Ik zou gaan, als je dat kind graag mag. Wat maakt het uit dat hij zo'n kloothommel is, je bent toch bij hem weg? Nu kan je laten zien dat jij gewoon een (desnoods) kort bezoekje aan een kinderverjaardag kan brengen. (ff simpel gesteld, het voelt vast moeilijk en emotioneel voor jou maar je moet ergens beginnen?)
waaaauw wat een hoop reacties toen k weg was. Ik ben wel gegaan, kwam binnen, mijn mop zag HEM en rende naar hem toe en gaf hem een knuffel .. hij reageerde goed op haar, ik kon het niet opbrengen hem een hand te geven dus heb gewoon gezegd gefeliciteerd he, Bedankt zei hij. Hij heeft verder amper een woord tegen me gezegd, de moeder van de jarig was er ook, had ik niet op gerekend dus was een akward situatie. Zijn vader heeft niks gezegd, zijn moeder was heel hartelijk en vroeg naar de baby. zus zus idemdito vloog me om mn hals heeee schat ik heb je gemist blablabla. het bleek achteraf om een kinderfeestje te gaan, en mijn dochter heeft leuk mee gedaan, ik heb geholpen met schminken en even later was er een ander meisje ziek geworden en die is op mijn schoot in slaap gevallen. was ik wel 'blij' om dat ze bij mij lag, zodat k me niet ongemakkelijk hoefde te voelen, want kon immers niks doen.. Ik zag hem af en toe kijken maar verder amper een woord gezegd, alleen toen ik hielp met schminken zei hij .. oh je bent ook al bezig .. uhh ja! Ik heb me heel afstandelijk opgesteld en toen we weggingen gewoon in het algemeen doei gezegd. Het is voorbij, dat was merkbaar, maar wow ; hij deed of ik echt een vreemde was. aan mij kan het nu niet liggen.. Ik heb mn best gedaan om mn gezicht te laten zien.
Ik zou gewoon in de week zelf iets doen met zijn dochter, als je al benauwd word van de uitnodiging en relaties in zijn familie zijn slecht met jou dan lijkt me dat ook niet lekker zitten... En zijn dochter is waarschijnlijk toch overal en nergens, dus kan je net zo goed ander moment met haar vieren. Ook zijn reactie zal me niet gerust stellen; ja wel zo netjes.... Oww zie nu pas dat ik al veelste laat ben.. Goedemorgen
Goed gedaan! En hoewel de vadervan je zoon duidelijk je aandacht niet waard is, ben ik blij voor je zoon dat zijn oma en tante wel geïnteresseerd in hem zijn.
Voelde echt heel kil en koud, en had idd niet hoeven komen. Maar hij weet nu wel dat ik me niet uit het veld laat slaan, en hij heeft mn buik natuurlijk gezien, kon die niet omheen, maar het is zijn gemis en niet t mijne, want de meisjes kunnen er immers niks aan doen en hij verpest het voor zichzelf waardoor ik er nu gewoon bevestiging bij heb gekregen .. nee, hij is geen aanvulling meer.
Bedanktt!! voelde me ook best sterk toen ik daar de deur uit liep! dag HA, heb ik toch maar even geflikt haha. Hij appte net nog : bedankt dat je er was en geholpen hebt. mijn antwoord : prima hoor (y) haha.
Stoer dat je bent gegaan. Het feit dat hij je appt om te bedanken, doet mij denken dat er toch iets meer interesse is dan hij deed voorkomen. Ik app nooit iemand na de verjaardag om ze te bedanken.
fijn dat je voor jezelf heb uit kunnen zoeken wat de echte reden was om je uit te nodigen en dat je het nu misschien beter kunt afsluiten. Ook fijn om te weten dat oma en tante wel geinteresseerd zijn in je kindje. Goed en knap van je dat je geweest bent.
