Jullie gaan me vast uitlachen Maar het leek me verstandig om mijn angst gewoon eens uit te typen. Misschien kunnen jullie mijn gekke gedachten een beetje relativeren...of me gewoon een mep geven in de trant van "doe niet zo gek!" Ik ben doodsbang van naalden, echt heel erg bang. En ik weet dat het totaal irrationeel is, maar als ik een (nota bene steriele) naald zie, denk ik automatisch dat er tienduizend ziektes aan zitten. Niet echt handig voor iemand die in de MMM zat en tig keer bloed af moest laten nemen en zelf moest injecteren. Ik deed het iedere keer braaf, maar met knikkende knietjes en klamme handen. Maar goed... In januari moest ik de standaard prenatale screening doen. Het moest nuchter, maar aangezien wij niet dicht bij ons (MMM) ziekenhuis wonen, mocht ik het bij het lokale ziekenhuis laten prikken. Daar zat ik dus de volgende ochtend, weer met klamme handjes. En daarna natuurlijk vreselijk stressen tot aan m'n volgende bezoek aan het ziekenhuis. Toen kreeg ik dus pas te horen dat m'n bloeduitslagen spoorloos verdwenen waren, ze hadden alleen m'n HB ontvangen! Bedankt, lokaal ziekenhuis. Fijn. Nu moet ik het dus opnieuw laten prikken, in ons ziekenhuis, over een week *slik* Alsof ik de eerste keer nog niet nerveus genoeg was. Vooral die SOA-test vind ik eng. Hadden jullie dat ook? Mijn man staat daar heel nuchter in, hij heeft zoiets van we zijn al meer dan 11 jaar trouw samen, daarvoor weinig ervaring met anderen, nooit ook maar in de buurt van drugs geweest en niet homoseksueel. Stiekem weet ik wel waarom ik zo bang ben voor ieder (bloed)onderzoek. Mijn lijf heeft me de afgelopen jaren vaak in de steek gelaten en ik heb hartstikke moeten knokken voor alles. Toen kwam daar ook nog eens de MMM bij. Plus een moeilijke start van de zwangerschap. Nu ben ik eindelijk gelukkig en tegelijkertijd doodsbang dat er iets uit een (bloed)onderzoek komt wat mijn geluk van me afneemt en/of ons hele leven op z'n kop gooit. Zo, dat is er uit. Hopelijk lachen jullie me niet te veel uit Maar herkennen jullie je hier een beetje in? Wat kan een mens zichzelf gek maken, hè?
Erg he de naalden! Ik ben er altijd bang voor geweest, gelukkig niet meer, maar vind het nog altijd spannend haha! Komt goed, iedere keer denk je weer: oh, dat viel eigenlijk weer mee En een SOA test? Die heb ik niet hoeven doen hoor... ja 2 jaar geleden ofso! Maar wrm zou je die eng vinden? Het is alleen een beetje awkward als je over de brug zou moeten komen haha! Sommige krijg je echt heel makkelijk, zoals chlamydia, die laat ik regelmatig testen haha
Wat naar! Misschien praten met een psycholoog of iemand die je kan helpen met deze angsten? Ik word zelf heel vaak geprikt wegens chronische ziekte en controlles en vind dat helemaal niet meer eng of erg.. gewoon niet kijken en aan iets leuks denken Maar ik herken mezelf helemaal in het niet vertrouwen hebben in je lichaam en de hypochondrie die daar bij komt kijken! Maar meid, maak je geen zorgen ze gaan echt niks geks vinden in je bloed en al helemaal niet als je al een medische geschiedenis hebt.. dan waren ze daar al lang achter gekomen tijdens de mmm
Ik lees in je bericht een heleboel irrationele gedachtes en volgens mij weet je dat ook wel Veel succes met bloedprikken. Het zal allemaal goedkomen. Je hebt in de MMM gezeten, dus er is al van alles onderzocht. Wellicht dat het iets is om hulp te zoeken? Wanneer je kleintje er is dan zal deze ook spuitjes krijgen en dan is het wel handig dat jij er niet al bibberend en nadenkend bij zit vanwege al die angsten.
