Ik wilde heel lang een 3e... Mijn man niet. Die vond 2 genoeg ( praktisch en zo) Nu is dat gevoel van een 3e weg en laat ik het verder ook. Ook omdat ik al 37 ben en mezelf te oud vind.
ik vind het heeeeeel moeilijk... vlak na de geboorte van onze 2e riepen we meteen dat we binnen 1,5 jaar voor een 3e zouden gaan. Tot die tijd zag ik mezelf als mama van 2; het was goed zo. Onze eerste baby was (mede door foute aanpak van mij) geen makkelijk kindje. De 2e echt het tegenovergestelde. Vaak lijkt mij een 3e echt fantastisch. Nog een keer zwanger, het magische moment van de eerste keer je kindje in je armen te hebben, later 3 kinderen aan tafel, gezelligheid met feestdagen, etc. Maar dan bedenk ik ook snel de nadelen: groter huis (we willen toch al graag verhuizen dus dat moet geen probleem zijn) past het wel in de auto? kunnen we het wel aan? gebroken nachten, peuterpuberteit etc...
Wij hadden altijd wel de wens voor een 3e. Het voelde ook helemaal niet compleet na de geboorte van 2e. Maar wel veel twijfels gehad. Wanneer ga je ervoor? De eerste 2-3 jaar met 2 kinderen waren hier vreselijk zwaar: autistische peuter met een prikkelgevoelige bewerkelijke baby... Vreselijk gebroken nachten (zeer slechte slapers), heftige gedragsproblemen en dan 'in de molen' om diagnose/hulp te krijgen voor oudste. Was zwaar. Gezien de erfelijke component van autisme ook de vraag geweest of we überhaupt nog een keer 'het risico' op herhaling zouden durven nemen, hebben hiervoor DNA onderzoek afgewacht (onderzoeken klinisch geneticus). In die fase dacht ik: ik zou wel graag ooit een derde willen, maar nu niet, dat is niet te doen! En als met oudste niet beter gaat, dan kan ik een kind erbij niet aan, hij vergt teveel energie. Nou ja, tegen de tijd dat oudste 5 jaar was ging het langzaam wat beter en was hulpverlening op de rit. Ik ging weer een beetje dromen over dat 3e kindje, voelde me jaloers worden op zwangere vrouwen, ging me voorstellen hoe ik met 3 kinderen aan tafel zat, in de auto zat etc. Maar twijfelde nog steeds erg of ik aan zou kunnen. Toen werd ik ongepland zwanger, geen keus meer en hierin konden we redelijk makkelijk schakelen, juist omdat het eigenlijk ook onze wens was. Dit eindigde in een miskraam, maar in ons hoofd waren we al echt met zijn vijven, verdriet was groot en toen redelijk snel daarna bewust een 3e. Zolder verbouwd voor extra slaapkamer. Het eerste jaar met baby (en 2 kleuters) ging soepel, was echt stuk makkelijker dan van 1 naar 2. Het werd wel lastiger toen baby eigenzinnige dreumes werd (en nu een pittige peuterpuber ), en ik geef toe... ik vind het zwaar. Je komt veel handen te kort en ben altijd wel met een kind bezig. Maar de problematiek van oudste heeft hier een heel groot aandeel in. Ook zonder een 3e kind had ik dat zwaar gevonden. Nu na 8 jaar vrijwel constant gebroken nachten en heel veel zorgen/moederen ben ik helemaal klaar met baby's , wij zijn compleet. Ik kijk enorm uit naar de fase dat ze alle 3 naar school gaan en er weer een beetje meer ruimte komt voor mij. Ik heb mijn tropenjaren gehad .
Wij gaan niet voor een derde. Na forse bekkeninstabiliteit bij de oudste, was het bij de jongste nog erger. Ik ben er net weer vanaf. Tillen ging moeilijk, constante pijn en ook zakte ik regelmatig door mijn been. Bekkeninstabiliteit schijnt vaak per zwangerschap erger te worden. Ik gun mijn gezin een gezonde moeder, die er voor ze kan zijn . Daarnaast heb ik twee keizersnedes gehad en zou een derde dat verplicht weer worden. Tel daar een eierstokverwijdering bij op en nu zit mijn buik vol verklevingen aldus de gyn. De kans dat ik over 10 jaar met buikpijn bij hem kom is aanwezig, laat staan als er nog een buikoperatie aan te pas komt. Daarnaast voelt het compleet zo en ook vanuit praktisch oogpunt is twee "makkelijk" te regelen. Maar voornamelijk mijn gezondheid is de grootste reden dus, we willen geen risico nemen en onze meiden een vitale moeder ontzeggen .
