Vandaag te horen gekregen dat er toch een operatie nodig is om mij van mijn uitstralingspijn af te helpen. Ik heb ernstige artrose in de onderrug en een hernia maar dat is niet de reden tot opereren. Er zijn twee wervels verschoven waardoor mijn zenuw klem is komen te zitten. Daardoor heb ik regelmatig pijn(zenuw)aanvallen in mijn been tot in mijn voet toe. Ik zie erg op tegen een operatie maar volgens de arts is het probleem daarna voor 80 a 90 procent opgelost. Dat idee staat me wel erg aan Is er hier iemand die deze operatie ook gehad heeft of in de directie familie of kennissenkring? Ik zou graag weten hoe dit ervaren is en wat de resultaten waren. Alvast bedankt!
Mijn zus heeft vorig jaar zo'n operatie gehad. In het begin was het zwaar maar ze is nu van haar klachten af.
Dank je wel voor je reactie! Is de operatie bij je zus via de rug of buikzijde gedaan? Fijn dat ze van haar klachten af is!
Via de rug. Ze heeft een litteken van zo'n 10 cm. Ze heeft in het begin morfine geslikt, tegen de pijn. Ze had een hoog-laag bed in de woonkamer en liep met een rollator.
Mijn moeder is inmiddels 2 x geopereerd, en helaas, nog steeds klachten. Het werkt dus jammer genoeg niet bij iedereen.
Ja ik. Twee jaar geleden. Welke vragen heb je?. Op fotos ct en mri was wel een zeer duidelijke, maar stabiele spondylolysthese tebzien. Maar de zenuwen lagen vrij. Mijn klachten waren fors én ik had dus onverklaarbare uitstralingspijn. Er kwam een lief klein kindje tussendoor. Daarna weer fotos gehad: verschuiving was erger geworden 6 maanden later werd ik geopereerd. Plan was om de zenuwbaan helemaal vrij te leggen, just in case. En dankbaar!! Want zenuwen bleken helemaal ingekapseld met littekenlittekenweefsel. Dat verklaarde alles dus.. Helaas bleek ik zachte botten(jaja) te hebben en kreeg ik een corset van mn knie tot aan mn borst. Kon nie zitten nie.. Dat is lastig plassen... En... Haha Heb 6 weken gelegen dus.. Daarna nog 6 weken met een normaal gipskorset. Mocht toen ook al autorijden en de kleine meid vasthouden. Maar niet tillen. Maar roep je vragen maar.
dank je wel voor jullie reacties. @Talia, Ik heb af en toe uitstralingspijn in mijn linkse been. Ik weet dan niet hoe ik mijn been houden moet en draai er maar een beetje mee (zover als dat gaat) Meestal verdwijnt dat gevoel weer. Sinds gisterenavond een naar gevoel aan mijn onderkant, het gevoel of ik continu naar de wc moet. Maar ook, en nu continu, tintelend gevoel in mijn linkse been. Ook meer pijn in de onderrug. Ik weet niet goed wat ik ermee moet....zal vast met die rug te maken hebben. het maakt me angstig....zie ontzettend tegen de operatie op. Er zit verder ook ernstige artrose en een hernia in de rug, maar daar opereert hij niet aan. Tis echt voor de spondylodese. Ik weet niet of jij het ook zo ervaren hebt, maar ik voel ook met het optillen van mijn been, mijn botten over elkaar schuiven in mijn onderrug...mijn zoon hoorde het zelfs. Maar volgens de arts kan dit niet, maar dat heb ik al enkele weken. Dat ik geopereerd moet worden is een feit, maar ben bang dat het weinig verbetert omdat er ook artrose zit @Limmeke: wat ontzettend jammer dat het bij jou moeder niet geholpen heeft...een andere oplossing is er denk ik niet? @Sniffy: van de morfine werd ze erg verward denk ik...of niet?
