Geen idee of ze 1 of 2 eiig zijn, maar hier 2 eiig en met 21 mnd naar peuterbedden ivm eruit klimmen (werd echt gevaarlijk). Toen begon de herrie... werd er helemaal gek van. N bleef er uit komen en maakte dan E wakker. Trok alles uit de kast etc. Na 4 weken waren we het echt zat (alle vier doodmoe en stront chagrijnig...) en hebben we ze uit elkaar gehaald. N bleef er nog even uit komen, maar tenminste konden we nu consequenter zijn zonder E te storen. En toen vond N het minder interessant om de boel op stelten te zetten. Heb persoonlijk altijd gezegd: samen zolang het gaat en anders apart, en het ging niet meer... Merkte hier dat ze het juist eigenlijk fijn vonden om een stukkie eigen ruimte te hebben. Maar goed: ik ken alleen mijn eigen tweeling en niet die van een ander Sterkte!
Ik zou de ledikantjes weer terugzetten. Als dit geen optie is in ieder geval streng zijn dat ze op hun kamer moeten blijven. Als ze daar willen spelen of met elkaar kletsen moeten ze dat zelf weten, bed is geen verplichting, maar dit is belachelijk. Om half 2 s nachts beneden met de tv aan zitten en kinderen die maar op bed springen, vitamine D flesjes leegdrinken en brood lopen te smeren. Het is geen feestje maar tijd voor rust! Ook voor jou meis! Al moet je ze 100x terugbrengen (aan t begin) uiteindelijk zullen ze t wel begrijpen.
Even een update, Zo erg als ik postte is het gelukkig niet meer, maar ik word nog steeds jaloers op moeders die 7 uur slapen! (wel gegund natuurlijk, hihi) Terug in de ledikantjes was geen optie. Ze klommen eruit en trouwens gelijk verkocht. Uit elkaar ook niet. Het is een eeneiige tweeling en heb me er ook genoeg in verdiept om dit als laatste optie te kiezen. We zijn juist in een klein dorp gaan wonen met een klein schooltje zodat ze niet uit elkaar worden gehaald. Ieder z'n keuze. Ze gaan nu gelukkig goed naar bed. Af en toe streng aanspreken, maar meestal gaan ze braaf slapen. Ze worden om en om nog wel wakker snachts. Een enkele keer is een speentje voldoende maar regelmatig lig ik op een matras naast de bedden. Ik heb maar besloten het te accepteren. 1 van de tweeling slaapt al slecht vanaf de geboorte, heeft zelfs op de gang geslapen van het ziekenhuis na de bevalling. Het is iig geen feestje meer snachts, maar het matras haal ik voorlopig nog niet weg!