Hoi dames, Ben benieuwd hoe jullie je tweede zwangerschap ervaren? Net zo intens als de eerste keer of is het anders? Ik merk nu ik van de tweede zwanger ben ik het toch anders ervaar. En er zit een rugzak MMM bij. Ben benieuwd naar jullie verhalen.
Tijd gaat nu sneller en ik ben er veel minder mee bezig. Vorige keer lange lijsten gemaakt, van alles opgezocht en nu nog eigenlijk niks. Vroeg nog aan mijn man of hij al iets had bedacht voor de baby (naam, geboortekaartje, spullen, opvang etc) maar hij is er ook nog totaal niet mee bezig.. Dat is het lot van een volgend kind denk ik maar zo. Komt vast goed als ik wat verder ben..
Ik ben er makkelijker in. Met alles. Kamertje is pas net klaar, kruiken bijvoorbeeld pas sinds gister in huis... Terwijl ik bij de 1e alles met 26 weken klaar en in huis had
Ik ervaar het anders. Merk dat ik vaker moe ben, bij de eerste kon ik daar altijd aan toegeven en nu moet ik wel door gaan met alles. Ook vind ik de tijd voorbij vliegen bij de eerste was ik aan het aftellen en nu is er voor ik erover nadenk telkens alweer een maand om. Ik ben ook makkelijker geworden met spullen kopen en me druk maken dat alles op tijd af is.
Ook ik ervaar het ander. Vind het lichamelijk zwaarder. Dit keer vrij ernstige bi, slaapproblemen en dus altijd pijn. En daarbij de zorg voor een drukke 4 jarige. Daardoor ben ik (we) er veel minder mee bezig. Hier inderdaad ook pas net het kamertje klaar terwijl dat bij de oudste al met 30 weken helemaal klaar stond. Maar dit keer in ieder geval de vluchtkoffer op tijd klaar. (oudste met 37 weken geboren, waar we helemaal geen rekening mee hadden gehouden)
Makkelijker en toch zwaarder.. Makkelijker omdat alles al bekend is, dus minder stress omtrent alle regel dingen en aankopen etc.. Zwaarder omdat je er al een hebt rondlopen, nu gaat zoonlief wel naar school en kan ik tussen de schooltijden door rustig aan doen maarja dan heb je meestal wel weer andere dingen te doen. Ook het werken op de werkvloer ( Somatische afdeling )valt mij dan ook nu behoorlijk zwaar en werk nu halve dgn wat erg fijn is. Kortom...Ik tel mijn dagen tot verlof echt af nu
Inderdaad makkelijker en zwaarder. Ook hier een rugzakje MMM erbij. Makkelijker met spullen kopen en dingen voorbereiden. Zwaarder vanwege het rondlopende peuterpubertje en ook zelf 2 jaar ouder zijn (en ik was al 40 bij de eerste). Maar ook een gevoel van: wauw, wat een mazzel dat het op mijn leeftijd en met ICSI toch nog een keer mocht lukken! En ook nog een gezond kindje.
Ik ervaar deze zwangerschap ook heel anders, ondanks dat beide zwangerschappen tot nu toe in principe precies hetzelfde verlopen. Ik heb werkelijk waar niks te klagen. Maar, eerlijk is eerlijk, het is de laatste weken wel wat zwaarder geworden, omdat ik een actieve dreumes van 1,5 heb rondlopen. Ook hier een MMM geschiedenis. Op mijn zoontje hebben we 5 jaar gewacht, de tweede is wonder boven wonder na de eerste tp (cryo) blijven plakken. Ik sta ook wat makkelijker in deze zwangerschap merk ik. De kleertjes van mijn zoon heb ik heel braaf eerst laten weken in azijn voordat ik ze ging wassen, zodat ze hun kleuren beter zouden behouden. Ik heb alles gestreken, de kast tig keer ingedeeld, iedere week lezen over de ontwikkeling van de baby-in-wording, ik had nesteldrang van hier tot Tokio... Deze keer ben ik vol goede moed begonnen, maar het is allemaal wat afgezwakt De tijd gaat dit keer ook veel sneller, op de een of andere manier. Wat ik wel trouw wekelijks doe is het invullen van mijn zwangerschapsdagboek!
Tot nu toe ook anders. Lichamelijk zwaarder met een peuter van bijna 2 en nog steeds een fulltime baan + man in de horeca. En tegelijkertijd ben ik er minder mee bezig. Daardoor stoort de misselijkheid en het ziek voelen me ook meer. Gisteren een echo gehad en het hartje horen kloppen en dan moet ik echt even denken: "Oh ja, ik ben niet ziek... er zit een baby in mijn buik". We zeiden gisteren op een gegeven moment: sorry baby, als je er bent zullen we heus steeds aan je denken! Het leeft gewoon nog niet zo erg. Dat was de vorige zwangerschap echt anders.
Heeeeeeel anders. De tijd vliegt voorbij, omdat je al een kleine hebt rond lopen. Je staat er wat nuchterder in, ik tenminste , zo van: been there, done that. Ik denk er soms dagen niet aan... wel jammer ergens, maar realiteit. Als ze er straks is, komt het qua aandacht wel weer goed. Onze eerste hebben we lang op moeten wachten, bij dit beebje was het in 1x raak!!!
