Mijn dochter is ook een behoorlijke perfectionist en loopt nu op school in een traject om te leren omgaan met haar faalangst. Zij durft op zich wel alles te proberen, maar zoekt constant bevestiging en is bang om fouten te maken. En daar is juf nu mee bezig: haar trainen in het maken van fouten. Aangezien ze in plusgroep en de stof van groep 3 voor haar geen uitdaging is, krijgt ze nu juist andere stof incl extra begeleiding om te leren proberen-fout-vragen-weer proberen enz. Heeft de school bij jullie hier geen beleid in?
De meeste scholen niet volgens mij. Merkte hier ook al dat de plusklas geen positieve invloed had op de faalangst. Niet enkel bij mijn dochter.. Ook bij andere kinderen niet. Het was vooral een welkome afwisseling.
Die manier van hanteren we al, zijn we zelfs expliciet met bezig bij ons op school. Maar ook dit weer in opbouw. Wij doen dat via de juiste feedback geven en kwaliteiten koppelen-. Dit is hoe ze het op school doen: ik gaf aan dat ik heb gelezen om iets in deel opdrachten te leren ipv een hele grote stap en bovenstaande gaf ze via de mail als antwoord
Heel herkenbaar (dochter van bijna 6), maar dan vooral thuis. Daardoor fietst ze dus nog niet.... ze kon het, ik heb gezegd: niet te hard door de bochten, toen viel ze, en toen was ze er klaar mee. Ze leek ook boos dat ik gelijk had. Maar met fietsen moet je oefenen en ze is dus bang dat het niet meteen lukt. En ook wel een beetje een pieperd met vallen. Met lezen ook een heel drama gehad, en met schrijven. Heb er echt op moeten hameren dat het niet erg is om fouten te maken en zeker niet met lezen en schrijven omdat ze pas in groep 2 zit. Nu gaat het wel wat beter. Gister ging er met een dansje (op de wii) iets mis en toen zij ze ook: 'ach het is ook niet belangrijk, het is belangrijk dat ik mijn best heb gedaan!' Ze is er best heel erg mee bezig. Wij proberen nu ook meer complimenten te geven op hun best doen, of dat iets er leuk uitziet (dansje bv.) en dus niet dat ze zo goed kan dansen, want als het dan niet lukt kan ze het niet waarmaken. Ik hoop dat bij ons de faalangst er goed uit is als ze dingen moet gaan leren die ze echt lastig vindt. Nu komt alles haar maar aanwaaien maar er komt natuurlijk een punt waarop het niet meer zo makkelijk zal gaan en zoals ze nu is zal haar dat dan enorm gaan frustreren. Want dat ze niet fietst is niet zo'n ramp, maar op school zal ze straks door moeten, of het nu meteen lukt of niet.
Ze doet gewoon haar ding. Gaf thuis wel aan dat ze wom (werken met ontwikkelingsmaterialen) saai vond dus nu mag ze uit het wom boekje meteen door naar de moeilijkere varianten. Maar verder doet ze gewoon normaal en wordt niet boos als iets niet lukt. Maar nu gaat het thuis vooral om het lezen en schrijven wat een probleem is (was) en dat doet ze in de klas nog niet. Ze leest wel eens voor aan vriendinnetjes. Denk dat het vooral thuis een issue is omdat we thuis natuurlijk allemaal goed kunnen lezen en schrijven en zij als enige niet (wat ook volkomen normaal is natuurlijk)
En dit ook.. Lastiger als ze echt nog klein zijn... Maar je kunt dr wel laten meedenken. Hier kwam dochterlief laatst met een oplossing voor haar rekenprobleem. En IB-er en meester waren bereid om het uit te proberen ondanks dat het niet heel standaard was. Maar volgens mij zijn alle partijen tevreden op het moment. Binnenkort gaan we er weer over praten.
