Herkenbaar! Wij zijn nu eindelijk zwanger na 1 jaar en 8 maanden proberen, maar bij ons wist ook niemand dat wij er mee bezig zijn. En ook dus nog niemand nu dat we zwanger zijn. BEHALVE 2 beste vriendinnen en daar heb ik in die tijd erg veel steun aan gehad in dit soort situaties. Toen wij net 3 maanden bezig waren kwamen de eerste vrienden met een zwangerschapsaankondiging. Zij waren 3 maanden bezig geweest. Ik kreeg hoop. Toen we 4 maanden bezig waren kwam de tweede. Bij hun was het in twee maanden gelukt. Toen we 7 maanden bezig waren kwam de derde aankondiging. Bij hun was het meteen raak. Toen begon ik me wel erg rot te voelen. Toen kwamen er nog twee aankondigingen toen wij 11 maanden en 13 maanden bezig waren. Allemaal snel gelukt en vervolgens hoorde we van twee kennissen dat ze per ongeluk zwanger waren geworden. De 1 wist het en de ander kwam er na 7 maanden achter. Nou tot voor 3 maanden terug had ik het echt niet meer! Nu is onze weg in vervulling gegaan en kunnen we over 4 weken hopenlijk alles opengooien. Ik hoop dat het bij jullie minder lang mag duren en dat jullie snel in verwachting zijn! Zet m op haha. En probeer niet teveel naar anderen te kijken, want dan wordt het wachten onhoudbaar.
Allereerst, Minous!! Gefeliciteerd!! Joepieee wij mogen het weten en de rest niet!! Genieten voor jou dus!! Suze, ik denk niet dat het misgunnen is en die jaloezie snap ik wel. Jaloers worden is een natuurlijke reactie waar de een gevoeliger voor is dan de andere, maar dat betekent niet dat je het iemand anders niet gunt. Het drukt je alleen op de feiten dat jij zelf nog niet zwanger bent en een ander wel, iets waar jij zelf zo ontzettend naar verlangt...en dat is natuurlijk helemaal lastig als je dan ook nog eens hoort dat 'het helemaal onverwacht en niet gepland was', want zelf doe je zo je best en zoveel moeite! Ik ben zelf niet jaloers bij andere meiden die aankondigen dat ze zwanger zijn, maar ik vind het soms wel heel lastig. Het maakt me onzeker, ik denk wel eens dat wij misschien wel geen kinderen kunnen krijgen samen en dat zou ik vreselijk vinden. Het mooiste zou zijn om direct te kunnen testen of het überhaupt wel mogelijk is, maar dat is nou eenmaal niet goed mogelijk! Ik weet namelijk niet zo goed of ik helemaal kapot ben als we samen geen kinderen kunnen krijgen, maar als je jaren bezig bent, dan heb je waarschijnlijk al zo veel beeld en ideeën bij de toekomst dat het veel moeilijker is om dat los te laten dan als iemand mij morgen verteld dat ik zelf nooit kinderen zal kunnen krijgen. Maar goed, zo zwart wit is het dan ook nooit! Dat zie ik hier ip het forum maar al te goed!! Maar ik hou op met al mn gezwets, ik hoop dat ik hier heel veel meiden leer 'kennen' waarvan ik snel goed nieuws mag vernemen! En ik hoop ook dat ik snel zelf goed nieuws mag delen. Ik vind het medeleven dat je hier over en weer hebt heel fijn.
Ooo ik herken het ook! Wij zitten ook nog maar pas in ronde 2. Vanaf juli weten we dat we er aan het einde van het jaar voor wilde gaan. Intussen bij vrienden een kleintje geboren en twee stellen hebben aangekondigd zwanger te zijn. En idd om me heen hoor en zie ik het ook. Ik kan daar heel erg over nadenken omdat mijn wens ook zo sterk is, ml is super nuchter.. Leuk voor hen onze tijd komt vanzelf! we zijn nog maar pas begonnen dus dat hoop ik maar..
Ik vraag me oprecht geïnteresseerd af waarom vrouwen het vaak zo stil houden dat ze moeilijker zwanger raken en zichzelf daar blijkbaar zo mee pijnigen. Als ik zo lomp en onbeholpen iemand zou vragen naar hun kinderwens en iemand zou antwoorden: 'Heb je er wel eens aan gedacht dat het lastig bij ons zou kunnen gaan en dat je vraag dus nogal pijnlijk is?,' zou ik de ogen uit m'n kop schamen. Dus: waarom niet gewoon eerlijk antwoorden? Ik ben hier echt benieuwd naar hoor, dus ik bedoel hier niemand mee voor haar hoofd te stoten. Overigens heb ik geen moeite gehad om zwanger te raken, maar mijn moeder zegt meerdere malen per maand tegen me: 'Voorlopig nog niet aan een tweede beginnen hoor!' Dan zeg ik gewoon botweg: 'Misschien ben ik nu wel zwanger en dan heb jij nu dus laten blijken dat je dat onverstandig vindt. Wees maar voorzichtig met wat je zegt.'
