En ging dat verdriet dan ook over in "ik doe alles fout" "niemand vind mij aardig" "ik ben nergens goed in" zinnen? Of was het puur het spelen wat niet lukte en het verdriet dat erbij hoort.
ja daar heb je gelijk in dat dat best erg is. maar als ze zodra je je omdraait weer haar eigen zin gaat doordrijven houd het op een gegeven moment op. ik vond het zelf eigenlijk wel een opluchting dat dl zelf had besloten niet meer met haar te willen spelen. maar als je constant moet sturen bij het spelen houd dat op een gegeven moment ook op. na een paar keer wilde het meisje ook niet meer bij ons thuis spelen omdat ik er wat aan probeerde te doen als het weer eens niet ging. bij het meisje thuis was er eigenlijk helemaal geen controle of het wel goed ging en dan kwam dl weer verdrietig thuis met ... is mijn vriendin niet meer omdat ik dat en dat niet wilde doen en zij wilde niks anders doen dan dat. misschien een beetje overdreven maar in mijn ogen werd dl dan gestraft omdat ze haar zin niet kreeg.
ja, helaas wel. Ze is dan ook echt verdrietig omdat ze echt denkt dat niemand met haar wil spelen. Terwijl wij wel zieb dat andere kinderen haar leuk vinden en met haar willen spelen. Het probleem bij mijn dochter is ook dat ze boos kan worden als ze dan gekwetst is. Als een vriendin met iemand anders wil spelen, zegt ze ook meteen ze negeert me en wilt niet met mij spelen. Ze is een keer zo uitgevallen tegen haar vriendin. En krijgt dan "straf" omdat ze zo agressief doet, terwijl ze eigenlijk hee verdrietig is omdat er niet met haar gespeeld wordt. Ik maak me vaak zorgen om haar, en hoop echt dat het een fase is. Maar benbang dat het haar karakter is. Ik zie er vee onzekerheid in.
Waarschijnlijk is ze niet zo zeer heel dominant maar erg bang de controle kwijt te raken. Onze dochter, strong willed hoogsensitief , heeft dit gedrag ook heel erg vertoont, puur onzekerheid en gebrek aan zelfvertrouwen. Zij is heel erg geholpen door het volgen van een sova training. Sociale omgangen blijft "een dingetje" maar ze kan er nu veel beter mee om gaan en op inspelen dan vroeger
Misschien probeert ze controle te houden omdat sociale situaties voor haar moeilijk te doorgronden zijn. Bepalend en bazig gedrag zijn dan niet om te overheersen maar om zelf controle te houden over een voor haar onbegrijpelijke situatie. Niet gek ook dan dat ze verdrietig en boos wordt als ze zich keer op keer teleurgesteld en verward voelt omdat ze niet begrepen wordt terwijl ze in feite hard haar best doet er bij te horen. Het kan natuurlijk allerlei andere oorzaken hebben maar heb je je wel eens verdiept in ASS bij meisjes? Dat uit zich heel anders dan bij jongens en wordt daardoor vaak niet herkend. Meisjes doen hard hun best erbij te horen, zijn goed in het kopiëren van sociaal gedrag maar blijven het begrip van de sociale situaties missen.
Mijn dochter heeft vorig jaar speltherapie gehad op school, maar dat heeft echt 0,0 veranderd in haar gedrag. Ik ga naar zo een training kijken voor haar. Bedankt voor de tip! Hier os het trouwens vooral onzekerheid met kinderen. Met volwassenen kletst ze lekker de hele dag door. Maar een kind van haar leeftijd vindt ze eng.
Ik zou het eens op school bespreken. Herkent de leerkracht ook hetgeen je omschrijft? Wellicht kan hij/zij ook tips geven of je doorverwijzen naar iemand die je dochter kan helpen. Succes
Hier ook herkenbaar bij de jongste van 6. Maar zij loopt sociaal emotioneel voor op de rest van de klas, waardoor ze dus geen aansluiting heeft.. en probeer dat maar eens aan een 6-jarige uit te leggen en hoe ze hier mee om moet gaan... Die gevoelens die jullie hier beschrijven zijn het zelfde... ik kan niks, ik ben irritant, ik wilde dat ik nooit had bestaan.... De juffen begonnen hier ook over speltherapie zodat ze kan leren hoe ze er mee om moet gaan.
