Ik wil even klagen over mijn man hoor, want ik trek het even niet meer zo goed. Hij is alleen maar met andere dingen/mensen bezig en totaal niet met het feit dat wij over maximaal 6 weken opnieuw ouders gaan worden. Wel dingen beloven dat hij bepaalde zaken voor mij zou regelen, maar hij doet het niet! Hij verwacht van mij dat ik wel van alles doe en als ik iets niet heb gedaan dan mag ik dat een paar keer aanhoren ( zoals bijvoorbeeld een afwas, maar dan ben ik al wel met een zware wasmand naar boven gelopen om de was te doen) Ik wil bijvoorbeeld heel graag onze bovenverdieping opgeruimd hebben, dus daar ben ik mee bezig maar als ik alleen ben moet onze dochter van 3 ook mee naar boven en dan ga ik van de regen in de drup aangezien zij op haar manier aan het opruimen gaat. Wil gewoon ook af en toe behandeld worden als een hoogzwangere en niet als gewoon vrouw die niet zwanger is. Hij doet wel boodschappen voor zijn zwangere dochter, terwijl zij ook gewoon een vriend heeft en ik doe gewoon alleen de zware boodschappen. Zijn andere dochter heeft problemen bij de Belastingdienst en tegen haar vriend loopt een rechtszaak (eigen bedrijf) Hij wil iedereen helpen behalve mij. Weet niet wat ik met dit bericht wil maar het lucht wel een beetje op.
Gewoon al eens van je afschijven kan wat opluchting geven. Jammer te horen dag je man je hierin zo weinig steunt. En zeker als je dna hoort dat hij zijn eigen dochter helpt maar jou wat aan je lot overlaat. Heb je dit al eens besproken met hem? In het begin van de zwangerschap was mijn vriend soms ook heel lax is in alles. Tot iemand hem daar wel bewust van maakte. Sindsdien helpt hij enorm veel. Nu is hij zelfs wat lastig als ik iets zwaardere dingen ophef. Ik zou toch eens even babbelen en zeggen hoe jij je voelt. Je bent uiteindelijk ook al ver in de zwangerschap, het is allemaal niet meer zo makkelijk.
Misschien wordt het tijd dat je het achterste van je tong laat zien en hem heel duidelijk zegt wat je momenteel van hem verwacht. Door maar door te gaan en wat hij zegt & doet te slikken voor zoete koek (ik lees nergens dat je tegengas geeft) accepteer je ook dat hij op die manier met je omgaat. Waarschijnlijk niet het antwoord waar je op zat te wachten zo hoogzwanger, maar het is absoluut goed bedoeld . Mannen zijn over het algemeen niet zo fijngevoelig. Als je wat wilt, moet je het spellen.
Wat een rare reactie....TS geeft aan het eigenlijk niet meer te trekken, maar haar man helpt iedereen behalve haar. Nogal logisch dat ze daar een beetje boos om wordt toch?
Wat een opmerking zeg Hij kan wel zijn zwangere dochter helpen die ook een vriend heeft die dat zou kunnen doen maar zijn vrouw laat ie zelf alles doen.. Beetje krom niet? Ja ik stond ook op 39 welen nog rond te springen en kon alles zelf nog, voelde me prima maar mijn vriend zorgde er wel voor dat ik niet teveel deed en nam mij dingen uit handen. Niet meer dan normaal lijkt me.
T is niet omdat je het nog allemaal kan, dat je geen hulp en empathie mag krijgen Ik kan ook nog zware dingen dragen maar doe dat toch liever niet. Ik kan ook nog veel doen in het huishouden maar heb niet altijd de fut. En als hij dan andere zwangere vrouwen ( zijn dochter) wel helpt en je eigen vrouw niet, vind ik dat toch niet echt oke.
Niet om je een prinsesje te voelen, maar wel uit blijk van waardering. Hier 38 weken en ben zelf nog fit zat, maar vind het heel prettig als mijn man me wat uit handen neemt. Het is voor mij een klein gebaar dat hij dit doet, want een zwangerschap is ook niet altijd even makkelijk.
Gadver, wat een lelijke opmerking... Ts: ik zou gewoon met je man gaan praten. Zoals eerder word gezegd zijn ze idd niet zo gevoelig voor subtiele hints. Gewoon duidelijk zijn in hoe jij je voelt en wat je van hem verwacht. Succes!