Hoi meiden! Ook ik herken het! Overigens had ik er de eerst 6 maanden niet zo'n last van, maar nu! pff.. Wij zijn inmiddels 12 maanden bezig voor een 2e kindje, maar helaas lukt het maar niet. Toen we 7 maanden bezig waren zaten we eens op een verjaardag (van een toen zwangere schoonzus) en m'n schoonmoeder bood me een toastje met filet american aan.. toen ik ernaar keek en hem aan wilde nemen trok ze hem ineens weg en zei toen heel hard: ''Mag je dat wel?? Ben je niet zwanger?'' nogal hard als je het mij vraagt.. dat deed me veel zeer. Afgelopen kerst vertelden een (ander) schoonzusje en haar man dat ze (sneller dan verwacht) zwanger waren van de 3e, eerst werd ik superenthousiast en feliciteerde hen, maar daarna kwam het binnen als een bom. Ik kon de tranen niet meer bedwingen en ben weggelopen. De dag erna zijn we erop terug gekomen en hebben het uitgelegd, maar toen kregen we reacties als: ''Gelukkig heb je als een kind, dan lukt een tweede ook wel'' en ''je moet er niet zo mee bezig zijn''. Die opmerkingen doen ook zeer.. Soms is het zo oneerlijk dat iedereen maar makkelijk en binnen 4 maanden of zonder er maar mee bezig te zijn zwanger word, ook al vind ik het echt leuk voor hen. Ik gun het mezelf ook! een lieve vriendin van mij is ook bezig voor de 2e en zij was bij haar 1e een maand na haar trouwen (ongepland) zwanger.. ik gun het haar onwijs, echt waar! Maar het zou me toch zeer doen als zij nu eerder zwanger is als ik.. hoe naar ik het vind, toch is het zo! Wat ik ook soort vervelend vind is dat we al heel lang een heeele leuke meisjesnaam hebben en ik ben zo bang dat die ingepikt word haha! Heb al besloten dat als iemand anders die naam kiest, wij hem ook gewoon nemen! toedeloe! sorry voor het enorme verhaal, 't zit al een tijdje te broeden haha! Ik hoop dat we allemaal snel zwanger zullen zijn!!
Haha, dit vind ik wel lekker die nuchtere input.. Mijn moeder roept zulke dingen ook weleens namelijk. Misschien ga ik die zin van jou wel even gebruiken binnenkort
Hier is het vooral als je de tv aanzet, in alle ja haast alle programma's/series gaat het wel over een zwangere of een bevalling of een baby...... Nu mag ik bijna aftellen nog 2 weken en dan nog 2 pil strips te gaan. Met de laatste pilstrip ook foliumzuur gaan slikken, ik begin nu al helemaal te rammelen
Inderdaad wat vrienden van Facebook verwijderen heb alleen nog maar familie en vrienden, geen kennissen meer. En ik zit nog niet in die leeftijdscategorie waarin iedereen zwanger wordt, meer reizen studeren werken feesten. Ben juist een uitzondering. Hoop dat het met de tijd makkelijker wordt voor je. Ik werd zelf al verdrietig als ik al die lieve rompertjes zag en niet wist of ik die ooit zou mogen kopen voor mezelf.
Hier ook.. Wij gaan bijna verhuizen en zijn van plan om in de zomer een housewarming te organiseren. Krijg nu al opmerkingen naar m'n hoofd geslingerd zoals: Ja dan gaan jullie vast vertellen dat jullie een kindje krijgen. Voor de rest is de ene na de andere collega zwanger of bevallen! Hoop maar dat ik snel bij dat clubje mag horen!
En op je gedicht in je handtekening ook? Heb je dat zelf geschreven? Ik was erg ontroerd. On-topic: pffffff.... 😕
Ik was de eerste van mijn vriendinnen die stopte met de pil. Ondertussen zijn er al heel wat meiden 'per ongeluk' of 'ongepland' zwanger geraakt en sta ik nog steeds met legen handen. Soms kan ik wel janken!
je zou al die zwangerschappen in je omgeving ook positief kunnen benaderen babysed! wie weet kunnen jullie zich wel heel snel aanschuiven bij hun en gezellig met hun meekeutelen! wat ik daarmee wil zeggen is.. bekijk het positief! alles staat nog voor je open!
