Hallo mama's! Graag schakel ik via deze weg de hulp van jullie in. Onze dochter van ruim 2,5 jaar heeft nooit problemen gehad met slapen. Ze sliep vanaf de geboorte door, altijd in eigen bedje. We volgende haar altijd haar eigen slaappatroon, dus wat ze zelf aangaf wanneer ze moe was. Maar hier zat al heel vlug een duidelijk ritme en regelmaat in. We hadden ook nooit complete rituelen met naar bed brengen. Namen wel altijd de tijd voor haar incl tandjespoetsen en boekje lezen etc. maar geen hele riedels die we af moesten gaan. Sinds afgelopen zomer heeft ze een nieuw kamertje, inclusief peuterbedje. Gaat super goed, naar bed gaan was geen probleem. Normaal gaat ze tussen 19:00 en 20:00 uur naar bed. Als wij naar beneden gaan horen we haar niet meer en slaapt ze vrijwel direct in. Sochtends wordt ze ergens tussen 7:30 en 8:00 wakker. Smiddags ligt ze tussen 13:00 en 15:00 altijd ergens in bed, soms slaapt ze 'n uurtje en soms 2 uur. Maar ook hier is het: naar bed, en ze slaapt. 2 weken geleden zijn we nog even lekker een weekendje weg geweest met z'n drietjes. Naar Centerparcs, dus alles begane grond, dus meer geluiden dan in huis waar ze boven slaapt. Al moet ik erbij zeggen dat ik normaal zonder problemen kan douchen, was opruimen of andere dingen boven kan doen als ze in bed ligt. Dochter sliep op vakantie op een eigen kamer in een boxspring. Bed was 2 pers maar op de tweede helft lagen overgebleven kussens. Ze heeft hier prima geslapen! Sinds de thuiskomst van dit weekend is het echter een regelrecht drama! De eerste avond al op de dag van thuiskomst, heel hard huilen, gillen, krijsen. Mijn man en ik zijn een paar keer uiteraard bij haar geweest. We dachten dat het zou komen door het weekend weg. Ze had die middag niet in bed geslapen maar toen het haar slaaptijd was zijn we huiswaarts gereden en heeft ze een dutje in de auto gedaan. Dus ik kon het allemaal nog wel redelijk verklaren, dat ze een beetje uit haar doen was door alles. Maar nu......... Bijna 2 weken verder is het naar bed gaan echt een vreselijk drama. We zijn natuurlijk helemaal niets gewend zoals jullie hier boven kunnen lezen wat betreft slapen. Maar het is van kwaad tot erger gegaan. Zodra we van haar kamer aflopen begint ze te huilen, schreeuwen, krijsen, gillen..... Ze roept dan nog 1001 dingen die we nog moeten doen voor haar. Zoals; boekje lezen, tandjes poetsen, zalfje op, mijn badjasje moet niet daar hangen, mijn schoentjes moeten daar niet staan, poppie moet anders liggen, traantjes moeten weg. Ja..... Allemaal dingen die we al doen voordat we van haar kamer aflopen. We zijn nu aan het bedenken dat ze misschien het middagslaapje over moet slaan, maar ze is zoooo moe smiddags, ze valt in slaap op de bank. En tot voordat we op vakantie gingen sliep ze ook nog standaar 1,5/2 uur. Kan het dan ineens zomaar over zijn? Buiten dat; dat kunnen we heel goed testen natuurlijk. Dat is ook niet het ergste probleem. Maar er komt nog eens bij dat ik momenteel bijna 38 weken zwanger ben en ik me heel erg zorgen maak hoe dit straks moet als we met 2 kindjes waarvan 1 newborn zitten..... De spanning rondom de baby kan natuurlijk mee spelen. Dus ik ben vooral op zoek naar tips en adviezen en misschien ervaringen om ons meisje weer rustig in bed te krijgen savonds. Dit is echt niet fijn, voor niemand niet. Alvast heel erg bedankt voor jullie reacties en hulp! Liefs.
