Ik heb eigenlijk altijd gewerkt tot mijn jongste 3 en een half was toen ben ik in de wia terecht gekomen. Ik weet dat ik heel veel gemist heb van de eerste 2 maar ik had geen keus. Nu ben ik thuis en met de komst van ons derde wondertje vind ik het helemaal niet erg om thuis te zijn!
Mwah ik heb gestudeerd en kan een prima baan krijgen. Ik kies er echter voor om thuis eea te bereiken, daar heb ik geen werk voor nodig. Mijn man verdient genoeg om leuk van te leven, we hebben een mooi huis etc. Als ik zou werken zou dat puur voor de luxe zijn. En daar heb ik geen behoefte aan. Althans ik wil niet voor een baas werken, ik zou me daar niet meer naar kunnen conformeren, maar zzp trekt me wel en ik ga zeker iets opstarten wanneer de jongste naar school gaat. Maar voor nu voelt het echt niet alsof ik niets bereik.
Goed punt! Inderdaad ook iets om over na te denken waar onze kleine meid met andere kinderen/leeftijdsgenootjes in aanraking komt!
Mijn 1e kwam gewoon in aanraking met andere kindjes...ze ging vanaf 2 jaar naar de peuterspeelzaal..daarvoor idd weleens babyzwemmen, speeltuin enz. Bij de 2e gaat dat al een stuk makkelijker omdat ze een zus heeft...dus die gast iets later naar de peuterspeelzaal..eveneens met de 3e
Idd, als ze 2 is zal ze ook wel naar de psz gaan en als het goed is komen er ook nog wel broertjes/zusjes maar daar moeten we nog even op wachten
Schuldig voelen zou ik me ook totaal niet. Maar ik weet wel dat ik gek zou worden als ik alleen maar thuis zou zijn. Ik vind werken ook heerlijk en ik ga straks dan wel lekker 3 dagen werken in plaats van 5, maar ik zou ook echt niet willen stoppen met werken. Gewoon ook is met iets anders bezig zijn dan alleen maar met de kleine of andere met kinderen. Maar ik denk dat dit iets heel persoonlijks is, wat je zelf graag zou willen.. En tuurlijk sommige zouden heel graag fulltime thuis willen blijven maar is het financieel niet mogelijk.
Ik ben thuisblijfmama en ik zou niets liever willen! Heerlijk om alles van dichtbij mee te maken. Schuldig voelen zeker niet doen. Je moet doen waar JIJ je goed bij voelt. Je ukkie is maar 1 keer klein.
Hier ook een thuis blijf mama ! Ik geniet juist van de momenten dat ik samen met hem kan zijn ! Hij gaat wel 1 dag in de week naar een oud tante en 1 dag naar het medisch kinderdag verblijf maar dan zelfs mis ik hem !
ik lees hier dingen zoals: alles van dichtbij meemaken, niks hoeven/willen missen. Ik werk dus 3 dagen en heb echt niet het idee dat ik vanalles mis hoor. Ik heb genoeg tijd om met de kinderen door te brengen en ik heb ook niet het idee dat mijn kinderen wat te kort komen of dat ik ze wat te kort doe. Ik wil niemand voor het hoofd stoten maar het is heus niet zo dat als je werkt dat je vanalles mist of dat je er niet genoeg voor de kinderen bent.
Ik werk maar 8 uurtjes in de week, dus ben bijna een thuisblijfmama, begin april ben ik uitgerekend en eind april verloopt mn contract. Een grote kans dat het niet verlengd word. Wat ik aan de end kant dan wel jammer zou vinden omdat ik erg leuke collega's heb. Maar aan de andere kant. Ik hoef niet te werken aangezien we het prima met loon van vl kunnen doen. En ik het ook wel een fijn idee vind om straks bij mijn kleine meisje thuis te blijven. Hier is het gewoon een questie van hoe t allemaal gaat lopen. Mijn moeder zou het iig heel jammer vinden als ik thuis blijf. want die is er al helemaal op ingesteld dat ze straks 1 dag in de week op mag passen
Iedereen moet doen waar ze zich goed bij voelen! Wat is dat toch met moeders en elkaars keuzes maar aanvallen?! Als jij wil werken prima als je thuis wil blijven ook prima! Ja toch? Ik ben ook thuisblijf mama maar dan wel noodgedwongen omdat ik niet kan werken. Ik vind het fijn omdat iknu juist een doel in het leven heb. En niet bang zijn dat je niet meehelpt in de maatschappij want een kind grootbrengen tot een goed functionerende volwassenen is ook meehelpen in de maatschappij! Dit kind gaat uiteindelijk (daar ga je wel van uit) werken en doordat hij/zij werkt is er weergeld voor de zorg van b.v. jouw oude dag. Zeker wel nuttig dus! maak je niet druk en doe lekker waar jij je goed bij voelt!
Zeker weten! Ik moet echt mijn gedachten gaan veranderen. Thuis blijven met je kids is inderdaad óók deel uitmaken van de maatschappij, maar dan op een andere manier. Bedankt voor je reactie!
