Opzien tegen keizersnee, dus op zoek naar positieve verhalen!

Pff ik begrijp je helemaal. Vandaag te horen gekregen dat ik er ook vanuit moet gaan dat ik een keizersnede krijg. Ik lees met je mee maar wil je ook heel veel succes wensen volgende week!

 

Hoewel ik zelf een beetje opkijk tegen mijn derde keizersnede, moet ik zeggen dat ik de twee eerste niet als naar heb ervaren.

De ruggenprik deed bijvoorbeeld geen pijn, en op de verkoeverkamer kon ik mijn benen alweer optrekken.
Het pijnlijkste punt bereikte ik pas toen ik weer mocht lopen.Dat deed ff zeer omdat de wond nog soepel moet worden. Gelukkig werd dit elke keer als ik opstond minder pijnlijk.

 

Annie pan begrijpelijk dat je er tegen op ziet. Klinkt ook eng.

Ik heb een keizersnede aan het eind van ingeleide bevalling gehad dus mijn ervaring zal anders zijn als die van jou. Die ruggenprik is bij mij tijdens de heftige weeën gezet dus kan over die prik niet veel zeggen. Maar afgelopen juni heb ik er nog een gehad en ik heb niets gevoeld. Het voelde wel raar om mijn benen niet te voelen maar was niet beangstigend. Verder was mijn herstel moeizaam omdat ik ook nog een zware strijd heb geleverd van te voren. Maar na een week was ik weer goed op de been. Verder heb ik aan mijn wond een heel goed herstel gehad. Wel heeft het lang geduurd voor ik weer goed een broek aan kon.

Een vriendin van mij zat 24 uur na haar geplande keizersnede alweer fit op haar zkh bed. Haar herstel verliep ook heel soepel.

Bij de ks zelf zul je wel wat geduwd aan de buik voelen maar dat zullen de artsen ook wel tegen je vertellen. Hier is niets engs aan.

Heel veel sterkte en succes. Hopelijk een heel mooi klein hummeltje volgende week in je armen ♡

 

Ik heb een spoedkeizersnede gehad dus wellicht ervaar je het dan ook weer anders als een geplande, maar ik zou het zo weer doen. Ik heb het helemaal niet als vervelend ervaren. De ruggenprik heb ik niet gevoeld, ook het feit dat ik mijn benen etc niet meer kon bewegen vond ik niet naar, catheter ook niet, ingreep ook niet.
Ik moet er wel bij zeggen dat hier uren weeen en persweeen aan vooraf gingen dus ik was ook gewoon heel erg blij dat ik hier niks meer van voelde.

Verder het herstel duurt wat langer als een natuurlijke bevalling, maar ik denk dat je net zo goed meer of langer last kunt hebben van een knip/scheur als een wond tgv keizersnede.

Ik kijk er echt met een goed gevoel op terug, en nogmaals ik zou het zo weer doen!

Succes en geniet van je kleintje straks!

 

Goedemorgen,

Zal hier wel een positieve ervaring delen. Ook al moet je echt rekening houden (was bij mij) dat je niet na twee dagen enthousiast uit bed rent!
Onze dame lag in stuit weinig vruchtwater dus hebben haar niet gedraaid. ik zat er toen ook erg tegen op. De ruggenprik doe je even alleen in de operatie kamer maar de rest is mijn man er steeds geweest. Enige wat ik niet leuk vond was dat mijn meisje en mijn man de operatie kamer al veel eerder verlieten dan ik. Dat omdat operatiekamers te koud zijn voor die kleintjes. Dag later mocht ik proberen te bewegen deed bij mij erg veel pijn. einde van die dag toch even gelopen.(veel pijn) Mocht dag 3 naar huis en heb thuis ook echt heel erg rustig aan gedaan denk na 2,5 week weer buiten geweest. Maar moet zeggen daarna nergens meer last van gehad hoor nooit meer gevoelig geweest.
Dus ja je moet wel rekening houden het is wel een operatie.
En kindje komt er helemaal perfect uit, rond hoofdje geen klemmen of andere dingen gehad dat vind ik erg positief!! Alles in het belang van het kindje!!

Heb je hier wat aan??? haha lang verhaal

 

Hier een ongeplande ks gehad.
Vooraf geen weeen gehad, maar toch voelde ik helemaal niks van de ruggenprik.
Je voelt even een beetje druk, maar het doet nog minder zeer dan bloed prikken, niks aan dus
Bij mij werd de blaascatheter ook pas na de verdoving gezet, dit was standaard in het zh, maar mss kun je het voor de zekerheid even aangeven? Hier was ik het meeste bang voor, maar niks van gevoeld
Dat je je benen niet kunt bewegen vond ik nirt vervelend, je ligt toch maar op een bed met je benen in beugels (omdat ze de catheter nog moesten plaatsen).