Niet veel tijd voor een uitgebreide reactie, maar toch wilde ik niet doorklikken. Wat lastig en frustrerend zeg! Als ik je post zo lees lijkt me het gedrag van je dochter niet eens zo vreemd. Het lijkt op verlatingsangst en zoals je zelf al schreef kan dat best te maken hebben met de spanning rondom de baby. Ik denk dat deze fase vast vanzelf over gaat, maar het is dan misschien wijs om te kijken wat op dit moment het beste werkt. Misschien is dat wat minder 'zoals je vindt dat het hoort'. Wij zelf hebben heel wat slaapdramafases achter de rug en elke keer kwam ik tot de conclusie dat het het fijnste is om er in mee te gaan. Dat deden we door met in slaap vallen bij hem te blijven en hem bij nachtelijk gedoe bij ons te laten slapen. Vrijwel vanzelf verdween de onrust net zo snel als hij kwam. En kon hij weer beter alleen zijn met in slaap vallen en gedurende de nacht. Misschien een idee om een matras naast haar bedje te leggen en daar de nacht te beginnen of dat een van jullie bij veel onrust daar kan blijven liggen in de nacht. Ik kan me voorstellen dat jij je rust hard nodig hebt. Dus ik zou dat echt voorop stellen. Maak je geen zorgen over gewenning. Ik geloof dat juist dat als je reageert op deze roep om aandacht, je je kindje een heel veilig gevoel kunt geven. En dan zul je zien dat die behoefte na een tijdje weer afneemt. Daar kun je echt op vertrouwen. Oh en ook benoemen. Als ze wil dat je al die dingen op haar kamertje doet voordat je weg gaat, is dat natuurlijk omdat ze dat uit wil stellen. Niet om lastig te zijn, maar omdat ze dat spannend vindt. Ik zou ook echt zeggen: ik zie dat je een beetje bang bent, hoe komt dat? En vaak hardop benoemen: mama is dichtbij en als je mij roept kom ik altijd bij je. Ik zeg ook wel eens dat ik beneden koffie ga drinken. Tis maar een idee.. Dan lijkt het me ook een goed idee om toch een soort herkenbare volgorde in van de dingetjes voor het naar bed gaan te brengen. Je kunt dan ook steeds van te voren vertellen wat er straks komt. Klinkt neurotisch maar het hoeft niet zo uitgebreid. En dan kan ze zich er in haar hoofd een beetje op voorbereiden.
Jeetje juliie hebben altijd wel heel veel geluk gehad zeg. Die van ons is 2 jr, slaapt zelden Door en heeft met periodes heel veel moeite met inslapen. Dus ik ben wel ervaringsdeskundig denk Ik Ik denk dat je nu toch misschien even een slaap ritueel in moet lassen waarin je afspraken maakt (dat kan op die leeftijd denk Ik al wel? ) en als ze dan in bed ligt vragen of ze nog iets wil en dat ze daarna gaat slapen en niet met Nog een heel wensen pakket komt. En de middag slaap eraf halen zou je ook kunnen proberen, is op die leeftijd niet vreemd, ik hoor vaak dat dat van het ene op het andere moment gebeurt. Succes in elk geval!
Bedankt voor je reactie!!!! Dat klopt inderdaad, daar zijn we ons ook van bewust en daarom mogen we eigenlijk ook niet klagen. Maarja als dit dan ineens voorvalt, al 2 wk lang weet je niet wat je overkomt! Ben nog vergeten erbij te vermelden dat we wel altijd hetzelfd doen met naar bed gaan. Dus we vermelden beneden al dat ze na "......." Naar bed gaat (wat ze op dat moment aan het doen is). Eenmaal boven is pyama aantrekken, op de badkamer handjes en gezichtje wasssen en tandjes poetsen. Dan naar haar kamertje waar ze zelf muziekje van de babyfoon aan mag zetten. In bed; boekje lezen, ze krijgt altijd nog even wat zalf rondom haar mondje omdat ze schrale lippen heeft. Kusje, neusje-neusje (hihi), dikke knuffel en dan gaan we naar beneden. Dus opzich is dat wel een aardig ritueel wat we nu volgen dan denk ik... Ja we gaan maar eens uitvogelen wat het beste werkt...... Het is voornamelijknu ook een beetje de angst vanuit mij dat ik bang ben straks midden in de nacht met een baby én peuter op te zitten....
Dl heeft die neiging soms; heeft net griep gehad dus is beetje verwend. Hier helpt een extra verhaaltje etc wel. Daarna ben ik gewoon streng, en maak duidelijk dat de leuke dingen 'op' zijn en dat ze morgenochtend weer de eerste is. (Dit werkt overigens minder goed als papa het doet, dus je moet het wel overtuigend kunnen brengen. Bij mij gaat ze niet huilen, anders zou ik niet weglopen maar gewoon blijven herhalen en water geven ofzo, tot ze gekalmeerd is). Dl is nergens bang voor, en heeft ook weinig last v. verlatingsangst, dus die probeert gewoon de rek uit.
