Ik heb eigenlijk niks te klagen. Voel me voor een bijna 40 weken zwangere best ok. Ik slaap goed. Ik kan nog goed lopen, ik fiets nog, doe Nog 95% vd huishouding zelf, zwem Nog eens per week, kan mijn dochter n Nog achterna rennen als het moet. Dat is het allemaal niet. Bij haar ben ik met bijna 42 weken bevallen. Dus ik heb me daar de hele zwangerschap op ingesteld, ik ga overtijd. Ik had om die reden ook niet verwacht het er moeilijk mee te hebben, ik hield er al lange tijd rekening mee. Nu nadert morgen DE dag. En vandaag voel ik me zo boos en teleurgesteld. Ik baal dat ik nu weer over tijd ga. Ik baal dat mijn man morgen weer gaat werken na een fijn weekend samen. Ik maak ook niks meer mee, heb hem niks te vertellen. Mijn dochtertje heb ik de godsganze dag voor de tv hangen omdat de zin om wat leuks met haar te doen ontbreekt. Daar voel ik mij schuldig over. Ons enige uitje is de supermarkt. Gelukkig gaat ze naar de psz, kan ze nog iets anders doen. Maar dan denkn Ik nu. ....21 maart....over 2 weken. Dan zal het er wel een keer zijn. Afgelopen weken vlogen voorbij. En nu? Wat lijkt dat Nog ver weg. Ik wil gewoon dat de baby komt. Dat mijn leven ook weer vooruit gaat. Het lijkt nu helemaal stil te staan. Er gebeurt Niks in mijn leven, voel me zo nutteloos en saai. Heb gewoon mijn dag niet
Herkenbaar! Afgelopen week had ik ook een paar dagen dat ik ontzettend met mezelf in de knoop zat (ook de dagen voor de uitgerekende datum), ik was er wel even klaar mee! Ik wilde ook mijn baby vasthouden, zien, voelen, ruiken... Ik voelde me zo ellendig... Voel je vooral niet schuldig! Volgens mijn gynaecoloog hoort dit erbij (ik kreeg een mega jankbui tijdens de controle ). Het is nu even zo, klaar. Balen mag! Je zit er al zo lang op te wachten, dit zijn echt de laatste loodjes... Ik blijf er trouwens niet voor thuis. Mijn omgeving vindt dat raar, want ik moet mijn rust pakken, blablabla... Maar ik voel me verder prima en word alleen maar gek van thuis zitten. Dus ga ik zeker een keer per dag met mijn zoontje naar buiten. Naar het bos of de kinderboerderij, naar opa en oma, naar de bibliotheek, etc. De dagen gaan zo ook wat sneller voorbij Hou je taai meis!
Ken dat! Alleen is dat bij mij al weken zo door alles wat ik mankeer (bi, zwschapsuiker, bij elke stap harde buiken) Kom nergens, alleen idd soms de supermarkt. Kan weinig met mn dochtertje doen.. Huishouden al helemaal niet.. Dus hang hele dagen maar op de bank.. Ben er dus ook echt helemaal klaar mee.. En dan moet ik dus nog even.. Suc6 de laatste weekjes
We zijn op dezelfde dag uitgerekend, zie ik! En oh, wat herkenbaar allemaal. Ben de TV beu, het internet beu, lezen en muziek luisteren beu. Ik baal er ook zo van dat ik er niet voor mijn dochter kan zijn zoals ik wil, dat is helaas door het overlijden van mijn moeder nu al ruim twee maanden zo. En inderdaad, mijn man hoort ook iedere dag hetzelfde. Mijn dochter was twee dagen te vroeg en niet dat ik daar perse op hoopte dit keer, maar a.s. donderdag heb ik weer een afspraak bij mijn VK en dan zullen we inleiden wel bespreken. Althans, ik hoop het. Hou nog even vol, in ieder geval voelt het al fijn het hier kwijt te kunnen.
Kan heel goed begrijpen hoe je je voelt. Ik heb gelukkig maar 1x overtijd gelopen. Maar bij m'n 4de ben ik over het termijn van nr 2 en nr 3 heengegaan. Wat baalde ik die dagen zeg. En dan is ze nog maar geboren met 39,3. Je bent morgen 40 weken dus voel je vooral niet schuldig over het feit dat je dochter nu vooral veel voor de tv zit. Denk dat wel meer kindjes zo de laatste periode van de zwangerschap doorbrengen 🙈 hier iig wel.
Het is heerlijk je ei kwijt te kunnen. Nu is mijn dochter ook nog ziek aan het worden. Hopelijk zet dat niet door.. morgen psz... had me echt verheugd op even een ochtendje alleen en wat meters maken in het huishouden. Ml heeft al gekookt voor morgen en dinsdag dus dat hoef ik niet meer. Maar bah... Ik zie best op tegen morgen, zeker als dl ook nog eens ziek word. We zien het wel. Aan elke dag komt een einde.
