Hier sinds de bevalling van de eerste (2007) last van 1 heup met lopen, bij de tweede zwangerschap meteen bekkenklachten en uiteindelijk erge bekkeninstabiliteit. Verbeterde na de bevalling wel iets en kwam niet in die hevigheid terug bij de 3e zwangerschap, maar bij veel doen speelt het op. Plat op mijn rug liggen gaat bijv ook niet, dan zit alles op slot.
Na de bevalling van de jongste heeft het wel een jaar geduurd voor ik weer normaal kon sporten ivm bekkenklachten bij veel belasten, hoewel ik tijdens en na de zwangerschap gewoon normaal actief kon zijn en ook alleen bij teveel doen of eind vd dag last kreeg. (Pijn op de aanhechtingen in het bekken en lopen als een eend) Toen ik nog een halfjaar later flink had gebukt/gehurkt/getild bij de grote schoonmaak, was het er ineens weer. Van de steken diep in mijn buik vooral aan het einde van de menstruatie geef ik eigenlijk de spiraal de schuld. De klachten zijn nooit erg genoeg geweest om hulp voor te vragen
Hihi elly 1982 Ben jij inmiddels nog een stapje vooruit gekomen qua behandelingen? Ik ga a.s. donderdag naar de huisarts, ik ga eens informeren of zij misschien weet welke pijnpoli de beste is in Nederland. Ik kwam laatst toevallig een artikel tegen dat ze een landelijk pijncentrum willen gaan opzetten. Ik kan alleen nergens terug vinden hoe ver ze daar inmiddels mee zijn.
Helaas heb ik er ook ervaring mee. Mijn jongste is net 20 maanden en ben nog steeds niet helemaal stabiel of pijnvrij... Werk inmiddels wel weer fulltime, maar ga ouderschapsverlof opnemen 1 dag per week om mijzelf langer de tijd te gunnen om verder aan te sterken. Er zijn drie dingen die mij het meest hebben geholpen en die ik nog steeds doe: fysiotherapeute gespecialiseerd in bekkenklachten (cecile röst methode) Pilates en vitamine D. Dat laatste lijkt wat vreemd maar ik had een chronisch tekort bleek en ik had naast de bekkenklachten totaal geen energie, bovendien helpt vitamine D bij herstel van je spieren. Ik hoop dat jullie hier wat aan hebben!
Wat heftig om jullie verhalen te lezen! Ik heb bij de oudste vooral het eerste jaar nog veel last gehad van 'de knip'. Te veel gelopen op een dag, koude dagen: dan voelde ik het litteken zitten. Gemeenschap was pijnlijk. Pas na een jaar werd dat geleidelijk minder. Maar het gevoel van 'er zit daar iets' bleef wel aanwezig. Bij de jongste ben ik ook weer geknipt. Sindsdien heb ik er geen last meer van. Blijkbaar is het toen veel beter genezen. Ik had ook in de kraamperiode veel minder last van de knip dan bij de oudste. Toen kon ik nauwelijks staan, lopen, zitten. Bij de jongste was ik echt zo weer op de been. Je laat je natuurlijk niet voor je lol inknippen maar ik zou het haast aanraden als behandeling, als je nog veel last hebt.
Hier ook heel lang pijn van stuitje gehad. Ik ben bij de chiropractor beland. Die zie ik niet in jou lijstje staan. Bij mij is het na een half jaar behandelingen weg! Begon met 2x per week, toen 1x, toen om de week. Echt intensief! Ik ben er nog steeds in behandeling. Bij de eerste ook heftige BI gehad. Nu weer last nog veel eerder; chiropractor zette steeds mijn bekken weer recht. Deed super pijn maar daarna zoveel minder pijn. Moest wel steeds weer recht gezet worden om de 3 weken. Na de bevalling werd de BI steeds erger. Kon bijna niet meer lopen op dag 5. Volgende dag naar chiropractor. Recht gezet. Pijn werd gelijk minder. Na een paar dagen zoveel verbeterd. Stuitje ook weer even gevoeld (lang niet zo erg als na de 1e) maar na 2 behandelingen over! Echt ik was sceptisch maar ben helemaal om!
Nee, een chiropractor heeft een langere opleiding gehad. Manuele therapie is een specialisatie die gevolgd kan worden nadat je fysiotherapeut bent geworden. Ze doen wel allebei af en toe handelingen die het even laten kraken.
guapetona: Hier ook de Cecile Röst methode gebruikt bij de 2e en 3e zwangerschap. En op die manier heb ik tot het laatst toe zowat alles kunnen doen. Zogoed als pijnvrij!
Drie jaar na de bevalling ervaar ik ook nog dagelijks pijn. Tijdens de zwangerschap kreeg ik last van een soort zenuwpijn in mijn bovenbeen die naar mijn knie uitstraalt, waar ik nog steeds last van heb. En na de bevalling heb ik (ondanks dat ik het rustig heb aangedaan) bekkenklachten gekregen. 1,5 week voor mijn menstruatie krijg ik altijd extra bekkenpijn (en kniepijn). Door de bekkenpijn heb ik regelmatig last met slapen, sporten, lang staan of zitten en 'schiet' het er soms zomaar in waardoor ik even niet meer kan bewegen. Ik ben vlak na de bevalling naar een bekken fysio gegaan, maar volgens haar voldeed ik niet geheel aan bekkeninstabiliteit. Het masseren en wandelen hielp wel iets, maar de klachten blijven...