Dit is dus precies mijn nichtje. Ze heeft ook problemen met spelen, maar nog wel veel meer problemen thuis. Ze was ook echt depressief, zag het leven niet meer zitten. Zij heeft asperger en een dwangstoornis. Zeg niet meteen dat je dochter het heeft maar misschien herken je er wat in. Nichtje kon er gewoon niet omgaan als het anders ging dan ze verwachtte, het was niet dat ze haar zin wilde doordrijven. Met bijvoorbeeld naar school lopen was ze helemaal van slag als ze linksom liepen ipv rechtsom. Gelukkig gaat het nu wel beter en heeft ze inmiddels ook wat vriendinnen (is nu 10 jaar, 2 jaar geleden ging het echt niet goed met haar). Dat het de leeftijd is, dat vind ik niet, kinderen van 4 of 5 jaar hebben dit vaak en moeten dit nog leren, vanaf een jaar of 6 moet dat wel goed gaan, dan kunnen ze zich inleven in anderen (tenzij er dus nog iets anders spelt). Tenzij ze nog maar heel weinig heeft afsgesproken, dan heeft ze niet de kans gehad het te leren.
Bedankt voor de reacties, ASS bij meisjes is het niet vermoed ik. Ik heb net even gedoogled en ze lijkt niet eens op de beschrijving. Zo vind ze paarden en katten net zo leuk als alle andere dieren en zoekt ze niet jongere vriendinnen maar heeft ze juist alleen maar oudere vriendinnen en geïnteresseerd in jongens en make up is er daarom al vroeg bij. Totaal anders dan wat er bij ASS beschreven word dus. Ik vermoed dat er wel een punt gemaakt word bij "controle verliezen" Ze wilt namelijk overal bevestiging van een volwassene (op school van de meester en thuis van ons) en bemoeid zich constant met elke situatie thuis (en ook buitenshuis van wat ik hoor). Ze wilt overal controle over houden en wilt ook alles weten. Leest mee met Mails en whatsapp gesprekken en wanneer je denkt dat ze lekker zit te spelen luistert ze eigenlijk ons hele gesprek af en in de avond komt ze erop terug met alle vragen die ze over ons gesprek heeft dus gevoelige onderwerpen komen overdag niet eens meer voorbij nu, we wachten netjes tot de kindjes op bed liggen haha. Verder heeft ze inderdaad een hele lage eigendunk. Wanneer je zegt dat iets niet goed is vind ze het normaal maar zeg je dat je iets ontzettend goed vind (en al helemaal uit jezelf zonder dat ze hierom vraagt) dan glundert ze helemaal en zie je dat het haar heel erg veel goed doet. Voor ongeveer 5 minuten en dan is ze weer terug bij haar "ik kan niets" eigenschappen... Ze heeft dus extreem veel complimenten nodig om de dag door te komen en we komen hier niet altijd aan en al helemaal niet als ze de bokkenpruik op heeft... Ik heb de huisarts gebeld en ik heb vandaag contact met de maatschappelijk werkster die in de huisartsenpraktijk werkt, zij gaat kijken of dit iets serieus is en zo ja hoe dit het beste te verhelpen valt. Ben heel benieuwd en hoop dat ik wat strohelmen krijg die ik vast kan pakken want heb het gevoel als ouders ook totaal de plank mis te slaan. Ik kan niet zien wat zij voelt (dat niemand haar mag e.d. want ik zie dat ze bij een hoop kindjes geliefd is) maar ze voelt het zo intens dat het ook niet te missen is dus kan haar gewoon niet helpen.
Wat je besschrijft ook helemaal mijn dochter, laag zelfvertrouwen en heeeeel perfectionistisch. Wil geen enkele fout maken op school, nu is er een vermoeden van dyscalculie dus je begrijpt dat rekenen een ramp is, ze snapt er helemaal niks van. Na rekendictee standaard huilend thuis. Lezen gaat juist supergoed, ze zit al in een "hoger" groepje...is dat goed genoeg voor haar? Nee want er is nog een hoger groepje en daar wil ze in...heel frustrerend.
Mijn dochter is ook heel slecht in rekenen en blinkt uit in taal... Ze zit in het intensieve hulpgroepje met rekenen en met taal zit ze bij de beste van de klas...