Hi allemaal, 2.5 jaar geleden ben ik bevallen van mijn zoontje. Deze bevalling werd met 40+6 ingeleid omdat meneer niet indaalde en aan de grote kant geschat werd. Bij de uitdrijving bleek sprake van schouderdystocie, wat behoorlijk paniek veroorzaakte bij het aanwezig personeel. Zl werd geboren na een uur persen en hulp van de vacuumpomp, daarna in allerlei gekke posities geduwd door de vpk omdat zl vast zat. Gelukkig heeft hij er op een gebroken sleutelbeen na, niets aan overgehouden. Nu ben ik weer zwanger, 32 weken inmiddels. Over 2 weken moet ik op controle bij de gyn om e.e.a. te bespreken over de komende bevalling. De verloskundige gaat er vanuit dat ik weer zal worden ingeleid met 38 weken ivm die schouderdystocie en wederom een grote baby (nu P89). Wie heeft er ervaring met schouderdystocie tijdens de eerste bevalling en hoe is jouw 2e bevalling verlopen? Ik merk dat ik me nu al best wel zorgen kan maken omdat de situatie tijdens mijne eerste bevalling best wat impact heeft gehad... Bedankt alvast
Ik kwam laatst een interessant artikel tegen over hoe te handelen bij vastzittende schouder. Met de grootste tip: laat moeder van houding wisselen! Jij lag ws op je rug? Wist je dat je bekken aan de achterkant, bij de billen, ook uit kan zetten om de partus te bevorderen? Maar dat lukt niet als je daarop ligt. Een betere houding is dan geknield of gehurkt. Maar wissel van houding! Dan komt het vaak weer in een goede houding. Je hebt nog genoeg tijd om je in te lezen, niet op je rug bevallen en laat ze afwachten, ik zal zo even een link voor je zoeken op laptop.
Hoi, Ik heb hier ook al eens een topic over geopend met een paar uiteenlopende ervaringen. Bij mijn eerste was ook sprake van een flinke schouderdystocie. Ik heb nu al een consult gehad bij de gyn. Deze gyn adviseert bij mij een keizersnede als het kindje groter dan 8 pond geschat wordt en onder de 8 pond mag het eventueel natuurlijk maar dan zonder poespas qua kunstverlossing etc. Als dit toch dreigt nodig te zijn dat zegt hij stoppen en spoedkeizersnede. Volgens mij liggen de visies sterk uiteen... Hier wil de gyn liever niet handelen voor de 39 weken ivm ontwikkeling en gezondheid van de baby. Andere houdingen zoals genoemd is geeft maar minimaal extra ruimte in je bekken zo is mij uitgelegd door de vk. Als het niet past past het niet en daar kom je pas echt achter als het al zover is. Heb me ontzettend ingelezen en gefrustreerd over dat aanhangers van vrije geboorte er niet zo in geloven (maar ja de natuur maakt ook fouten). Bij een klein beetje vastzitten kan het misschien het verschil maken, maar Als het kindje flink vastzit maakt het niet uit... Al die noodgrepen die ze op zon moment doen geeft al maximale bekken ruimte en als ze dan nog moeilijk eruit komen, zegt dat denk ik genoeg. Het blijft een risico dat je neemt en je moet goed afwegen of je het geluk (bij een ongeluk) nog een keer op de proef wilt stellen. Zo zie ik het tenminste want het is echt wel een heftige complicatie met mogelijk nare gevolgen. Bespreek goed je opties en je zorgen! mag je eventueel kiezen voor een keizersnede (ik nl wel als ik natuurlijk helemaal niet meer zie zitten). Het is best een traumatische ervaring dus snap dat je het ontzettend spannend vindt! Ben heel benieuwd wat er uit het gesprek met de gyn komt!
