Goedemorgen! Zijn er ook dames die fibromyalgie hebben? Ik zou graag iets willen weten. Voor mijn zwangerschap had ik al problemen met mijn bekken: altijd pijn in en rond het bekken. Dit is in de zwangerschap erger geworden. Hier had ik rekening mee gehouden, maar nu zie ik enorm op tegen het herstel van de bevalling. Met een natuurlijke bevalling komt er enorm veel kracht op het bekken en dit is logisch. Ook weet ik dat het bekken weker is zodat de baby er doorheen past. Fysiotherapeut en bekkenbodemtherapeut hebben mij gewaarschuwd dat mijn herstel langer zal duren dan gemiddeld. Nu vroeg ik mij af hoe dit zou zijn met een keizersnede. Het kindje gaat dan niet door het bekken natuurlijk. Uiteraard heb je een buikwond en er staat sowieso zes weken herstel voor. Ik begin me alleen af te vragen of een natuurlijke bevalling voor mij niet een nog langer herstel zal hebben; denk aan de chronische pijn en vermoeidheid. Ik ken mijn lichaam erg goed en weet dat als ik ruimschoots over mijn grenzen ga, ik daar enorm lang last van heb om er weer bovenop te komen. Dit is vorig jaar nog gebeurd; het heeft dik 4 maanden geduurd voor ik weer een beetje de oude was (met veel oefeningen doen en mijn activiteit weer langzaam opbouwen). Nu zal ik alleen de zorg van mijn kindje er ook bij hebben. Hierna zal ik ook weer drie dagen gaan werken. Nog iets extra wat er bovenop komt en wat een enorme impact zal hebben. Dit heb ik besproken met de verloskundige en zij raadde me aan om ervaringen te zoeken van mensen die ook fibro hebben en hoe zij het herstel ervaren hebben. Kun je mij hier iets over vertellen? Had je een natuurlijke bevalling of een keizersnede en hoe was jouw herstel icm met fibromyalgie en zorg van het kindje? Hoe lang duurde het voordat je weer een beetje de oude was? Werkte je er ook bij? Liefs grasspriet
Ik laat even een berichtje achter omdat ik 1 van de vele lezenden ben. Fibro is bij mij pas vastgesteld voor mijn tweede zwangerschap. Zelf denk ik het al zo'n zeven jaar te hebben. Ik heb na de eerste bevalling wel fysio gehad voor bekken pijn, maar was wel snel op de been. Sterkte en ik hoop voor je dat het mee zal vallen.
Van fibro zelf heb ik geen verstand, ik heb een auto immuun ziekte, en als ik over mijn grenzen ga kan mijn ziekte zo erg opspelen dat ik longontsteking krijg, mijn lever functies gaan dan erg achteruit en ik kan dan weken lang mezelf niet meer verzorgen qua ADL, Nu hebben we dit bij het zwanger worden van de eerste al aangegeven, hoe bevallen ? Al die inspanning is te veel, is een keizersnede niet beter ? Maar dat herstel is zo lang, zeker met mijn ziekte en ook nog vatbaar voor ontstekingen en dan was ik verder van huis, In mijn dossier werd gezet dat ik vanaf 3 cm ontsluiting een ruggenprik krijg, zodat ik de hevige pijn mij niet zou uitputten, Ik zou het dus echt met de arts bespreken,( gynaecoloog eventueel ) wat zijn jou opties ? Ben je extra vatbaar en duurt herstel lang dan is een keizersnede ook geen fijn idee, is een vroegtijdige ruggenprik misschien een oplossing zodat je niet al teveel inspanning levert,
De vk heeft het inderdaad ook gehad over meteen een ruggenprik inzetten wanneer ik in het z'huis kom; als de voorweeën zijn begonnen. Ook kon het eventueel dat ze de persweeën max een uur zouden aanhouden. Als de kleine dan nog niet is, dan alsnog keizersnede. Het kwam er een beetje op neer dat ze de bevalling zo kort mogelijk wilden houden en niet dat ik al 24 uur in weeën lig. Op zich klinkt dit best goed, maar was ook benieuwd naar ervaringen van jullie. Misschien maak ik mij veel te druk hoor. Ik vind het zo spannend allemaal dat ik vergeet te genieten van mijn verlof. Beetje stom. Lief dat jullie reageren! Lily56: hoe lang duurde het voordat je alles weer op de rit had? Ik moet zelf herstellen; een ritme vinden met mijn kindje en daarna komt mijn werk erbij. Of zie ik het te zwaar in? Hippo89: jeetje, dat is inderdaad iets om goed over na te denken hoe je dat zou moeten doen. Infectiegevaar speelde voor jou dus een heel grote rol. Ik ben niet extra vatbaar voor infecties. Bij mij speelt de chronische pijn in spieren en bindweefsel en vermoeidheid de grootste rol. Hoe lang duurde het bij jou (om en nabij) voordat je weer de oude was?
