Autisme of toch niet?

Het aan de hand meenemen naar de keuken om iets te vragen (ipv wijzen oid), is juist een heel duidelijk kenmerk van autisme!!! Ik wil hiermee niet zeggen dat een kind autisme heeft als ze dat doen, maar dat ALLE nonverbale autistische kinderen die ik ken dat doen. Ja, het is interactie, maar puur functioneel om wat gedaan te krijgen en dat is heel typisch, staat ook in elk verslag van mijn zoon. Als mijn zoon een koekje wil, pakt hij mij bij de hand, neemt me mee naar de keuken en duwt mijn hand in de richting van het keukenkastje waaruit hij wat wil.

 

Ook mijn zoon ontwikkelde zich goed als baby hoor, hij liep los voor zijn 1e verjaardag en zat als baby ook met gewicht en lengte boven de 2+ lijn, later alleen met lengte, met gewicht naar lengte ging hij naar de 1- lijn toen hij ging lopen. Maar mijn zoon kon dus niet tegen prikkels en ging dus niet wijzen, in de handen klappen of zwaaien. Hij reageerde niet op zijn naam en deed bijzonder met zijn speelgoed.

 

Maar dit doen echt bijna alle kinderen voor ze kunnen praten!
Ik kan me nog voorstellen dat een kind dat niet leert praten in deze fase blijft hangen, maar dit gedrag op zich Is geen reden voor zorg.

 

Ik vind je verwachtingen ook erg hoog hoor. mijn dochter heeft nooit iets gebouwd totdat ze eigenlijk al ruim 2 was ... toen kwam het "tojen bauwe" pas in beeld. En nog maakt ze er helemaal niets mee. Vond reuze interessant als ik iets maakte, maar dat haalde ze dan rap weer helemaal uit elkaar.

Ik zou ook ZEKER niet gaan thuisdokteren. Als je iets vermoed, ga dan alsjeblieft naar een specialist. Er zit altijd wel iets in die thuis/onlinetesten wat je herkent waardoor je je nog meer zorgen gaat maken. Dr. Google is NOT your friend

 

Dat doet mijn dochter ook ... en die is echt niet autistisch. "Kommee mama", en pakt mij aan de vinger een trekt me de keuken in, om vervolgens naar de zak met M&M's te wijzen die bovenop de afzuigkap staan ...

 

Maar in je bericht waar ik op reageerde, schrijf je dat autistische kinderen dit niet doen, maar dat is gewoon absoluut niet juist, want ze doen het juist allemaal (in ieder geval die ik ken, en dat zijn er best wel wat). Ik schreef ook dat als een kind dat doet dat niet wil zeggen dat ze dus autisme hebben, maar dat als een kind dat doet dat niet wil zeggen dat ze geen autisme hebben (dat is wat jij schreef namelijk).

 

Maar je dochter wijst en zegt kom mee mama, dat is heel anders qua interactie van wat ik beschrijf! En nogmaals, ik zeg niet dat een kind autisme heeft als ze dit doen, maar dat het geen reden is om ervan uit te gaan dat ze geen autisme hebben.

 

Precies. Ik ken geen kinderen van 2 of jonger die al hele bouwwerken produceren

 

Ik begrijp wel wat je bedoelt denk ik, een autistisch kind neemt je mee en stuurt je hand maar verder niks. Wat ik bedoelde Was een kind dat je meeneemt naar de keuken en daar duidelijk maakt dat het iets wil door te brabbelen of wijzen of gewoon opgewonden gedrag. Dat Is inderdaad iets anders.

 

Neem 1 ding aub van mij aan! Mijn man heeft asperger (vorm van autisme)
Het komt verder veel in zijn familie voor dus ik heb zat vergelijking voir je en kan 1 ding met zekerheid zeggwn: autisme is heeeeel breed. De een zit in een hoekje te schommelen, praat niet en functioneert niet terwijl de ander (zoals mijn man bv) prima functioneert maar sommige dingen op sociaal vlak die voor ons normaal zijn moeilijk vind. Je kan niet zeggen mijn kind doet dit en dat niet dus zal hij/zij wel of niet autistisch zijn.. ook autistische kinderen zijn individuen met hun eigen dingen. Vergelijken heeft dus geen zin. Wat je op een gegeven moment wel kan merken zijn dingen die misschien wat vreemd zijjn.zo was mijn man als dreumes doods bang op het strand om het zand aan te raken. Nou hieft je kind dan ook niet per se autistisch tezijn maar het zijn wel dingen om op te letten. Pas op latere leeftijd kan je ze echt goed laten testen, door een professional!!!!! Niet zelf je diagnose gaan stellen! Maar schrijf dingen die jij vreemd vind op in een dagboek zodat je dit later nog goed kan vertellen mocht den diagnose gewenst zijn.
succes! En maak je niet te druk!