JEETJE! Wat ben jij een sterke vrouw! Hoe je reageert nadat je bent gegaan, hoe je je daar opgesteld hebt, je reactie op zijn app. Ik zou mega trots zijn op mezelf als ik jou was! Hoe het loopt loopt het, maar jij hebt zeker laten zien hoe sterk jij bent en dat jij je ondanks alles niet zomaar uit het veld laat slaan. Je was er voor zijn dochter en dat is wat zij zich zal herinneren later. Alles, echt alles, is zijn gemis!
dank dank dank! Ik voel me ook goed eronder, elkaar niet zien laat je toch twijfelen of je hem mist, en dat was gister duidelijk niet meer het geval. Ik zal er altijd zijn voor zijn dochter, draag immers haar broertje en zal har ook nooit de deur wijzen. Jammer hoe het is gelopen allemaal maar ik kan niet blijven stilstaan. en gister kreeg ik een wake up call .. ik ben al verder gegaan.
Als hij nu met een bos bloemen voor de deur zou staan en je vraagt of hij weer in je leven mag en dat van zijn zoon. Wat doe je dan?
Ik heb altijd gezegd, als hij IN de zwangerschap kiest voor zijn zoon is dat goed, maar dan wordt er ook erkend zodat hij niet straks als het toch niet 'bevalt' weer hem in de steek kan laten. Als hij dat niet in de zwangerschap beslist, dan heeft hij pech. Ik heb alle bewijzen, opnames printscreens dat ik er alles aan gedaan heb om hem bij dingen te betrekken, wou hij niks over horen. Dus nu niet? straks ook niet .. Bij mij is hij te laat. Voel me zo enorm gekwetst .. ik 'dacht' dat we gelukkig waren, en ineens besluit hij ons in de steek te laten. sorry maar ik blijf niet wachten, ben geen ''draaideur'' waar je in en uit kan lopen. Als hij dus VOOR mei besluit er voor z'n zoon te zijn prima, maar dan ook 100% en anders is hij echt te laat. en tja mij is hij kwijt.
Wat bedoel je met "maar dan ook 100% en anders is hij echt te laat?" moet hij terug een relatie met jou aangaan om er voor zijn kindje te zijn als hij dat wil?
Maar mag hij dan ook geen enkel contact met zijn zoon na de geboorte. Als hij een goede omgangsregeling voorstelt bijvoorbeeld. Het is toch ook in het belang van jullie zoon als hij in vader in zijn leven heeft?
Ik zal even vertellen hoe het komt dat ik zo ''hard'' ben. toen ik net zwanger bleek te zijn, 25 sept. wou hij abortus, toen ik dit niet wou is hij toch gebleven en zei : dan gaan we er voor. dit is zo'n 10x inmiddels veranderd .. en ik hoor niet anders .. ik weet niet wat ik wil! hij wou nooit mee naar een echo, en als ik iets vertelde over de zwangerschap was het altijd .. ''moet jij weten'' als jij dat wil blablabla. 5 december heeft hij onze relatie verbroken, en wou niks meer met ons te maken hebben, vanaf dat moment is er een knop bij mij om gegaan, ik was al aan het wachten tot hij wist wat hij wou vanaf de positieve zwangerschapstest. als je iedere week hoort, ja/nee ohnee toch maar niet, ohja ik wil wel weten hoe het is .. ohnee zeg maar niks .. op gegeven moment hou je je zelf voor de gek. Ik heb hem gezegd, als jij je kind in je leven wil prima maar dan erken je ook, hier wordt niet op gereageerd en begint over heel iets anders. hebben een week geen contact gehad en hij doet dan of er niks aan de hand is, en dat hij het gewoon ''druk'' had.. Hij moet een keuze maken! Of zijn zoon of niet .. maar je kan niet voor de helft doen, want dat is momenteel wat er gebeurd, wanneer het hem uit komt. we krijgen geen relatie meer, dat wil ik niet meer. dat is echt voorbij. maar of je kiest voor je zoon, of niet maar niet wanneer jij even ''tijd hebt''