ik niet wat het was. De hap gebeld. Bloed geprikt, urine getest. Kwam niets uit. Diclofinac shot gehad en ook zulke zetpillen. 12 uur later weer de hap gebeld, weer alles getest maar daar kwam weer niets uit. Vervolgens morfine gehad omdat dicl niet hielp. Helaas de morfine ook niet. Bij de echo bleek het om ontstoken galblaas en stenen te gaan. 12 uur later (maandags) lag ik op de ok😅
Ik heb eigenlijk geen idee! Maar heel veel last heb ik er niet van hoor! In een warm bad, of de infrarood lamp erop werkt heel goed. Sowieso bij een aanval: aanval: probeer te ontspannen! Zoek warmte, een bad, een kruik, wat dan ook. De pijn enzo komt van je spieren dis zich enorm samentrekken om de stenen af te voeren, dus ontspannen helpt je het snelste er vanaf. En dat is heel moeilijk, ik weet het
Ik kreeg in november 2013 een keer wat buikpijn na tussen de middag een broodje met gebakken ei te hebben gegeten. Was ook al een poosje vaak wat misselijk, dus huisarts gebeld. Die heeft na een klein onderzoekje direct een echo gemaakt van mijn buik, en zag dus dat ik galstenen had. Oktober 2014 kreeg ik 's avonds op bed ineens een verschrikkelijke pijnaanval. Midden in de nacht naar de hap geweest (zelf gereden, want kinderen sliepen). Diclofenac zetpillen gekregen, die niet werkten. Volgende ochtend naar de huisarts, die me doorstuurde naar de seh. Daar nog een uur met pijn gezeten, tot het ineens over was. Daar ook bloed laten prikken en is nogmaals een echo gemaakt (nadat ik al had aangegeven galstenen te hebben). Bloedwaarden van mijn lever waren niet goed. Dag erna moest ik weer terugkomen, weer bloedprikken en uren wachten op de uitslag. Waren de waardes nog verder afwijkend. Dus moest een dag later wéér naar de seh om bloes te prikken en te wachten op de uitslag. Toen waren de waardes nog niet zoals het hoorde, maar ging weer de goede kant op. 2 weken later moest ik naar de chirurg, en daar werd me gevraagd wat ik wilde. Operatie of niet. Dus januari 2015 is ie er uit gehaald . operatie was een eitje, 2 uur na de operatie liep ik over de afdeling, dag later mocht ik naar huis en een week later was ik aan het solliciteren. Ik heb sindsdien nooit weer last gehad. Alleen mijn darmen zijn wel eens van slag sindsdien, maar alles beter dan zo'n koliekaanval..
Hier ook galstenen gehad. Het enige wat hielp was uren lang krom staan onder de douche. En diclofenac . Hij is er bij mij in januari 2014 uit gegaan. Operatie vond ik in eerste instantie meevallen 2 uur na de operatie at ik weer, helaas dipte een uur later mijn bloeddruk naar 50/30 ben ik naar een ander ziekenhuis gebracht en ben ik met bloedtransfusies op de been gehouden. Dag later lag ik weer op de ok want mijn lever bleek te bloeden en ik had een paar liter bloed in mijn buik. Ipv de 3 kleine gaatjes kreeg ik een mooi litteken van 25cm erbij. Maar goed ik ben er vanaf. Wel heb ik nog moeite met vet eten, krijg snel diarree. Maar die pijn van die aanvallen heb ik gelukkig nooit meer, wat een vreselijke pijn vond ik dat zeg!
Mijn galblaas is ook verwijderd. De pijn van galstenen vond ik stukken erger dan baringsweeen. Het is een verschrikkelijke, aanhoudende pijn. Een aanval duurde tussen de 6 en 9 uur en begon bij mij vaak in het begin van de nacht, rond 01:00/02:00. Ik stompte mezelf met een flinke vuistslag in mijn zij om wat opluchting te krijgen, maar dat duurte nooit lang.
In 2006 kreeg ik een maagonderzoek dmv slang met camera door me keel ivm maagzuurklachten. Hier zagen ze teveel aan maagzuurproductie en jawel galstenen. Omeprazol gehad voor de maagzuur stenen niks aan gedaan toen. Paar maanden erna mijn 1ste aanval dacht dat er iets zou springen zoveel pijn..dit trok weg na aantal uur. De maanden erna kreeg ik ze steeds vaker vrijwel elke keer als ik iets van kool of vet had gegeten...op het laatst leefde ik op alleen brood!! Mijn laatste aanval duurde 36 uur achter elkaar ik werd vol met morfine gestopt/gespoten en opgenome. Volgende ochtend gelijk geopereerd nooit geen last meer gehad.
Ik heb het ook gehad heel erg pijn tussen de schouderbladen ik was toen zwanger van de jongste bij 13 weken begon het bij 18 weken kwamen ze erachter wat het was en bij 22 weken lag ik op de ok, uiteindelijk is het paar weken later nog enorm mis gegaan en heb ik bij 27 weken dood en dood ziek in het ziekenhuis gelegen met een alvleesklierontsteking dat was de enige keer dat ik pijn aan de voorkant had.
Hier ook galstenen gehad en geopereerd Pijn was bij mij niet uit te houden kon totaal niks eten Vele pijn in buik en tussen me schouderbladen En regelmatig overgeven.. Sterkte!
4 weken geleden geopereerd galstenen was voor mij de ergste pijn ever!mijn symptomen koliek pijn in de bovenbuik niet stil kunnen liggen of zitten rillen misselijk koud en dan weer bloedheet boeren ik heb voorde operatie vaak aanvallen van soms 3 dagen met vage tusssenposes gehad heb hiervoor morfine gekregen anders ging ik echt knock out