Ik ben op zoek naar moeders van kinderen met ADD. Onze zoon zit in groep 2 en tijdens het eerste 10-minuten gesprek gaven zijn 2 juffen al aan dat ze zich zorgen maken om hem. Ze gaven toen aan dat ze hem erg moeilijk konden peilen en niet wisten of hij taakjes nu wel of niet snapte. Hij was dromerig. Ook gaven ze aan dat hij traag is met taakjes en aan-, uitkleden bij gum. Tenslotte speelde hij veel alleen in de pauzes en dan had hij de mooiste fantasieverhalen. We herkende. Dit wel van thuis, trouwens. Vooral dat laatste punt, fantasie! Vorige week vroegen de juffen weer een gesprek aan met ons als ouders. Opnieuw gaven ze aan dat ze zich flink zorgen maken om zoonlief. Ze hadden ook al een ib-er mee laten kijken en die had een verslag van 2 kantjes geschreven van 45 min observeren. Ook de ib-er kon niet goed bedenken wat er met hem is. Daarna dus het gesprekje met ons. Ik schrok behoorlijk dat er al een ib-er was ingeschakeld. Op de Cito had zoon best goed gepresteerd: taal was A1 en rekenen C3. Toen ik wat doorvroeg gaf de juf aan dat zoon misschien ADD zou kunnen hebben. Thuis flink gegoogeld en jeetje, hij heeft er inderdaad heel veel kenmerken van. Tja, en nu? Wel/niet laten testen? Wel/niet nogmaals groep 2? As maandag hebben we het tweede 10-minuten gesprek dus dan gaan we er verder over praten met de juffen. Ik vind het toch best heftig, dat er 'iets' is met je kind. En dat hij waarschijnlijk veel begeleiding nodig gaat hebben om er alles uit te halen. Graag kom ik in contact met ouders (moeders) die dit herkennen! Thanks!
Ik vind zelf testen wat vroeg en wat als hij het heeft? De handvatten wat betreft add kun je sowieso inzetten.
Joh. Hoe zorgelijk is het echt? Langzaam met uitkleden en een taak niet in 1x begrijpen? Je zoon is 5, nig hartstikke jong en daarnaast een jongen. Die zijn in hun ontwikkeling vaak wat trager. Google eens op: Hoe houd ik jongens bij de les? Een pdf van Tieme Meulenhof. Misschien herken je daar wat in?
Gezien zijn citoscore snapt hij het allemaal prima. Spreekt hij wel eens af? Is hij sociaal vaardig, komt hij voor zichzelf op? Zo ja, zou ik niet doorleren, maar me focussen op hoe hem te begeleiden. Hij heeft waarschijnlijk veel structuur nodig. ADD'ers hebben moeite met het starten van een opdracht en het afsluiten voor prikkels. Als ze daar eens beginnen en hem opdrachten een voor een geven dan denk ik dat hij al veel verder komt. En zorgen voor zo min mogelijk prikkels tijdens het werken.
Wen86: testen kan idd altijd nog. We neigen er nu naar dat we de juffen vragen hem te begeleiden als een kindje met ADD. Smile: tja, volgens de juffen is het 'zorgelijk' en ze geven steeds aan dat ze niet weten hoe ze tot hem door moeten dringen. Ik denk dat ze wachten tot wij tegen ze zeggen hoe ze hem moeten begeleiden... Dus daar gaan we het maandag over hebben. Ik heb het stuk over jongens gelezen en dat zal er vast ook mee te maken hebben. Maar er zijn wel echt aspecten bij die bij hem anders zijn dan bij andere jongens in zijn klas. Bonnie1: hij spreekt idd wel eens af, zo'n 1x oer 3 a 4 weken. Hij vindt dat ook altijd leuk! Die prikkels leiden hem idd af, kan moeilijk starten met de taak en deze ook moeilijk binnen de tijd afkrijgen. Zijn concentratie is niet best. Tenzij hij aan iets werkt wat hij enorm leuk vindt, dan krijgt hij hyperfocus. Maar dit gaan we morgen zeker bespreken, hoe ze hem daar het beste in kunnen begeleiden. In de klas is hij wel onzeker en schuchter, en zegt vaak 'weet ik niet'. Hij is bang om het fout te zeggen.
