Lieve meid Ik lees alleen maar dat jij zijn leven zal verpesten, jij staat er alleen voor. Abortus zal je helemaal alleen moeten doen ed Ook schrijf je dat je bang bent egoistisch te zijn Als iemand in dit verhaal egoistisch is dan is het je partner! Sorry dat ik het zeg maar jij zal zijn leven verpesten!? En jou leven dan? Doet dat er niet toe? Als je abortus moet plegen doet jou ontzettend veel verdriet. Hij vind dat het nog niks is maar dat is niet waar. Denk aub na en bedenk heel goed wat jij wil. JIJ bent ook heel belangrijk niet alleen je partner!! Sterkte
Hier net zo hoor. Het was nooit de bedoeling om zwanger te raken in mijn geval (zou ook niet kunnen volgens het ziekenhuis - maar ze hadden het overduidelijk mis ) en ik had net een relatie en dat was nog in de beginfase van het elkaar leren kennen, lang leve de lol en net wel/net niet vastigheid/samen wonen/leven/relatie, etc. Ineens bleek ik toch zwanger te zijn. Nou, geloof me, daar was mijn partner in eerste instantie ook niet blij mee. Dat was ook even een flinke wereldschok voor ons beiden. Maar ik heb hem de deur gewezen. Als je niet wil, prima, daar is het gat van de deur. Je bent vrij om te gaan en te staan waar je wil en ik ga je niet dwingen. Doei Of je blijft en je houdt verder gewoon je tetter. Dan kies je voor de volle 200% voor ONS. Geen half-half werk. Man up or leave. Ondanks dat het niet de intentie was, wist ik gewoon al vanaf dag 1 dat ik nooit een abortus zou laten doen. We hadden het er voortijdig wel eens over gehad (tijdens de safe seks gesprekken), waarbij ik hem had gezegd dat ik 'als' ik ooit zwanger zou kunnen raken, dat ik er nooit over zou twijfelen, juist omdat ik praktisch onvruchtbaar zou zijn. Dus ja, de mannen hadden of een rubbertje moeten blijven gebruiken of een sterilisatie moeten overwegen; klaar. (En in mijn specifieke geval sowieso; want ik kan, wil en mag geen anticonceptiepil gebaseerd op hormonen in verband met mijn gezondheid en medische achtergrond. Ook ben ik allergisch voor koper; dus daar ga ik onderuit). Gelukkig zitten mijn inmiddels verloofde/partner en ik op één lijn en hebben we heel snel onze relatie officieel gemaakt Als hij hard gillend de deur was uitgerend, was het als nog erg zwaar geweest voor mij - maar ik had me wel gered. En met 1900 euro aan inkomen red je het sowieso wel. Een bijstandsuitkering is nog een stuk minder (minder dan 1000 euro!!!) en daar doen alleenstaande moeders met kinderen het ook mee. Dat je het niet zeker weet, mag en kan uiteraard helemaal. Maar ik zou nooit van mijn levensdagen een abortus ondergaan omdat iemand anders dat zegt of van mij verlangd. Dat moet echt vanuit jezelf komen en jouw beslissing zijn. Het is jouw leven, jouw lichaam en jouw keuze. Jij moet daarmee verder.
Wat een rotsituatie zeg! Ik heb vanachter een pc makkelijk praten. Ik ben in principe tegen abortus en het is heel makkelijk om te zeggen 'geef die kerel een schop onder zijn kont en ga alleen verder'. Maar zo simpel is het allemaal natuurlijk niet. En je moet best heel sterk in je schoenen staan, welke beslissing je ook maakt. Gelukkig heb je al een afspraak gemaakt bij het Fiom, want ik denk dat een heleboel vrouwen in jouw situatie in de ontkenning schieten en of op het laatste moment een abortus laten doen, of wachten tot het te laat is en dat het einde relatie betekent. Persoonlijk zou ik kiezen voor het kindje en niet voor een man. Er zijn zo ontzettend veel leuke mannen op de wereld, maar je eigen kindje, dat is heel speciaal. En als hij echt om je geeft, zou hij je mening moeten respecteren, ook als je besluit het kindje te houden. Bedenk jezelf vooral dat niet jij zijn leven verpest en ook dit kindje niet. Als hij dat zo ziet, heeft hij dat zelf gedaan door te vertrouwen op de pil terwijl hij eigenlijk al wist dat je zo vruchtbaar bent. Hij had ook eerder een knip kunnen zetten of condooms kunnen gebruiken. Jou een schuldgevoel aanpraten en op die manier je tot een beslissing dwingen is gemeen en een teken van zijn egoïsme en falen. Ik ben wel bang dat, als ik jouw verhaal zo lees, dat het einde relatie gaat betekenen. Is het niet meteen, dan zal het zijn of omdat hij jouw keuze niet accepteert en respecteert, of omdat hij het kindje zal gaan negeren, of omdat jij hem altijd zal kwalijk nemen dat hij jou zo onder druk heeft gezet. De verstreken tijd zal anders zijn en ik maak dit alleen op uit jouw verhaal, maar het jouw leven, dus kies voor jezelf, welke keuze je ook maakt. Heel veel sterkte en maak je eigen keuze, niet de zijne