 

Ja, dat is inderdaad wat ik bedoel . Blij dat ik gelukkig toch duidelijk heb weten te maken wat het verschil is. Het gaat ook vaak om nuances, in het geval van ts lees ik vrij veel kenmerken bij elkaar opgeteld, maar welke van die kenmerken ook echt in het extreme zijn zoals je bij autisme ziet, kan niemand op een forum weten. Daarom irriteer ik me aan de reacties van mensen die zeggen dat ts zich nodeloos ongerust maakt, juist omdat ze vrij veel kenmerken noemt (in welke mate deze zijn, kan alleen zij bepalen). De consultatiebureau arts in onze toenmalige woonplaats, wuifde ook onze zorgen weg: " o, maar hij is gewoon druk met zijn motorische ontwikkeling" , en onze zoon heeft echt een heel zware vorm.
Waar ik dus weer niet mee wil zeggen dat het kindje van ts autisme heeft....

 

Daarom moet TS dus gewoon naar een specialist, en niet op dit forum of via Dr. Google zelf gaan dokteren.
Daarnaast vind ik persoonlijk dat ze hele hoge verwachtingen heeft van een kind van 1,5 maar dat is persoonlijk

 

Ik heb toevallig ook een tijdje terug een topic geopend met de vraag of mijn zoon autistische trekjes had. Ik denk dat het voor een groot deel ook met de leeftijd te maken heeft, en de vergelijking die je begint te maken met andere kinderen van dezelfde leeftijd.

Mijn zoon reageert bijvoorbeeld ook niet altijd op zijn naam. Nu de laatste tijd wordt het wel weer beter, maar een periode dus ook gewoon zo goed als niet. Maar als je er over na gaat denken, wanneer gebruik je zijn naam? Gebruik je die om daarna gelijk een vraag te stellen (bijvoorbeeld: Jaap wil je wat drinken), of alleen maar om te kijken of hij reageert? Want stel het laatste, je roept hem bij zijn naam, maar er komt vervolgens niks...dan is het op zich niet zo heel raar dat hij op een gegeven moment niet meer reageert. Als iemand de hele tijd jouw naam zou roepen en er vervolgens niks gebeurt, dan is het ook niet meer interessant om te reageren.

Verder spelen kinderen van die leeftijd sowieso nog niet MET elkaar, maar NAAST elkaar. Samen spelen is vaak nog niet aan de orde als ze zo klein zijn. Heeft jouw zoontje verder wel veel contact met leeftijdsgenootjes, of merk je vooral als jullie ergens anders zijn dat hij het contact niet opzoekt?

Dat kinderen een tijdje alleen maar dezelfde woorden gebruiken en die vervolgens een langere tijd niet, is ook niet raar voor die leeftijd. Mijn zoon zegt sowieso nog eigenlijk niks, hij doet wel geluiden na (van dieren bijvoorbeeld) en hij brabbelt veel in zijn eigen taal, maar echt bewuste woorden spreekt hij nog niet uit. Wel weet hij de dingen van naam, als je hem vraagt om zijn drinken te pakken, pakt hij zijn drinkfles, en speelgoed weet hij ook precies wat wat is. Benoemen jullie altijd alles wat hij doet en pakt en speelt?

En zwaaien heeft mijn zoon ook een hele tijd niet gedaan. Ja als we thuis zijn wel, maar echt naar andere mensen buiten bijvoorbeeld doet hij pas sinds een paar weken echt. Net als naar dingen wijzen, dat doet mijn zoon ook niet bewust. Maar wij wijzen eigenlijk ook nooit naar dingen, dus waarom zou hij dat dan wel doen (voorbeeld doet volgen).

Als jij je zorgen maakt, dan kan je misschien een extra afspraak maken bij het cb, zodat zij kunnen kijken of zij opvallend/afwijkend gedrag zien? En of doorsturen al nodig is.

Maar bij deze leeftijd blijft het lastig, omdat ze nog zo in ontwikkeling zijn. Je zoontje zit nu ook midden in een sprong, hou daar ook rekening mee. Misschien merk je het niet altijd, maar is zijn koppie volop bezig met nieuwe dingen leren en opslaan

 

Is het eigenlijk puur op zijn gedrag dat je je zorgen maakt of hij misschien autistisch is, of is er nog een achterliggende gedachte? Misschien door de bevalling of komt het in de familie voor?

Bij ons is het vooral vanwege een heftige bevalling dat wij bang zijn dat hij daar iets aan over heeft gehouden, waardoor we alles onder een vergrootglas leggen.

