Hallo dames, Ik kamp al een tijdje met deze gevoelens...... ik voel me dus egoïstisch:x Het egoïsme is gebasseerd op de wens van een vierde kindje...... net alsof ik niet genoeg heb aan mijn drie moppies ofzo maar ik kan niets aan die drang doen. Wij zijn jong ouders geworden en dat bewust kort op elkaar. Nu ik 31 ben en mijn eierstokken beginnen te rammelen (denk ik) is de wens om voor een vierde te gaan gekomen. Nu is mijn NOD a.s. zaterdag en ik meen vorige week een innesteling gehad te hebben (nu is dit geen 100% garantie dat ik natuurlijk ook zwanger zou kunnen zijn) komt dat gevoel steeds sterker terug. Waarom ben ik niet tevreden en blij met mijn gezin? Is dit dan zeker gedoemd om een ongezond kindje ter wereld te brengen? Ik schaam me dan ook voor mijn gevoelens en ook voor de wens van een vierde. Ik durf het er met niemand over te hebben dan met mijn partner, bang voor de reacties van een ander. Daarnaast ben ik me ook zeker bewust dat ik me van een ander niets moet aantrekken en kan me daar over het algemeen ook wel overheen zetten........ maar wat als mij een vierde misgund wordt?? Wat als dit kindje dan ongezond is omdat ik inhalig ben?? Dit zijn hersenkrakers die ik niet uit mijn hoofd krijg. Wie heeft er voor mij tips om die gedachten te verzetten of herkent dit? Lieve groetjes Anietje
Wat is er mis met nog een kinderwens hebben? als je die wens hebt, heb je die, net zoals je dat bij de 1e, 2e en 3e ook hebt gehad. Is toch niet raar en ook echt niet egoïstisch in mijn ogen. zolang je het financieel en geestelijk kunt dragen is er niks aan de hand toch? Ik heb 3 kinderen, had geen wens voor een 4e maar ben wel zwanger geraakt. dit kindje is overleden in de zwangerschap en heb daarna alsnog de wens voor een 4e gehad. Dit is er uiteindelijk niet van gekomen (wel zwanger geraakt, maar weer een mk). Nu komt er ook geen kindje meer bij. Maar ik begrijp je wel hoor: wens is wens.
Waarom zou je je moeten schamen als je een vierde kind wil? Mijn ouders hebben er 6. Mijn schoonouders 9. Het heeft niets te maken met tevreden zijn, jullie hebben nog plek in jullie hart voor nog een kindje. En als dat jullie wens is, en de financiën laten het toe, dan by all means ga lekker voor ukkie nr. 4! Harstikke leuk een groot gezin!
Dank voor jullie lieve reacties... wordt helemaal een beetje emotioneel van die lieve woorden. Zo moet ik het inderdaad zien, want in mijn hart is inderdaad nog plek om nog meer liefde te geven en te ontvangen.
Wat mooi vier kinderen. Hier nu zwanger van de 2e en zoou er ook graag vier ontvangen.. als ik dat tegen iemand zeg dan kijken ze je aan of je gek bent.
Mooi toch, dat er nog ruimte in jullie hart over is? Inhalig? Egoïstisch? Nee toch.. Het is jouw / jullie gevoel! Wie bepaald daarover? Mijn man en ik hebben min of meer hetzelfde , alleen dan met een 3e kindje... Spontaan weer gevoelens gekregen voor nog een kindje, omdat niks mooier is dan ons gezin, en die kan dan in principe niet groot genoeg zijn!! Geniet er toch van, als het kan!!!
Nee hoor, vind ik helemaal niet egoïstisch! Je hebt een wens en plaats in jullie gezin voor nog een kindje, dat is iets moois, kinderen zijn een geschenk. Dat je graag nog een kindje zou krijgen doet niets af aan de liefde voor je andere drie kinderen en de dankbaarheid/blijdschap dat zij er zijn. En ik geloof niet dat een kindje ongezond is omdat de ouders dit of de ouders dat... Nee, zoiets hebben wij geen enkele invloed op! Volg jullie gevoel en voel je er niet schuldig over, want dat is echt niet nodig! Ik kom zelf ook uit een gezin van 5 en ben erg blij met mijn broers en zussen. Ik had zelfs graag nog een broertje of een zusje gehad, haha.
Vind het ook niet egoistich. Zo kun je toch eindelijk beredeneren... Is je man niet goed genoeg dat je een kind wil, is je eerste kind niet goed genoeg dat je een 2e wil, zijn je man en 2 kinderen niet goed genoeg dat je een derde wil.... Zie het juist andersom: je hebt kennelijk nog ruimte in je hart voor een 4e kindje. Prachtig toch, dat je nog een kindje in liefde op wilt laten groeien? En die angst dat het kindje ongezond zou zijn is echt bijgeloof.