Je lijkt er van uit te gaan dat hij het wellicht heeft. Add kan pas vanaf 7 jaar voorzichtig gediagnosticeerd worden, daarvoor spreekt men enkel van een vermoeden en dat is na zorgvuldig onderzoek. En dat is niet voor niks, omdat ad(h)D kenmerken nog in grote getale aanwezig kunnen zijn bij zulke jonge kinderen. En een leerkracht en ib-er kunnen en mogen daar weinig over zeggen. Ik vind dat wel een beetje ongepast. In ieder geval.. Ik heb een kind van 6 met ass en een kind van 4,5 met adhd of ass. Hij is zeker anders, heeft bijv ook een ontwikkelingsachterstand door de overprikkeling. Hij is weken onderzocht door een kinderpsycholoog en kinderpsychiater en zij durven nog geen diagnose te stellen door oa zijn leeftijd, moet je nagaan. Ik erger me altijd kapot aan mogelijke stempels door mensen die daar niet voor gekwalificeerd zijn. Als je je echt zorgen maakt moet je bij de ha verwijzing vragen voor gedegen onderzoek en evt begeleiding. Ga asjeblieft niet zelf dingen oppakken alsof hij de diagnose al heeft. Natuurlijk moet je je kind ondersteunen en goed begeleiden, maar hem al Laten sturen als add-er zonder ook maar 1 onderzoek lijkt mij miet goed.
Bij onze dochter (nu 6,5) waren er ook vermoedens. Ze is met extra begeleiding naar groep 3 gegaan en het liep helemaal niet lekker. Ze kon niet meekomen met de lesstof (te dromerig, slechte concentratie) ging met veel tegenzin naar school en veranderde thuis van een vrolijk meisje in een opstandig verdrietig kind. Wij hebben haar toen toch laten testen en hier kwam inderdaad ad(h)d uit. We hebben toen een gesprek gehad met de kinderpsych, leerkracht, ib-er en integratief kindertherapeut. Samen hebben we een plan van aanpak gemaakt vlak voor de kerstvakantie en sindsdien gaat ze met sprongen vooruit. Ze gaat weer met plezier naar school, zit beter in haar vel en het leren gaat ook hard vooruit. Ik zou het dus aanraden. Ieder kind is anders en na onderzoek kan er een op maat gemaakt advies worden gegeven. Ook is er volgens mij een officiele diagnose nodig voor bepaalde vormen van extra begeleiding. Wij hebben het verder niet naar buiten gebracht, dus ze heeft niet 'die stempel' voor andere ouders/kinderen.
Wen 86: wat bedoel je met 'omgekeerde wereld? Cathelijne: we hebben idd het vermoeden van ADD, is dat raar dan? Pas toen ik doorvroeg bij de juf zei ze dat het ADD zou kunnen zijn, maar ook dat ze het echt niet zeker wist. Ik ben blij dat ze dit wel benoemde want ik had die link echt niet zelf kunnen leggen. Nu herken ik idd veel dingen. Ik geloof dat we nu nog geen onderzoeken willen, want ik kan me best voorstellen dat dat een heel pittig traject is. En ik weet nog niet of het überhaupt nodig is. Misschien kunnen we hem nu al voldoende handvatten even om goed te functioneren. Flutterby: bedankt voor je reactie. En wat fijn dat het weer goed gaat met jullie dochter! Bij jullie dus een een positief verhaal na aanleiding van de diagnose. Ben wel benieuwd hoe jullie thuis je dochter opvoeden/begeleiden. Kun je daar iets over vertellen?
Dat je denkt dat ze op jullie wachten. Als je er niet uitkomt als leerkracht dan vraag je vaak hulp binnen het team en dan kom je vaak al een stap of een paar stappen verder.
