Een vriendin van mij heeft gisteren haar hart gelucht bij mij en ik weet niet zo goed wat ik hier mee moet. Ik ben erg benieuwd naar jullie mening. Ik probeer het zo kort mogelijk te houden. Mijn vriendin heeft complexe ptss(posttraumatisch stresssyndroom), dit door nare dingen in haar jeugd,prostitutie en drugsgebruik. Ze heeft het echt heel moeilijk en heeft onlangs nog een zelfmoordpoging gedaan. Nu staat ze op de wachtlijst voor opname. Ondanks haar verleden heeft ze haar leven best weer goed voor elkaar. Getrouwd en 3 kindjes. Ze is helemaal zelf uit het drugswereldje gestapt, waar ik veel bewondering voor heb. Maar dat is buitenkant, van binnen is ze zo beschadigd dat ze zich niet durft te hechten en niemand vertrouwt. Zelfs haar man niet. Ook heeft ze twee stemmen in haar hoofd, een goede en een slechte zeg maar. En die slechte stem, laat haar soms dingen doen die ze helemaal niet wil. Toch is dat blijkbaar zo sterk, dat ze er geen weerstand aan kan bieden. Dit dagelijkse gevecht in haar hoofd maakt haar soms letterlijk helemaal gek. Die zegt haar zichzelf pijn te doen, dingen te doen waarvan ze weet dat haar man het niet goed vindt en veel risico te nemen met dingen. Ze voelt zich daardoor ook een hele slechte vrouw, omdat ze daardoor dus onbetrouwbaar is en regelmatig liegt. Maar haar kinderen vertrouwt ze wel en daar ligt nu dus het probleem. Haar man en zij wilden samen 2 kindjes. Die zijn er inmiddels. Tijdens haar zwangerschap ging het zo supergoed met haar, ze straalde en voelde zich eindelijk sinds jaren echt gelukkig. Haar kinderen zijn haar alles en de enige mensen op de wereld die ze volledig vertrouwt. En ik moet zeggen, ze is een fantastische moeder! Maar...zwanger zijn is nu een obsessie voor haar geworden. Omdat ze, na de zwangerschap en toen de kindjes wat groter werden, weer giga depressief werd. Ze is dan ook, zonder dat haar man het wist, zwanger geworden van nummer 3. Ze heeft gewoon de pil niet meer geslikt en was binnen no time zwanger. Zij helemaal gelukkig, maar haar man in alle staten natuurlijk. Inmiddels is nummer 3 ook bijna 2 jaar en vervalt ze weer in een depressie. Afgelopen oktober heeft ze zelfs haar spiraaltje zelf eruit getrokken. Maar 2 dagen later voelde ze zich zo schuldig tov haar man,dat ze het heeft opgebiecht. Een week later volgde de zelfmoordpoging. Gelukkig allemaal goed afgelopen, ook al is wel het amk ingeschakeld, omdat veiligheid van de kinderen in gevaar kwam. Inmiddels gaat het redelijk met haar, tot een week of 4 geleden. Ze straalde helemaal en had weer energie. Ik had al mijn vermoeden en gisteren kwam het hoge woord eruit. Ze is weer gestopt met de pil. Zonder dat haar man het weet. Het is zelfs zo dat hij naast haar staat als ze hem inneemt. Maar ze doet alsof en stopt hem in haar wang. Ze voelt zich hier verschrikkelijk onder, maar aan de andere kant ook heel blij omdat ze straks, als het lukt, weer ruim een jaar zich gelukkig kan voelen. Maar nu vindt ze dus, dat zij haar man niet verdient. Ik snap het wel, ze liegt en bedriegt en zijn vertrouwen was al weg, maar straks natuurlijk helemaal. Ze vroeg aan mij wat ze moest doen. Hiermee doorgaan, niks tegen haar man zeggen (maar hij is natuurlijk niet gek, hij heeft al gedreigd haar te verlaten als ze nog een keer zwanger wordt) of alles opbiechten aan haar man en, omdat ze vindt dat hij beter verdient, scheiden. Want hij gaat hier kapot aan en wat voor huwelijk hebben ze eigenlijk. Geen vertrouwen, liegen en bedriegen. Ze vroeg dus aan mij wat ik ervan vond. Aan de ene kant probeer ik haar te begrijpen, ook al kan ik me niet voorstellen dat ik zoiets over mijn hart zou kunnen verkrijgen. Aan de andere kant kom ik voor haar man op en is ze gewoon een onbetrouwbaar persoon waar je absoluut niet op kunt bouwen, of ze er nu iets aan kan doen of niet. Ik veroordeel haar niet, maar wat ze nu aan het doen is, kan echt niet! !! Ik vind het een hele moeilijke situatie en weet niet goed wat ik ermee moet. Sorry voor het lange verhaal! Hopelijk hebben jullie advies wat ik het beste kan doen. Of ik bijvoorbeeld haar man moet inlichten of niet. Alvast bedankt! !