Wij hebben echt heel lang twijfels gehad over een derde. Toen de jongste 6 was hebben we eigenlijk gezegd tegen elkaar dat het in combinatie met emigratie enz maar niet moesten doen. Blijkbaar zat onze derde er op dat moment al bij Een kleine verrassing dus Ze is nu bijna 1 jaar, en het is goed gegaan! Maar mijn oudsten waren 9 en 6, dus al goed zelfredzaam. Geen enorme drukte in de ochtend enz. Ben wel heel blij dat ze besloten heeft om te komen
Voor nu ben ikber uit: géén derde! Loop al weer 2u rond omdat ie zon last heeft van reflux! Helemaal klaar mee! Ik ben zo moe-oe! Maargoed dat herinner me waarsch pas weer als ik met nr 3 zo loop
mijn man wil wel graag een 3e ik op dit moment iig nog niet ik vind 2 kids met 2 jaar verschil al druk en wil dan bij een 3e er niet teveel leeftijdsverschil tussen hebben we hebben nu precies genoeg slaapkamers financieel zou het wel lukken maar ik zou niet meer zo asociaal veel kunnen kopen ook werk ik daarbij nog parttime mocht ik wel ooit voor een 3e gaan dan wil ik thuis blijven omdat dat dan gewoon makkelijker is maar ik zou mijn werk wel heel erg gaan missen
Wij hebben heel onverwachts een derde kindje gekregen. Kozen in eerste instantie bewust voor 2, vooral omdat het simpelweg praktischer is en het financieel beter te doen is. Nu is er toch een derde en lopen we dus inderdaad tegen de dingen aan die we verwacht hadden. Zou niet bewust voor een 3e gekozen hebben. Ik vind het zwaar onhandig haha, daarom ook heel veel respect voor mensen met nog meer kinderen.
Het is zo subjectief: Pepijnn geeft aan zwaar onhandig. Terwijl ik zeg: Zwaar genieten! Wel waren m'n dochters wat ouder toen broertje geboren werd, bijna 6 en 3,5 jaar. Ik houd gewoon van een groot gezin. Praktisch of onhandig zegt me niet zoveel, aangezien ik geen praktisch mens ben. Want ja, als je het praktisch bekijkt is twee kinderen veel handiger. Dus... Ga vooral na wat je zelf wil.
Tsja, onhandig of druk zie ik ook niet zo zeer in, ik ben gewend aan een huis vol vriendinnetjes of gastkindjes en vind dat heerlijk. Maar ga ik naar een familie verjaardag met mijn 2 kids en is er daar nog 1 of 2 andere kids dan vind ik het al vreselijk druk en denk ik "Oh jee hoe moet dat als er nog meer kinderen in de familie komen!"
Ik had na de tweede echt nog een wens voor een derde en die kwam dus ook heel snel Nu is het gevoel ook echt weg, we zijn compleet. Ik vind drie niet veel drukker dan twee maar kom uit een familie met veel kinderen, als wij een verjaardag hebben lopen er 11 kinderen onder de zes rond
Wij wilden heel graag min 3 kinderen. Tot nr. 2 een huilbaby was en dat heeft er bij man zo ingehakt dat hij, als er een 3e zou komen, hij dat niet zo trekken (kind is nu 3 en hij loopt nog steeds weg als hij babygehuil hoort). Dus nr. 3 komt er helaas niet, wil voor man het risico niet lopen. Hij wil echt niet en ik wil graag een vader voor mijn twee kinderen die er echt voor hen kan zijn dan een wrak.
Ik blijf twijfelen... Ik ben al 36, de auto en het huis zijn te klein en ik heb al zoveel was inderdaad. ☺️Ik vergeet nu al de schoolfotograaf en het midwinterfeest waarvoor je iets moest bakken 😐 Maar de gedachte dat ik weer de verloskundige zou bellen, weer een dikke buik... Een baby aan de borst en in de draagdoek en in de bakfiets... Dat lijkt me toch echt fantastisch!☺️
We hebben in ons huis, onze auto en in mijn energie geen ruimte voor een derde. Helemaal steriliseren durf ik nog niet. Maar sowieso zie ik geen derde meer komen de eerste 10 jaar.
Wij hebben er 3, drie meisjes. Van 9, 7.5 en net 1 heerlijk, zou het voor geen goud willen veranderen. Love it!
Twee voelde niet compleet, ik wilde graag drie meisjes. Wij zijn er wel voor verhuisd en het is wel proppen op de achterbank, maar het voelt heerlijk rijk en compleet! Motivatie hier was trouwens vooral nog een kindje erbij, niet voor de zwangerschap/ babytijd etc. Ze zijn nu 4.5, 2,5 en 2 maanden! Mijn advies is dus; volg je gevoel!
Hier geen derde. Voor de simpele reden dat het leven duur is en ik graag "makkelijk" (zonder geldzorgen) wil leven. Ben geen merken fan of snob maar hou gewoon van het goede leven: kleertjes en speelgoed kunnen kopen wanneer ik wil, op vakantie kunnen gaan, uit eten kunnen gaan, etc. Met een derde erbij zouden we hierop moeten inleveren.
Grote kans juist dus dat een eventuele derde daar ook last van heeft, heb je weer geen onbezorgde babytijd...