Das echt vlot punky, hier geeneens een stuit maar 11u40min na aanzetten van het infuus pas de kleine in mijn armen. Heftig zo kort!
wow Punky! Das vlotjes! Mooi hoor! Lijkt me eigenlijk wel heel fijn zo snel.. maarja.. dat zeg ik met m'n 18 uur durende bevalling.. ai.. en zo te lezen nog maar pas geleden? gefeliciteerd!
Dank jullie wel. Idd niet genant, wel memorabel. Mijn tweede was ook vlot, en ik begon al met 3/4 cm ontsluiting. Nu moet een stuitbevalling ook vlot gaan, maar hier waren zelfs de vk en gyn verrast. Zelfs de standaard knip is niet gezet.
Het schijnt wel een heftige bevalling te zijn geweest, de vk zei dat ze ze niet vaak zo meemaakt. Maar ik vond het wel meevallen. Komt waarschijnlijk vooral omdat ik weinig pijn heb ervaren, terwijl ik veel pijn had verwacht. En zoon z'n hartslag bleef steeds goed, dus daar hoefde ik m geen zorgen over te maken. Ik had volledig vertrouwen in de vk. Kon me daardoor ook goed ontspannen. Ik kijk terug op een gezellige avond/nacht ipv een heftige bevalling. Maar misschien ben ik wel niet goed wijs
Toen ik beviel van de jongste bleef ik maar zeggen "wat een kleintje, wat een kleintje". De verpleegkundige vertelde later dat zij en de verloskundige heel erg hun best moesten doen om niet heel hard in lachen uit te barsten. Met 53-54 cm en ruim 4 kilo was mijn zoon bepaald geen kleintje. Maar ja, ik vergeleek hem met mijn peuter van 3, zij vergeleken hem met elke andere pasgeborene. Ik vond hem dus heel klein.
hier een trouwe lezer die nu ook graag haar verhaal wilt delen. Ik weet dat het tegen mijn zenuwen hielp dus wie weet. Ik ben ingeleid met 40+3 i.v.m. het niet meer voelen van onze kleine meid. Toen de wee opwekkers aan werden gezet ging het eigenlijk al direct heel hard heb een weeënstorm van 6 uur gehad. Hierdoor raakte ik wel af en toe in paniek (kreeg ze niet weg gepuft) dus overleg voor ruggenprik. i.v.m. spoed ks nog 1,5 uur moeten wachten, maar toen zat ik op 8 cm dus TE LAAT. Toen is gekozen voor de morfine spuit. mijn opmerking na aansluiten: ik voel me happy(had ineens finding nemo in m'n hoofd dus zei het ook op zo'n toontje) tijdens et persen werd ml een beetje duizelig. deze ging na elke wee dus zitten en sprong weer op als ik kon persen. Van de vk kreeg ik steeds te horen ze is er bijna, ze is er bijna.. Op een gegeven moment heb ik tegen dr gezegd. Hou je mond ze is er nog helemaal niet.. heb 1,5 uur geperst en na een half uur steeds het zelfde te horen geloof je het ook niet meer hihi.. Toen ons meisje naar buiten kwam was het poepend dus zat meteen helemaal onder maar ach dat interesseert op dat moment geen hol. Heb een heerlijk meisje en als het ons gegund is komt er vast ook nog een 2e.
Dat is het voornaamste, dat jij het als gezellig en niet heftig hebt ervaren! Dan maakt het niet uit dat het voor anderen heel heftig klinkt, jouw ervaring is wat telt! Ik weet dat ze bij mn moeder ook zo hebben zitten duwen op dr buik bij de geboorte van mn broer dat iedereen verbaasd was dat ze vrij vlot nog in verwachting zou worden van mij!
Mijn verhaal een tijd geleden al gedeelt maar wil graag met jullie mijn geboorte (dus de bevalling van mijn moeder) delen omdat ik hem hilarisch vind... 3 weken voor de uitgerekende dag was het 30 graden in NL en mijn moeder had die dag van ochtend vroeg tot laat in de middag met mijn broer in het zwembad doorgebracht. In de avond kreeg ze een beetje buikpijn. Ze maakte zich druk dat de hele dag zwemmen in chloor en die volle zon toch misschien niet goed waren geweest. Omdat het zaterdag avond was en bang was dat de Vk niet zou langskomen voor een beetje buikpijn heeft ze gebeld en in haar ogen "gelogen" dat de weeën waren begonnen zodat er in iedergeval even gecheckt zou worden of het met mij goed zou gaan. Toen de Vk aankwam en mijn moeder onderzocht had zei ze "nou mevrouw u heeft volledige ontsluiting u mag gaan persen". Mijn moeder in paniek en bekent dat ze had gelogen uit ongerustheid dus dat dat echt niet mogelijk was dat ik al kwam. 15 minuten later was ik er...