Ik moet erbij vermelden dat ik geen idee heb hoe lang ze de pil al niet meer slikt. Voor het zelfde geld is ze al zwanger maar heeft ze het niet tegen mij gezegd.
Jeetje, wat vreselijk voor je vriendin en alle directe mensen om haar heen. Ik lees nergens of ze ooit proffesionele hulp gezocht heeft. Het lijkt me sowieso goed om dit met haar man te bespreken en even een keertje samen te komen om te bespreken welke stappen er het beste genomen kunnen worden. Daar ben ik niet in thuis maar wie weet is een huisarts een beste eerste stap? Ze moet dan natuurlijk wel zelf beter willen worden en alle hulp willen accepteren. Veel sterkte
Ze wordt, als het goed is, binnen enkele maanden opgenomen en op dit moment gaat ze wekelijks naar een psychiater.
Het lijkt me dat ze zo snel mogelijk geholpen moet worden. Ik zou met haar man gaan praten en kijken of jullie een spoed opname kunnen regelen. Dit klinkt behoorlijk ernstig.
Ik vind het heel hard om te zeggen. Maar als ze zwanger raakt en haar man gast bij haar weg. Dan hou er maar rekening mee dat ze haar kinderen kwijt Is. Die word gelijk bij haar weg gehaald. ze Is suïcidaal ze is Psychose gevoelig. Geen kind Is daar dan veilig.haar man hoeft maar een kik te geven want het Is allemaal al bekend. Is dat het het waard? Wat ik zou doe ik zeggen dat ze nu eerlijk moet zijn en de crisislijn moet bellen zodat ze een spoedopname kunnen regelen.
Nou... Zeggen dat ze gewoon eerlijk is natuurlijk! En een goede moeder.. Tsjaa lastig.. Ze brengt bewust haar kinderen in een sotuatie dat ze straks misschien geen vader meer hebben, als ze wel zeanger word... En dan zitten er straks 4 kinderen zonder ouders als zij weer doordraait... Maar aan de andere kant ben ik zelf ook depressief geweest, dus ik weet hoe het werkt... Buiten dat moet ze gewpon eerlijk zijn tegen haar man( scheiden hoeft niet per definitie) en een goede psychiater zoeken
Heeft ze ooit wel eens gedacht aan de effecten van de hormonen in de pil? Sommige vrouwen kunnen hier zwaar depressief van worden net als de hormonen in de mirena. Zwanger zijn lijkt voor haar dus een soort verslaving en iemand die al eens verslaafd is geweest is daar gewoon gevoelig voor. Je vriendin is ernstig ziek als ik het zo lees. Dit heeft niks te maken met of zij haar man verdient. Het is de ziekte die spreekt en die is sterker dan zijzelf helaas. Maar ze is duidelijk wel een sterke vrouw als je ziet wat ze allemaal heeft berijkt in haar leven. Als ze in staat is om een goed psychiater te vinden waarmee ze op en eerlijk een behandelplan kan opzetten om haar verslaving en ziekte een plekje te geven en te accepteren dat de dingen zijn gegaan zoals ze zijn gegaan. Dan is ze waarschijnlijk ook in staat om de vrouw en moeder te worden die ze wil zijn. Want ik lees uit heel het verhaal geen onwil maar wel onmacht om op bepaalde punten door te pakken. En ik ben bang dat alleen een hele goede psychiater en een intensief behandelprogramma haar kan helpen met voldoende herhalingsmomenten in de toekomst. Ze boft in elk geval met zo'n lieve man en vriendin.
ok! ik zou trouwens wel open kaart spelen naar haar man. Dan kan hij de keuze maken om wel of niet te vrijen.
Jeetje Nirak, wat een lastige situatie! Heb je wellicht al geprobeerd op haar in te praten dat ze eerlijk tegen haar man is en opbiecht dat ze met se pil gestopt is? Is er enige duidelijkheid over wanneer ze kan worden opgenomen?