Ik heb 3 rug operaties achter de rug. Eerste december 2011. Hernia l4/l5. Uitval, veel zenuw pijn en reflexen weg. Operatie viel tegen. Herstel ook Januari 2012 nieuwe klachten andere been. opnieuw veel pijn en zodra ook hier uitval begon toch besloten over te gaan op operatie. Juli 2013 weer onder het mes. Dit keer L5/s1. Opnieuw gingen de klachten langzaam weg. Herstel hing beter dan vorige operatie. Uiteindelijk half jaar pijn vrij geweest. Toen j eens hevige pijn, bijde benen, veel uitval maar vooral zenuwpijn pff verschrikkelijk. Rugwervels verschoven en instabiel. Vast zetten was enige optie. Maart 2015 vast gezet. Herstel pff verschrikkekijk. Pijn was alleen erger geworden maar uiteindelijk werd het langzaam minder. Net toen ik dacht het was de moeite waard loop ik nu op nieuw met pijn rond. Been tinteld, veel zenuwpijn, en rugpijn maar niet te noemen want dat went wel en niet in verhouding met de andere pijn. Heb zelfs zenuw trekjes in rechter been waardoor tenen altijd wiebelen. Liggen op heupen is drama. Na jaar op tramadole en andere lichte pijnstillers ( kwam.van 90 mg morfine af)nu weer aan de morfine pleisters ;( Ik ga geen nieuwe operaties meer doen. Ze kunnen ook niet meer. Achteraf denk ik was dit het waard. Toen zeker wel. Al was het maar even pijn vrij zijn. Nu denk ik nee. Het heeft me alleen verder naar de grond gewerkt. Van werkende actieve moeder naar een jonge vrouw in de wia en niet de moeder kunnen zijn die ik zou willen. Heb dagelijks veel pijn ;( en niemand lijkt het te begrijpen. Ik zou echt eerst alle andere opties uitsluiten. Zo heb ik voor de operaties injecties gehad in de rug, stroom therapie etc voor ik ja zijn tegen een operatie Maart is de operatie alweer 1 jaar geleden maar ben dus nog niet hersteld zoals verwacht
@lovewinnie: pff wat heftig meid! krijg het al spaans benauwd als ik je verhaal lees. Hier word je niet vrolijker van. Ik heb wel injecties gehad maar die hielpen veel te kort, dus dat wilden ze niet meer doen. Stroom therapie niet gehad....ik weet ook eigenlijk niet wat het is? Welk ziekenhuis heb jij de operaties gehad...ik zie dat je bij mij in de buurt woont (omgeving Breda)
Mijn zus zag de eerste dagen de wereld aan voor een krentenbol door de morfine Toen ze die minderde, werd het beter.
1x 2 steden Tilburg. Doen ze nu niet meer. Daarna Elizabeth ook in Tilburg. Daar gebruike ze voor het vast zetten een nieuwe techniek. Spondylodese dmv sextant. Hierdoor verloopt herstel sneller en heb je kleinere wondjes
Ik heb 15 jaar geleden een spondylodese gehad op L5-S1, via buik en rug, vanwege een verschoven wervel. Een hele zware operatie met een lang revalidatietraject (ruim een half jaar). Ik heb een week in het zh gelegen en daarna thuis een paar maanden een bed in de woonkamer, en maanden een gipscorset om. Maar ik ben sinds de operatie volledig pijnvrij. Geen zenuwpijn of onrustig gevoel in mijn been of voet meer, en ik kan echt alles doen. 1000% geslaagd dus voor mij. Er zijn meer spondy-ervaringen hier op het forum, via de zoekfunctie kun je ze wel vinden.
1 week ziekenhuis. Daarna 6 wk rustig aan doen met zo veel mogelijk liggen. Echter ben ik nu.dus nog niet volledig hersteld. 10 maanden verder ondertussen maar heb me niet volledig aan de leef regels gehouden. Man werkt ook gewoon, heb 2 kinderen waarvan de jongste veel hulp nodig heeft. Thuis zorg kun je vergeten of betaald vermogen aan eigen bijdrage dus tja volledig alles overlaten aan andere ging niet. Huishouden etc stond wel op laag pitje. Bewust alleen gedaan wat echt nodig was. Houdt er rekening mee dat je veel wilt maar voorlopig weinig gaat kunnen. Vond dit vrij lastig om aan toe te geven
Ik heb 5 dagen in t zkh gelegen (ma ok en vrijdag naar huis) Mijn zus was terminaal ziek en ging heel slecht. Anders had ik 1-2 dagen nog gebeleven. Ik heb me 100% aan de voorschriften gehouden. Hoe moeilijk ook. Gelukkig was t "gepland". En kon ik alles regelen. 6 weken niks getild. Nog geen pak melk. Daarna rustig aan begonnen.met drie maanden gaan revalideren bij de fysio en nh 2 jaar later ben ik daar nog. Volledig pijnvrij ben ik niet.maar t zit wel vast.en dat maakt 100% verschil. Geen uitstraling meer, geen dagen last van een middagje winkelen. Ik kan alles. Werk zelfs weer. (Verpleegkundige). Nee. Ik heb er geen spijt van. Maar vond de eerste drie maanden wel loeizwaar met alle zorg om me heen.