Bedankt voor jullie reacties. Ik ben me idd goed aan het inlezen en ik merk dat ik heel erg in dubio ben. Ze gaan er van uit dat de schouderdystocie veroorzaakt is door de grootte van mijn eerste zoontje. Ik betwijfel dat echter aangezien een inleiding ook best een groot aandeel hierim kan hebben gehad. Het liefst zou ik vaginaal bevallen, maar toch ontstaat twijfel... Ik ben bang dat de gyn te snel zal kiezen voor een ks en daar zit ik niet zo op te wachten. Maar hij is wel degene met de meeste ervaring op dit gebied. Vast staat wel dat als ik via de natuurlijke weg ga bevallen ik me niet meer op het bed laat kluisteren. Zodat de ontsluiting goed kan vorderen en mijn bekken voorbereid worden op de uitdrijving.
Ik herken je twijfel heel erg! Ik zit ook enorm in twijfel (gelukkig heb ik nog even). Het liefste beval ik natuurlijk en heb mezelf ook gezworen dat ik dan niet op bed ga, geen ruggenprik etc.... Maar de medische wereld neemt ook liever het zekere voor het onzekere en dat maakt mij weer onzeker over natuurlijk bevallen. Ik wil echt niet meer meemaken wat we met de eerste mee hebben gemaakt. Het blijft een complicatie die van te voren heel moeilijk te voorspellen is helaas... Krijg je ook extra groeiecho's om het gewicht van de baby in te schatten? Ik denk dat het belangrijkste is dat jij je uiteindelijk helemaal kunt vinden in het beleid. Als je iets niet ziet zitten moet je daar goed voor opkomen hoor! Ik denk alleen dat niemand het echte antwoord heeft of het goed zal gaan. Dat kun je alleen achteraf stellen. Ik zou daarom alleen iets doen wat voor jou goed voelt en waar je achter kan staan.
Ja dat maakt het misschien nog wel het lastigste dat het eigenlijk niet te voorspellen is. Ik lees dat de kans op herhaling ongeveer 12-17% is maar dat veel factoren meespelen, zoals ligging van het kindje, weeën sterkte, houding moeder. Ik geloof haast niet dat mijn bekken te smal zijn, en ook de vk geeft aan dat die reden te vaak wordt gegeven maar dat maar een heel klein inieminie percentage een te smal bekken heeft voor een natuurlijke bevalling. Ik heb 2 weken geleden een eerste groei echo gehad, baby zit nu op de p89 lijn, dus wel groot maar nog niet op macrosomie level. Echoscopiste maakte er ook niet zo'n punt van en zei :"de weg is gebaand" dus zal wel loslopen. Mijn zoontje was 8.5 pond bij 41 weken en deze wordt ook geschat rond de 8.5 pond bij 40 weken. Over 2 weken weer een echo.
Spannend beertje... en ik lees gelijk even mee. Hier bij de 2e ook schouderdystocie en ik vond het zo'n angstaanjagende ervaring dat het mij tegen houdt om voor een 3e kindje te gaan proberen.. terwijl die wens voor een 3e best groot is/was. Mijn 2e kindje was 9 pond en geboren bij een inleiding met 40+5. Op zich dus wel wat factoren waar het aan zou kunnen liggen. Alleen mijn eerste kindje was ook dik 8,5 pond, ook ingeleid met 41 weken en lag zelfs scheef en als sterrenkijker. Gehaald met de vacuüm.. maar verder pastte het prima! (Er werd zelfs gezegd je bent gemaakt om grote baby's te baren!! Mits ze er goed voor liggen dan ) Waarom nr 2 dan is 'blijven steken'? Brede schouders zeiden ze.. De gyn zei als ze haar eerder hadden gehaald, dan had dat waarschijnlijk niets uitgemaakt omdat ze op het laatst vooral in gewicht aankomen (meer spek dus) en niet ineens veel bredere schouders krijgen... Klonk best logisch vond ik, die spekkies flubberen er wel uit Neemt niet weg dat als ik een 3e keer zou moeten bevallen dat ik het doodeng zou vinden... Maargoed mijn verhaal helpt jou niet echt positief bedenk ik me nu sorry.. ik zou zelf ook liever geen keizersnede willen maarja liever dát dan een kindje die complicaties krijgt door de bevalling, maar dat is logisch natuurlijk. Ik ben heel benieuwd hoe het bij jou verder gaat en zou het erg interessant vinden als je ons/mij hier op de hoogte houdt.
