Bij me 1e sliep eerst in eigen bedje wiegje en toen die met 6 weken Heel erg ziek werd . Heb ik hem tussen ons gelegd en dat is zo gebleven vanaf toen hij heeft zo tot 4 jaar bij ons geslapen erna op matras bij ons en sinds dat die 6 jaar is in eigen kamer hij had gewoon heel veel angst en om dat die verder goed sliep vond ik het geen probleem hij is nu 8 Me 2e die kort na de eerste kwam heb ik nooit in bed gehad me dochter alleen haar bedje bij ons op de kamer en met 5 jaar sliep ze op der eigen kamer ze is nu 7 en dat gaat prima Me3e zoontje die sliep tot 6 maanden bij ons op de kamer erna tot 1jaar op eigen kamer toen kwam die steeds ze bed uit bij ons liggen en heb ik zo gelaten toen die 4 werd of iets ervoor bij ze oudere broer gelegd in kamer en dat gaat heel goed worden zelden wakker Als eentje ziek is leg ik matras op mijn kamer wil ze goed in gaten houden als moeten spugen of iets anders Me4e ook een zoontje sliep tot 4 maanden in wiegje erna naast mij is nu 9 maanden en slaapt nog bij mijhij heeft toen die 3 weken was hersenvliesontsteking gehad de virale vorm en ben daar van geschrokken wil hem ieder geval tot jaar of 3 bij ons hebben en erna bij ze broers Ik vind een fijn gevoel dat ik meteen kan ingrijpen als er iets zou zijn en ook met de bv hij komt nog zo 3x slapen we meteen verder Je moet doen waar jullie je goed bij voelen
Dochter was van klein af aan een probleemslaper. Op een gegeveb moment hebben we de keus gemaakt om haar tussen ons in te leggen (paar maanden oud) omdat we dan alle 3 tenminste konden slapen ipv allemaal de halve nacht wakker te zijn. Zoon heeft de eerste maanden in een wiegje op onze kamer geslapen en daarna nog in een cosleeper. Maar daarna gewoon in ledikant op zijn eigen kamer vanaf 6 maanden ofzo. Beide kids gaan nu gewoon in hun eigen bed slapen maar komen meestal ergens in de nacht bij ons liggen. Ze doen heel voorzichtig en doen echt hun best om ons niet wakker te maken. Merken het pas als ze wakker zijn, of eerder omdat 1 van ons (of soms man en ik beide) bijna uit bed vallen.
Voor 12 uur doe ik dat idd! Als ze later wakker wordt nemen we haar bij ons. Ons slapentekort werd echt te groot!
Mag ik vragen hoe jullie het gedaan hebben met een kind bij jullie in bed en een volgend kind (op komst)? Onze dochter van 18 mnd slaapt sinds ze 5 maanden oud is bij ons in bed. Altijd een onrustige slaper met veel wakker worden, niet zelfstandig inslapen etc geweest, tot 5 mnd in haar wiegje naast mijn bed en dat ging redelijk. De overgang naar haar ledikant ging mis, volledig overstuur en wat we ook geprobeerd hebben, het ging niet. Bij ons in bed slaapt ze goed, we vinden het fijn haar zo dichtbij te hebben. En toch: inmiddels is dochter 2 op komst (nu 30 wk zwanger) en we zijn begonnen met dochter aan een eigen bedje laten wennen. Ze heeft geleerd zelf in slaap te vallen, weliswaar alleen met mij (en niemand anders) naast haar tot ze slaapt. Haar middagdutje doet ze sinds 3 weken in een ledikant waar we 1 zijkant uit hebben gehaald, daar blijkt ze wél in te willen liggen. Toch betwijfel ik of we haar voor de geboorte van tweede uk al volledig in eigen bed hebben slapen. Ik ben dus wel heel nieuwsgierig of er andere moeders zijn die ervaring hebben in zo'n situatie en hoe je dat deed / hoe dat ging op het moment dat de baby er was?
Onze oudste ligt vanaf 2/2,5 jaar regelmatig bij ons. Toen de baby er was (zij was toen bijna 2,5) lag hij in een ledikantje naast ons bed, dus geen probleem. Daarna op zijn eigen kamertje en gelukkig nog geen behoefte om bij ons te komen. In die zin, hij zou het vast gezellig vinden, maar hij slaapt bijna altijd de hele nacht door en als hij wakker wordt kunnen we hem nog prima op z'n eigen kamertje troosten wanneer nodig en valt hij weer in zn eigen bedje in slaap. Hopelijk wanneer hij ouder wordt dat de oudste minder behoefte heeft om bij ons te komen. Dat wordt nu gelukkig al steeds minder, soms ook pas vanaf een uur of 5 als ze erg vroeg wakker is. Hoe we het moeten oplossen als ze er beide bij willen ....eh nog geen idee. Misschien om de beurt ofzo als d ejongste dat dan al begrijpt en anders moet m'n vriend denk ik naar boven verhuizen
De jongste heeft eerst een hele tijd tussen ons in gelegen terwijl de oudste in een co-sleeper naast mij lag, daarna nog een tijdje andersom en daarna zijn we uiteindelijk in twee tweepersoonsbedden gaan slapen.
