Okay, dus dit hoor ik dus niet te zeggen en veel vrouwen zullen mij op mijn donder geven dat ik dit uberhaupt durf te denken, maar ik HAAT borstvoeden. Ja, ik weet hoe goed het is voor ze, daarom doe ik het. Ik mag ook niet klagen, ik produceer genoeg melk, mijn dochtertje is een natuurtalent, ze hapt heel goed en na een paar weken pijn te hebben ervaren, zijn mijn tepels goed gehard waardoor ik niks voel. Kolven gaat ook onwijs goed, ik kolf meer dan nodig, maar oh wat heb ik een hekel aan borstvoeden. Ik haat het dat mijn melk er uit spuit als mijn dochter aanhapt en dat ze dan vaak weg kijkt en dan zitten mij. Handen onder, en tja, ik vergeet dat doekje altijd. Ik haat het dat ik constant mijn borst tevoorschijn moet halen want mevrouwtje wilt constant drinken of zuigen, een speen wilt ze niet. Ik haat het dat mijn man het niet kan overnemen. Gisteren heb ik gekolft, en eerder naar bed gegaan, maar mijn dochter wilde niet alleen melk, maar ook mijn tepel. Waarschijnlijk ook mij, maar het is niet alsof we haar nooit dragen, ik draag haar de hele dag lang. Ik probeer haar op haar bedje te leggen om te slapen, maar als ze huilt of klaagt dan til ik haar op. Ik haat het dat mijn lichaam nog niet van mij is. Ik mag nog niet echt dieeten, terwijl ik echt wil afvallen en terug naar mijn oude gewicht, maar dat kan niet te snel gaan omdat er anders afvalstoffen in de melk terecht komen. Ik heb ook zin om even tipsy te zijn. Er zijn heel wat heftige dinken gebeurd in de afgelope maanden en ik heb even zin om uit te gaan, drinken en het allemaal even te vergeten, maar dat kan niet, ik ben bang dat er dan alcohol in de melk terecht komt. Ik zal blijven borstvoeden totdat ze 6 maanden is, dat heb ik ook met mijn zoontje gedaan, maar ik kijk er echt tegen op. En deze keer gaat meisje niet met 3 maanden naar het kdv, dus ze zal de meeste voeding van mij krijgen. Pfffff, nog 4 maanden te gaan. Graag hoor ik hoe andere hier over denken. Ik kan echt niet geloven dat mensen het zo fantastisch vinden, zeker niet die nachtvoedingen. Ik hoor zoveel vrouwen zeggen dat ze het zo'n fijn moment vinden, die nachtvoedingen. Ik vraag me dan gelijk af of zij weinig slaap nodig hebben. Want bij nachtvoedingen, waar ze 1-2 keer komt, dus echt niet veel, val ik bijna in slaap en vindt ik het zo ontzettend saai en niemand kan het overnemen. Een flesje geven wil ik niet omdat ik bang ben dat ze dan nog meer last zal krijgen van gas.
Wat is de reden dat je blijft voeden tot ze 6 maanden is ook al heb je er een hekel aan en geeft het je veel stress? Ik snap dat BV beter is dan FV en dat je je kindje graag het beste mee wilt geven, maar dit kan/moet niet ten koste gaan van jezelf. Als je merkt dat je er tegenop ziet, en misschien niet meer zo relaxt bent, of minder kunt genieten, zou dat voor mij een reden zijn om te overwegen te stoppen. Ik hoor je heel veel redenen noemen waarom je wilt stoppen, en maar weinig redenen waarom je door zou willen gaan. Ik zal niet zeggen dat je MOET doorgaan met voeden of dat je MOET stoppen met voeden, maar wellicht wel handig om voor jezelf te kijken of het borstvoeden niet gaat 'overschaduwen' want het is natuurlijk zonde als je hierdoor niet kan genieten van je kleine meisje...al snap ik heel goed dat je haar het beste wilt geven hoor! (en mijn eigen ervaring...dochter was een drama met BV en gestopt na 5 dagen. Zoon deed het beter maar ben ik toch na 2 weken gestopt met BV. Het ging ten koste van mezelf, en daarmee ook van mijn dochter en van de mate waarop ik kon genieten van mijn kids. Ik vond het dat niet waard. Ik geef liever relaxt de fles dan gestresst de borst)
Tja en ik mag dit natuurlijk ook niet zeggen. Maar als ik jouw gevoel lees...lekker stoppen. Op fv worden ze net zo groot. Ik vind het voeden van een baby ( op welke manier dan ook) ontzettend gezellig en dat moet een fijn moment zijn. Als je denkt: pfff nog 4 maanden...dan zou ik er echt niet mee doorgaan.