ik heb meteen na de bevalling een extra prednison kuur gekregen van 6 weken 30 mg per dag ik gebruikt al 15 per dag maar na de bevallingen moest ik dus 6 weken dubbele dosis, alle vier heb ik vanaf het moment dat de weeen waren en ze gingen voelen voor ontsluiting meteen een ruggenprik gekregen, gemiddeld bij zo'n 3/4 centimeter ontsluiting, tot de 8 cm wel de weeen gevoeld maar niet zo erg dat ik lag te puffen kreunen en te hijgen, vanaf 8 cm wel opeens flinke weeen en dat ging al snel over naar persweeen, duurde ongeveer een half uurtje drie kwartier tot ik mocht persen, ik had het geluk bij de eerste maar 12 minuten te hoeven persen, de tweede en derde 8 minuten en de vierde 20 minuten maar dat was ook echt een flink kereltje ( 3700 gram bij 36 weken ) ook kreeg ik na de bevalling weer ontstekingsremmers ( meloxican) en dit mag niet bij borstvoeding, om deze redenen heb ik dus ook gekozen om niet voor borstvoeding te kiezen, hoofdreden natuurlijk de medicatie die de baby dan krijgt, maar ook voor mezelf, mijn man heeft de eerste twee weken altijd vakantie kunnen krijgen, alle nachten ging hij eruit alleen 1 keer in de week ging ik zodat hij kon tanken, dat scheelt natuurlijk een hele hoop als je hulp hebt op die manier, en verder helpt het om niet te moeilijk te doen, gestressed raken van een baby die niet in zijn eigen bed wil bijvoorbeeld, ik moet dan aan mij zelf denken, ga ik stressen.... dan speelt mijn ziekte op, dit wil ik niet voor mij zelf, niet voor mijn man, en niet voor mijn vier kinderen, ik neem de kinderen bij me, zodat ze verder kunnen slapen, en ik ook in iedergeval aan mijn rust kom en niet 10 keer op en neer hoef te lopen, fles niet drinken ? enorm frustrerend is dat, vooral bij mijn vierde, hoewel dit met zijn aandoening een bekend "probleem"is word de frustratie van niet drinken er niet minder om maar ik probeer het niet mijn probleem te laten worden, wil je nu niet drinken, prima krijg je niet probeer ik het over een half uur/uur nog een keer, zo heeft ons vierde kindje op sommige dagen 10 flesjes van 60 cc en soms 4 flessen van 180 en soms 5 flessen van 180, vooral niet gek laten maken is bij de sleutel, qua weer op de been zijn hielp het natuurlijk enorm dat mijn man 2 weken vrij had, ik heb dan veel rust incl de medicatie die me goed deed, ik was met 1 week volledige rust aardig op de been alleen bij de vierde niet, bij de vierde kon ik niet anders dan mijn grenzen over gaan, hij is in nijmegen opgenomen met spoed en heeft een aantal weken op de ic gelegen, gezien wij 3 andere kindjes hadden moesten we ons opsplitsen 1 in nijmegen 1 thuis ( 1,5 uur van elkaar vandaan) en dus 1 in het ronald mc donald huis, daar heb je geen kraamzorg en gezien je kindje kritiek ligt ga je niet om 1300 uur even "rusten"want rust heb je niet, rust had ik alleen als ik bij hem was, zien dat hij nog leefde, toen hij een operatie gehad heeft en nog een aantal weken op de ic gelegen heeft en daarna naar huis mocht kwam de klap, toen heb ik echt 8 weken moeite moeten doen om mijn lichaam nog bewegende te houden. maar dat was allemaal stress en vermoeidheid en het vele lopen terwijl je pruim op de grond hangt wat eruit kwam toen ik eenmaal thuis was. bij mij speelt inderdaad infectie ook een groot gevaar, bij een keizersnede zou ik sowieso meteen aan een infuus met antibiotica moeten ook vermoeidheid inspanning en gewrichten en spieren etc spelen mee bij mij, als ik een dagje wegga met de kids( efteling bijvoorbeeld) moet ik veel lopen, ik neem dan met toestemming van de arts extra dosis prednison om niet die dag door te komen... maar om de volgende dag geen terug val te krijgen, en tot nu toe gaat dat nog redelijk goed. persoonlijk uit eigen ervaring zou ik zeggen vaginiaal bevallen, je hebt je pruim wel op de enkels hangen en het voelt enorm beurs, maar wat een magisch moment is het.... als je niets te kiezen hebt is keizersnede natuurlijk ook een geboorte en net zo bijzonder, maar als je de keus hebt.... zou ik toch voor vaginaal gaan.... maar in jou geval zou ik dan zeker zwart op wit willen hebben dat wanneer JIJ merkt dat jou lichaam dit niet meer trekt ze over gaan op een keizersnede, en niet dat hun bepalen wanneer jij aan je grens bent.
