Dag dames, Ik ben inmiddels bevallen en wel op 3 januari 2016 van een pracht meisje Na een zware bevalling (ingeleid, na een aantal uren hoge koorts opgelopen en overgegaan op een keizersnede) ben ik nu aan het bijkomen van alles en neem ik de tijd om te wennen aan het idee een kleintje in huis te hebben... Ik zou graag het volgende van me willen afschrijven en weten of er meer dames zijn die dit voelen/meemaken vlak na de bevalling. Afgelopen dinsdag was de laatste dag van kraamzorg en ben ik er 'alleen' voor komen te staan (man werkt fulltime). Ik kijk er voor het eerst in me leven tegenop om alleen thuis te zijn (met de kleine) omdat ik als de dood ben haar niet te kunnen ''handelen''... Het lijkt me leven te overheersen en niet zo zeer in een positieve zin. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik ben ontzettend blij en dankbaar met de kleine. Ben ook zo emotioneel, er is weinig voor nodig of ik zit helemaal onder de tranen... Om eigenlijk alles. Moeilijk om het exact uit te leggen, maar ik hoop de dames het hier een beetje herkennen.
Gefeliciteerd Shana!! Super fijn dat je kleintje geboren is. Jou omschreven gevoel herken ik wel n klein beetje hoor, ik had t niet heel erg maar dacht wel vaak; "wat als..." en "nog zoveel tijd dan komt manlief weer thuis en kan ik vrij ademen"...dat gevoel! Maar probeer heel bewust te genieten en niet teveel na te denken over t feit dat je alleen met haar thuis zit. Geniet extra van de kleine dingetjes; het voedingsmomentje écht voor jou en haar samen, ga lekker n stukje wandelen met r, lekker pronken buiten de deur Maak leuke fotootjes om naar je man te appen bijv. Zijn maar ideetjes maar hou t lekker relaxt voor jezelf. Geloof mij....de eerste weken vliegen voorbij! Vooral rond kraamtijd en ineens is ze voor je gevoel al "groot" Dus neem t lekker van die heerlijke verwen momentjes. Komt helemaal goed! GENIET!
Gefeliciteerd met je dochter! Ja, eng/spannend is het als de kraamzorg weggaat! Herken je gevoel.. maar inderdaad, jij moet ook wennen aan de nieuwe situatie en opnieuw je draai vinden.. Alleen thuis zijn is dus niet meer alleen thuis zijn.. Komt goed! Ik vind het ook een 'eng' idee om straks met mijn zoontje en een tweeling 'alleen' thuis te zijn.. maar ook dat zal wel weer goedkomen..
Gefeliciteerd!! Moeilijk is dat he, ik weet het nog zo goed. Focus lekker op je kindje(die is tenslotte het belangrijkst) en laat voor de rest ff lekker de boel de boel. Ga vooral niet denken moet nog stofzuigen, wc schoonmaken blablabla, dat komt allemaal vanzelf wel weer. En als je dan toch twijfelt of het moeilijk vind, spam je ons gewoon vol, of app een vriendin of je moeder oid. En belangrijk vooral GENIET!!! ga lekker een uurtje extra met je knuffelende, slapende kindje op de bank zitten, en kijk er gewoon naar, dan weet je waar je het voor doet. succes meid!!
Natuurlijk kan je dat! Je hebt een nieuw leven nu meis, is natuurlijk wennen Maar dat komt helemaal goed, als je helemaal aan je kleintje gewend bent. Alles is anders nu met een kleintje, je bent moeder geworden. En alles gaat straks van zelf Geniet van je kleine meid!
Dank jullie wel voor al de lieve begripvolle reacties. Fijn om te lezen dat ik niet de enige ben en het best herkenbaar is dus. Ik probeer inderdaad me hoofd boven water te houden, al wilt dat nog niet helemaal lukken. Ik doe me uiterste best om te genieten van elk moment.. Heb vandaag een intake gehad van het consultatie bureau, daarnaast ook even me hart gelucht en dat deed me goed.
Ik zou zeggen: schrap het woord 'genieten' even uit je woordenboek. Je bent hormonaal totaal uit balans, moet nog wennen aan een hulpeloos wezentje dat volledig op jou vertrouwt, als je dan ook nog moet genieten, leg je jezelf wel heel veel druk op. Het is fijn als je ineens merkt: 'dit voelt fijn', maar zo niet, niets aan de hand. Als je op een gegeven moment merkt dat het je echt te veel wordt, kun je altijd nog met je huisarts gaan praten. Rustig aan en ik hoop dat je je wat zekerder gaat voelen!
Zelfs na een hele makkelijke bevalling en fysiek geen klachten, voelde ik me bij mijn eerste precies zo. Ik was doodsbang dat ik het niet zou redden- elke dag weer de hele dag goed voor zo'n klein kwetsbaar babytje zorgen, vooral na van die korte, pittige nachten. Ik vond het niks niet leuk. Pas na bijna 3 maanden begon ik het eindelijk leuk te vinden. Het hoort er echt helemaal bij- vooral bij een eerste. Voel je niet schuldig of raar dat je niet kan genieten en "onderga" het gewoon maar allemaal. Er komt een dag dat je ineens merkt dat je wel geniet, ook al kan dat best even duren. Succes!
Ja hoor meis, herken het helemaal. Eerste paar dagen zelfs in huilen uitgebarsten zowel bij de kraamhulp als later bij mijn vriend. Ik dacht dat ik nooit meer naar buiten zou kunnen () geen eigen leven meer zou hebben en we waren zo aan het stuntelen met de verzorging en in mijn geval de borstvoeding dat ik me echt verdrietig voelde. Dochtertje huilde ook veel en snapte er niks van. Komt allemaal goed nu is het zo genieten en iedereen is wel eens onzeker maar het voelt alsof ze er altijd al is geweest!
Ik hbe ook dat gevoel, alleen nu met een peuter van 27maanden en een pasgeboren. Ik vind het doodseng. Moeder ook gesmeekt om bij me te zijn als zl thuis is. Succes!