translocatie

Hoi Daantje,

Ik (35) heb deze maand ook gehoord dat ik een translocatie heb 11-22. Ben heel verdrietig. We hebben kans van meer dan 60 procent op een miskraam en de kans op een kind met een ernstige handicap is 15 procent. Kortom, we kiezen ervoor om niet meer zwanger te willen worden. Het risico is mij te groot op een kind met een zware handicap. Natuurlijk is er op technisch gebied veel mogelijk. Maar dit wil ik liever niet. We zullen dus nooit eigen kinderen krijgen. Nu begint het rouwproces.

De omgeving leeft met ons mee, maar voel me tussendoor ook eenzaam. Probeer wel leuke dingen te blijven doen. Het nieuws hakt erin. Zou graag eens ervaringen delen.

Ik lees op internet over mensen die dit enkele jaren geleden hebben meegemaakt, maar ben zelf op zoek naar mensen die onlangs in een zelfde situatie terecht zijn gekomen. Hoe ga jij hiermee om?

Sterkte allemaal!

Marieke

 

Ik heb ook een translocatie (2:19)
Echter hier zijn we pas achter gekomen toen we voor onze tweede gingen. Eerst hadden we het niet geweten. Mijn vader blijkt het ook te hebben en hij heeft twee gezonde kinderen gekregen (helaas wel allebei met translocatie maar gebalanceerd dus heeft enkel gevolgen voor onze kinderwens). Zo zie je maar dat het wel gewoon kan, een gezond kondje krijgen op de natuurlijke manier. Ik, mijn broer en mijn zoon zijn daar het levende bewijs van!
Op dit moment ben ik pril zwanger van een tweede kindje. Dit is wel via het pgd traject gegaan (embryoselectie).
Er bestaat hier ook een pgd-ivf/icsi topic onder vruchtbaarheidsbehandelingen.
Als je nog vragen hebt mag je me wel een pb sturen.
Sterkte en succes!