Zal beginnen met kort voorstellen op dit forum. Mijn man en ik zijn beide 34, sinds oktober gestart met onderzoeken waar al vrij snel duidelijk werd dat de zaadkwaliteit een uitdaging zou worden. Desondanks werd er eind november een zwangerschap gesignaleerd bij bloedafname, die met 5w6d eindigde in een miskraam. We hadden dan dus ook hoop dat de zaaduitdaging wel meeviel. Zeker omdat mijn waardes en eitjes bij echo's werden bestempeld als 'prachtig' en de hormoonwaardes van mijn man ook prima waren. De dokter zei: we kunnen geen oorzaak vinden voor de verminderde zaadkwaliteit. Sommige mensen worden geboren met slechte ogen, en anderen met slechter zaad. Nu kregen we vandaag het advies nav de proefopwerking. Ik zat echt al klaar voor de IUI want zo groot is onze uitdaging toch niet dacht ik. Ok, samenlevingstest was ook mislukt en hij had bij de tweede zaadtest maar 9% in de A/B categorie met 13 mln per ml, maar toch- dat zou vast een slecht moment zijn geweest. We hielden zo'n goede hoop. Nu hebben ze na wassing nog maar 400.000 zaadjes over, en dat is te weinig voor IUI en reguliere IVF. Dus enige optie: ICSI. Voelt alsof we in 1 dag volwassen zijn geworden in de leerschool MMM. En gelijk nog maar 1 optie hebben als we met ons eigen DNA een kindje willen krijgen. Er schiet zoveel door mijn hoofd, maar vooral het woord 'oneerlijk'. Zit je daar met je prachtige eitjes en je prachtige progesteron waardes....waardeloos. Ik heb niet echt een vraag of eigenlijk een miljoen vragen, maar die kan ik nog niet zo goed clusteren merk ik. Ben eigenlijk vooral op zoek naar mensen waarmee ik misschien kan delen, die zich kunnen voorstellen hoe je je voelt. Bedankt als je dit verhaal hebt willen lezen in ieder geval.
Ik kan me voorstellen wat er in je om gaat! Als je mijn handtekening leest begrijp je wel waarom..... Ik ben inmiddels gestart met spuiten... Ik hoop dat er voor jou ook snel zekerheid is wat ze kunnen doen voor jullie.
Hoi ook ik kreeg enkele jaren geleden te horen dat icsi de enige mogelijkheid was op een kindje van ons eigen DNA (mooi beschreven).mijn man heeft geen zaadleiders dus icsi was echt de laatste kans,toen we na een jaar proberen maar eens gingen uitzoeken waarom het nog niet gelukt was,en we het zaadonderzoek hadden gedaan en te horen kregen dat er geen enkele zaadcel aanwezig was ,zakte we echt allebei door de grond!hoe kan dit dacht ik,en weet je mijn kinderwens was zo groot.er kon een kans zijn dat ik voor altijd kinderloos bleef....verschrikkelijk ,want ook ik was helemaal gezond!daar zijn heel wat gesprekken over geweest,ik hou heel veel van mijn partner en het idee dat het misschien nooit ging lukken heeft mijn leven echt voor een deel getekend!iedereen werd zwanger leek wel,gelukkig is het gelukt bij ons en het enigste wat ik wil zeggen tegen je is ,ga ervoor,hoe oneerlijk ook dat het niet lukt natuurlijk,de kans is groter als de vrouw gezond is...en ze zijn zo kundig!en we zijn echt niet de enigste,hele wachtkamers zitten vol!ik wens je veel succes,en geloof erin....x
Ik herken het, ook wij hebben ooit zo gezeten. Het voelt alsof je ineens veel minder kans hebt omdat je iui overslaat! Geloof me, zaadkwaliteit kan heel erg wisselen of ook verbeteren. Het is al een keer spontaan gelukt en met icsi heb je ook goede kans. Dat bij jou alles goed is, geeft meer slagingskans. Buiten dit.. Je mag je ff rot voelen, gillen, huilen.. Wat jouw gevoel zegt. Kan eerlijk zeggen dat ik na het nieuws heb gejankt en de dag erna dacht: schouders eronder en we gaan er voor! Succes🍀
Mooi verhaal, goed omschreven ... Hier hetzelfde, wij zijn van start.... En hopen dat we een kindje mogen ontvangen!