Ik heb bij de tweede een keizersnede gekregen, en daar ben ik nog steeds blij mee De eerste was een inleiding met 39 weken (ivm macrosomie), kindje van 9 pond. De bevalling zelf ging goed, maar nadat het hoofdje er was ging het helemaal mis. Ze zat muurvast, alles geprobeerd, het was echt kantje boord. Meteen afgesproken dat ik bij een evt. tweede veel groeiecho's zou krijgen, en als het weer zo'n grote baby leek te worden dan werd het een keizersnee. Dat ging dus precies zo, en bij 38.5 woog hij al 9,5 pond, dus ik was blij met deze keuze (en de gyn ook).
Hier (gelukkig) geen dystocie gehad. Wel een kindje van 3100 gram wat keurig lag maar na 2 uur persen nog geen mm lager was gekomen. Toen uiteindelijk een ks gekregen. Dochter lag precies hetzelfde en werd ietsje zwaarder geschat (3300gr). Bij haar heb ik gekozen voor een keizersnee toen ze bleef zitten en inmiddels zwaarder was dan zoon. Totaal geen spijt van! Het was een gentle sectio en een prachtige ervaring! Mijn dochter is veilig en gezond ter wereld gekomen en ik ben vlot hersteld. Eerste weken mag je niet tillen maar dat was voor die paar weekjes goed op te lossen en ik heb nu nergens last meer van! (En geen knip/scheur/bekkenletsel) Om maar even het 'andere' verhaal te vertellen: een ks hoeft echt geen drama te zijn!
Hier een positief verhaal!! Mijn eerste zoontje zat ook vast met z'n schouder wat inderdaad heel wat duw en trekwerk opleverde voor het team. Uiteindelijk 'gewoon' met 7 pond geboren dus niet groot. Wrslk was hij door het geforceerd breken van mijn vliezen (was 42 weken) te snel gezakt en blijven hangen achter het schaambeen. Bij de tweede vertelde 1 Vk me dat ze bang was dat deze baby te groot zou worden en dat ze hem met 38 weken wilde laten halen om herhaling te voorkomen. Een andere leek dat gelukkig onzin te vinden en na veel dubben (en stress!) toch besloten het af te wachten. Moest wel in het ziekenhuis bevallen. Uiteindelijk met 41+5 ingeleid ivm een suboptimale ctg en geen problemen gehad! Was een relatief heerlijke bevalling! In vier uur en daarna 6 minuten persen was ons kleine ventje er. Ook 7 pond trouwens, dus helemaal verkeerd ingeschat. Het enige verschil is dus het gewicht, maar wilde je graag een positief verhaal meegeven.
Ook hier een positief verhaal! Mijn eerste kindje heeft bijna een half uur vast gezeten, nadat het hoofd al geboren was. Uiteindelijk heeft de VK flink op mijn buik geduwd, heb ik alles moeten geven om te persen (ik had geen perswee, maar ze MOEST eruit, dus ik zei van wel ) en is ze alsnog via de natuurlijke weg geboren. Ik lag op mijn rug. Bij mij ligt het waarschijnlijk wel aan de breedte van mijn bekken, want dochter was 3310 gram bij 39+3, maar had wel relatief brede schouders. Twee weken terug ben ik bevallen van ons zoontje. Bij hem lag ik tijdens het persen op mijn zij en hij is zonder problemen geboren! Volgens mij heeft hij redelijk dezelfde bouw als dochterlief. Hij woog 3326 gram bij 39+2. Misschien is de doorgang makkelijker bij een tweede, misschien helpt de houding, ik weet het niet. Wat ik wel weet is dat er nu geen sprake was van dystocie Succes met je beslissing en met de bevalling natuurlijk!