Wat heerlijk zoals je dat schrijft, ik denk dat veel mensen zich dat niet zo beseffen. Ik merk dat zelf ook in mijn dagelijkse doen en leven, of gesprekken met anderen. Wij zijn nu al 14 jaar samen en zijn nu bijna 2 jaar bezig voor een kleintje. Ik wilde altijd al, maar ml wist niet of hij wel wilde. Sinds mei 2014 gaan we ervoor, en ik krijg al jaren te horen wanneer ik nou eens zwanger zou raken. Echt onbegrijpelijkk dat mensen dat zo kunnen vragen.
Heel herhenbaar Suze29. Hier ook zelfde verhaal, hij 'wist' nog niet of hij kids en wanneer hij wilde. Na 7 jaar samen uiteindelijk wel dus, eerst 2 jaar zo geprobeerd dan heb ik hem kunnen overtuigen om naar het zh te gaan. we hebben uiteindelijk nog 2 jaar in de mmm gezeten. Als ik hier aan denk dan besef ik eigenlijk wel hoe lang wij wel niet gewacht hebben. Veel kinderen van onze vrienden kennissen komen stilaan in hun pubertijd te zitten. Ik was dat gezeik van iedereen ook kots beu . Wat kan je zeggen? K wil doodgraag maar hij niet?? Nu vragen ze en wanneer komt de tweede? Het houdt niet op geloof me. Mensen , soms zelfs je eigen ouders kunnen je onbewust kwetsen. En het doet pijn.. Het voelt alsof je Telkens een scherp mes doorheen je hart krijgt. Nu hebben we een zoontje uit een icsi en willen zooooo graag een tweede. Zijn zaad is slecht dus we moeten icsi doen. Onze kansen liggen ook laag omdat wegens mijn leeftijd ik minder en minder eicellen aanmaak. . En soms verwijt ik hem stiekem van waar was je een paar jaar geleden? Waarom wou je niet? Want dit is het prachtigste wat ons ooit overkomen is. Het zal jullie ooit lukken hoor geloof er in hoe simpel dit ook mag klinken.. Ik wens jullie het allerbeste en hopelijk snel zwanger meid 💕
Heel herkenbaar!!! Ik heb al mn hele leve jonge mama willen zijn.. En zn 6jaar geleden begon het écht te kriebelen!! Maar mijn vriend wou nog niet, en onze situatie was nog niet helemaal ideaal (school, ng thuis wonend,..) Maar vanaf dat moment begonnnen er wel heel veel vriendinnen aan kindjes. Elke maand wel 1tje dat een zwangerschapsaankondiging deed. En ik had het er steeds moeilikler mee om gewoon proficiat te zeggen op facebook...met De vrienden die ik veel zag ging het dan wel goed ik was oprecht blij voor hun en deed vriendelijk en nieuwsgierig! Ondertussen hebben veel van die vrienden al een 2de of 3de kindje! En dat pikt! Want ik nog steeds geen Ik ben dagen huilend thuisgekomen, en heb echt in een diepe put gezeten. Maar in augustus zei mijn vriend om te stoppen met mijn pil. Ik kei blij natuurlijk! Hopen dat het van de eerste keer raak is.. En elke maand weer balen als ik men regels krijg... Het pikt zelfs nog harder omdat iedereen antwoord: je bent nog niet lang bezig, je hebt het recht niet om te balen. En dat er mensen zijn dat al jaren proberen... Oke daar hebben ze een punt... Maar ze willen dan niet begrijpen dat je er zelf al jaaaaaren naar verlangt... Maar ee gewoon nog niet mocht/kon aan beginnen... Ik heb er echt van af gezien, nog steeds een beetje... Maar nu heb ik toch een sprankeltje hoop! Geen tips dus voor jou! Maar kan enkel zeggen dat ik heeel hard voor je hoop dat het snel raak zal zijn!
Misschien is het ook wel heel anders als je eerst een tijd op je man moet wachten en het dan ook nog eens een tijdje duurt voordat het lukt. Hier was ik degene die het er een tijd nog niet aan toe had, dus we zijn begonnen toen ik het wilde. De eerste maanden was ik dan ook wel redelijk relaxed, en gelukkig niet zo veel baby aankondigingen in de omgeving. Maar nu vind ik het ook wel lang duren en vind ik het ook wel moeilijk soms. Ik probeer te focussen op mijn eigen leven en niet te veel naar anderen te kijken. Onze tijd komt wel.
Nee! Ik kwam dit tegen op een facebookpagina. Geen idee wie het geschreven heeft. En ook ik vind het een ontroerend gedichtje