Ik ben momenteel opzoek naar een andere baan. En uiteraard hoop ik dat het gaat lukken. Waar ik nu werk, gaat het gewoon echt niet langer zo. Normaal gesproken ben ik een coulante collega, die nooit wat te zeuren heeft, extra diensten aanneemt of niet te beroerd is om te ruilen. Maar nu voel ik me wel een beetje een zeur. Dat heeft er mee te maken dat ik mijn planning steeds veel te laat binnen krijg. Of een dag van te voren van de nieuwe maand, of een week van te voren. Dus iets plannen met familie of vrienden is dan heel lastig. Ik moet dus achter mijn planning aanrennen. Ook de planning moet ik goed in de gaten houden omdat ze mij anders inplannen op mijn stagedagen. Ook zou de baan heel divers zijn. All round. Dit was in het begin ook zo, maar nu sta ik al 2 maanden op de zelfde functie. Precies een functie die ik had afgewezen nadat ik een keus moest maken tussen deze werkgever en een andere werkgever. Juist vanwege het feit dat deze werkgever heel divers zou zijn, koos ik voor deze werkgever. Qua uren loopt het ook niet als afgesproken. Ik zou max. 20 uur per week werken omdat ik op stage ook al 20 uur per week werk. Dat is dus al 40 uur per week in totaal. Maar ik word regelmatig vaker en langer ingepland dan de afspraak is. Het is dus best pittig als je meer dan 40 uur in totaal werkt. ( ik heb een contract van 16 uur ). En zo heb ik nog een aantal redenen wat daar niet helemaal lekker loopt. Best jammer, want ik vond het echt fijn werken daar. Natuurlijk weet ik dat er in mijn sector nou eenmaal ( nog steeds ) bezuinigd moet worden. En dat ze moeten roeien met de riemen die ze hebben. Maar beloof dan niet zo n functie. Wat vinden jullie? Is het eerlijker om mijn werkgever te vertellen dat ik opzoek gaat naar een andere baan? Of zal ik dat pas doen als er zeker weten een andere baan komt?
Ik zit met hetzelfde "dilemma" ik heb besloten pas te vertellen als ik daadwerkelijk op gesprek mag komen en ik daarvoor afwezig moet zijn op mijn werk. Eerder heeft geen nut, straks duurt het nog een half jaar voordat ik ergens op gesprek mag komen en dan heb ik het al verteld...!
Ik heb pas vertelt toen ik mijn ontslag in diende t gaat hun namelijk niks aan zelf vrij voor sollicitatie hoeven ze niet te weten gewoon vrij vragen en anders zet je tandarts bezoek
Ik ben gaan solliciteren en op gesprek gegaan zonder dag mijn werkgever dat wist. Pas toen ik zeker wist dat ik was aangenomen heb ik gezegd dat ik ontslag nam omdat ik een andere baan gevonden had.
Ik ben een paar dagen geleden aangenomen voor andere functie. Zit net in mijn verlof en vertel het mijn werkgever pas als het definitief is. Geen oude schoenen weggooien voor je nieuwe hebt.
Niet eerder vertellen dan dat je daadwerkelijk een andere baan hebt. Je moet voorkomen dat je al je krediet verspeelt door het eerder te vertellen.
Ik zou niet vertellen dat je op zoek bent naar een andere baan, maar zou wel met je werkgever in gesprek gaan over waar je nu tegenaan loopt en wat je eerder wel belooft/gegarandeerd was mbt deze baan. Wie weet waar je dan samen weer op uit komt.
Tja, ik sta er dan toch een beetje anders in. Je hebt een contract, dus ze kunnen niet opeens zomaar van je af als je het vertelt. Andersom kan wel: als zij doorkrijgen dat je serieus aan het kijken bent naar een andere baan, omdat je om een aantal reden niet meer lekker werkt en ze willen je graag houden.... Dan zou het best een kunnen zijn dat er een goed gesprek volgt om te kijken of ze toch concreet iets voor je kunnen betekenen. Tenminste, zo proberen wij dat in elk geval wel. Bij ons is er ook wel eens iemand vertrokken waarvan we, toen we het hoorden, zoiets hadden van: had het vertelt! Dan hadden we misschien andere afspraken kunnen maken. Ik zou er toch nog eens over denken.