Mijn oudste zoon is geboren dmv een geplande keizersnee. Toen ik van de tweede zwanger raakte, zei ik al vanaf het begin dat als het aan mij lag ik weer een ks wilde. Ik had bij beide zwangerschappen erge bekkenklachten en zag me niet in spreidstand liggen daarmee. De gyn vond het gezien mijn eerdere ks (ivm litteken), mijn leeftijd en mijn bekkenklachten (gelukkig) ook een verstandige beslissing. De vk gaf me nog een foldertje mee wat te doen als de bevalling zou beginnen, maar dat foldertje heb ik aan de kant gelegd, omdat ik dat toch niet hoefde te weten. Ondertussen besloten wij met 35 wkn zwangerschap dat we nog best de badkamer konden verbouwen. Dat zou 2 wkn duren (zei de klusser), dus ik dacht dat komt mooi uit. Maar zoals bij zoveel verbouwingen liep ook de onze enorm uit. Uiteindelijk trok de klusser toen ik 38,4 wkn voor het laatst de deur dicht. Wij haalden opgelucht adem omdat we voor het eerst weer het huis voor onszelf hadden. Dit was precies een week voor de geplande ks gepland stond. 's Avonds toen we naar bed gingen, zeiden mijn man en ik nog tegen elkaar. Goh, precies over een week hebben we er een kindje bij. Wat een gek idee. Om 5 uur draaide ik me om in bed en hoorde ik een knak onderin mijn buik. Ik had gelijk het idee dat er iets niet klopte en voelde voorzichtig onder de dekens. De vliezen waren gebroken! Dikke paniek, want welk telefoonnummer moesten we nu bellen, wat moesten we nu doen (misschien toch het foldertje even moeten lezen). Naar het zkh gebeld en we moesten komen. De ks zou dan vervroegd gaan worden. Het zkh-tasje had ik nog niet gepakt, want dat was ik dat weekend allemaal van plan. Dus snel een AH-tas volgepakt met kleren voor mij en de kleine. Ik was rond 6 uur in het zkh en werd naar een verloskamer gebracht en aangesloten. Mijn man en ik vonden het maar een aparte kamer en we zeiden nog lachend tegen elkaar dat er mensen waren die in zo'n kamer een kindje kregen. Ondertussen werden de weeën heftiger en ik wist me geen raad. Omdat om 8 uur het team gewisseld werd, wilden ze mij over het wisselen van teams heen tillen. Maar ik vond het vreselijk die weeën, maar durfde dat ook niet te zeggen. Er waren immers vrouwen die wel 10-20 uur weeën hadden. Ik dacht dat ze me wel kleinzerig zouden vinden als ik al na 2 uur zou zeggen dat ik het eigenlijk wel heel pijnlijk vond. De verpleegster kwam naar mijn man om te vragen of mijn man al ontbeten had. Ik kon dat mens wel wurgen. Ik verrekte van de pijn, maar had ook trek, maar moest nuchter blijven en zij zat erover in of mijn man honger had. :x In ons zkh heb je een à la carte systeem dat je je eigen eten kan samenstellen. Dus mijn man ging uitgebreid bellen en ik lag daar maar te creperen. Oh, lekker een eitje erbij. Ja, doet u maar. Jus d'orange, ook lekker. Welke boter ik wil enz... enz.. Ik had het niet meer van de pijn en mijn man was verlekkerd zijn ontbijt aan het samenstellen. Enfin, het was 8 uur inmiddels en ik lag verlangend naar de klok en deur te kijken tot ik eindelijk naar de OK gereden kon worden. Om 8.20 uur kwam uiteindelijk de gyn. Ze zouden me aanmelden voor de OK (dacht nog, trut, dat had je toch allang kunnen doen ). Ze zei dat ik zo mijn OK-shirt aan kreeg en dat we dan gingen vertrekken. Net toen ze de deur uit wilde lopen riep ik ineens dat ik poepen moest. Toen draaide ze om en ging ze eerst toucheren. Bleek ik 9,5 cm te hebben. Ze zei toen. U gaat nu het kindje hier krijgen, we gaan niet meer naar de OK. Het zou teveel complicaties geven als ze nu