Hoi Elocina, Ook ik kreeg al paar jaar geleden de uitslag, dat het direct icsi zou moeten worden, mijn vriend had maar heel weinig goed zaad, zo weinig dat ze me echt voorbereiden op dat het lang zou kunnen duren. Daarbij had en heb ik zelf ook pcos erbij. Maar de eerste icsi poging was het gelijk raak, en kreeg een fantastische dochter . En we wouden ook een busje, en ook hij was de eerste verse icsi poging raak . Hoop dat het bij jullie ook meteen raak is!!! We hebben nu zelfs nog 6 embryo's in de vriezer, die allen zeer goede kwaliteit zijn, als ik nu nog terug denk aan dat gesprek dat t icsi moest worden meteen, dan voel ik de wanhoop nog, het voelde als t laatste station meteen, maar achteraf ben ik blij dat we niet iui hoefden, want dat had geen enkele kans gehad, en nog veel meer tijd gekost. Heel veel succes en geluk in t traject
Wat een moeilijke tijd voor jullie! Zeker omdat je nog zoveel hoop had. Zelf zijn we ook nog bezig. We wachten op een menstruatie nu, om weer een klompje terug te kunnen plaatsen. Nog geen succes, maar nog wel wat brokjes hoop in de vriezer. Misschien voelt ICSI voor jullie veel zwaarder dan ivf, maar het goede nieuws is: het verschil merk je zelf niet. Dat zit hem immers alleen in het laboratorium werk. Lees vooral de succesverhalen. Het helpt misschien niet met de zwangerschap, maar vast een beetje voor de frisse moed.
Ook ik weet precies wat je nu door maakt, na een jaar proberen naar de huisarts. Alles zag er keurig uit, niks aan het handje en mijn vriend moest 'weer' een zaad test laten doen. Ik had verwacht dat we weer voor een paar maanden naar huis werden gestuurd, en anders misschien iui om mee te beginnen .. De gyn was meteen duidelijk, ze zei meteen dat mijn vriend enorm weinig zaad cellen heeft en dat de kans op een natuurlijke zwangerschap heel erg klein is, en ze begon meteen over het icsi traject, op dat moment lijkt alles om je heen weg te vallen, en alles is stil. Ja je hoort ergens ver weg de gyn praten, en je krijgt boekjes in je handen gestopt met info. Trillend loop je de kamer uit, en gaat samen een kopje koffie drinken in het restaurant. Ik heb de hele week gehuild, en kon ook niet stoppen met huilen. Je hebt een droom, al vanaf dat je zelf nog een klein meisje bent en fantaseert met je poppen, op dat moment is die droom nog heel ver weg. Soms voel ik me nog steeds dat kleine meisje, en die nog steeds hoopt dat die droom ooit werkelijkheid mag worden, MAMA zijn is wat ik wil! En ik geloof er nog steeds in en blijf hoop houden, okal heb ik het er heel moeilijk mee en ben ik soms ook bang.. Heel veel sterkte met het verwerken, en met de komende maanden! Ik ga duimen voor ons allemaal, dat wij ooit MAMA mogen worden
Het klinkt misschien erg raar na de andere verhalen hier, maar ik had precies het tegenovergestelde: ik voelde me blij en opgelucht! Het voelde goed om serieus genomen te worden in onze kinderwens en niet afgescheept te worden met "ga het eerst nog maar even zelf proberen" nadat uit de resultaten was gebleken dat dat m dus echt niet ging worden. Ik kon daarna ook niet wachten om te gaan beginnen, aangezien dit voor ons de enige reële optie was om zwanger te worden.
Ik had precies hetzelfde als Kahlan. Het voelde spannend, maar eindelijk kregen wij kansen voor een kindje te krijgen. Was dus ook vooral blij en opgelucht.
Dank jullie wel voor al jullie lieve reacties. Het lijkt zoveel makkelijker om te praten met mensen die echt weten wat je doormaakt. Mijn schoonvaders reactie toen we het vertelden was "Oh je zwager en schoonzusje hebben ook IVF gedaan en dat is ook gelukt". Gek dat ik daar dan heel boos om kan worden terwijl als iemand hier schrijft 'wij zaten het zelfde schuitje en bij ons is het gelukt' je dat wel accepteert, en er zelfs blij mee bent. @mya: dank voor het delen van je succesverhaal!! Heel fijn om te lezen. Wat spannend @Sunshine dat je nu bent begonnen met spuiten. Hoe gaat het? Went het al, hoe gek het ook is? @Missouri, begrijp ik goed dat jullie dus een kindje hebben gekregen met ICSI? Wat fijn! Ik snap wat je zegt over moeilijke gesprekken. Ik heb een relatie van 8 jaar gehad tot mijn 30e, ontmoeten mijn man toen het 4 weken uit was en wist direct 'dit is m!' En dat blijft zo, alleen schiet afgelopen dagen wel door mijn hoofd hoe mijn leven eruit zou hebben gezien als ik 'gewoon' bij mijn ex was gebleven. Onzin natuurlijk, maar ik denk ook menselijk dat je over dat soort dingen nadenkt. Mijn man vindt het verschrikkelijk, heeft echt het gevoel dat hij mij nu straks de behandelingen 'aandoet'. En @kahlan en @stiertje, ook jullie reactie is herkenbaar. Het is heel dubbel. Maar gisteren zei ik ook tegen m'n man: we gaan ervoor en weten nu wel binnen een jaar of 2 of het erin zit of niet. Voor allen die in het traject zitten heel veel succes! Ik lees graag mee met jullie verhalen en waar ik kan beantwoord ik ook graag jullie vragen of twijfels.