Ik had dat ook de laatste 2 weken. Helemaal omdat ik wist dat ik voor 40 weken ingeleid zou worden. Mijn leven was de laatste weken echt saai. Je bent er gewoon klaar voor! Mooi toch. Succes met de laatste loodjes.
Ik heb mezelf daar ook maar op ingesteld dat ik weer overtijd loop. Bij dochter bevallen met 41+5 weken. Vandaag 36+1 weken, dus tussen nu en 6 weken is hij er sowieso gelukkig. Succes met de laatste loodjes!
Oh ik ben ook vandaag uitgerekend! Ik wil niet meer! Heb veel last van m'n onderbuik, kan niet meer bukken, slaap slecht en m'n kleine meid naar de kdv brengen is een hoop gedoe. Mijn dochter kwam met 40+4 en ik hoop dat ik nu ook niet verder kom dan dat. M'n man is m'n geklaag vast zat en doet gelukkig veel, maar wil m'n lichaam terug! Zo dat is eruit Succes met de laatste loodjes meiden!
Hihi jij ook succes met de laatste loodjes! Ik heb vannacht niet geslapen Door een zieke dochter. Gelukkig knspte ze vanmorgen op dus hup...naar psz....voel me daar wel een beetje schuldig over omdat ik haar in ieder ander geval thuis had gelaten. Maar ik ben zooooooooo moe... En zij was heel vrolijk vanmorgen. Ben ook nog niet gebeld dat het niet gaat.
Oh wat naar dat je je zo voelt. Ik ben vandaag ook uitgerekend en herken het een klein beetje. Ik voel me lichamelijk heerlijk, maar zodra ik aan het einde van de dag moe wordt dan heb ik het geestelijk/emotioneel wel zwaar. Voel je niet schuldig wat je dochter betreft hoor! Als het niet gaat bellen ze echt wel en het is nu ook belangrijk om even aan jezelf te denken. Wij hebben onze dochter van 3 gisteren naar mijn ouders gebracht om een paar nachtjes te logeren. Zo heb ik overdag even iets meer rust. Onze zoon van 7 is wel gewoon thuis deze dagen, maar gaat natuurlijk tot 15 uur naar school en snapt iets beter dat ik niet meer álles kan haha. Morgen of woensdag komt m'n dochtertje weer thuis en tot die tijd geniet ik echt even van de rust hihi.
Jij ook uitgerekend Yummy. Spannend he. Ik heb net even heerlijk geslapen en dan zie je de wereld weer heel anders. Maar nog steeds denk Ik dat deze week langzaam gaat. Volgende week ziekenhuisbezoekjes..... Dus dan worden we geleefd. En als het weer iets opknapt zou dat ook schelen!
Ik begrijp je gevoel volledig. Bij de eerste zwangerschap eerder thuis gebleven van het werk omdat er voortekenen waren dat ze misschien sneller zou komen. Niet dus.... Ze was zelfs overtijd (of ja ik dan alleszins). Ml moest na twee weken vakantie (kerstvakantie) terug aan het werk en heb elke dag een potje zitten janken op de zetel omdat ie niet thuis wilde blijven... Ik heb dat gevoel echt gekregen toen ik thuis moest blijven van werk. Nu is het anders. Ben tot voor kort heel actief kunnen blijven, zowel op het werk als thuis en lekker veel spelen met de kleine. Maar nu zit die buik toch echt in de weg. Bovendien ook een heel bewegelijke kleine (waar ik hartstikke dankbaar voor ben) wat ook gevolgen heeft. Ze is er bij elk geluid en elke beweging. Heel leuk maar soms gewoon zo pijnlijk... Ze is best al wel groot en ik voel haar soms op plaatsen waarvan ik denk, zow daar hoor jij niet te zitten . Heb steeds minder fut en geduld en voel me zo schuldig ten aanzien van ml en de oudste... Ben ook bang voor wat nu de tweede gaat brengen en of ik het wel aankan... Elke dag wordt die angst en bezorgdheid groter en op het werk wordt de druk alleen maar groter. Dus ik tel heel erg af nu... Om thuis te blijven en bij te rusten, nog even tijd met de oudste door te brengen en ook om onze tweede kleintje in onze armen te sluiten...
Aw Mevrouw, je daar niet te veel van aantrekken hoor. Je dochter voelde zich schijnbaar prima, dan lekker laten gaan hoor. Daar heeft ze ook voldoende afleiding. Als het echt doorzet, bellen ze je direct. Probeer toch even te genieten van je dag! Voor je het weet is je meisje weer thuis. Lekker uitrusten dus.