Teun is een jongetje die heel goed alleen kan spelen met grote fantasieën, maar ook samen met zusjelief in rollenspellen (dan is hij wel diegene die het spel bepaald), is dol op tekenen (ook fantastisch beelden), tot aan januari veel woedeaanvallen om niets en heel veel strijd (vanaf toen duidelijk minder woedeaanvallen en strijd), enorm eigenwijs maar ook onzeker, humor, weinig sensitief voor andermans gevoelens, ondeugend. Op school hebben de juffen een ietwat ander beeld van hem: rustig, lijkt of hij opkijkt tegen klasgenootjes, schuchter, zegt heel vaak 'weet ik niet' op vragen van de juf, kan niet kiezen waar hij wil 'werken', komt niet op gang bij taakjes en is dan ook heel snel afgeleid, speelt vaak alleen in de pauzes (andere kindjes snappen zijn spel niet echt).
Ik houd me veel bezig met hoogsensitieve kinderen (een deel in combinatie met een sterke wil). Wat jij beschrijft herken ik heel erg in dit soort karakter. Het lastige is dat het vaak aangezien wordt voor ADD, maar dat is het niet. Hoogsensitiviteit, al dan niet in combinatie met die sterke wil is een aangeboren karakter. Het is niet iets wat behandeld moet worden en met tips en veel aandacht bloeien deze kinderen erg op. Ik zou je willen aanraden om informatie te zoeken rondom dit onderwerp. Je kunt al veel vinden via Google (hoogsensitiviteit, hooggevoeligheid, strong-willed kind). Ik gok dat je hierin veel herkenning vind en ook handvaten om met dit gedrag om te gaan. Kinderen worden tegenwoordig te snel bestempeld met ADHD, add, pdd-nos terwijl ze in veel gevallen een gevoelig karakter hebben. Ik kan je kind niet diagnosticeren, maar ik zou je echt aanraden om informatie en boeken over dit onderwerp te lezen.
Graag haak ik even in op dit onderwerp Ik heb zelf geen kindje met ADD, maar heb zelf ADD. Mijn moeder (gescheiden ouders, vader uit beeld) had toen ik klein was dezelfde problemen met mij die je aangeeft in je reacties. Elk kindje is natuurlijk anders, en sommige kenmerken komen vaak overeen(zie de post van Carino bv), en hoort natuurlijk ook bij een bepaalde leeftijd. Ik vind dat jullie zelf moeten bepalen of je al gelijk onderzoeken wilt laten uitvoeren, of eerst een tijdje zelf wil aankijken of je er samen met de school een goed plan van aanpak kan krijgen. Echter vind ik een stempel niet iets negatiefs, maar iets wat extra hulp kan geven, als voorbeeld mijn verhaal: Bij mijzelf zijn pas onderzoeken gestart vanaf de brugklas, daarvoor durfde en wilde me moeder hier niet aan. Ook al had ik concentratieproblemen (hyper en geen concentratie), woedeaanvallen, problemen bij sociaal functioneren enz.. Pas op mijn 17e!! kwam er een diagnose voor mij, ADD (wel een lichte variant voor zover dit mogelijk is). Voor mijzelf vielen toen alle puzzelstukjes op zijn plaats, en door alle tips en trucs die ik toen meekreeg heb ik mijzelf, en mijn omgeving daardoor ook, zo kunnen helpen dat ik inmiddels zo kan functioneren dat weinig mensen door hebben wat ik heb. Deze handvaten kun je natuurlijk ook al gebruiken zonder diagnose, maar dan vindt ik wel dat je zeker moet zijn dat de toegepaste techniek juist is. Wat ik vooral wil zeggen is, volg je gevoel maar wees niet bang voor stempels of extra ondersteuning. Hoe eerder je erbij bent, hoe meer je zoontje geholpen kan worden om "normaal" (echt een naar woord in deze context, maar bij gebrek aan beter) te functioneren. Veel succes met de gesprekken, en ik hoop dat jullie er met z'n alle uitkomen!