Eén van de meest effectieve behandelingen voor irrationele angsten is exposure therapie, wat niets anders betekent dan dat je stap voor stap wordt blootgesteld aan datgene waar je bang voor bent. Maar, gezien jouw geschiedenis ben je daar niet stap voor stap, maar full blown aan blootgesteld! En het heeft dus niet het gewenste effect gehad. Ik denk dat jij misschien meer gebaat bent bij iets van RET, Rationele Emotieve Therapie. Daarbij ligt de nadruk van de therapie op jouw gedachten en overtuigingen. Uitgangspunt is dat niet de gebeurtenis zelf, maar de interpretatie van jou de oorzaak is van de psychische stress. De therapeut gaat met jou op zoek naar de dieperliggende kern van jouw gedachten en gaat je helpen om die gedachten om te buigen naar meer rationele gedachten. Zo te horen ben je zelf al heel goed onderweg, maar soms kunnen vreemde ogen dwingen en je net dat zetje geven dat je nodig hebt. Het is heel vervelend om dit soort gedachtegangen te hebben en kan heel verlammend en beperkend werken. Jij hebt zo te lezen wel goed zelfinzicht dus ik denk dat je er met de juist tips en tools snel overheen kunt komen! Succes!!
Dit is echt een goede tip. Neem hem mee naar je vk of huisarts, die kan je helpen om doorverwezen te worden naar de juiste persoon. Zo te lezen ben je niet echt bang voor de prik, maar meer voor dat het fout zit of fout kan gaan. En die kans is nagenoeg nul. Maar aan mijn getypte verhaaltje heb je niet zoveel als je met minder rationele angsten zit. Dus ik zou zeggen ga gauw actie ondernemen, beter vandaag dan morgen.
Ahh wat is dit herkenbaar! Ik val echt flauw bij het zien van een naald. Zelfs al is het een naald om mee te naaien. Het idee wat er zoiets je lichaam in kan, maakt me gek. Nu dat we in de MMM zitten en vaak moeten injecteren en straks met IVF nog vaker, maakt me bang. Heel die onderzoeken kunnen me gestolen worden. Maar alles met naalden, straks dus die pick up, dan krijg ik het toch wel een beetje benauwd. Ik ga morgen naar een psycholoog, sowieso voor mijn gevoel en gedachtes omdat ik het allemaal best zwaar begin te vinden. Maar hopelijk kan ze me ook wat dingen mee geven over mijn prik angsten. Ik wil heeel graag zelf leren injecteren, want moet het nu laten doen en dat is echt niet handig met IVF om 2x per dag naar iemand toe te gaan om alleen een prikje te zetten.
Door de iui behandelingen heb ik een trauma overgehouden aan bloedprikken en eendenbekken etc. Dus voor de combinatietest en algemeen bloedonderzoek zat ik bij een mevrouw die normaal kinderen prikt en mensen die bang zijn. echt top. klinkt kinderachtig maar t hielp wel.
Ik ben bang voor naalden, heb verder niet de andere angsten die je daarbij had. Heb je je niet al laten testen op de SOA's? Bij ons is dat in de MMM al gebeurt. Verder smeer ik altijd Emla zalf op. Dat heb ik bij de ICSI ook iedere dag gedaan, en niets gevoeld. Bloedprikken is een beetje wisselend.
Bedankt @dpbovenkamp voor de tips Dat van RET therapie zal ik eens opzoeken Ik was onder behandeling van een psychologe, tot vorige week Overigens op eigen initiatief, want ik ben die paniek gevoelens meer dan beu. Zij heeft de behandeling voorlopig stopgezet, omdat ze mijn leven momenteel te heftig en veranderlijk vindt. Dat maakt behandelen zinloos, zei ze. Ze wil pas verdergaan als alles wat kalmeert. Ik heb de afgelopen maanden (jaren eigenlijk, als je alles bij elkaar bekijkt) de ene klap na de andere gehad. Allerlei dingen die volledig buiten mijn controle waren. Weten hoe het is als alles op z'n kop gezet wordt, is angstaanjagend. Maar deze paniek gevoelens en irrationele gedachten begonnen pas toen de MMM op ons pad kwam. En sloegen pas op hol toen het ziekenhuislab vorig jaar juni een erge fout maakte. Ik denk dat, dat de druppel is geweest. Ik ben eigenlijk een heel nuchter en rationeel mens, kan je nagaan hoeveel invloed angst kan hebben op iemands karakter.