Ik wilde graag borstvoeding geven, maar door omstandigheden ging dat niet. Wel een aantal weken kunnen kolven en een voorraad kunnen leggen. Waarom vertel ik dit? Het brak mij dusdanig op dat mijn man op een gegeven moment suggereerde om maar te stoppen... Ik zeg niet wat je wel of niet moet doen, maar laten wennen aan een fles en speentje is sowieso wel handig, dan kan je man het een beetje overnemen... Nu klinkt het alsof je er aan onderdoor gaat en dat is zéker niet de bedoeling
Ik had er soms ook de ziekte in hoor! Pfff echt, ik was het soms helemaal zat, kreeg ook heel heftige last van nursing agitation brrr :x Maar dat kwam omdat ik moe was, teveel van mezelf eiste, alles helemaal perfect wilde doen en het mezelf te moeilijk maakte. Ik moest soms echt even naar dat lieve, gelukzalige gezichtje kijken om te weten waarom ik het ook alweer deed En bij mij kwam het in golven, meestal vond ik het prima, soms fijn, maar net zo vaak ook bloedirritant en wilde ik dat iemand het over kon nemen. Al met al heb ik beiden jaren bv gegeven en heb er geen spijt van. Zou het bij de volgende ook weer zo doen. Maar dan wel met meer tijd voor mezelf. Ik ben tbm en was/ben er altijd voor de kinderen. Nu ben ik al ruim 18 maanden bezig met meer me-time te creeeren. Mijn jongste is bijna 4 maar wil nog steeds alleen mama. Normaal zou ik voor hem vliegen, kom maar bij mama! Nu zeg ik: papa is er, mama moet nu weg. En dan ga ik lekker shoppen, of naar de bios, een avondje wandelen en kletsen met een vriendin. Het was bij mij achteraf helemaal niet de borstvoeding die mij die gevoelens gaf, maar het geclaim van mijn jongens, of zo ervoer ik dat tenminste. En dat komt niet door de bv, maar omdat jij de meest favo persoon bent van je baby Moeder zijn is huge! Ik schoot daarin dus te ver door en offerde mezelf op voor hen, nu doe ik dat niet meer. En als jij behoefte hebt aan meer vrije tijd, om even op adem te komen: doe het dan zeker. Hopelijk krijg je dan ook minder nare gevoelens tijdens en over het geven van borstvoeding.
Oh ja ik vond borstvoeden vreselijk. Heb het met moeite 10 weken volgehouden. En ik weet niet zeker of ik het weer zou doen. Ik wil t wel omdat t beter is maar nee ik ben er niet voor gemaakt!
Ik denk dat het vooral de manier is waarop je erin staat! Als je zo negatief denkt is het ook een hele opgave! Volgens mij scheelt het al heeeeel veeeeel als je er wat luchtiger mee omgaat ipv het zo negatoef te benaderen. Kijk naar hoe je dochter geniet als ze bij je is, dat je zelf als sneller je gewicht kwijtraakt doordat je voedt, dat ze er goed op groeit en dat het er altijd is op de juiste temperatuur, nooit gedoe waar je wat warm maakt if een vergeten of kwijt geraakte speen. Als ik je verhaal zo lees dan denk ik het lijkt wel of je in een postnatale depressie zit ipv dat je het borstvoeden niets vind. Niemand dwingt je toch? Als het zo'n issue is stop er dan mee... ik begrijp het misschien niet hoor maar je maakt het jezelf wel heel moeilijk zo!