Tijdens de ingreep zat mijn zoontje klem onder de ribben en achter mijn schaambeen (sterrekijkertje) dus was ik achteraf wel blij dat het een ks was vanwege het Hellp syndroom. Hij werd zelfs met een blauw oog geboren doordat hij zo vastzat.

Na de ingreep had ik opeens last van erge jeuk aan mijn borstkas en trillingen, maar dit is normaal en ging binnen een paar minuten over. Toen mocht ik in de verkoeverkamer voor het eerst kolven, in jou geval ev borstvoeding geven?
Een paar uur na de operatie viel ik in diepe pijnloze slaap en werd pas de volgende ochtend weer wakker (mijn zoon lag helaas op de prematuurafdeling).

De dag erna heb je wel pijn als je opstaat, maar zolang je plat op bed blijft liggen valt het echt reuze mee en je krijgt ook pijnstillers.
Vanaf dag twee is het al wat beter en dag 3 is ook weer een stuk beter.
Vanaf dag 4/5 kon ik weer gewoon lopen.

Voor mij was het ergste dat ik pas op dag 3 mocht douchen omdat ik een infuus had met bloeddrukverlagers en moest ik dus tevreden zijn met wassen met een washandje.

Dus al met al viel het wel mee

 

Ik zal ook mijn ervaring even delen bij de 1ste spoedkeizersnede met algehele narcose, herstel ging goed en de dag na de keizersnee stond ik mezelf al te wassen bij de wasbak. Het lopen doet natuurlijk best pijn in het begin maar dit was goed onder controle te houden door op gezette tijden paracetemol in te nemen

bij de 2de een geplande (dochter zat vast in het bekken vandaar de spoed en nu was meneer al net zo groot met 35 dus een geplande keizersnee)

Heel eerlijk vond ik de katheter smorgens die gezet werd het akeligst hahaha. (niet pijnlijk hoor maar rot gevoel) de ruggenprik deed ook geen pijn. Ik werd goed op de hoogte gehouden wat er achter het doek allemaal gebeurde. het letterlijk open scheuren van je baarmoeder was een erg raar gevoel maar niet pijnlijk uiteraad. vlak daarna vertelde ze ben je klaar om je zoontjes eerste geluid te horen en daar verscheen meneer beetje gorgelend boven het doek en begon ik spontaan te huilen hahaha

nadat hij samen met met mijn man en de kinderarts helemaal nagekeken was en mijn man de navelstreng stukje kon doorknippen (hij was natuurlijk al bij mij los geknipt maar voor het gevoel mocht mijn partner ook haha) kwam meneer bij me en mocht hij bij me liggen tot ze klaar waren met hechten. daarna werd ik terug naar de uitslaapkamer gebracht met mijn man achter me die het wiegje van ons zoontje mee reed. Op de uitslaapkamer begon de ruggenprik langzaam wat uit te werken, ze vroegen iedere 10 minuten en keken ook elke 10 minuten hoe het bloeden ging. bij het verschonen van de celstof matjes werd ik gedraaid en ja dit dit erg veel pijn want de ruggeprik raakte uitgewerkt. toen kreeg ik een prikje met morfine en werden we na het eerste flesje terug gebracht naar de kamer. ik werd wat recht opgezet en kregen lekker beschuit met muisjes.

smiddags rond 1600 moest ik verplicht een stukje na de stoel lopen en even zitten en weer terug naar bed lopen. zoonlief was 1100 geboren. savonds kreeg ik rond 2200 nog een prik morfine en de volgende ochtend ging het allemaal stuk beter en werd de morfine vervangen door een normale paracetemol. ik stond mezelf al te wassen toen de verpleegkundige de kamer opkwam op mij te wassen op bed, ik denk dat het vooral hierin verschilt per persoon ik ben iemand die zich er snel door de pijn heen bijt terwijl iemand anders liever in bed blijft. thuis was de kraamzorg al toen ik aankwam en ze hielp me met alles maar savonds deed ik kleine dingen zoals toch even zittend op de bank wat was vouwen of snachts toch zelf uit bed voor een schone luier. ik was dus erg snel weer goed te been. ik tilde overigens helemaal nix, ook liep ik niet met de kleine want zo nu dan had ik een pijnscheut en dan wou ik niet net op dat moment de kleine vast houden

Het ergste aan de keizersnee vond ik vooral de katheter en na de keizersnee het steeds om hulp moeten vragen voor de luier verschonen. In augustus hier ook weer een keizersnee voor ons 3de kindje

gaat vast helemaal goed komen en je niet te zenuwachtig maken, je hebt overal goede verhalen en slechte verhalen net zo als met een normale bevalling

 

Zal mijn verhaal ook delen!

