Wie heeft er ervaring mee? Ook recentelijke ervaringen.. Wij hebben morgen een eerste afspraak bij de kinderarts...
moest het even opzoeken https://nl.wikipedia.org/wiki/Pubertas_praecox Ik begrijp dat je dochter daar last van heeft? Goh, heftig joh. Succes morgen!
Dank je! De huisarts wil haar verder laten onderzoeken inderdaad omdat ze toch een aantal kenmerken er van heeft.
Mag ik vragen welke kenmerken jullie dochter heeft? Soms denk ik wel eens dat onze oudste vervroegd de puberteit lijkt in te gaan, maar op vetter haar, zweten en wat pukkeltjes is er niets. Had ik zelf ook op die leeftijd en werd ongesteld op mijn 14,5e
@Abri: Ze heeft borstontwikkeling en haar op plaatsen waar het bij een 7-jarige nog niet zou moeten zitten zeg maar.... En enorme stemmingswisselingen... @Farfalli: Als het echt zo zou zijn zal ze tot een jaar of 10-11 iedere maand een injectie in het ziekenhuis moeten halen die het allemaal afremd.
Arme meid, vooral die stemmingswisselingen moeten zwaar voor haar zijn. Injecties zijn niet leuk maar als het de boel zou afremmen... zou ik het haar wel gunnen. Ik hoor graag hoe het gegaan is (als je wilt vertellen natuurlijk)
Ik heb zelf pubertas praecox gehad. Ik was 2 jaar toen het bij mij begon. Als je vragen hebt hoor ik het wel
Trouwens in mijn tijd waren de medicatie in onderzoeksfase. Ik kreeg nog de tabletten ipv de injecties. Heb begrepen dat de injecties veel beter werken dan de tabletten in die tijd
Ik heb het zelf gehad. Tot twee jaar geleden wist ik niet dat het een 'naam' had. Het is wel sterk bepalend geweest voor mijn sociaal emotionele ontwikkeling. Ik was een verlegen kind, veel fantasie en het liefst op de achtergrond. Vanaf mijn 7e zag ik er anders uit dan mijn klasgenootjes (langer, borstontwikkeling, schaamhaar begon te groeien). Tijdens het omkleden voor de zwemles, schaamde ik me zo erg. En zo zijn er meer momenten waar schaamte een rol speelde. Ongevraagd commentaar als ik mijn leeftijd noemde bijvoorbeeld. Er hebben onderzoeken plaats gevonden bij de kinderarts. Ik heb nooit hormonale pillen of injecties gehad. Op m'n 12e was ik uitgegroeid. Wat ik wil graag bij je onder de aandacht wil brengen is aandacht voor de psychische impact. Dat is mede-afhankelijk van het karakter van je dochter. In mijn jonge jaren was daar nog weinig aandacht voor. Mijn ouders waren hier ook niet sterk in. Hierdoor heb ik als volwassene best veel moeten verwerken. Want je als kind schamen voor jezelf en dat hiervoor geen aandacht is, dat werkt lang door. Succes met de onderzoeken. En mochten er vragen zijn dan wil ik deze graag voor je beantwoorden.
Jeetje Line, wat moet dat zwaar en eenzaam geweest zijn Ik had niet hetzelfde maar heb wel mijn hele leven last van overbeharing/hirsutisme gehad. Ik kreeg zelfs van huisartsen belachelijke opmerkingen en natuurlijk van buitenstaanders en die schaamte, die hakt er inderdaad in (en dan was ik ouder, kun je nagaan bij kinderen). Goed dat je dit noemt.
Vanmorgen bij de kinderarts geweest, en ze hebben een foto van haar linkerhand gemaakt, om zo de botleeftijd te bepalen en bloedgeprikt op bepaalde hormonen. Krijgen over 2 weken pas de uitslag dus tot die tijd is het even afwachten.
@farfalli Ja, er zijn periodes geweest dat ik me erg eenzaam voelde. Achteraf kon ik het die naam geven. Als kind kende ik dat woord nog niet, maar het gevoel is hetzelfde. Ik trok me terug en wilde weinig spelen met anderen. Nog steeds vind ik het moeilijk om erover te praten, het heeft lange tijd als een geheim gevoeld, zo diep zat die schaamte. Ik twijfelde ook om reactie te geven in dit topic. Maar ik hoop nu dat anderen die googelen iets hebben aan mijn reactie. Gelukkig ben ik nooit gepest en heb altijd vriendinnen gehad. Groepen vind ik nog altijd moeilijk, ik heb gevoelige voelsprieten voor gedrag en gevoelens van anderen. Deels karakter en deels ervaringen denk ik. Voor jou ook moeilijk! Ik vind sommige mensen soms zo ongevoelig in reacties, zonder rekening te houden met de toehoorder. En vooral op jonge leeftijd is dat toch niet te relativeren?
@jale, we wachten af... @line, ja klopt, als kind gaat het niet zozeer om relativering, je voelt iets of niet en je hebt steun en veiligheid nodig. En als je die niet krijgt, moet je het er maar mee doen en kijken hoe je er doorheen komt. Wat jij beschrijft, de gevolgen die het toch heeft op volwassenheid, dat zie ik zo vaak: hoe je als kind door het leven gaat en hoe anderen op je reageren en er wel/niet voor je zijn, bepaalt enorm hoe je je als volwassene voelt en gedraagt. Gelukkig leert het ons ook wat we bijvoorbeeld juist wel/niet aan onze kinderen willen geven. Ik heb er toch veel aan gehad. Ik let bij mijn eigen kinderen beter op dan mijn ouders bij mij deden. En dat is prima zo.
Hormoonwaardes waren normaal, maar de botleeftijd is een jaar ouder. Op dit moment doen ze nog niets. Over een half jaar moet ze terug komen om te kijken of de borstontwikkeling verder is toegenomen of niet... en dan gaan ze weer verder kijken hoe of wat.
Jale, ben je gerustgesteld ? Soms denk ik dat mijn dochter ook erg snel is. Ze heeft sinds haar 6e iets van borstontwikkeling, is wel niet erger geworden en vraag me af of het echte borstontwikkeling is of gewoon komt omdat ze iets steviger gebouwd is. Haartjes heb ik nog niet ontdekt. Ze is bijna 8 en is bijna 1.40 groot en 36 kilo.
Tot vandaag wel, maar vandaag begon ze te klagen dat haar borsten zeer deden.... iets hormonaals is het niet want die waarden waren gewoon zoals ze op haar leeftijd zouden moeten zijn.... Zit nu ook te twijfelen om de kinderarts te bellen volgende week of gewoon nog ff af te wachten... Mijn dochter is nu trouwens 7,5, 1.25m en 22 kilo... Ze zit net onder de middenlijn...