Hier het zwanger zijn helemaal beu en ben zo blij dat ik ingeleid ga worden. Nu ook echt aan het aftellen naar komende week, dan wordt de datum geprikt. En ja, dat is een biecht. (ook al maak ik er geen geheim van) Hoevaak ik niet te horen krijg dat ik 'moet genieten' van de baby. Terwijl bewegen van de baby gewoon zeer doet en ik formaat potvis heb.
Mijn biecht vd dag: ik heb totaal geen moeite dat andere mensen mijn dochtertje vasthouden behalve bij mijn schoonfamilie. Puur omdat ze zo hebberig met haar zijn. Natuurlijk komt het voort uit liefde/blijdschap maar vind het claimerige gewoon zo ontzettend vervelend dat ik haar liever niet aan hun geef. Terwijl mijn schoonfam voor de rest ontzettend lieve mensen zijn.
Ik vind het heel fijn om dit allemaal te lezen zo worden mijn onzekerheden wat normaler, besef ik dat andere moeders dat ook gewoon hebben. Vaak vind ik het jammer dat ik de eerste van mijn vriendinnen ben die al kinderen heeft. Des te meer ben ik blij met ZP .
Heel herkenbaar de meeste dingen! Dat stiekem snoepen doe ik ook wel eens haha. Vooral met chocolade. Mijn zoon is daar ook heel gek op en anders moet ik delen (maar soms kopen we ook samen chocolade en dat eten we dan samen op de bank onder een dekentje op. Dus hij krijgt ook af en toe wel eens wat haha) Maar nu ben ik weer aan het afvallen dus dat pleziertje is voorlopig voorbij. Ook doe ik zoon wel eens naar bed in de middag omdat hij zo vervelend is en ik dan ff extra geniet van de rust. En ik vind het ook heerlijk om zonder kinderen op pad te gaan. Ga in de avonden dan ook geregeld een rondje wandelen om even nergens aan te denken.
Ik vind alles even heel pittig, en merk dat ik soms de 'schijn' moet ophouden naar mensen in de omgeving. Beide kinderen hebben een moeilijke start gehad, de jongste is nog erg vaak ziek waarvoor dan ook steeds andere opvang geregeld moet worden. Bij de jongste het vermoeden van een taalontwikkelingsachterstand, ben heel druk om een verwijzing naar Kentalis te krijgen en om hem op een VVE peuterspeelzaal te krijgen. Tot op heden is het van het kastje naar de muur en weer terug. Ik werk maar 18 uur (2 dagen) in de kinderopvang, maar merk dat de werkdruk mij soms ook nekt, het voelt soms vreselijk aan als lopende band werk, met daarbij allerlei cursussen, vergaderingen en andere verplichtingen waarbij ik ook gewoon aanwezig moet zijn. Soms zou ik gewoon even een weekend helemaal niets willen, zonder kinderen en verplichtingen (schaam, schaam).
Wauw herkenning.. mijn leven is helemaal anders geworden en die van vriend is nog redelijk hetzelfde. Inderdaad het verhaaltje over weggaan en ik moet maar alles pakken en hij alleen zn eigen jas en sleutels. Daar loop ik het meest tegenaan: heb af en toe het idee dat hij alleen voor de lusten gaat en de lasten wel lekker aan mij over laat. En ik altijd maar moeten vragen om hulp voor er qat gedaan wordt.
Ik heb een nogal pittig zoontje, altijd al geweest. Nu vind ik dat meestal niet erg, en zie ik de voordelen van een sterke persoonlijkheid, maar soms is het dodelijk vermoeiend om een dwarse dreumes in het gareel te houden. Zeker nu ik hoogzwanger ben. Laatst was ik boodschappen doen, en hij had weer een enorme driftbui in de kinderwagen. Brullen en huilen omdat hij geen banaan kreeg in de winkel. Ik weet dat dan niets helpt (behalve die banaan geven), dus laat hem in zijn sop gaar koken en ga verder met de boodschappen. Komt er een vrouw naar hem toegelopen toen ik bij het schap verderop stond: "oooo... hebben ze jou hier helemaal alleen achtergelaten?". Ik liep er naar toe, en gaf aan dat hij niet alleen achtergelaten was, en dat hij daarom niet huilde, maar gewoon boos was. Toen floepte ik er zo uit "Je zou het wel bijna doen, als hij weer zo'n bui heeft". Oee..... ik kreeg toch een vernietigende blik toegeworpen alsof ik de slechtste moeder van de wereld was . Voortaan moet ik dat soort dingen maar niet meer hardop zeggen
Haha ik moest ff grinikken om je verhaal. Die mevrouw heeft vast en zeker zelf geen kleine kinderen . Ik merk zelf dat er een soort van taboe rust om te zeggen dat zwanger/moeder zijn niet altijd leuk is en soms ontzetten k*t kan zijn. Al moet ik zeggen dat ik wel heerlijk kan klagen bij zwangere of net bevallen vrouwen maar bij moeders met al wat oudere kinderen hoef ik niet te komen .