Ik zou er even mee wachten tot je iets concreets hebt gevonden en je je werkgever in een concurrentiepositie zet. Misschien krijg je nog een mooi aanbod als je toch wilt blijven (wat je weer kunt uitspelen bij een ander bedrijf ) Mijn vorige werkgever was er wel vroeg van op de hoogte, maar ik wilde naar de andere kant van het land verhuizen en hoopte dat op de vestiging daar een plek vrijkwam. Dat gebeurde overigens niet. Wat ik wel altijd netjes vind is een opzegtermijn hanteren zodat je werkgever iemand kan zoeken in jouw plaats.
Je bent verplicht de opzegtermijn in acht te nemen! dat is gewoon wettelijk geregeld. In principe heb je in de meeste gevallen een opzegtermijn van 1 kalendermaand.
Ik zou het voorlopig nog even stilhouden. Eventueel kan je een sollicitatiegesprek zo schuiven dat je er niet vrij voor hoeft te nemen, scheelt weer uitleg. Wel zou ik in gesprek gaan met je werkgever over hoe de situatie er nu bij ligt... dat het zo een onwerkbare situatie gaat worden. Maar, qua vertellen ligt het inderdaad aan de situatie. Voor ik bij mijn huidige werkgever kwam werken, werkte ik via een uitzendbureau (fase B), maar ik zou bij dat bedrijf geen vast contract krijgen (ivm reorganisaties) en ook geen fase A bij het uitzendbureau (k was te duur ) Ik ben er daarom steeds eerlijk over geweest dat ik in die periode aan het solliciteren was naar een vaste aanstelling elders. Uiteindelijk heeft het nog wel een half jaar ofzo geduurd voor ik een nieuwe baan had (beetje zelfde tijd als nu) Inmiddels werk ik volgende maand alweer 9 jaar bij dit bedrijf. Bij mijn huidige werkgever heb ik inmiddels twee maal intern gesolliciteerd... hiervan heb ik mijn leidinggevende wel steeds op de hoogte gebracht... Maar mocht ik extern gaan solliciteren, dan zeg ik het ook pas zodra ik een handtekening heb gezet
Het maakt niet uit wat je reden is om op zoek te gaan naar een andere baan. Je bent altijd vrij om te kijken naar een beter aanbod. Een paar jaar geleden zat ik met hetzelfde dilemma. Ik mocht een dag proefdraaien in een ander bedrijf en vertelde dat eerlijk tegen mijn toenmalige baas. Ik bracht het positief, zei dat we het konden zien als een kans om te ontdekken hoe het bij de concurrentie ging, misschien konden we er nog iets van leren... Het was immers lang niet zeker dat zo'n proefdag een positieve indruk zou geven. Maar mijn baas reageerde totaal niet zoals ik verwacht had. Hij was al van plan om iemand te ontslaan, en bedacht nu dat hij dan beter mij kon ontslaan. Ik had een goede verstandhouding met die baas, en we hebben er nog goed over gepraat. En hij zei zelf dat ik in dit geval beter niet eerlijk tegen hem had kunnen zijn... Niet zeggen dus.
Precies mijn man heeft het zo ook gedaan. Aantal gesprekken gehad bij huidige werkgever en daar kwam niks uit toen. Daarna gemeld: oke dinsdagmiddag ben ik er niet, heb daar en daar een gesprek. Er zijn ineens wel meer mogelijkheden.
Gaat hun niks aan vind ik, ik zou ook niet vertellen als ik een sollicitatie zou hebben, zou dan een vrije dag opnemen. Stel je verteld het, kunnen ze je zo wegwerken en dan heb je niks!
Ik zou het niet vertellen. Heb dit 1 keer gedaan uit coulance naar werkgever omdat ik soort van vanaf het begin bij het bedrijf betrokken was en ik dacht dat hij dan wel genoeg tijd had om iemand anders te zoeken. Na 3 maanden had ik nog niks en kon ik vertrekken. Dat doe ik dus ook nooit meer. Heb nu afgelopen vrijdag een baan aangeboden gekregen en vanacht m'n huidige werkgever gemaild, ivm met opzegtermijn. Kreeg ik een fijne reactie op, dus ik zou me er nog niet druk om maken. Denk in deze vanuit jezelf,niet vanuit je werkgever. Laat dat straks een 'probleem' voor hun zijn. Mensen switchen nu eenmaal wel eens van baan. Succes met solliciteren!
Zodra mijn baan geen uitdaging meer biedt ga ik een gesprek aan en dat loopt altijd goed af 😊