 

Mijn vriend deed dat dus op een gegeven moment wel, de hele tijd zoon roepen en dan niks nuttigs erachter aan, dus vandaag mijn vraag

Overigens wordt hier negen van de tien keer ook niet naar pappa gerend als hij thuis komt, terwijl hij aan mijn benen geplakt zit als ik alleen even de post heb gehaald.

Het blijft gewoon heel lastig, omdat sommige dingen heel 'verklaarbaar' zijn en bij de meeste jonge kinderen voorkomt. Maar dan blijft er toch zo'n knagend gevoel in je buik en je gevoel wat zegt dat dit niet hetzelfde is als bij andere kinderen, dus ik snap je precies hoor!

 

Van alles wat ik gelezen heb denk ik dat zijn actieve EN passieve woordenschat wat "achterlopen". Op deze leeftijd zie je vaak dat kindjes die niet praten, wel veel begrijpen en zoals ik begrijp is hij daar wat mee achter. Het meenemen aan de hand is daar ook een veel voorkomend gevolg van.

Qua spel lees ik helemaal niks verontrustends, maar moeilijk te bepalen via internet. Ze doen soms de gekste spelletjes. Met hoe hij als baby was is het niet te vergelijken, van een baby wordt nl veel minder verwacht. Echt een teruggang in de ontwikkeling kun je hetbv pas noemen als een schoolgaand kind niet praat terwijl die als peuter wel woordjes zei.

Ik heb wel de indruk dat dit autisme idee erg in je hoofd zit, steeds meer dingen zullen dan daarop gaan lijken. Ik zeg niet dat hij geen autisme heeft, maar om zelf obrjectief te blijven en te zorgen dat hij de juiste hulp krijgt zou ik daar niet teveel de nadruk opleggen, maar met een andere insteek hulp vragen.
Ik denk nl dat wanneer je met een kindje van 1,5 over autisme begint dingen snel weggewuifd worden en je dan eigenlijk nog verder van huis bent.
Probeer je zorgen eens te uiten wat betreft de taalontwikkeling, zowel het daadwerkelijke praten, alswel het begrijpen.
Daarvoor is op deze leeftijd en zeker vanaf 2 jaar veel meer aan vast te stellen. Kom je bij een logopedist of een speciale psz/kindercentrum oid, dan valt het hen ws ook op mocht er meer aan de hand zijn.

 

Sommige dingen herken ik (zoals die ipad), sommige dingen zijn echt wel anders.
Mijn zoontje zei zo'n 5 woorden toen hij net 1 was, wel hadden ze allemaal met eten te maken. Zijn eerste woordje was op, en dan niet de op om opgetild te worden, maar de op als zijn bakje leeg was. Als ik aan hem vroeg, wil je pap, dan kwam hij aanlopen en zei paaaap, paaaap. Maar hij zei dus geen mama, papa, etc., dat maakt het dus zorgelijker. Toen hij denk ik anderhalf was, zei hij niets meer, dat ging heel geleidelijk, dus ik weet het niet precies meer. Later heeft hij nog een periode bal gezegd, afentoe komen er woorden uit, zoals bed, bad, auto, huis, etc. Een paar weken geleden zei hij ineens koek als echte vraag, dus als communicatie, dus we hebben nog steeds wel hoop dat hij nog gaat praten.
Ik lees ook wel dingen die dan weer heel positief zijn bij je zoontje, dus misschien valt het mee.
Imiteert je zoon? Met dat ice cream bijvoorbeeld, kijkt hij dan echt hoe je het zegt, of vindt hij het gewoon leuk als je het zegt. Mijn zoon vond dat soort dingen vaak wel leuk, maar imiteerde helemaal niet. Pas nu realiseer ik me hoe jong kinderen al gaan imiteren, ik heb nu een baby van 8 maanden die dus wel heel erg naar mijn mond kijkt als ik mama tegen haar zeg, ze probeert het ook echt na te doen, ik kan me dat van mijn zoon helemaal niet herinneren (denk dat hij dat dus echt niet deed).
Het punt is een beetje wat anderen ook al zeggen, de ontwikkeling van kindjes verloopt nu eenmaal in horten en stoten. Het is meer de combinatie van factoren, en de ernst in waarin die afwijken van de "norm". Ik kan dat vanaf hier niet inschatten, speelt hij bijvoorbeeld functioneel met zijn speelgoed? Die spelletjes zoals dat rondlopen, doet hij dat continu of is dat maar afentoe? Mijn zoon doet/deed ook dat soort dingen, maar ook dat zegt niet direct wat, want jonge kinderen hebben wel vaker typisch spel. Als ze echter niets anders meer doen, staat dat natuurlijk wel de ontwikkeling in de weg. Kun je hem uitlokken tot samenspel (voor zover dat ontwikkeld is op deze leeftijd)?