Ik dacht altijd dat ik de enige was die zoveel klachten overgehouden had na de bevalling... Ik stuitte op veel onbegrip van mensen als ik erover sprak. Ik heb nu nog steeds last van mn stuitje en bekken. Maar het is een stuk minder dan eerst. Fysio, Bekkenfysio, osteopathie en manuele therapie hielp allemaal maar weinig. Rust heeft denk ik nog het meeste geholpen. Hoe hebben jullie het aangepakt bij een volgende zwangerschap? Ik ben bang dat ik dan helemaal uit de running zal zijn.
Ik denk er zelfs over na om niet een tweede te nemen om deze reden. Ik kreeg al met 14 weken bekkenklachten en ik heb die twee jaar later dus nog. Ik weet niet of ik wel nog een zwangerschap aan durf.
Ohmydarling, ik begrijp je angst. Ik twijfel daar ook over. De zwangerschap ging nog wel maar daarna.... En het is nu toch een zwakke plek. Lastig hoor...
Ik had overigens helemaal geen bekkenklachten tijdens de zwangerschap. Alle klachten zijn na de bevalling ontstaan. Hier ook onbegrip. Vooral in het eerste jaar, want alles ging toch goed met onze dochter, dus wat zat ik nou te zeuren over mijn fysieke pijnen. Blijkbaar beseften de mensen niet dat ik, als moeder, volledig voor mijn dochter zorgde, en dat het fijn is als je dan goed in je vel zit.
voor degenen die bekkenklachten hebben: Probeer eens het volgende en echt heel regelmatig, en ik durf jullie bijna te garanderen dat je volgende week een stuk minder pijn hebt. Ga plat op de grond liggen, leg maar een kussentje onder je hoofd als je dit prettig vind, buig je knieen en zet je voeten plat naast elkaar op de grond, daarna buig je heel rustig je knieen naar buiten, met de onderkant van de voetzolen tegen elkaar en blijf zo een tijd, zo lang als je kunt volhouden liggen. Niets forceren, gewoon op een rustige manier. doe dit zo vaak en zo lang mogelijk als je maar kunt (ik deed wel 3, 4 x pd een half uur of zo, maar ook 10 min zijn effectief) als je zit, klem je knieen niet tegen elkaar, maar laat je knieen iets naar buiten vallen, zit bijv in kleermakerszit. Hier hielp dit, zoals gezegd binnen een week en was ik heeeeel snel zo goed als pijnvrij. Mocht je meer willen weten, google dan op Cecile Röst methode. En laat even weten of het je geholpen heeft.
Ja, dat wat Tupp heeft aangegeven met het zetten van de knip. Het gevoel hebben dat er nog wat "zit" dit heb ik met vlagen nog steeds, vier jaar na de bevalling. Pijn heb ik niet meer, maar het voelt anders. Lastig om uit te leggen. Verder heb ik nog steeds bekkenklachten als ik geen correcte houding aanneem of lang moet staan/zitten. De fysio heeft vorig jaar geconstateerd dat er nog steeds speling, teveel speling, in mijn bekken zit. Het was beter geweest om na de bevalling een fysio op te zoeken en oefeningen te doen, nu heb ik er te lang mee doorgelopen.
@ mamabri: ik kan dat dus überhaupt niet zonder pijn. Op mijn rug liggen betekent niet omhoog komen. Ook niet bij zeer regelmatig oefenen via deze methode, helaas
Elke keer rond mijn eisprong en 1-2 dagen van mijn ongesteldheid voel ik me alsof ik net bevallen ben. Zo'n pijn in mijn bekkenbodem heb ik dan, met name as ik stil moet staan. En mij stuitje... lang op de grond zitten of in bad gaat echt niet meer.
Raar genoeg komt dit in mijn omgeving dus niet voor, maar ook ik heb last van mijn bekken na de bevalling. De klachten komen bij mij weg door ontzette bekken door de bevalling (ze hebben moeten ingrijpen doordat mijn zoon vast zat) , hormonen en hypermobiliteit die zich voornamelijk in mijn bekken uit. Heb alles geprobeerd en uiteindelijk maar gaan pijnrevalideren, daar heb ik gehoord dat ik uiteindelijk in een rolstoel zou belanden. Geniet nu elke dag van alles wat ik nog kan Het hardste is en wat ik ook hiervoor lees, is het onbegrip van je omgeving, ben hierdoor ook veel vrienden verloren en de band met mijn eigen familie is ook hierdoor minder geworden. Ik hoop voor iedereen dat er meer begrip komt voor deze deze situatie en dat dit artikel een opzet een begin daarvoor is.
Heel lief mamabri, maar er zijn zo veel verschillende soorten bekken problemen en dus ook verschillende behandelingen. wat voor jou werkt, hoeft niet voor een ander te werken. In mijn omgeving is er trouwens ook totaal geen begrip voor. Mensen gaan er maar vanuit dat je weer als vanouds bent na een paar maanden. Maar dat is natuurlijk ook niet gek met magazines vol bekende vrouwen die een paar weken na de bevalling weer stralend op de cover staan met de mededeling 'weer helemaal fit te zijn'.