Oké ik zal dit eens met haar alleen bespreken. Andere vraag.. Ik zit nu met de jongste te puzzelen. Wat zeg ik dan als ze het goed gedaan heeft? Ze maakt zo een puzzel van 9 stukken. En ze oefent sinds kort op de 12 inch fiets met zijwielen. De woordjes 'goed zo'! vliegen er dan zo uit als ik niet op let
Wij hadden precies hetzelfde gesprek in groep 1 ☺ Ook problemen voorzien in latere groepen tav werkhouding enz. Inmiddels zit ze in groep 3 en loopt deze fluitend door. Faalangst wordt wel op een andere manier aangepakt, maar ze krijgt haar werk wel gewoon op tijd af. Behalve knutselwerkjes enz Want die moeten nog steeds perfect.
Oké Amdaa dus geen groep over hoeven doen? Want ik ben bang dat het daar naartoe gaat. Dat de juf zo aandringt om de kindercoach in te schakelen. Ze snapt het allemaal prima nl!
Nee hoor dat denk ik ook niet! Heb al een afspraak gemaakt. Alleen ze noemt dat zo snel het woord faalangst valt voor het eerst deze week nl. En dan meteen een coach inschakelen dan is het wel serieus..
Nee, absoluut niet. Haar werkhouding werd juist veel beter toen de werkjes 'schoolser' werden. De faalangst is er nog, en daar werkt de school heel goed aan vind ik. Wij thuis ook natuurlijk, veel bewuster omgaan met complimenten en haar zelf laten zoeken naar een oplossing als iets niet lukt.
Vandaag voorzichtig gevraagd waarom ze niet met een werkje begint en wacht terwijl de andere kinderen beginnen. Zij geeft aan dat de juf dan niet uitlegt hoe het moet. Ik zal dat terugkoppelen want misschien gaat het daar dan mis in de communicatie?
Feitelijk benoemen; Je hebt alle stukjes op de juiste plek gelegd! Je fietst (met zijwieltjes) Je hebt veel kleuren gebruikt in de tekening! Ik zie stippen en strepen en rondjes in je tekening! Kun je me vertellen wat je erop getekend hebt? Je hebt je bord leeggegeten. Je hebt je trommel leeggegeten Je hebt samen met ... Gespeeld! Etc etc. Belangrijk is dat ze er zelf een oordeel over mogen geven. Dat erken ik ook altijd, dus als zij zou zeggen hij is niet gelukt, vraag ik waarom dan? Verder zeg ik dan dat zij hem misschien niet mooi vindt, maar dat ik vind dat ze ( zie boven) bijv. leuke kleuren gebruikt heeft... Ook benoem ik af en toe dat bij mij ook niet alles in 1x lukt...
Frannie: dat went echt.. Alleen in het begin voelt het zoooo gek Nu gaat het vrijwel vanzelf. Al zeg ik ook heus weleens: wow! Goed zeg! Met name als ze iets heel lang heeft geprobeerd of er super haar best op deed. Maar ook wel "wow! Ziejewel dat je het wel kunt! Je moest het wel een paar keer proberen maar het is je WEL gelukt he" Nou dan is ze zo trots.. omdat ze niet heeft opgegeven... Je ziet het verschil in beide zinnen neem ik aan
Dat is zeker iets om te bespreken. Jouw dochter wil zeker weten dat ze de opdracht snapt.omdat ze bang is het niet goed te doen. Ik was ook zo als kind, veel twijfelen. Vraag de juf of ze nagaat of je dochter de opdracht begrepen heeft en laat haar in subdoelen uitleggen wat ze van haar verwacht. Wanneer jouw dochter zelf kan uitleggen wat de opdracht inhoudt, snapt ze het. De oplossingen kunnen echt praktisch zijn.
Wat ik nog vergat: laat de juf tussendoor even bevestigen dat ze de goede kant op gaat. Dan hoeft je dochter niet steeds te twijfelen of ze het goede doet. Ik denk dat et verschillende angsten zijn die een verschillende aanpak vergen. Ik zie kinderen die bang zijn om zelf fouten te maken omdat ze dat zelf vreselijk vinden. Ik zie ook kinderen die bang zijn niet aan de verwachting te voldoen, bang dat ze het verkeerd begrijpen en zich daardoor schamen.
Meiden super lief dit! Hier kan ik echt wat mee! Heb ook het boek besteld 'ik kan het niet' en besloten breinleren niet aan te schaffen