Ik vind t wel bijzonder om te lezen dat bij zoveel mensen al wat oudere babys in bed liggen bij de ouders of in een co-sleeper. Of nouja ik vind het knap.. Ik leg als ons dochtertje huilt haar wel eens naast ons maar slapen is echt onmogelijk. Ze trekt aan mn haar, stopt haar speen in mijn mond, probeert over me heen te klimmen etc.. En soms nog een lekkere golf spuug of kwijl in mijn gezicht
Ik denk dat het veel vaker gebeurt dan je hoort. Meestal als ik vertel hoe wij dat doen krijg ik minstens 1 "oh wij doen dat ook, maar ik dacht wij de enige waren!" Misschien juist omdat je er niet zo veel van hoort dat ouders zich een beetje generen ofzo, omdat het toch vaak als apart wordt gezien.
Ik wil ook niks van dat haren trekken hebben enzo hoor. De kleine in bed slaapt voor geen meter. Alleen al de angst dat hij roekeloos is met de randen van de bank/bed vind ik niet rustgevend. Zolang de kleinste nog geen ledikantje nodig heeft kan de oudste in de ledikant van de jongste bij ons op de kamer. Daarna zullen ze beiden over moeten, of we moeten een ledikantje tijdelijk ombouwen tot co-sleeper. Maar er zullen genoeg mensen zijn die geen ruimte hebben voor twee kinderbedjes in hun eigen kamer. Hier zou evt ook nog het uitschuifbare hemnesbed passen mochten ze echt problemen krijgen met slapen als ze in een normaal bed kunnen. Maar daar ga ik absoluut niet van uit. Zodra ze snachts feest gaan vieren is het ook snel over, dan gaan ze naar hun eigen kamer. Het blijft er toch om gaan op welke manier iedereen het beste aan zijn nachtrust toe komt.
Is ook een kwestie van gewenning. De jongste slaapt al sinds zijn geboorte bij ons in bed, dus hij weet niet beter. Als je later begint is het misschien eerst meer keten dan slapen.
Dat denk ik ook. Totdat wij naar bed gaan liggen onze dames samen en dat gaat ook prima. Ze zijn het gewend.
Onze dochter was 18 maanden toen ik hoogzwanger was en het gedraai niet meer trok. We hebben een peuter bedje gekocht waar ze wel in wou slapen, we bleven er bij zitten tot ze sliep. In de nacht mocht ze natuurlijk nog aanschuiven maar dan aan papa's kant als ik met de baby sliep, of tussen in. Net waar de kleine lag.
Onze kids hebben nooit bij ons geslapen. Wij zelfs wel eens geprobeerd bij onrustige nachten, maar ze gaan alles behalve slapen in ons bed. Bij de geboorte van de oudste was ik ook van plan om rooming-in te doen, maar ik kon er niet van slapen en mn zoontje ook niet. Hier slaapt iedereen het best in zn eigen bed! (papa en mama natuurlijk samen).
Ik zou het niet doen. Vind het wel gezellig als zoonlief bij ons in bed slaapt, maar dat is nu alleen wanneer hij ziek is of af en toe als hij écht niet wil gaan slapen.
Hier doen we het niet...al ging onze dochter van haar 4e tot 6e wel af en toe in de nacht bij ons liggen...meestal ging ik dan op haar bed liggen...ik heb ruimte nodig.. Onze zoon heeft als baby tot 4 maanden op onze kamer geslapen en daarna nooit weer. Hij komt echt nooit bij ons liggen en wil dat ook echt niet. ( lijkt op mij...heeft ook zijn ruimte nodig) Onze dochter ligt ook het liefst lekker tussen al haar knuffels en niet meer bij ons. Maar kan me best voorstellen dat veel families het wel fijn vinden.
Wij slapen ook samen en ik zou eigenlijk wel ooit een heel breed bed willen om met hopelijke meerdere kinderen te kunnen samenslapen. Ik vind het ook een hele geruststelling om 's nachts mijn kind te kunnen voelen. Aan de andere kant vind ik het nu ook wel lekker dat zl de eerste uren op zijn eigen kamer slaapt en we 'alleen' in slaap kunnen vallen.
Mijn dochter komt wel eens bij ons liggen als ze eng gedroomd heeft. Maar met z'n 3en in bed vindt ik niks. Ik slaap dan niet, kan niet lekker liggen. Mn zoontje heeft tot 5 maanden bij ons op de kamer geslapen en daarna niet meer. Hij is ook een lichte slaper, ik denk dat hij geen oog dicht doet bij ons.
Ik vind het heerlijk als ze bij ons in bed slapen. Mijn man niet dus als ze een keer bij ons in bed kruipen gaat mijn man naar het bed van het betreffende kind of naar de bank Toen mijn man van de zomer 6 weken in het ziekenhuis lag hebben we altijd met zijn drietjes in bed geslapen, heerlijk!