Ik kreeg bij de tweede ook een geplande keizersnede ivm stuitligging.
Heb wel de keuze gehad om t natuurlijk te proberen maar dat durfde ik niet aan.

Op 12 april 2012 moest ik me om half 9 melden op de afdeling.
Ik werd naar onze kamer gebracht en kon mijn spullen inruimen.
Toen kwam een verpleegster alles uitleggen wat er die dag ging gebeuren. Kreeg ook een boek te zien met foto's van een keizersnede.
Erna mocht ik op bed en kwam de gynaecoloog om de laatste controles te doen.
Bloeddruk werd gemeten en er werd nog een echo gemaakt om te kijken of de kleine nog steeds in stuit lag want als dit niet het geval was moest ik weer naar huis.
Op echo bleek hij nog steeds in stuit en de keizersnede zou dus gewoon door gaan.
Ik mocht me gaan omkleden en lekker in bed gaan liggen.
Ik zou om half 11 naar ok gaan maar er was eerder plaats en werd om kwart voor 10 al opgehaald.
Eerst ging ik naar een kamer waar mijn infuus werd geprikt en toen was het wachten tot ik opgehaald werd.
Dat vond ik zelf het vervelendste moment. Dan lig je daar alleen te wachten en werd toen wel zenuwachtig.
Kwartier later werd ik opgehaald en werd ik naar ok zaal gebracht.
Ze waren ontzettend lief en probeerde me gerust te stellen, de sfeer was ook heel fijn.
Daar kreeg ik de ruggenprik, deze deed even zeer maar het was meet een enorme druk die je voelt.
Al heel snel begon die te werken en gingen ze de katheter plaatsen.
Mijn man mocht toen pas ook de ok op, en snel erna begonnen ze.
Ik voelde me even slecht worden maar ik kreeg meteen iets toegediend en toen was dat weg.
Je hoort alles en je voelt ook alles alleen doet t geen pijn,heel raar is dat.
Binnen 15 minuten werd ons wondertje boven het doen gehouden en werd hij gecontroleerd.
Hij mocht ook heel even bij me en ging toen met mijn man naar de afdeling . ( gentle sectio deden ze toen nog niet hier)
Ik werd dicht gemaakt, en ze waren heel lief voor me.
Na 20 minuten mocht ik richting recovery.
Daar werd ik in de gaten gehouden en kreeg meteen een prik met pijnstilling.
Mijn benen kon ik toen alweer bewegen, na 10 minuten kwamen 2 verpleegster me alweer halen en kocht ik naar de kraamafdeling.
Daar zat mijn man met de kleine te buidelen, dat had ik van te voren ook gevraagd zodat ie erna meteen maakt bij mij kon.
Ze hebben hem toen meteen bij me gelegd en heb heerlijk genoten.
Het enige wat me echt tegengevallen is zijn de naweeën die vond ik meer pijn doen dan de hele natuurlijke bevalling van de eerste.
De volgende dag mocht ik proberen uit bed te komen, dit lukte niet omdat mijn bloeddruk heel laag was en ik steeds flauw viel. De dag erna ging dit beter.
Ik vond de pijn ontzettend mee vallen en ben heel snel hersteld.
Na 3 dagen ziekenhuis mochten we naar huis en kon eigenlijk al heel veel zelf.
Kijk er heel positief naar terug, nu mag ik weer natuurlijk bevallen.

 

Hier ook een positieve ervaring met een geplande keizersnede (ook i.v.m. stuit).

De ruggenprik heb ik nauwelijks gevoeld, je wordt namelijk eerst verdoofd voordat ze de ruggenprik daadwerkelijk zetten. Daarna werden m'n benen warm en kon ik gaan liggen. Katheter werd gelukkig pas na de verdoving geplaatst, dus dat voelde ik ook nauwelijks. Je voelt geen pijn, maar wel druk op je lichaam, dat is inderdaad wel wat gek (maar ik vond het niet eng).

De sfeer op de OK was erg gezellig en ik had er een vrolijke anesthesioloog bij, erg leuk.

De operatie ging erg snel: al na ongeveer tien minuten was dochter geboren. Daarna werd ze snel gecontroleerd door een kinderarts en toen mocht ze even bij mij liggen, terwijl ik alweer werd gehecht.
Helaas moest ze daarna wel met m'n man mee naar de kraamafdeling, terwijl ik naar de verkoeverkamer ging, omdat het ziekenhuis toen nog geen gentle sectio deed. Maar ik hoefde gelukkig niet heel lang te wachten en na een uur na haar geboorte kon ik haar al de borst geven.