Wat een heerlijke herkenbare ervaringen van iedereen. Het is idd zo. We hebben het al eens meegemaakt, het is niet nieuw meer. Ik vind het ook wel pittiger met die kleine erbij, die vraagt toch de hele dag je tijd en aandacht. Ach jet zal allemaal wel goed komen zoals ik jullie verhalen lees. Het is gewoon zo, en straks als de beeb er is komt dat allemaal wel dat je je er bewuster in moet zetten.
Lichamelijk zwaarder en ik was 24/7 moe omdat ik te weinig rust nam! Was ook veel onzekerder! Nu bij de derde alles weer rustiger en geniet er veel bewuster van (omdat t ook de laatste is) ☺️
Deze zwangerschap een stuk zwaarder ook omdat er al een kindje is die naar school moet, zwemles heeft, aandacht wil. Zo ben ik vanaf week 6 tot 16 erg misselijk geweest en steeds overgeven vanaf week 19 bekkenpijn en thuis zitten. Kamertje komt als ik 31 weken ben...muren moeten nog geverfd worden. Ben er minder mee bezig maar komt ook door alle ongemakken.
Hier hetzelfde: lichamelijk veel zwaarder. Slaap slecht en met een dreumes van 1,5 die ook niet best slaap is dat dus erge vermoeidheid. Voor de rest gaat het allemaal veel sneller, ik moet nu nadenken hoeveel weken ik ben, terwijl ik dat bij de eerste elke dag telde. Al wel wat dingen gekocht, maar verder nog niks gedaan (ben nu op de helft).
Heel anders! Hier ook lange mmm weg achter de rug met 3 miskramen. Daardoor het eerste trimester heel bang dat het mis zou gaan. In het tweede trimester ging het iets beter tot ik een grote bloeding had en een ziekenhuisopname. Ook hebben we nog niks klaar, ook omdat eerst de oudste een andere kamer krijgt maar ook omdat ik het nog steeds spannend vind. Bij de eerste hebben we na de 20wk echo flink geshopt en alles besteld, nu nog niks. Ook ik vind het pittiger nu ik een peuter heb rondlopen maar tegelijk geniet ik er van hoe zij het beleefd. Ze verteld aan de hele wereld dat ze grote zus wordt
Heel anders, veel sneller. Ik vond het minder zwaar omdat ik nu maar 2 dagen werkte ipv fulltime zoals bij mijn dochter. Ook het verlof is heel anders. Je bent gewoon druk met de oudste (die is nu gewoon heel de week thuis) en je huishouden dus veel tijd om lekker te niksen op de bank heb je niet. Vorig verlof ging ik regelmatig de hort op maar nu ben ik wel iets meer aan huis gebonden.
Tja, het nieuwe is eraf. Wat juist ook positief is. Bij eerste zwangerschap heel erg bezig met hoe zou het zijn als, telkens al verder kijken. Nu kan ik veel meer genieten van het moment zelf. Ik ben nog wel erg moe en dan helpt het niet dat het weer nog niet meewerkt. Kijk echt uit naar mooi, warm weer. Vind het niet perse zwaarder. Heb nu wel een kind rondlopen, maar die slaapt ook nog goed. En werk nu ook dag minder dan toen, dus wat dat betreft wel lekker.
Hier het zelfde.. Ik ben voor de eerste erg bang geweest voor de bevalling, nu maak ik me daar totaal niet meer druk over. Omdat ik nog een 4 jarige heb rondlopen is het wel zwaarder.. veel sneller moe en kan er slecht aan toe geven. Voel me vaak ook schuldig tegenover mijn zoon.. hij lijkt het goed op te pakken maar wil zo graag weer lekker met hem rennen en stoeien..
Sneller en vermoeiender; maar tegelijkertijd ook véél minder spannend (waarbij de spanning mij de vorige keer te hoog werd) en nu heb ik het idee dat ik er meer van geniet. Ik laat me ook niet meer zo erg op de kast jagen door verhalen van anderen (iedereen in een straal van 65 kilometer begon over hun miskraam of horrorbevalling). Ook ben ik meer relaxter omdat ik toch niet weet hoe het gaat lopen en 'ik zie wel'. Waar ik me wel aan erger is dat sommige moeders net doen alsof hun leven echt compleet voorbij is bij twee kinderen. Ja het wordt aanpoten en ja twee kinderen is veel werk. Het is omschakelen om van één naar twee te gaan. Staat genoteerd Maar soms hoor ik van die verhalen dat ik echt denk van: nou, op deze manier verheug ik me er dus echt niet op; waar ben ik aan begonnen? Echt de kracht van sommige mensen ook - ze kunnen ervoor zorgen dat ik er gewoon al geen zin in heb nog voordat ik er ben. Zo irritant. Ik weet echt wel zeker dat ik blij met mijn kindje ga zijn straks! Maar door sommige verhalen zie ik mezelf al continu elke 2 seconden van de dag van het ene huilende kind naar het andere huilende kind rennen, elke laatste ademhaling opruimen/poetsen/zorgdragen, tegelijkertijd verteerd worden door schuldgevoel alsof ik er altijd eentje tekort doe terwijl ik mezelf continu opoffer, geen moment tijd voor mezelf heb en nooit en te nimmer meer een break krijgen voor zolang als ik ooit leef. Nou ja, kortom; mensen met twee (of meer) kinderen moeten niet zo overdrijven soms. Ja het is pittig; maar het is ook echt wel te doen - anders zouden er geen mensen met 3 of meer kinderen zijn