Jullie gaan ook voor een vierde zie ik! Leuk hoor. Wat jij schreef - en de dames voor je - klopt natuurlijk helemaal, die antwoorden had ik net even nodig. En die spookgedachten komen en gaan door mijn hoofd, dat moet ik leren loslaten
Nou, ik weet nog niet of we voor een vierde gaan. Ik heb dezelfde leeftijd als jij. Ik ben niet bang dat zwanger worden niet gaat lukken, maar ik was juist heel blij om al jong 'klaar' te zijn met ons gezin. Ik dacht: als ik 34 ben gaat alles naar school! En nu begint het dus te kriebelen voor een vierde!! We gaan er nu nog niet voor hoor, ook omdat ik 3x een keizersnede heb gehad en dus echt wil wachten tot de jongste een maand of 16 is. Of we wachten tot de jongste echt 2-3 jaar is, en dan nog een kindje in wat meer rust opvoeden... maar ja, dan zijn we wel wat ouder. Ook ik moet dat loslaten want er zijn genoeg moeders met baby's om me heen van 35/36/37 jaar en die vind ik eigenlijk helemaal niet oud. Ik wil dus goed nadenken wat het beste zal zijn voor onze kinderen en eventueel het vierde kindje: dichtbij broers maar meer aandacht te verdelen of wat verder van broers maar wat meer aandacht van papa en mama? Dat allemaal gezegd zit mijn man uberhaupt erg te twijfelen over een vierde! Ik neig meer naar 'ja' maar hij neigt meer naar 'nee'. En ik wil wel dat het een beslissing is van ons samen, ik wil hem niet over hoeven halen. Maar goed, zijn jullie dus al echt bezig? Zo ja, hoe lang al?
O excuus, heb je zinnetje verkeerd geinterpreteerd Ja klopt hoor, mijn wens voor een vierde was er eigenlijk altijd al. Toen er twee vreselijke situaties met twee dierbaren gebeurde in de zwangerschap was ik genezen en was ik blij met mijn rijkdom. Hier zit alles op school en vind ik mijn vrijheid heel riant maar ik ben zeker bereid om te investeren in een mooi lief minimensje. Die twijfels herken ik heel goed en het moet uiteraard 100% van beide kanten komen. Mijn spiraal is er nu ongeveer 3-4 maanden uit, vorige ronde ongesteld geworden.....wat was ik daar verdrietig om zeg! Bij mijn eerdere zwangerschappen hoefde ik geen één menstruatie af te wachten dus ben eigenlijk verwend/verpest Nu denk ik dat de duivels op de loer liggen, gisteren iets bruinverlies bij afvegen en nu met iets donkerroze bijmenging.
Ja bij mij ook altijd wel de wens geweest hoor. Maar mijn man zei juist altijd 3. Tijdens mn derde zwangerschap was ik erg misselijk tot 15 weken, dus toen dacht ik ook: het is goed zo. En weer het afvallen naderhand en dus 3x herstel van een keizersnede... Heel af en toe had ik nog wel zo'n vlaag van verlangen voor een vierde. Tot een vriendin vertelde dat ze onverwacht zwanger was van de vierde. Ohhh wat vond ik dat leuk!! En toen begon het dus bij mij ook weer te kriebelen... Dat is niet meer weg gegaan. Al denk ik de ene dag: het is goed zo en de andere dag: laten we er nú voor gaan Wat lekker voor je dat de anderen al op school zitten. Dat wordt straks extra speciaal, zo'n babietje. Daar zit ik dus ook heel erg over na te denken: zullen we er over +/- een half jaar weer voor gaan of inderdaad als alles (bijna) op school zit? Ik ben nog nooit in 1 keer zwanger geweest. Lijkt me wel leuk, maar het is ook wel extra leuk om na een paar rondes te merken dat je níet ongesteld wordt en na een aantal maanden witte testen dan ineens een tweede streepje ziet verschijnen. Het komt vast goed! Jij hebt ze toentertijd trouwens vrij snel achter elkaar gekregen. Was misschien ook wel eens pittig!
Ja dat klopt dat zijn tropenjaren geweest. Nog steeds soms wel pittig hoor maar het wordt steeds makkelijker. Ik dacht altijd wanneer het eten op tafel staat en de was schoon in de kast ligt ben ik tevreden. Alles extra is meegenomen. Die gedachten maken me rustig ik ben nogal een streber. Wanneer gaat jouw oudste naar school? Of is dat al?