YES. Ik dacht dat ik een heks was, maar god ik vind t echt vreselijk, k had dit zo kunnen schrijven. Dat gelurk aan mn lijf, dat geknoei met die melk en indd ALTIJD die spuugdoek buiten bereik, zoals afgelopen 2 dagen bijna elke 2 uur weeeeer voeden.... Kolven gaat voor geen meter, 60 cc als ik heeelergme best doe, tereijl mn borsten dan nog niet leeg zijn.. Een zoontje die, zeker na snachts 4/5 uur te hebben geslapen, zo driftig aan wil happen dat het een eeuwigheid duurt voor dat lukt.... Dan maar 1 borst drinkt en ik de andere kant kan gaan kolven omdat ik anders uit elkaar klap of hem volledig laat verzuipen in de melk als hij 3 uur later drinkt... Nee, t leek me prachtig maar k vind t niks. Maar heel af en toe dat ik lekker in een hoekje kan kruipen en er van geniet. Maarja, t is ZO goed voor hem en dan denk ik maar, 4,5 maanden, dat hou ik wel vol. Maar, k snap t volledig! Wat een stom systeem En indd, lekker met een vriendin een paar uur in de kroeg hangen en een wijntje teveel... Wauw wat een droom!
Ik heb 5 weken borstvoeding gegeven en ook met pijn en moeite. In de kraamweek heb ik huilend met haar aan mijn borst gezeten. Ik wist er ook helemaal niks vanaf (pas 19 jaar, eerste kindje, super onzeker) en de kraamhulp begreep me totaal niet. Had een zeer pijnlijk toeschietreflex en teveel melk waardoor wij en alles om ons heen altijd onder zat. Elke keer als ze huilde van de honger (en aan t begin was dat wel elk uur) dacht ik nee he alweer? Ga ajb weg! Uiteindelijk heeft dat niet de doorslag gegeven trouwens, maar omdat mijn dochter het OOK niet fijn vond. Veel huilen, onrustig, reflux.. We lagen samen te huilen en ik was volledig oververmoeid. Toen ben ik ermee gestopt. Dus dat genieten, nee, dat lijkt me een zegen maar dat was hier niet zo. Maar dochtertje ontwikkeld zich super en maar 1x beetje ziek geweest nu met de fles, dus wat dat betreft maakt het niks uit. Maar voor mijn gevoel blijft t altijd knagen.
Daarom geef ik lekker de fles. Geen gedoe meer aan mijn lijf echt heerlijk! Ik heb echt respect voor vrouwen die bv geven, zou dat zelf echt niet kunnen! Maar als het je zo tegenstaat waarom zet je dan door? Van flesvoeding worden ze echt niet minder hoor.
Ik snap ook niet waarom je per se bv blijft geven. Ja, het is de natuurlijke weg. Maar je moet als moeder ook wel een gelukkige moeder blijven he. Ik heb het destijds ook opgegeven omdat ik eraan onderdoor ging. Het moet leuk blijven voor iedereen. Als je toch wilt doorgaan... Je zegt dat je meer dan genoeg kolft, en dat je graag nog eens wilt drinken. Kolf dan enkele dagen wat extra, doe je ding qua alcohol en geef de uren erna gekolfde melk. Baby merkt er niets van, en jij krijgt even iets wat je heel graag wilt.
Ik vond het met momenten ook vreselijk! Dan vervloekte ik t enorm. Gelukkig met momenten 😉 En was het de rest van de tijd toch overwegend genieten.
O wat alcohol betreft, dat mag je wel drinken hoor. Normale hoeveelheid en dan een paar uur later pas weer bv geven zodat het niet in de melk zit. Ik was het zelfs een keer vergeten en toen ze klaar was met drinken dacht ik oja shit ik had gedronken
Ik snap je heel goed hoor! De eerste keren heb ik zitten huilen van hoe mooi en bijzonder ik het vond dat ik borstvoeding gaf en kon geven, maar al snel werd dat huilen van het niet meer kunnen, echt helemaal op zijn. Nou was het ook niet echt bevorderlijk dat mijn zoon kma had (wist ik toen nog niet) en daardoor super veel huilde en dag en nacht elke 1,5 uur wilde drinken. Maar die nachten die je omschrijft herinner ik me ook zo goed! Ik ben met 10 weken gestopt, met veel verdriet en schuldgevoel omdat ik het langer had willen volhouden. Maar al na een paar dagen werd de opluchting steeds groter. Eindelijk kon ik een beetje uitrusten en bijslapen en eindelijk kon ik écht beginnen te genieten van hem. Ik snap precies hoe je je voelt, maar je moet weten dat het écht niet erg is om nu "al" te stoppen (of rustig af te bouwen). Het is al super goed en gezond voor je kindje dat je het dit aantal weken hebt volgehouden!