Hoi, Ik heb even mee gelezen, en ben hierdoor ook gaan nadenken over het concept. Onze zoon is nu bijna 5 maanden en ik ben nog thuis, maar zit in de WW en ben dusnwel aan het solliciteren voor een baan van ± 20 uur p/w. We willen vanaf mei ongeveer voor een tweede gaan en na de geboorte van de tweede wil ik dus wel meer thuis zijn. Ik heb een opleiding voor schoonheidsspecialiste en wil vanuit thuis weer een salon gaan opzetten. Dan nkan ik zelf mijn uren indelen, maar kan ik toch ook een beetje werken. Mijn man vind het geen probleem als ik niet zou gaan werken, maar zelf denk ik dat ik het wel fijn vind om een klein beetje wat voor mezelf te doen. Heb al eerder een salon gehad, maar door de crisis heb ik daar de stekker uit getrokken. Spullen heb ik nog wel, zoals stoel en handdoeken etc. Het is wel dat iedereen er een mening over lijkt te hebben, maar je moet doen waar je zelf, en je partner, achter staat. Groetjes Didi
Hoi, Ik wou dat ik bij de eerste al thuis kon blijven maar helaas moest ik werken, ik heb altijd gezegd na 2 gezonde dochters mocht er een derde komen wil ik niet hoeven te werken. En dat is gelukkig ook gelukt, ben nu zwanger van de derde en ik werk niet meer en ben ik voorlopig ook niet van plan. Nu ben ik ook geen cariere jager dus heel erg vind ik het niet, je moet wel uitkijken dat je sociale leven er niet onder lijd! De meeste reageren er positief op dat ik nu thuis blijf, en andere vragen zich af of de muren straks op me af gaan komen... Ik zeg maar zo, dat zien we dan wel weer!
Als de muren op je af komen zijn er nog genoeg leuke dingen te bedenken. Eentjes voeren, zwemmen, kinderboerderij, speeltuintjes etc. En evt wat vaker op low budget vakanties (kamperen).
Het is zo fijn! Sinds ik dit topic heb geopend en alle reacties lees, ben ik veel zelfverzekerder. Daardoor kan ik nu gewoon genieten van de keuze die we hebben gemaakt. Soms vind ik het nog lastig omdat ik niet helemaal zeker weet of mijn man het ook wil (bij sommige van jullie lees ik dat jullie man zó blij was dat jullie thuis bleven, omdat het zoveel scheelde qua rust thuis etc). Hij zegt van wel hor! En ik wil hem ook geloven. Maar hij is bang dat ik me ga vervelen of dat ik te weinig te doen heb en dan ga hangen (daar ga je je natuurlijk niet echt goed van voelen).
Helemaal niet gek dat jij (en hij) daar bang voor bent. En je zult inderdaad best af en toe denken 'pff waarom ook alweer!?' Maar dat hebben alle thuisblijvers én alle full-of parttime werkende mama's ook vast weleens! En in de loop van de tijd kan er natuurlijk ook weer van alles veranderen waardoor je misschien na een tijd toch misschien weer andere keuzes gaat maken. Maar, volgens mij zei je het zelf al; dat zie je dan wel weer!
Hier 1 jaar TBM geweest. Miste heel erg het contact met mensen en even tijd voor mezelf. Ik wilde graag "iets" voor mijzelf doen in de avonden. Even weg van huis, gezellig kletsen over andere dingen dan babies. Heb dit gezocht bij zwemclubjes, haak clubjes, fitness clubjes. Uiteindelijk was dit toch niet helemaal wat ik zocht. Het koste ook veel geld en dat hadden we niet meer toen ik stopte met werken. Uiteindelijk ben ik in de avonden en op zaterdag ochtend gaan werken. Op tijden dan mijn man thuis is en voor de kleine kan zorgen. Totaal 10 uur in de week. Vind het heerlijk. Maar nu er een nieuwe kleine opkomst is merk ik dat ik meer moeite begin te hebben. Ik wil namelijk BV gaan geven minimaal 7 maanden (net zo lang als bij de vorige) hoe ga ik dit dan doen op mijn werk? Bij mijn vorige kleine ging ik met 30 weken met "vakantie/verlof" Accepteren ze dit wel hier? Ik ben ook veel ziek ivm misselijkheid. Voel me hier heel schuldig over. Heb ook BI, waardoor ik aangepast werk moet doen. Heb 1 collega die lekker dwars is. Ook is mijn vakantie nog niet goed gekeurd. Ik kan tenslotte niet in de zomervakantie omdat ik dan ben uitgerekend, dus wij willen in de mei. Heb nu gewoon geboekt. Maar wat als het niet wordt goed gekeurd? Allemaal dingen waar je als TBM niet druk om hoeft te maken. Die deuk in je droom herken ik trouwens heel goed. Ik het begin vertelde ik trots dat ik stopte met werken, maar na al die negatieve reacties vertelde ik het niet meer. Maar dan vroegen ze of ik part-time ging werken en dan vertelde ik het met tegenzin dat ik ging stoppen. Vond het zooo irritant dat mensen mijn droom niets vonden. Echt jammer. TBM is namelijk veel zwaarder dan wanneer je werkt. Mijn man rust echt uit op zijn werk en dat hoor ik van meer vaders en moeders. Opmerkingen als "Wat doe je dan de hele dag?" slaan ook echt nergens op. Je hebt het druk zat. Lekker doen wat je zelf wil. Je kan je hele leven nog werken. Als je mazzel hebt tot je 70-ste