Herkenbaar helaas, er zijn echt heel erg veel mensen die IVF als de ideale oplossing zien, je hoort eigenlijk zeer zelden de verhalen dat het met IVF niet lukt (terwijl die er meer dan genoeg zijn!). Bijna alle verhalen zijn succesverhalen. Toch loopt maar 50% van de stellen die beginnen aan IVF met een goede zwangerschap de deur uit! Ik heb het ook een paar mensen in mijn omgeving vertelt en ik kreeg ook serieus de reactie: waarom ben je niet gelijk aan IVF begonnen? Ze zien het als een makkelijke manier van zwanger worden, met 100% slagingskans. Ook hier op het forum heb ik al een paar keer voorbij zien komen dat iemand verzuchtte dat ze liever had dat het zaad niet goed was zodat ze gelijk naar IVF konden (en dan nog niet eens aan IUI te zijn begonnen). Dan sta ik echt met mijn oren te klapperen.. ik spuit inmiddels alweer anderhalf jaar en we beginnen volgende maand met IVF, het is nu al niet een makkelijk traject en makkelijker gaat het ook zeker niet worden. Het doet inderdaad pijn dat mensen er makkelijk over denken. Iedereen kent bijna wel een IVF succes verhaal en dat wordt ook heel graag gedeeld. En als je dan zegt dat het niet altijd lukt, dan krijg je te horen dat het vast wel gaat lukken, dat ze er 'een goed gevoel over hebben'. Zul je zien dat als het raak is (hoop het!) dat ze dan zeggen: zie je wel! Alsof hun het allang wisten en wij zelf te negatief bleven Wie weet valt de uitslag van het zaadonderzoek tijdens de eerste IVF/ICSI wel mee en wordt het toch nog IVF, het kan echt enorm schommelen ook al verwacht je het totaal niet meer. Van 200.000 naar 20 miljoen bijvoorbeeld! (VCM!)
Herkenbaar. Jouw verhaal is bij ons gebeurd (dat we meteen naar kunstmatig behandeling gingen) maar we gingen wel eerst naar IVF. Dat was niet goed gelukt, alle eitjes (10) waren niet bevrucht, omdat de zaad niet doorboren naar mijn eieren. Ik ging daarna ook naar ICSI, ik ging er niet meer geloven dat ik zwanger kon worden, maar het was onze enige uitkomst. Van de 6 eitjes waren er 4 bevrucht! Twee plaatsingen gehad en zwanger! Ik hoop voor je dat je gauw zwanger wordt! <3
Dat klopt het is bij ons gelukt!ik begrijp het gevoel van je vriend dat hij straks machteloos moet toe kijken,was bij mij ook zo,als hij de prikken zetten en ik had last ervan lag hij te huilen....want het is tenslotte door hem!maar zo heb ik het nooit gezien...het was ons probleem ondanks ik gezond was....ik kreeg vaak te horen van:maar met jou is toch niks mis?en je kan toch altijd donorzaad gebruiken?deze luttele uitspraken deden zeer!maar weet je we zijn in die periode dichter naar elkaar toegegroeid!weten wat het is om hetzelfde leed te delen......toen ik zwanger werd en ik over een centrum liep ...zag ik nog steeds die dikke buiken van een ander...en deed nog zeer jo,ik besefte dan enkele seconde later ....oja ik ben ook zwanger....zo diep zit het hoor!ik denk dat vele onder jullie mij gevoel snappen....