De beste voeding is die je met liefde geeft, dus in jou geval ts, lekker gaan afbouwen, probeer wat verschillende type speentjes om die kleine een goed alternatief te geven, hier is de avent populair, de bibi of difrax werden allebei uitgespuugt maar de avent niet. Ook met flesjes kun je verschillende proberen! Succes, hopelijk kun je een goede keuze maken!
Als het je zo tegen staat is het wel knap dat je door zet. Maar misschien toh wat rust inbouwen? Laat je man maar oefenen met die fles, als.je over zou stappen naar flesvoeding zou ze het immers ook zonder de borst moeten doen. Ze hongert zichzelf echt niet uit. Met je productie is niks mis...dus kolven en misschien een keer een avondje op pad? Dan kolf je als je terugkomt af en doe je die voeding weg. Als ik je verhaal lees is het niet alleen de borstvoeding..maar vooral dat je hele leven in het teken staat van je baby. Juist een keertje een beetje afstand (dus op pad...of iets leuks doen zonder kleine) kan je misschien wat beter loslaten. Ik heb nu zo makkelijk praten hoor, ik schoot ook lichtelijk door toen ik bv gaf. Lang leve de hormonen... Ik vond het deels makkelijk omdat ik altijd eten bij me had...maar bijv. Die klote kolf...dat vond ik een drama. Snachts voeden was ook niet mijn roeping. Laten we wel wezen...je hoeft het ook helemaal niet leuk te vinden om snachts je bed uit te gaan. Ik telde de minuten af dat ik mijn bed weer in kon. Ben op een gegeven moment gewoon in bed gaan voeden. Dat was een stuk beter voor de nachtrust. Ik nog steeds niet goed in nachten..dadelijk met de tweede gaan we het wel zien. Je moet helemaal niks...dus maak voor jezelf de afweging...als je er echt zo klaar mee bent zou ik de overstap wagen en gaan afbouwen. Je kleine heeft meer aan een relaxte mama, dan een mama die alles doet om te blijven voeden...maar daar zelf aan onderdoor gaat.
Oh ik begrijp je zo goed! Wil je doorgaan tot 6 mnd omdat je je anders misschien schuldig voelt omdat je dochter het wel 6 mnd heeft gehad? Je moet niet vergeten dat je kindje al zóveel goede melk van jou heeft binnengekregen. Ik ben gestopt na 3 weken bv. Ik voelde me net zo als jou. Echter, de tranen rolde over mijn wangen van geluk toen ik het eerste pak nutrilon in handen had.
En over wat je zegt qua dat hij naar jou/jouw tepel verlangt; dat idee had ik bij mijn zoontje ook heel erg en ik voelde me vreselijk dat ik hem dat "af nam". Maar al heel snel ontdekte ik dat ik hem in de borstvoedingshouding de fles kon geven, lekker dicht bij me, en tot mijn grote vreugde stelde hem dat net zo tevreden
Ik vind het ook verschrikkelijk en daarom ben ik bij mijn zoon na 4 dagen overgegaan op de fles. Bij mijn dochter heb ik 2 weken gekolft maar nee ik vind het verschrikkelijk dus ben toen ook overgegaan op de fles. Ik snap je gedachte van bv is het beste dus dat wil ik persee geven. Maar als je jezelf ertoe moet dwingen lijkt het me ook niet echt gezond. Je bent zelf ook belangrijk en hoe wil je het nog 4 maanden volhouden als je nu al met tegenzin doet? (En nee, ik probeer je niet naar de fles te praten)
ik was een vaatdoek door de borstvoeding, bij allebei de kinderen. Met kolfen en dan in een fles geven ging het al wat beter, maar na 4 maanden heb ik voor mijzelf gekozen, en werd ik weer de oude qua energie. En ze vonden het allebei prima, ging zelfs beter. Weg was de stress.