Hee meid, wat een kl*te situatie. Ik snap dat het schrikken is voor jullie beide, maar de manier waarop hij het benaderd is zooo verkeerd! Ik geloof dat hij er net zo goed bij was, dus wie is hij om jouw zo onder hem te plaatsen. Dan daarbij, val ik ook over het tweeling stukje. Elk kind is bijzonder, eenling, tweeling ect. Het feit dat hij wel een tweeling ziet zitten, maar een eenling niet, schiet zoooo verkeerd bij mij. Ik begrijp dat het de vader van je kinderen is, maar ik proef ook nog een boel verwijten en verdriet van de eerdere abortus. Hij heeft toen 'zijn zin' gekregen, waar je waarschijnlijk nog steeds dagelijks aan denkt. Je moet hier zo achter staan om dit besluit te maken en dat idee krijg ik niet. Ik ben bang dat je hier aan onder door gaat. Uiteraard ben je beide ouders en moet je beide achter het besluit staan, alleen manipuleert hij je en gaat dit niet ik volwassen overleg. Kan weinig voor je betekenen, alleen een digi knuffel en veel sterkte toewensen.
Jemig dit is mijn verhaal. Ik heb voor mijn kind gekozen die kiest hier niet voor. Bij twijfel nooit doen. Mijn man is nog steeds bij mij en is zelfs naar de 2 echo's meegeweest.
Jeetje, ik heb je hele verhaal gelezen. Wat erg allemaal. Financieel zal je het wel redden. Je gaat een hoop extra KGB krijgen al je uit elkaar gaat hoor. En natuurlijk voor drie kids kinderbijslag. Alle beetje helpen zullen we maar zeggen. Ik hoop voor je dat je wat aan het gesprek hebt morgen. Ik heb er ook een gesprek gehad maar heb er werkelijk geen bal aan gehad. Ze laten je wat vage rollenspellen doen en zijn heel voorzichtig in wat ze zeggen. Waar ik wel wat aan had was het gesprek met een abortusarts. Die vrouw was werkelijk waar zo doortastend. Ik stond na 20 min weer bij CASA buiten met een enorme dosis zelfvertrouwen en met de woorden ik wil je hier nooit meer zien Mijn ex is nog zeker 10 jaar ouder dan jou vent en hij is ondanks dat we wel uit elkaar zijn gegaan (heel lang verhaal) een hele leuke pappa voor ons kindje. Des al niet te min vind ik wel dat je moet proberen het gesprek op gang te houden met je man. Wellicht kan je huisarts wat voor je betekenen hierin.
Mijn god, waarom ben je inhemelsnaam samen met die idioot? Ik lees alleen 'hem, hem, hem'. Waar ben jij in het verhaal? Je man komt over als een 14 jarige met zijn domme rederineringen en dat jij dat blijkbaar accepteerd vind ik nog gekker.
Lieve meid, hij zou je levenspartner moeten zijn en met heel zijn hart om jouw gesteldheid en zorgen moeten geven. Hij doet het tegenovergestelde! Ik gun je zoveel meer dan dat. Misschien is het juist goed dat je alleen gaat. Zo kun je je proberen te focussen op jezelf en niet op die jongen die wegloopt voor zijn verantwoordelijkheden, namelijk de zorg voor zijn vrouw.
Hey meid, je schrijft ergens dat je denkt dat jij egoïstisch bent. Sorry dat ik het zeg maar wat is jouw partner egoïstisch!! Ik snap het ook niet. Een half jaar geleden wel, nu niet. En als het een tweeling blijkt is het ineens wel welkom.. Ik zou hem een enorme trap verkopen 🙈 Ik begrijp dat je nog je hele leven met je man wilt doen, maar hij kan volgens mij ook wel een beetje meer zich in jou gaan verplaatsen! Vind het, zacht uitgedrukt, totaal niet kunnen hoe hij reageert. Je moet nooit iets toen tegen je gevoel in! Ik weet hoeveel spijt en verdriet een abortus geeft en dan ook nog vooral degene waarbij je er zelf niet achter stond/staat. Dus alsjeblieft meid, en je geeft heg zelf ook al aan dat niet te willen.. Blijf achter je keuze staan, welke deze ook is. Volg je hart! Want dat is zoveel sterker! Hoop dat jullie eruit komen! En nogmaals je man moet echt een toontje lager zingen, hij komt zo een beetje over alsof hij de regie heeft. Zo hoort het niet te zijn!