nog het kindje 'terug moesten trekken' voor een ks. Maar ik was volledig in paniek. Bevallen zat helemaal niet in het systeem. Ik wist niet hoe het moest. Ik heb in paniek geschreeuwd dat ik dat niet ging doen! Ik doe het niet en ik kan dat niet!!! heb ik tegen haar geroepen. Ik schijn mijn man ook nog vragend aan gekeken te hebben. Zo van, zeg jij nu ook eens wat.:x Maar ja, mijn man zag al een puntje van het hoofdje en had ook zoiets van HELPP!! Maar de gyn was onverbiddelijk en zei dat ik bij de volgende wee mijn benen moest pakken en een hap lucht. Ik was nog vol in verzet, maar bij de volgende wee pakte de verpleegkundige mijn been en de gyn duwde mijn hoofd naar voren tot ik het zelf toch overnam. Met 4 persweeën was mijn zoontje er. Het heeft nog wel even geduurd voordat het landde bij mij. Ik was compleet de kluts kwijt van wat me net was overkomen. Zo na de geboorte ben je druk met alle indrukken en je kleintje. Ineens zei mijn man dat hij helemaal geen ontbijt had gehad. . Toen bleken ze net, op het moment supreme toen ik lag te bevallen, met het dienblad voor de deur van de verloskamer hadden gestaan en niet naar binnen konden. Ze hebben dus het met zorg uitgekozen ontbijt van mijn man weer meegenomen. Achteraf was hij druk met ons oudste zoontje en de maxi cosi ophalen dat hij achteraf pas rond het middag uur iets heeft kunnen eten. Achteraf heb ik een ontbijtje in het zkh gekregen en had ik dus alsnog eerder gegeten dan hij zelf! Later moesten we nog wel lachen om mijn gedrag èn dat ik ook zo iemand was die in dat rare kamertje een kindje had gekregen.
Jullie verhalen geven me een positieve kijk op de bevalling Lig soms helemaal in een scheur om jullie
Zal ook even mijn verhaal delen! Woensdagavond lekker optijd naar bed gegaan, had t er helemaal mee gehad en zag ontzettend op tegen de inleiding die voor vrijdag gepland stond. (41 wk) Nog wat tv gekeken in bed en had af en toen wat krampen, maar aangezien het al weken aan t rommelen was nam ik het niet zo serieus. Om 22.00 uur de tv uitgezet en wilde net gaan slapen toen ik wat vocht voelde lopen. Dacht eerst dat het urine was dus hop naar de wc daar druppelde het wat dus begon te twijfelen. Mijn man geroepen en die wilde naar ziekenhuis... terwijl ik nog aan het twijfelen was. Maar ineens kwam het met golven eruit en ben ik alles bij elkaar gaan pakken en toen een vriendin thuis aankwam voor de andere kids zijn we richting ziekenhuis vertrokken. In de auto begonnen ook de weeën en al snel merkte ik dat ze al om de 3 minuten kwamen! We moesten ons melden en om 23.00 uur lag ik op de verloskamers. Om 23.15 werd er inwendig gekeken en had ik 3 cm. De gynaecoloog kreeg t idee dat t niet lang ging duren. Om 0.15 hield ik t niet meer, de weeën waren zo heftig en kreeg ze steeds moeilijker opgevangen ik bleek toen al ruim 6 cm te hebben. De gynaecoloog durfde al niet meer weg haha Een kwartier later voelde ik al druk en bleek in 15 minuten naar volledige ontsluiting te zijn gegaan en mocht ik gaan persen. Ik heb alles gegeven en het ging ook ondanks het heel heftig was heel goed en heel snel. Na 2 flinke pers weeën kwam het hoofdje en heb ik hem zelf aangepakt! Wat was dat mooi! Mason is op 3-3-2016 om 01.02 geboren met een gewicht van 3280 gram en 49 cm. Ik ben wel ingeknipt maar ondanks de knip ook nog helemaal uitgescheurd en moest ik naar de ok onder narcose gehecht worden. Daarbij is ook nog mijn stuitje gebroken. We zijn een dag en nacht in ziekenhuis gebleven en sinds gisteren weer lekker thuis!