Jij ook heel erg bedankt voor je uitgebreide reactie, ondanks dat je er eignkijk geen tijd voor had! Ik ben zelf inderdaad bang voor gewenning, wat betreft dat bij haar gaan liggen...... We hebben dit ooit 1 keer gedaan toen ze eens een avond een keer niet wilde slapen. Heb ik er naast gezeten op een krukje en ben pas weggegaan toen ze diep sliep. Gevolg; midden in de nacht krijsend wakker omdat mama er niet meer zat. Buiten dat is het praktisch ook lastig ivm plaats op haar kamertje; daar past geen matras meer bij. En om haar bij ons in bed te nemen ben ik helemaal huiverig voor........ Wellicht zul je nu van me denken; ja wat wil je dan nou? Je vraagt advies, dat krijg je en vervolgens doe je er niets mee. Ik ga het zeker opslaan en kijken wat voor ons het beste zal gaan werken... Nogmaals super bedankt voor je fijne reactie!!!!
Denk dat we hier dit stadium al gepasseerd zijn....... Daar zijn we wel inderdaad mee begonnen; terug gaan, melden dat de dag nu voorbij is. Alle kindjes slapen, morgen weer leuke dingen gaan doen.... Etc. Hielp niet en is dus echt van kwaad tot erger gegaan, nu met zelfs uit bed komen, wat ze tot dit begon nog nooit gedaan had!! En huilen en krijsen.........
Kan je haar, op het moment dat ze gaat huilen, vragen wat er aan de hand is, wat ze wil? Je kan ook nog wat dingen uitproberen, routine even omgooien. Dl mocht een tijdje na het tandenpoetsen ook nog even op de bank zitten, vond ze heel cool en kostte ons maar 10 min. tijd. En ze wilde steeds meer knuffels mee naar bed (heb ik 2 weken toegestaan en nu weer afgebouwd). Maar ik ben eigenlijk vrij makkelijk, dl is flexibel en ik heb liever geen urenlange drama's, zolang ze nog niet naar school hoeft.
Hee dat is ook nog een handige tip misschien!!! Eerst naar boven om helemaal klaar te maken, en dan nog even beneden een filmpje kijken. Al ben ik bang dat het dan even goed drama wordt; maar ik wil alles proberen!! We vragen haar steeds wanneer ze huilt, of wanneer ze bij ons op schoot getroost is, wat er aan de hand is. Waarom ze moet huilen. Maar we krijgen geen antwoord! Thnx nog voor de tip, ga dat vanavond meteen uitproberen!!!!
Ik volg want het is net als bij ons...Ook nooit issues gehad, alleen wij zitten al sinds begin december in deze fase.... Ik slaap nu al een aantal nachten naast haar op een matras en merk een kleine verbetering maar nog niet het resultaat waar ik op hoop.
Nee joh, tuurlijk denk ik dat niet. Je moet doen wat je hart je ingeeft, maar soms kan een ander inzicht helpen. Het specifieke wat je vertelde over dat je dochter ineens s nachts keihard ging huilen omdat mama er ineens niet meer zat, kun je oplossen door te vertellen dat als ze slaapt, mama naar beneden gaat. Tis maar een idee. Maar inderdaad je krijgt heel veel (vast tegenstrijdige) adviezen. Was niet best als je ze allemaal op moest volgen!
same here... Hier volgen we het vaste ritueel met naar bed gaan, als het boek uit is gaat hij liggen en zet ik zo'n trekpopmuziekje aan. Ik maak dan de lamp uit maar ga op de stoel op zijn kamer zitten, en zeg niets meer. en als het trekpopmuziekje uit is, zet ik hem nog een keer aan en loop weg. en gek genoeg werkt het, door toch even bij hem te blijven zitten, gaat hij wel rustig slapen
Slaapproblemen na een vakantie heeft mijn dochter ook altijd, ik reken standaard op een week. Ze Is dan vaak wat huilerig en roept me nog een keer terug, maar ik maak er nooit veel ophef over, ik ben het inmiddels gewend. Gewoon even gaan troosten en dan Is het wel weer goed. Verder slaapt ze altijd prima, dus de eerste keer dat dit gebeurde schrok ik ook wel. Zorg wat anderen al gezegd hebben dat alles Is gedaan, en ook benoemd, voor je weggaat. Als ze dan roept om iets kun je zeggen dat dat al gedaan Is, welterusten schat. Geef het verder niet teveel aandacht, als ze even huilt dan moet dat maar, zie het als een driftbui; wachten tot het over Is en dan troosten.