Lastige situatie. Jullie hebben allebei gelijk vanuit je eigen perspectief. Het klinkt of het al langer niet zo evenwichtig gaat tussen jullie. Macho man met een onderdanige vrouw. Ik zou proberen mijn aandacht daar eerst eens twee weken de aandacht op te richten en je af te vragen of je dat wel wilt. Anderen kun je niet veranderen, meestal. Dus het lijkt me echt de vraag of je in je huidige rol wilt blijven zonder kind. Of voor jezelf op wilt komen met kind.
Ik heb 1,5 uur gesproken bij fiom. Mevrouw was erg begripvol. Het ziet er naar uit dat ik besloten heb het kindje te houden. Ik ga proberen vanavond het gesprek aan te gaan met partner. Wat mij steun gaf en waar ik het meeste mee zat was dat partner mij verwijt zijn leven te bepalen en dat je een zwangerschap met zijn tweeën kiest. Als hij dat zegt voel ik me emotioneel gechanteerd en heb ik geen tegenargument. Nu begrijp ik dat normaal gekozen je een zwangerschap met zijn tweeën kiest maar in ons geval ook ik niet voor de zwangerschap heb gekozen en dit mij is overkomen. Partner weet dat de pil bij mij niet goed werkt aangezien dit de derde keer is. Mevrouw vertelde dat als je eenmaal door de pil zwanger raakt de kans groter is dat dit nogmaals gebeurd wegens hormonen. Dat is de verklaring en partner zal zich zelf ook echt moeten helpen om dit te voorkomen. Ik heb niet voor deze zwangerschap gekozen maar ik kies er wel voor dit niet te beëindigen omdat ik de vorige abortus ook niet goed verwerkt heb. Als partner besluit bij mij weg te gaan is dat zijn keus niet de mijne en dat zegt dan ook veel over de relatie opzich. Ik zal het er dan wel heel moeilijk mee hebben. Wat ook ter sprake is gekomen was adoptie, stel dat ik het kindje zou afstaan en later zoekt het mij op om te vragen waarom ik het heb afgestaan en zijn broer en zus wel welkom waren wat zou mijn reactie dan zijn. Omdat je vader je niet wilde en mijn relatie belangrijker was dan jij op dat moment. Dat zet me aan het denken.
Verstandelijk is het allemaal heel Makkelijk maar gevoelsmatig is het een hele klap als ik er alleen voor kom te staan waar ik niet 1,2,3 bovenop zal komen als partner weggaat.
Fijn dat het een goed gesprek was! Maar bedenk dat stel hij zegt laat het weg halen en ik blijf bij je. Dat dit een hele impact heeft op jullie relatie sowieso al, en helemaal als je het laat weghalen om zijm wil.. Hij was er zelf bij! En denk niet dat de relatie goed blijft gaan als je het weg zou laten halen. Je geeft teveel voor hem op. Het is goed om voor jezelf op te komen, dat is je goed recht! Kiest hij ervoor om weg te lopen dan is het zijn verlies, niet het jouwe. Jij verdient iemand die 100% achter je staat welke keuze je ook maakt. Het gebeurt in jouw lichaam, ook buiten jouw wens om, dus dan heb je er mee te dealen. Helemaal gezien zijm leeftijd zal hij dat toch moeten begrijpen Succes meis
Wat fijn dat ze zo de tijd voor je hebben genomen bij het FIOM. Klinkt alsof je wat meer helderheid over de dingen hebt gekregen! En uiteraard blijft het allemaal heel moeilijk. Het is vreselijk als jij voor jezelf de beste keus maakt voor jou en je gezin en je partner dan zegt: 'de groeten'. Heb je andere mensen in je omgeving waar je een beetje op kunt leunen en die je kunnen helpen?
In welke provincie woon je? Of heb je dat al ergens gezegd/wil je het niet kwijt? Denk dat er hier best wat meiden zijn die je hulp zouden willen/kunnen bieden evt
Ik vind het enorm dapper van je hoe je ermee omgaat! En ik denk dat je sterker bent dan je denkt. Fijn dat je het nu voor jezelf een beetje helder hebt.