Tsja ik vind dat een man er best voor zou morgen zorgen dat je je een prinsesje voelt de laatste weken. Je draagt en baart potverdrie zijn kind. Daarbij ben je ook zijn geliefde. Maar het voelen van een prinsesje zit hem niet in het doen van de dingen die eigenlijk niet meer gaan. Dat zit hem meer in de luxe gebaren zoals een ontbijtje op bed, massage, bosje bloemen enz. Helpen in het huishouden als dat niet meer goed lukt vind ik meer een plicht.
Idd kansloze reactie van ikdus. Ik kan ook nog alles zelf en doe ook nog alles zelf, niet omdat manlief niet wil helpen maar omdat ik het zelf fijn vind om alles nog te doen zolang ik dat nog kan. Maar mijn man laat mij wel weten dat hij eraan denkt, zegt vaak doe je niet teveel, vraagt of hij wat voor me kan doen en als hij weet dat ik boodschappen moet doen en dat zwaar is gaat hij mee want hij wil niet dat ik zwaar til. Je man mag best wat meer aan/met je mee denken en wat meer voor je doen. Maar het blijven mannen en die moet je dat idd vaak duidelijk zeggen anders dringt het niet tot ze door. Ik zou dus zeggen ga het gesprek aan met je man! En probeer niet beschuldigend over te komen dan gaan ze vaak met de hakken in t zand, maar geef duidelijk aan wat jij nodig hebt van hem.
Jullie kunnen het allemaal een lelijke/kansloze reactie vinden dat maakt mij echt niet uit hoor. Ik vind gewoon of je doet het niet meer en je zegt het hardop en dat ie best even kan helpen en niet alleen zijn kinderen. Of je doet het wel en geniet ervan dat je het nog kan. Ik kan er gewoon slecht tegen dat vrouwen op handen gedragen moeten worden omdat ze zwanger zijn, terwijl het nog goed gaat. Vrouwen die echt misselijk, over vermoeid, echt pijn hebben, kans op vroeg geboorte, platte rust hebben. Ja die moet je op handen dragen en helpen. Fitte zwangere vrouwen kunnen het best zelf, en als ze een keer een off day hebben. Dan heeft de man dat maar of te accepteren of hij doet het zelf En nee ik heb heus geen makkelijk praten. Ik ben ook zoals ze zeggen "hoog" zwanger(39+4) en de enige die als prinses behandeld wordt is mijn moeder die net geopereerd is aan longkanker en dus bij ons thuis is. En als ik morgen bijwijze van beval zal ik haar verder als prinses verzorgen.
Duuussss..... Omdat jij je in een zware heftige positie bevindt met een zieke moeder, mogen andere (hoog)zwangeren van jou niet klagen en niet om hulp of steun van hun partner vragen... Vindt jet echt heel erg voor je hoor dat je met deze ziekte wordt geconfronteerd in je directe omgeving, helemaal met een kleine op komst. Maar je antwoord is wel heel erg gebaseerd op je eigen situatie en daardoor ook erg appels met peren vergelijken. Kan me voorstellen dat het steekt dat andere vrouwen wel zorg kunnen en willen vragen op dit moment... Maar zomaar "domme" reacties droppen lijkt me dan niet nodig of gepast. Komt erg afgunstig over! Veel sterkte met alles. OT: veel mannen hebben idd concrete sturing nodig. Dus mogelijk helpt het om direct tegen hem te zeggen waar je zijn hulp bij wil en waarom. Weigert hij dan nog dan zou ik hem eens een spiegel voorhouden met wie hij wel allemaal te hulp schiet
Oh nee hoor de situatie doet er niet toe, zij is gewoon de enige die verzorgt moet worden. En ik voel me goed dus ik hoef geen hulp. Ik zeg toch dat dames die wel klachten hebben gewoon verzorgt moeten worden/hulp moeten krijgen. Maar fitte dames moeten er lekker van genieten en niet zich ook niet afhankelijk op stellen. En bij een offday moet hun man lekker hun mond houden en of het zelf doen of lekker niet zeiken. En ja ik snap heus dat de man van ts niet met 2 maten moet meten, maar ik ken de situatie van zijn zwangere dochter en schoonzoon niet. Dus ik kan niet zeggen dat hij zijn dochters niet moet helpen en zijn vriendin wel. Maar TS kan het toch gewoon, moet ze echt blij mee zijn.
Mijn vent kan dat ook zo goed, lijstje maken wat er moet gebeuren en dan naar het werk gaan. Als ie dan thuis komt en er zijn dingen niet gedaan begint ie te zeuren. Hij moet blij zijn dat ik nog wst doe. Terwijl me eigenlijk volledige bedrust is opgelegd