Ik zou haar proberen te steunen. hoe moeilijk dat ook kan zijn. Wees er voor haar en luister naar haar. Het is knap dat ze eerlijk (is of probeert te zijn) tegen jouw. Verder zou ik proberen te kijken of het een mogelijkheid is om samen met haar man te praten. Je hoeft niets te zeggen, maar ook weer psychische ondersteuning en er voor haar te zijn. Als haar man dit alles weet is het wel heel pijnlijk om te horen maar kunnen hun elkaar misschien weer leren vertrouwen. Want ze is tenslotte wel eerlijk tegen hem. Misschien begrijpt hij haar dan ook beter waarom ze zo doet of denkt. Want geloof me als je zegt ik ga bij je weg als je zwanger word dan is dat niet een positieve stimulatie die ze kan gebruiken en daar word ook voor beide kanten het vertrouwen niet beter op. Overigens zou ik haar niet dwingen met haar man te praten. ook zou ik dit niet voor haar doen. want als ze ook het vertrouwen in jouw kwijt raakt, raakt ze nog verder zichzelf kwijt vermoed ik. Ik denk dat je het heel goed doet en verder niet zoveel kan doen als wachten tot ze opgenomen word. En er voor haar zijn als ze je nodig heeft. sterkte hiermee!
Dit zou ik idd ook doen en misschien kan hij zichzelf laten helpen, dan draagt zij die verantwoordelijkheid ook niet meer.
Wat fijn om te lezen dat er zoveel begrip is, ondanks de situatie! Misschien laat ik haar dit wel lezen, zodat ze kan zien dat zij het niet is die dit doet, maar haar ziekte. Nog even dit, haar man ziet een opname helemaal niet zo zitten. Omdat hij bang is dat hij er zelf aan onderdoor gaat omdat hij en veel werkt en dan de zorg voor 3 kinderen heeft. Plus dat de kinderen hun moeder dan moeten missen. Ik snap dat wel, alleen is mijn inziens een opname ook dringend nodig. Ik denk dat de kinderen meer hebben aan een stabiele en Gelukkige moeder dan aan een moeder zoals ze nu is.
Is er niet iemand die kan helpen met de kinderen en het huis tijdelijk. Ik snap dat het moeilijk is voor hem. Maar dit is geloof ik echt niet makkelijker om je vrouw zo te zien. Hij moet wel meewerken. want het klinkt meer alsof hij er makkelijk vanaf wilt ipv moeite wil doen dat het goedkomt (kan ik helemaal mis hebben hoor, maar zo een gevoel begin ik te krijgen). Daarbij als ze zelfmoord zou plegen dan zit hij in het zelfde schuitje om het even heel grof te zeggen. dat zou ik hem dan wel voorleggen!
Ik zou direct open kaart spelen met haar man. Een vierde zwangerschap schiet niemand iets mee op plus dat ook dit ik dje in een onstabiele situatie terecht komt. Ook heeft hij het recht om te weten waar hij aan toe is, hij denkt nu dat ze gemeenschap hebben met voorbehoedsmiddel ook al is de pil ook niet 100% maar altijd beter als zonder... Daarnaast zou er gekeken moeten worden of ze per direct opgenomen kan worden of in ieder geval hulp zou kunnen krijgen. Lijkt mee aardig crisis toch?!
Allememachies wat een verhaal zeg. Bijzonder dat je haar zo wilt helpen. Ik las ergens tussen de reacties een goede opmerking wat hormonen betreft die in de pil zitten.. misschien is dat inderdaad wel een van de oorzaken. Ik zit echt te denken wat ik zou doen in jouw situatie.. moeilijk hoor. Ik wens je echt veel sterkte en hoop niet dat het ook jouw hele leven beheerst..
Is het geen optie voor de man om zich te laten steriliseren? Lijkt me in deze situatie een stuk logischer dan de anticonceptie aan de vrouw over te laten, zeker als het duidelijk is dat hij geen kinderen meer wilt. Verder hoop ik dat ze snel passende hulp krijgt, veel sterkte!
Het valt mij vooral op dat die man zijn vrouw niet vertrouwt, hij er bij is als ze de pil 'neemt', en ook nog dreigt weg te gaan wanneer zij nog een keer zwanger zou worden. Waarom heeft ie zich nog niet laten steriliseren? In plaats van de verantwoordelijkheid bij zijn vrouw te leggen die hij niet vertrouwt (met goede reden dus), kan hij op deze manier voorkomen dat zij zwanger raakt (in ieder geval van hem). Of in ieder geval condooms gebruiken. Komt over als een kerel die van alles wil bepalen, maar er zelf niks voor over heeft en de verantwoordelijkheid voor (het voorkomen van) een zwangerschap alleen bij de vrouw laat liggen. Je zei ook dat ze nu sinds een paar weken weer gestopt is met de pil, en weer meer energie heeft en opgewekter is. Misschien is dit wel alleen doordat ze dus geen kunstmatige hormonen meer slikt? Ik kan zelf ook erg slecht tegen de pil en hormoonspiraaltje enzo. En wat jij er mee moet.. Ik denk dat je je er beter niet mee kunt bemoeien. Hooguit tegen je vriendin zeggen dat ze eerlijk moet zijn naar haar man. Maar je moet je er verder niet in gaan mengen. Dit is namelijk iets tussen je vriendin en haar man.