Wat maakt het uit wat wij vinden, als jij het graag Wilt doen zeg ik gewoon doen hoor. Ik zal nooit zeggen bah wat ordinair maar laat het gewoon straks over aan mijn kindje.
Als het over smaak gaat zijn er maar 2 antwoorden; wel of niet. Iets gaan bestempelen als ordinair, tokkie, kak of wat dan ook vind ik een stap verder gaan. Bijvoorbeeld het woord 'ordinair' heeft geen duidelijke definitie. Het heeft een heel negatieve klank terwijl de grens tussen normaal en ordinair voor iedereen ergens anders ligt. Daarom vind ik dat je op moet passen met dit soort onduidelijke woorden. Je kunt mensen gemakkelijk kwetsen of onzeker maken terwijl er alleen wordt gevraagd of je het wel of niet zou doen.
Haha ik weet het echt niet! Eigenlijk wil ik niet voor haar beslissen.. Maar het is wel leuk. Ons kindje is trouwens 1/4 Indonesisch en heeft donkere haartjes dus het zou niet gek staan denk ik. Ik denk er nog over na
Waarom? Het is jou kind. Als je het graag wil zou ik het gewoon doen. Wil je het niet, dan doe je het niet. Voor mij zou het echt niet uitmaken wat een ander vind.
Oh ik zou het gewoon doen Veera... Ik heb zelf een zoon en krijg nog een zoon dus die krijgen geen oorbellen haha maar als ik dochter had gehad had ze zeker oorbellen gekregen. En ik ben echt geen tokkie of aso Grote dochter had al oorbellen toen ik een relatie met haar vader kreeg
Is wel zo... Normaalgesproken boeit het me ook helemaal niet wat anderen denken Maar geeft me ook niet echt een heeull fijn gevoel als er dan mensen naar mijn baby kijken en een tokkie associatie hebben. Dat laat me niet helemaal koud moet ik zeggen
Ik had graag bij allebei m'n dochters met 6 weken oorbelletjes laten schieten (ik heb Spaanse roots dus zoals gezegd heel normaal in onze cultuur) maar m'n oudste is gehandicapt dus is er niet van gekomen en kan ze ook niet krijgen vanwege haar handicaps, en bij de jongste wilde ml niet. Nu kijken of ik hem 'om' krijg om het voor haar eerste verjaardag te doen en nee ik ben geen tokkie.
Haha mijn vl moest tijdens de zwangerschap beloven: als het een meisje is mag ze oorbellen vanaf 6 weken . Ik wilde gedoe achteraf voorkomen. Uiteindelijk was ze al 11 mnd! Maar toch
Tuurlijk moet je oppassen en je hoeft er ook niet met een stoomwals overheen, maar dat is mijn punt ook niet. Wat mij alleen vaak opvalt is dat mensen automatisch de koppeling maken tussen "ik vind de naam niet leuk" en "ik vind JOU niet leuk". En dat is vooral bij woorden zoals ordinair of dom bijvoorbeeld. En wanneer er dan gezegd wordt dat een naam ordinair overkomt heeft dat in principe niets te maken met of de persoon zelf als ordinair gezien wordt. Dat weet je namelijk niet.
off-topic, sorry. lol, interessant topic voor een scriptie sociologie. Wat vinden we ordinair en waarom en wat is het verschil tussen "ordi"en "aso".
Ik vind het bij babys niet mooi. Ook zonde van het baby zijn. Mijn dochter is nu 3 en nu zou ik het al een stuk leuker vinden. Maar ik kan best wachten tot ze het zelf gaat vragen.
Ordinair betekent overigens volgens Van Dale: als minderwaardig beschouwd, platvloers, laag-bij-de-gronds. Nu wil ik niet gelijk zeggen dat ik de ouders van baby's met oorbellen minderwaardig vind, maar de manier waarop (niet alleen hier) over dit onderwerp gesproken wordt impliceert dat eigenlijk wel. Een beetje: "zij weten niet hoe het hoort". Terwijl ik eigenlijk groot tegenstander ben van hoe het hoort. Iedereen moet lekker doen wat ze zelf willen.
Als jij het mooi vindt, gewoon doen. Mijn dochter krijgt pas oorbellen als ze er zelf om vraagt. Ik vind het bij baby's niet mooi. Ik heb ze zelf gekregen toen ik mijn A-diploma heb gehaald. Draag nu al jaren geen oorbellen meer, maar als ik wil kan ik mijn gaatjes zo weer doorprikken.
Oh maar ik ook! Haha, ik denk dat er heus ook dingen aan mij zijn die anderen als ordinair zouden bestempelen. Alleen weet ik van mezelf dat ik dat niet ben. En daar zit het verschil. Ik weet dat sommige mensen een pittige mening hebben over mijn levensstijl en manier van opvoeden etc. Maar ik heb altijd geprobeerd dat los te zien van wie ik ben. En dat we irl. misschien wel heel goed met elkaar zouden opschieten. Alles hier is eigenlijk toch uitsluitend gebaseerd op wat je hier leest en het beeld wat je er bij krijgt. En ik denk dat dat bijna nooit klopt. Daar ga ik vanuit eigenlijk.
Is het discussie week of zo. Had nog niet hier gekeken. Las de titel en dacht meteen al discussie. Ordinair heb ik al zien vallen. Ooit heel lang gelede heb ik zelf ook z.n topic gehad. Ik was tegen vader was voor. Heb het zelf tegen gehouden tot ze 15 maanden was en toen heb ik het zelf laten zetten. Wat ik er nu van vind je moet het allemaal zelf weten. Vind het in elk geval niet ordinair. Nu is dochter zes. ( as zondag)en ze is zelf helemaal gelukkig met haar oorbellen. Daar gaat het ook gewoon om uit eindelijk. En ja bij de ene is het normaal en de andere vind het abnormaal. Zit er nog steeds tussen in maar vond dat ik de vader ook zeggenschap mocht hebben over deze uit eindelijke keuze.Die ik uit eindelijk zelf gemaakt hebt.
Maar dan ben ik benieuwd wat da wel als ordinair wordt gezien in dit geval. Kind is dus zelf niet ordinair, wat dan wel? De oorbellen? Welke eigenschappen moeten ze bevatten om onder die definitie te vallen. Ik hoor juist meestal dat mensen totaal onnadenkend maar wat in de ronde roepen en vervolgens achteraan zeggen 'maar ik bedoel het persoon er niet mee!' Kunnen ze dan wel uitleggen waar ze die eigenschap/waardeoordeel dan wel aan hebben geplakt? Want DAAR hebben we het natuurlijk over, ordinair is geen uiterlijke kenmerk..
Mijn dochter kreeg oorbellen toen ze 1,5 jaar oud was. Ik vind het zelf bij sommige kindjes ook ordinair. Maar dan zit het in de combinatie van de kleertjes, met grove opvallende vaak gouden oorbellen/ringen. Bij mijn dochter probeer ik het vooral kinderlijk te houden. Een klein diamantje of een gekleurd bloemetje of hartje ofzo. Ik kan me niet voorstellen dat iemand mijn dochter ordinair zou vinden. Maar misschien zeggen alle ouders dat over hun kind.