Ik verlang soms ook zo naar even rust, lekker gewoon de stad in lopen, terrasje, of de hele dag beetje niksen in huis zonder het idee dat ik 'moet' genieten van de rust En dan ondertussen zo'n sterke wens voor een derde kindje! Haha
Haha, herkenbaar. Ik zet trouwens wel alle oppasmogelijkheden in om iets voor mezelf te doen. Voel me daar echt geen seconde schuldig om. Vooral het niksen thuis vind ik een cadeau zonder kinderen.
Wat een heerlijk herkenbare verhalen hier! Ik heb echt een sh*t-dag.., nee wacht, ik heb echt een k*t-wéék. Zo dat is er uit! Sorry dames Het wil gewoon allemaal niet deze week en ik ben zo moe, dus heb net de jongste in bed gelegd, de oudste voor de tv en friet in de oven gemikt Ondertussen lekker op zp en al een halve zak drop leeg... Nou jaaaa, nog voor ik dit kon posten roept de oudste dat ie z'n broek heeft geplast Hij is al een jaar zindelijk. Kun je nagaan, zo'n week is het dus... *snaait rustig verder*
Ik heb niet alle biechts gelezen, maar deze herken ik ook heel erg. Mijn jongens zijn geweldig, maar vaak ook geweldig vermoeiend en gewoon ronduit irritant. Autisme is een b*tch! Wij wilden/durfden om die reden ook heel lang niet aan een derde te beginnen. Maar mijn wens voor een dochter is zo sterk dat ik op onderzoek uit ben gegaan en nu weet hoe we de grootste kans op een dochter maken. Minder kans op autisme bij meisjes (de helft minder) maar toch is het heel spannend. Wat wat als we er straks 3 hebben met autisme?! Dan flip ik echt Verder mochten de jongens van mij vandaag mee met de vuilniswagen grrr! De jongste plast sinds kort ineens op de bank, kan echt niet bedenken waarom, maar ik sta dagelijks alle kussens te wassen, bovenop de berg was die ik al heb. Gaan ze vervolgens op de bank zonder kussens springen. 100x gewaarschuwd dat ze de bank zo kapot maken, dat ding was duur en nog geen jaar oud! Vervolgens naar hun slaapkamer gestuurd, klommen ze bovenop de kledingkast en gooie alle bakken met kleding eraf. Nou ja, zo'n dag dus en het ging maar door :x Ik ben tbm en meeen, ik wil een fulltime baan! Het lijkt me zo goddelijk als iemand anders voor de kinderen kan zorgen Maar ja, kom nog maar eens aan de bak na 7 jaar 'niks doen'. En dan ben ik stikjaloers op mijn man, dat hij lekker kan werken en allerlei coole dingen maakt en ontwerpt en ik thuis sta te dweilen met de kraan open Terwijl ik ook heus wel weet dat werken icm kinderen ook echt geen eitje is! Nog 3 maanden en dan gaat de jongste dictator ook naar school. Als jullie dan iemand horen snurken afgewisseld met zingen: that's me!
Ik vind tbm zijn voor slechts één kind al verschrikkelijk pittig. Daar schaam ik me enorm voor. Respect voor alle moeders met meerdere kinderen of banen.
Dit, en dat denk ik iedere dag. Godzijdank mag ik 3 dagen werken, heb ik een fantastische man en super Opa en oma's die ontlasten. Biecht: mijn zoontje slaapt niet meer smiddags. Op mijn mama dagen zet ik hem van 1 tot 3 achter de iPad, zodat ik kan poetsen en even rustig kan zitten.
Na de 2e nacht dat ze elkaar afwisselen met huilend wakker worden zou ik nu zo graag mijn escape kaart in willen zetten en de hele dag lui op bed gaan liggen. Van 22:00 tot 01:30 uur was mijn meiske bezig met alles behalve slapen en daar tussendoor was mijn jongen ook de hele nacht aan het spoken. Al met al maar heel weinig slaap gehad en ik zit nu met een 2e bak koffie op de bank terwijl jaja beide kinderen liggen te slapen!
Ik geef mijn peuter als hij echt heel dwars en koppig is aan het eind van de middag maar gewoon af en toe zijn zin; ook al is het nog een extra half uur op de tablet (terwijl ik dat gewoon liever niet doe of wil). Hij vind YouTube (joetoep) gewoon heulemaal tha bomb en ik kan het gezeur erom niet meer aanhoren. Ik weet wel dat ik productiever moet zijn, maar ik kan het soms echt niet aan. Vooral niet na een paar te korte nachten... Mja, daardoor vraagt hij wel weer 30x sneller naar joetoep. Dat begint om 07:04 al met de woorden: PET, PET? PET? TEPPLET? Mama? PET! En dan antwoord mama met: hoed Hoed hoed hoed. En doe ik net alsof ik het niet gehoord heb. Soms zeg ik wel eens dat de tablet weg is - het is potverdrie mijn tablet, voor mijn studie/werk! BLIJF VAN MIJN TABLET AF! MET JE JOETOEP! Ik vind het verschrikkelijk dat ik 350 euro heb uitgegeven voor een tablet voor mijn werk/studie, en er het meest brandweerman Sam op gekeken wordt