WoW wat heftig een half uur! Mag ik vragen hoe er bij jou is omgegaan wat betreft advies en beleid voor de 2e? Is er bij jou gesproken over keizersnede, mocht je kiezen en waarom mocht je nog kiezen aangezien een half uur echt wel lang is! Vonden ze het risico niet te groot? Wel super voor je dat deze bevalling goed ging. Gefeliciteerd met je zoontje!
Onze oudste (4100 gram)is geboren na een schouderdystocie. Paniek in de tent! Omdat de tweede ook weer een flinkerd was is deze bevalling ingeleid na 37 weken. De bevalling verliep probleemloos en onze zoon was 7 pond. De derde is spontaan geboren na 40 weken, omdat hij niet zo hard groeide. Ook hij was ruim 7 pond. Onze vierde zat op de p90 dus ik was er van overtuigt dat het weer een inleiding zou worden, maar de gyn was hier niet voor. Hij vond het beter om af te wachten, omdat hij liever spontane weeen wilde. Ik kneep hem behoorlijk, maar ook deze bevalling is goed gegaan. Onze zoon woog 4190 gram. Hier een succesverhaal dus!
Bedankt!! Het advies, of eigenlijk de mededeling, was dat ik dit keer op de afdeling verloskunde van het ziekenhuis moest bevallen (ik wilde eigenlijk weer geboortehuis, net zoals bij dochter). Ik mocht wel eigen VK meenemen, dus het ging puur om het beschikken over directe hulpmiddelen als dat nodig was. Inleiden zouden ze niet per se eerder doen, omdat onze zoon niet groot geschat werd en het volgens de VK met name om de schouders zou gaan, niet om het gewicht in mijn geval. Over een keizersnede is niet gesproken eigenlijk..
Hier schouderdystocie bij de oudste, waarschijnlijk doordat ze er niet helemaal goed voor lag (gedraaid van sterrenkijker naar goede ligging maar niet helemaal waarschijnlijk). Ze was 4350 gram. Waren nog bang voor erbse parese omdat ze haar linker armpje niet gebuikte maar na een paar dagen ging ze die gelukkig wel bewegen. Bij de tweede twijfelde ik of ik weer thuis wilde bevallen, ik vond het toch best eng. Naar de verloskamers gegaan in het ziekenhuis maar daar hadden ze zoiets van, de weg is al gebaand, lekker thuis bevallen. Dat ook gedaan en dochter floepte er zo uit. Was 4490 gram
Wat fijn om ook positieve verhalen te horen! Ook enigszins verwarrend Mijn dochter was 4190 bij 39.4. Geen idee welke P-lijn dat is eigenlijk. De gyn zegt nu heel makkelijk doe maar keizersnede... Maar dat vind ik ook heftig! Wil geen risico's lopen maar hoop zo op een vaginale bevalling... Blijkbaar verschillen de visies en daardoor adviezen ook enorm. Volgende week afspraak bij de gyn om eea weer te bespreken... Ga een keizersnede zeker nog een keer ter discussie stellen, maar ben niet zon held ben ik bang. Iemand nog tips tav kritische vragen die ik kan stellen?
Zonnetje, als je de richtlijn van de NVOG opzoekt over schouderdystocie staat ook dat een keizersnede niet bij voorbaat geïndiceerd is om een schouderdystocie te voorkomen, juist omdat het zo onvoorspelbaar is. Daar staat ook in dat het gewicht van de baby geen aanleiding is om in te leiden om een schouderdystocie te voorkomen. ik zal kijken of ik de link kan vinden. Ik vond dat een heel helder verhaal! Edit: gevonden! NVOG
Nou... net weer groeiecho gehad en de kleine groeit wel errug goed. Nu op de p95 lijn... a.s. donderdag naar de gynaecoloog dus ben heel benieuwd wat er mee gedaan wordt Kleine wordt nu op bijna 2800 gram geschat.