Ik zie die embryo's ( in mijn geval 2 cellig)... Als ze blijven liggen...wat ik hoop...want dat betekend dat ik zwanger ben. Eerlijk gezegd nog lang niet als mini mensjes. Het is in ong in het stadium: ' ik ben een paar dagen later ongesteld geworden' weet je hoe vaak dat gebeurd zonder dat je het door hebt! Maar het is natuurlijk ontzettend persoonlijk hoe je dit ervaart. Dus ik vind het zeker niet een raar gevoel ofzo dat je er wel stil bij staat en het moeilijk vind. Ik vind mijn eigen kinderwens ook los staan van het feit of je zelf zou willen doneren. Zeker als het gaat om genetische volle broertjes of zusjes die eruit kunnen komen....dat is nogal wat voor veel mensen! Ik vind het eerlijk gezegd eerder grof om daarover te oordelen. Ik zelf heb het 'makkelijk' wat dat betreft. Mijn man is al zaaddonor. En ik maak zelf gebruik van een eiceldonor. Dus mochten ze over blijven en het mag (normaal gesproken mag het tegenwoordig 'gewoon' namelijk...maar in mijn geval is het wel anders misschien omdat degene die eicellen doneert ook een keuze heeft om 1 of meerdere gezinnen te helpen...dus die heeft er dan ook weer iets over te zeggen neem ik aan?) dan doneer ik ze....is het zelfde als de andere evt kinderen die straks genetisch verwant zijn aan mijn partner. ( Oja wel evt volle broer of zus natuurlijk genetisch .. Maar ik heb daar persoonlijk niet zo'n gevoel bij...bij het genetische deel van het ouderschap) ( klaasje, juist endometriose heeft aangetoond een erfelijke component. En je wordt als zaad of eiceldonor ook niet volledig gescreend op erfelijke aandoeningen...dus je loopt altijd een risico dat je toch wat erfelijke meekrijgt)
Tja dat is natuurlijk jouw mening. Ik vind het ook een lastige beslissing. Wij hebben nog 10 cryo's. Grote kans dat we, mocht alles goed gaan, het bij twee kindjes houden. Wij overwegen absoluut embryodonatie maar ik moet toegeven dat het recht op afkomst me behoorlijk tegenhoudt hierin. Wat doet het met ons en onze kinderen als over 16 jaar ineens de deurbel gaat? Wij willen (als dat kan) de beslissing ver voor ons uitschuiven en wellicht als gezin die keuze maken. Ik denk dat het uiteindelijk een deel wetenschap en een deel embryodonatie wordt.
NiBu Jij kunt niet oordelen over een ander in zulke persoonlijke kwesties. Natuurlijk gun ik iedereen een kind, maar niet het kind wat biologisch gezien van ons is! Dat kun jij heel grof vinden, maar wij zouden er mee moeten leven dat er ergens op de wereld nog een kind van ons rondloopt, wat eigenlijk bij ons had moeten opgroeien. Alleen krijgen wij die kans niet, omdat ik kanker kreeg. Moet ik logischerwijs onze embryo's weg geven, omdat we ten eerste zelf weten hoe het is om vruchtbaarheidsproblemen te hebben en onze kinderwens hebben moeten opgeven, en ten tweede omdat ik ziek geworden ben?! We hebben het hier over mensenlevens, dat is niet niks! Ik vind het juist vreemd dat jij zo makkelijk denkt over donatie! Fijn dat jij er geen enkele moeite mee hebt om eigen embryo's weg te geven, een ander vindt dat wel moeilijk. Het is niet aan jou om dat "grof" te vinden! Zo zouden wij ook geen eicellen en zaadcellen doneren aan andere stellen. Maar we zouden tevens ook zelf geen gebruik maken van eiceldonatie, een zaaddonor of van andermans embryo's. Voor ons persoonlijk is geen van allen een optie, wij voelen ons daar niet goed bij. Maar ik snap heel erg goed dat anderen hier wel voor kiezen! Ik heb er begrip voor en ik vind dat ieder een keuze voor zich moet maken. Het is toch niet aan mij om daarover te oordelen? Ik heb er alleen maar bewondering en respect voor dat een ander dat wel kan en wil!