Ik zat de vorige zwangerschap met 37 weken al klaar van: jaaa jongens, hij mag geboren worden! Kom maar op, we hebben er zin in! Toen bleef hij tot 41 weken zitten. Pffff. Dat duurde zo verschrikkelijk lang. Ik begon met 40+3 al te twijfelen of hij sowieso ging komen
Nu begint het bij mij wel echt zo te voelen, omdat ik veel meer dan eerst last heb van mijn rug en heupen en héél slecht slaap, ook veel krampen en maagzuur heb. Tot een week of wat geleden vond ik het nog wel te doen.
Vanaf 37 weken,gewoon puur t idee dat hij vanaf toen mocht komen denk ik. En nu ben ik er ook wel heel erg klaar mee haha
Gisterenavond er bijna van overtuigd dat het vannacht los zou barsten.. Het 'niet fit/grieperige' gevoel wat je leest, misselijk en onrustige darmen/buik. Nou niks dus ! Beiden onrustig geslapen, vandaag nog steeds niet fit. Waarschijnlijk toch gewoon iets opgepikt, valt me nog mee dat ik niet ziek ben geworden laatste maand!
Denk rond 40 weken. Al ervaar ik de zwangerschap niet als zwaar, bij dochter ook niet. Maar met 40 weken was ik er wel klaar voor en klaar mee. Ik wou haar zien.
Inmiddels voelt het voor mij echt wel als de laatste loodjes. Ik krijg veel moeite om mijn dreumes op te tillen. En de trap begint ook zwaar te worden met hem in mn armen. Ik hoop dat ik het tillen nog vol ga houden tot de bevalling. Of iig tot mijn vriend vakantie opneemt....
Update: Gisteravond even gedacht dat er echt iets mis was, had toenemend bandgevoel, pijn tussen mn schouderbladen en hoofdpijn Vk gekomen; bloeddruk verhoogd en klachten waren niet goed, dus werd doorgestuurd naar het zh. Uur aan de ctg, 30min bloeddruk meten, urine en bloedafname. Alleen licht eiwitspoortje in urine, dus vanmiddag weer terug voor nieuwe controle! Voel me nu redelijk goed, even afwachten of de klachten wegblijven (kwamen gisteren in de loop van de dag opzetten). Helaas ook nog niet volledig ingedaald trouwens, dus zal hier nog wel even meeschrijven
Ik ben nu 39 weken en ben het zo zat. Van mij mag het komen. Ik ga er alleen vanuit dat het zeker nog een weekje duurt. Ben 5x na 40 weken bevallen. Vanaf 37 weken voelt voor mij echt aan als de laatste loodjes. Je mag dan thuis bevallen en mn lichaam begint het dan echt zwaar te krijgen.
Nu met 38 weken! Tot 37 weken voelde ik me fysiek en mentaal super goed, op wat slapeloosheid na had ik echt nergens last van. Nu merk ik dat mijn bekken pijn doet na een wandeling/boodschappen, en heb ik af en toe last van een soort menstruatiepijn. Mentaal vind ik het ook best zwaar, ik ben ineens erg emotioneel en heb soms angsten. Ben dan bang dat de baby niet gezond is, dat er iets mis gaat in mijn buik of dat de bevalling helemaal verkeerd gaat. Ook de onzekerheid, het niet weten wanneer en hoe ze komt, en dat er een kans is dat ik nog 4 weken zwanger ben vind ik best moeilijk!
Met 36 weken voelde het pas echt als de laatste loodjes. Maar met 30 weken waren we al wel aan het aftellen
Flauw van mezelf misschien maar ik heb het sinds vorige week. Vooral de combinatie tussen een fulltime job, een klein meisje dat begint te lopen, een man die lange dagen en ook tijdens het weekend werkt maakt het me moeilijk op dit ogenblik. Ik tel dus enorm af naar mijn verlof om gewoon wat rust te pakken of rustiger aan te kunnen doen. Nu is het elke dag een gehol om overal op tijd te zijn, goed te presteren, vers te koken, huishouden aan de kant te krijgen en ondertussen ook nog genoeg tijd overhouden voor onze kleine meid. Ik moet nu nog vier en een halve week werken en hoop dat dit wat meer rust brengt. Dan kan ik alles doen aan eigen tempo en m'n dag zelf inplannen... Manlief doet op zich z'n best wel maar... het is niet datgene wat ik nodig heb.
Met de 1e vanaf een week of 33 al. De 2e vanaf 38 weken En de 3e vanaf 36 weken. Succes met de laatste loodjes meiden !