Ik vind het meest zorgelijke van dit verhaal toch dat de juffen hier het probleem van je zoontje van maken Ik zie zo geen extreme dingen waar andere kleuters nooit moeite mee hebben. 1 ding is zeker.. Die "diagnose" is niet aan de juffen. De begeleiding echter wel. Dus misschien kunnen ze eens proberen of de taktieken die ze bij een jongetje met ADD zouden gebruiken ook voor jouw zoontje werken. Of gewoon eens met jou een goed gesprek hoe jij dergelijke dingen aanpakt
Dank dames voor het meedenken! Carino: ik heb informatie gezocht over hoogsensitief zijn, en ik herken er wel wat dingen in maar ook dingen niet. Disneymama: fijn om jouw eigen ervaringen te lezen. Helaas was er bij jou pas een late erkenning van ADD, dan missen jijzelf en je omgeving de handvatten om er goed mee te leren omgaan. Ik zelf ben ook niet zo bang voor die 'stempel', omdat je dan zeker weet wat het is. Vraag me wel af hoe het voortgezet onderwijs met zo'n stempel omgaat. Kan hij dan minder makkelijk op een school terecht of mag dat niet uitmaken? Saskia78: de juffen stelden zeker niet zelf een diagnose maar gaven wel aan waar zij aan dachten. Zij zien ander gedrag en herkennen daar wat in. Ik vind het alleen maar fijn dat ze dat hebben aangegeven want anders wist ik echt niet wat ze nou bedoelden. Nu kan hij al die handvatten krijgen op school. We hadden gisteravond het 10-min gesprek. Natuurlijk was 10 min in dit geval niet genoeg 😁. Cognitief doet zoon het prima, taal dus heel goed, rekenen was wat minder maar dat kon de juf ook verklaren doordat hij tijdens die toets echt niet geconcentreerd was. Het 'jonge', afwezige gedrag is wat hem nu belemmerd in de klas. Daarnaast laat hij nauwelijks emotie zien, waardoor de juffen niet weten wat hij denkt/voelt etc. Dit laatste herkent mijn vriend ook bij zichzelf trouwens. Juffen denken dat zoon nu behoorlijk op zijn tenen loopt door de druk van de taakjes. En dat hij op kijkt naar de andere kindjes in de klas. Hij is zo'n beetje de kleinste in de klas en qua gedrag dus wat anders waardoor hij weinig aansluiting heeft. Ik denk trouwens niet dat zoon daar veel erg in heeft. De juffen neigen nu naar groep 2 doubleren, omdat ze denken dat hij volgend jaar meer zelfvertrouwen zal gaan opdoen in de klas en dat hij hierdoor gaat opbloeien. Ik verwacht dat ook wel. Voorlopig nog geen plan van aanpak want de juffen gaven aan niet 'handelingsverlegen' te zijn. Wel houden we regelmatig overleg over zoon. We gaan hem nu ook nog niet laten testen, dat kan altijd nog. Het was in elk geval een prettig gesprek en ik heb het gevoel dat we op 1 lijn zitten.
Ik wide even inhaken op wel/niet een stempel. Hoewel het niet uit zou mogen maken op de middelbare school, blijkt in de praktijk dat dat wel regelmatig het geval is (lees ik op een autismeforum). Blijkbaar zegt je gevoel dat het idd add is en als moeder met een kind met autisme, zeg ik dat je daar best op mag vertrouwen, want het is vaak juist erg moeilijk om het bij je eigen kind te zien. Dus als je een lezer bent: lees er boeken over en pas de adviezen toe. Zolang het op school zo goed blijft gaan wat betreft de communicatie naar jullie toe, zou ik niet perse het onderzoekstraject ingaan op dit moment, op deze manier hou je voldoende zicht erop wanneer een stempel misschien wel nodig is. En ik ben overigens best wel van het wel laten onderzoeken, maar dat komt ook doordat hier het stempel al heel vroeg nodig was.