Ik dacht de hele tijd dat ik van de operatietafel viel tijdens mn keizersnee . Ik bleef steeds maar roepen, help ik val! En , houden jullie me goed vast, want ik glij vd tafel! Maar blijkbaar wordt die operatietafel altijd wat naar links gekanteld om beter bij de baarmoeder te kunnen, en was ik zo gedesoriënteerd door alle medicatie en de ruggeprik dat ik het niet meer snapte Het ok personeel vond het in elk geval erg grappig
op 01/01/16 om 00:30 braken de vliezen van de tweede. Stonden vuurwerk af te steken met de hele buurt. Begin t al mee. In het ziekenhuis om 05:15 zei ik: ik heb persweeen... Dus de gynaecoloog voelde en zei: nee hoor, je hebt pas 7 cm, nog even volhouden meid. Ik zei: wtf, dan wil ik echt pijnstilling want deze pijn trek ik niet meer. Dus hun alles uitleggen over de pijnstilling etc. Om 05:18 riep ik: krijg de pest, ik ga NU persen want dit zijn persweeen! Ik drukte, hoofd eruit, en 2 min later was hij er. De arts en de gynaecoloog stonden erbij of ze water zagen branden, like: 😦😐 Man stond ernaast en zei: What the fak is er net gebeurd?
Iets heel genants... Ik heb tijdens de bevalling absurd vaak gepoept. Niet 1x, maar zeker 4x. En ook mijn plas kon ik niet ophouden. Leek wel of er bij iedere wee iets uit mij liep...heel gênant Pijn viel best mee, maar mss kwam dit door het tens apparaatje. Dit hield ik vast of mijn leven er vanaf hing. Op een gegeven moment was ik alleen maar bezig met harder en zachter zetten. Weeën kwamen ook kort op elkaar en ik ben in minder dan 3 uur bevallen. Het laatste uur was ik volledig in mezelf gekeerd en in contact met mijn tens kastje. Het persen vond ik verschrikkelijk en helaas ben ik ook geknipt. Tijdens het hechten heb ik met de vk gezellig gekletst over honden. Weet niet hoe we op het onderwerp kwamen, maar weet nog dat ze een jachthond heeft. En ondertussen dacht ik: " dit komt nooit meer goed".
O samurai wat een uitvinding hè, die tens! Heerlijke afleiding. We hebben hem voor de eerste bevalling op m'n vriend uitgeprobeerd (ik durfde niet ). Hij vond het prima maar niet voorbij stand 3. Tijdens de bevalling heb ik hem steeds iets harder gezet zodat heel mijn rug verdoofde. Nadat de baby geboren was zei m'n vriend opeens: hè de tens staat nog aan. Bleek hij al een half uur op standje 15 op de burst-modus te staan! Niks van gevoeld! Over poepen: bij de eerste zou ik met 42 weken worden ingeleid. Die ochtend de wekker gezet en terwijl vl in de douche stond kreeg ik weeën. Jeej! Daarna kon ik gelukkig nog super goed poepen en reden we naar het ziekenhuis. Was blij dat ik 'leeg' was tijdens de bevalling. En na de bevalling al helemaal want ik kon me niet voorstellen dat ik met zon beurse onderkant ooit had kunnen poepen! Bij de tweede was ik 41+5 op controle in het ziekenhuis. Had me al weer ingesteld op de 42 weken maar de vk vertelde dat de ctg niet optimaal was dus dat ze nu gingen inleiden! WoW, dat was even omschakelen. Maar wat ik als eerste dacht was: maar ik heb al dagen niet kunnen poepen! En jawel hoor: tijdens de eerste perswee kwam er een enorme drol naar buiten! Ik kon het nog zien ook, want ze hadden een tv hangen die recht op m'n kont gericht was (en uit stond dus spiegelde). Ik kon alleen maar opgelucht zijn. Vier minuten later was zoonlief er Verder was ik vooral stoned van de hormonen beide keren dus heb weinig gezegd. Wel veel gedacht: 'niet praten tijdens een wee! Je zou nu al je aandacht op mij moeten hebben!' En 'wat doet mijn buik raar! Lijkt wel of ik naar beneden aan het kotsen ben (was een perswee, wist ik veel)'. Ben benieuwd of ik dit keer weer zo stoned word Teken er voor!
Bijna 3 jaar geleden bij de bevalling van de oudste heb ik ook flink gepoept bij de persweeën. Nu was ik daar niet zo van onder de indruk maar mijn man heeft het er soms nog steeds over, blijkbaar heeft het bij hem wel indruk gemaakt