Wat bij mij helpt is om alles per dag te bekijken. Eerst bevallen, herstellen, ritme krijgen. Als mijn verlof erop zit en het gaat lichamelijk niet zoals het zou moeten dan kun je je altijd nog ziekmelden om wat extra tijd te krijgen. Vraag vooral Hulp en neem eens een dagdeel vrij voor jezelf. Rustig aan het gaat zoalshet gaat. Niet stressen als iets Een keer niet gaat. Erwachtingen en plannen bijstellen. Hopelijk loopt het bij jou wel los!
Wat een goede tips! Hier heb ik echt iets aan. Bedankt meiden! Over twee weken heb ik afspraak bij gyn om afspraken te maken rondom de bevalling. Er staan al wat zaken in mijn dossier en ik ga ook vragen of ze dit voor mij willen printen. Zo heb ik het zelf ook bij me (je weet nooit). Je hebt een heel goed punt dat ik mijn grenzen aangeef en dat zij dat niet voor mij doen. Ergens wil ik vaginaal bevallen; ik wil het proberen (babyboy is ook groot!) en als het niet gaat, dan alsnog keizersnede. Mijn man is na de bevalling drie weken thuis en we hebben afgesproken om een soort rooster te maken als het gaat om voeden. Ik kies ook bewust voor kunstvoeding. Als ik dit helemaal alleen moet doen, dan zal het mijn herstel niet bevorderen. Lilly56: je hebt gelijk. Ik moet het per dag gaan bekijken en niet alles nu al onder controle willen hebben. Zoonlief zal toch doen wat hij wil Inderdaad, als werken nog niet gaat dan gaat het niet. Zal ik dan ook moeten accepteren. Dank jullie wel!
eerste zwangerschap nergens geen last van mijn Fibro volgens de arts kwam dit door de invloed van de zwangerschapshormonen. eerste kindje is gehaald dmv een spoedkeizersnede omdat mijn ontsluiting niet vorderde en ik al twee dagen in de weeën zat. Na de keizersnede was ik eigenlijk binnen een paar weken weer de oude terwijl er minimaal 6 weken voor staat. de eerste maanden weinig last gehad van de fibro pas toen onze zoon 4 maanden was kwam het dubbel terug lees heel veel pijn,moe etc. Tweede zwangerschap weer het 'geluk' weinig tot geen last van de fibro gehad dit maal een geplande keizersnede wat een tegenvaller vergeleken met de spoedkeizersnede van onze zoon. Het herstel verloopt langzaam we zijn nu 9 weken verder en ik ben er nog steeds niet.. ook vrijwel meteen weer last van zere handen en voeten en rugpijn.. Je moet je keuze baseren op je eigen gevoel en jou kennis van jou lijf.. niet op wat anderen beweren iedereen met fibro is anders niemand is gelijk en ervaren hun fibro op hun eigen manier.. succes
Ik heb in de zwangerschap van m'n dochter geen last gehad van de fibro, tijdens de bevalling wel een ruggenprik gehad omdat ik veel rugweeen had. Ik moet eerlijk bekennen dat ik na mijn bevalling weinig tot geen last meer heb gehad van de fibro. Hopelijk blijft dat nu met de 2de zwangerschap ook zo.
Wat een mazzel! Ik helaas wel. De pijn is niet zozeer erger geworden, maar de vermoeidheid des te meer. Hopelijk gaat het herstel beter, maar ik denk van niet.