Achteraf heb ik niet heel veel pijn gehad, omdat ik na de operatie meteen morfine kreeg en daarna een combinatie van diclofenac en paracetamol.
Ik weet niet meer precies wanneer ik mijn benen weer kon bewegen, maar ik weet nog wel dat ik al op dezelfde avond even naast mijn bed stond. Het ziekenhuis wilde graag zo snel mogelijk mobiliseren. De ochtend na de operatie mocht ik al onder de douche.

Het herstel viel me ook mee, maar ik wil je wel als tip meegeven om rustig aan te doen. Dan herstel je echt sneller. Dus in de kraamweek ben ik de eerste dagen veel boven geweest, traplopen is namelijk erg belastend. En daarna heb ik me echt gehouden aan het advies om zes weken geen zwaar werk te doen.

 

Als het kan helpen, wil ik ook gerust mijn verhaal delen.

Ons kindje had al langer dan gepland op zich laten wachten tot eindelijk de weeën opzetten en mijn water brak (ondertussen was ik in het ziekenhuis). Gestaag vorderde de ontsluiting. Maar op een gegeven moment stagneerde alles. Ik bleef steken op 7 cm en er kwam geen vordering meer in. Ondertussen was ik zelf na meer dan 24 u helemaal uitgeput en de kleine viel weg. Blijkbaar lag ze met haar gezichtje omhoog in mijn bekken waardoor ik rugweeën had. Ik had al een ruggeprik (vond ik wel vervelend om te laten zetten omdat je helemaal krom moet terwijl die buik in de weg zit maar niet uitzonderlijk pijnlijk ofzo) en dus ook al katheter.
Samen met gyn werd beslist om over te gaan tot keizersnede.

Tijdens het voorbereiden moest mijn man buiten wachten. Daarna mocht ie plaatsnemen naast mij. Je voelt dat men bezig is met jou maar het deed geen pijn. Het was eerder een raar gevoel... op dat moment heb ik er niet te veel bij nagedacht. Ik was zo moe en ik verlangde er zo erg naar om haar te zien dat ik gewoon blij was dat het eindelijk zo ver was. Heel snel daarna zag ik een prachtig kindje achter het doek komen piepen... Mijn man is bij de kinderarts gaan staan om te kijken naar haar en foto's te nemen. Ondertussen begon ze te huilen (dat vond ik zo'n mooi moment). Daarna heeft mijn man onze meid naar mij gebracht om haar te laten bewonderen. Ik heb haar eventjes aangeraakt. Daarna werden ze naar de warme kamer begeleidt waar mijn man haar op de blote borst heeft genomen. Ondertussen werd ik gehecht. Ook dit is me helemaal meegevallen. Daarna naar de uitslaapkamer waar men mij constant op de hoogte hield van hoe zij en mijn man het stelden. Dit vond ik zo fijn!! Na ongeveer een tweetal uurtjes kwam ik terug op de kamer waar mijn man en dochter me opwachtten. Daarna heb ik haar direct aan de borst gelegd. Het was toen al 22.00 u. Tijdens de late avond/nacht heeft men mij nog gewassen en gespoeld en geholpen met een fijne pyjama aan te trekken.

De volgende dag is de katheter verwijdert en mocht ik eventjes uit bed. De dag daarna moest ik zelf douchen en uit bed maar ik kon zelf bepalen hoe lang en wanneer. Dat vond ik zooo eng maar is hartstikke meegevallen. Je moet vooral zelf je eigen grenzen kennen en deze respecteren.
Elke dag ging het beter en beter hoewel het een gek gevoel is. Ik was bijvoorbeeld bang om te hoesten of om naar het toilet te gaan. Ook liep ik de eerste dagen als een oud vrouwtje rond . Maar tegen het einde van mijn ziekenhuisverblijf kon ik al gemakkelijk de kleine badderen, uit bed halen en verzorgen, zelf aanleggen en mezelf douchen zonder al te veel pijn. Ik ben dan ook zelf naar de auto gewandeld zonder rolstoel of iets dergelijks.
Tijdens mijn verblijf in het ziekenhuis kreeg ik de eerste dagen twee keer per dag een pijnstiller en vanaf de derde dag alleen nog 's avonds. Mocht ik meer pijn hebben gehad, kon ik uiteraard altijd om pijnstilling vragen.
Ik ben toen 7 dagen in het hospitaal moeten blijven (in België is het sowieso altijd langer) en daarna kwam er een vroedvrouw aan huis. Tien dagen na de operatie heeft zij thuis de haakjes verwijderd en ook dat is goed meegevallen. Het litteken is heel mooi geheeld en al zeg ik het zelf, mooi om te zien.