Catmommy: ja he ongelooflijk wat mensen zeggen. Toch weet ik dat mijn schoonvader t goed bedoelt, hij is gewoon sociaal superonhandig. Hij wist namelijk ook nog te zeggen:"je moet er wel in geloven, dat is het belangrijkste!". Ik las dat bij ICSI slechts 25% van de stellen die eraan begint succes heeft, herkent iemand dat cijfer? Niet dat t dan wat zegt overigens... Mompelientje en Missouri, wat fijn dat jullie allebei zwanger zijn geworden! Dat geeft moed. Al wat ik moet doen is erin geloven Onze relatie is erg sterk, samen kunnen we alles zeggen we altijd, dus nu weer. We gaan dit fixen. Hoewel ik me terdege besef dat het heel pittig gaat worden.
Het is ook hard om gelijk door te moeten naar ICSI, dit was bij ons jaren geleden ook het geval. Hier dus ook een succes verhaal, voor mijn eerste 2 behandelingen moeten doorlopen, daarna uit 1 van de cryo's van die behandeling ons zoontje ontstaan. En nu opnieuw zwanger na 2 behandelingen en nog 8 vrieskindjes in de vriezer. Ik denk dat je instelling veel doet tijdens de behandelingen en er echt samen voor gaan. En tuurlijk mag je boos, verdrietig en teleurgesteld zijn!
Hè Ecolina, dat is even slikken hè.. Heftig nieuws. Het wordt je zo op je schoot gewerpt. Onbekend en totaal nieuw! Al die onzekerheden.. Ik begrijp je volkomen! Ook wij hebben op het pnut gestaan waar jullie nu staan. Manlief had bij de (voor)onderzoeken steeds tussen de 0 en 10 levende zaadcellen, helaas niet goed genoeg om zwanger van te raken. Aangezien er wel aanmaak was, maar wel erg weinig, hebben ze toch besloten om ons toch door te laten gaan met behandelingen. Wij kregen het advies ICSI/TESE. Door leefregels voor mijn man, werden ontstonden er meer en betere zaadcellen. 1ste behandeling verliep goed, maar helaas geen zwangerschap uit ontstaan. Bij de 2de behandeling slaagde het wel.. Zit nu in mijn laatste loodjes . Geef de moed absoluut niet op, want ze kunnen tegenwoordig zo veel!!! Luister goed naar je lichaam en neem overal de tijd voor. Laat je niet gek maken. Blijf praten met je partner en geniet van de kleine dingen! En verwen jezelf zo nu en dan. Wil je veel sterkte en succes toewensen. Je kan het Mocht je vragen hebben, dan mag je me altijd pb!
Hier ook een soortgelijk verhaal. Heb altijd al het idee gehad dat zwanger worden bij ons niet makkelijk zou worden. Nu was ik in die periode ook wel vaker pessimistisch, maar toch. Eenmaal in de molen van onderzoeken was ik er van overtuigd dat het wel IUI zou worden. Dat was op dat moment iets waar ik mij aan vast bleef houden. Toch had ik ook al zoveel verhalen om me heen en op forums gehoord/gelezen over stellen bij wie er totaal geen afwijkingen waren gevonden, dat ik op dat moment in elk geval hoopte dat ze IETS zouden vinden. Dan zouden ze in elk geval gericht iets kunnen doen, lekker naïef. Ik kan een heel lang verhaal schrijven over wat we in de tussentijd nog allemaal hebben meegemaakt, maar dat zal ik je besparen. Uiteindelijk kregen wij de uitslag: manlief had slechts 55.000 zaadjes, dus ICSI zou onze enige mogelijkheid zijn. Ik had wel het gevoel dat het niet heel goed zou zijn, maar zo slecht?!?! No way, dat kon niet! Ik stond echt perplex. Dit gevoel heeft een dag of 2 geduurd en toen zakte het langzaam wat af. Uiteindelijk kwam ik in een totaal andere modus: Oke, kom maar op! Nu we dit weten kunnen we gaan starten en maken we eindelijk serieus kans op een kindje. Na de eerste poging hadden we 17 bevruchte eicellen, 10 bleven er in totaal over (1 verse en 9 cryo's.) Inmiddels heb ik 2 lieve gezonde cryo kindjes. De enige tips die ik nu voor je heb: Laat het nieuws even landen. Geef het de tijd om aan het idee te wennen. Ik denk dat je straks - ondanks de spannende, soms angstige momenten - enthousiast aan de poging zal beginnen! Heel veel succes in elk geval en ik hoop op een mooi wondertje voor jullie
Ik weet dat ik en Kahlan ook bezig zijn voor een trede kindje met icsi. Bij mij heeft de verse tp geresulteerd in een zoontje. En ik heb vorige week een cryo tp gehad uit diezelfde poging.