Nu terug een geplande keizersnede dus ik ga 'uitgerust' de operatie in en hoop dat dit in mijn voordeel is.

Veel rusten en hulp vragen aan de omgeving heeft mijn herstel zeker geholpen en ben dit nu ook weer van plan!!

Sorry voor het lange verhaal maar misschien heb je er wat aan

 

hier een keer met een nare spoed keizersnede bevallen en daarna met een geplande "natuurlijke" keizersnede! wat een prachtige ervaring!
sochtends naar het ziekenhuis, een katheter gekregen, voel je een beetje, als je relaxed is het geen probleem. de ruggeprik zag ik erg tegenop, echter ben ik zoals aangegeven door de anesthesioloog als een aardappelzak gaan zitten, en de prik amper gevoeld, alleen een wat drukkend gevoel toen de verdoving werd ingespoten. daarna tintelende benen en buik tot net onder mijn borsten. daarna gingen ze aan de slag. (ik was wat misselijk door te snel dalende bloeddruk, dit kan gebeuren, ik heb wat overgegeven en toen hebben ze medicatie gegeven waardoor de bloeddruk weer steeg.) de uiteindelijke "bevalling" kon ik deels meemaken, er zit bij een natuurlijke keizersnee een soort doorkijk in het afschermdoek, waardoor je je kindje direct kunt zien als het uit je buik komt, daarna hebben ze even de navelstreng doorgeknipt en snel gekeken of alles goed was, de kleine huilde toen al heel hard, dat was voor mij een goed teken. en toen kreeg ik hem tot en met de verkoever kamer bij me. onder een warmhoud deken. heerlijk met de kleine kroelen en helemaal bekijken, wat mooi! ik had de keizersnede op dinsdag en op vrijdag ging ik naar huis. het herstel is wel zwaar, je kunt de eerste weken echt maar beter rustig aan doen, anders kan je wond niet goed genezen. vooral de eerste dagen vond ik het lastig met bijv. opstaan en omdraaien in bed. wat langer staan is ook nog lastig in het begin. maar als je een vaginale bevalling hebt met (totaal) ruptuur ben je ook vaak wat minder mobiel.

(nog even een aanvulling, mijn man was er de hele tijd ook bij, kon ook alles meemaken, en kon blijven slapen bij ons in het ziekenhuis)

anyway, het kan echt een mooie ervaring zijn. en zeker niet iets om tegenop te zien! je wordt heel goed begeleid als het een geplande keizersnede is. en als je vragen hebt moet je die gewoon stellen aan alle verpleegkundigen en artsen, dan leggen ze dingen gewoon nog maals uit is mijn ervaring.

succes met de laatste loodjes en op naar een pracht bevalling!

 

Het meeste is hier al gezegt over het verloop van een ks Ik heb er 3 gehad,waarvan 1 spoed en 2 gepland waarvan 1 met gentle sectio... Alle3 waren ze anders,maar wel goed verlopen en was ik bij alle 3 na 2 nachten ziekenhuis weer thuis in me eigen bedje. Alleen nu,bijna 2 jaar na de laatste ks,is het bij mij lichamelijk een drama
Wens je een fijne bevalling en een spoedig herstel!

 

Ik snap dat je het heel erg spannend vindt! Maar hier gelukkig ook een positief verhaal. Ik had dan wel een spoed ks omdat de hartslag van een van de meisjes dipte bij de weeen, maar het viel me alles mee. Catheter plaatsen was even een vervelend gevoel maar niet pijnlijk ofzo. De ruggeprik was zo gezet, deed echt geen pijn, ik zat zo vol adrenaline dat ze geboren gingen worden dat ik helemaal niet doorhad dat ik m'n benen niet kon bewegen. Ik had een hele lieve verpleegkundige naast me zitten links en mijn man rechts die over van alles en nog wat praatten terwijl de operatie begon. Dat zorgde voor de afleiding die ik nodig had. De operatie zelf verliep heel goed. Het enige wat je voelt is dat ze een beetje lopen te 'trekken', net zoals bij de tandarts wanneer je verdoofd bent maar je wel voelt dat ze iets doen. Het doet absoluut geen pijn. Ik was m'n bril vergeten op te zetten dus kon ook niets zien haha.

De pijn begon pas toen ik de volgende dag uit m'n bed moest om naar de wc te gaan. Denk dat ik er wel 10 minuten over deed om daar te geraken.