Soms een minder goede moeder voelen

Hoi meis, geen ervaring maar wil wel even reageren. Je bent ook maar een mens! En 31 weken zwanger! Dat vraagt veel van je. Het komt wel weer en dat je je daar emotioneel om voelt geeft alleen maar weer aan wat voor een geweldige moeder je bent!

Liefs

 

Ik snap je wel. Ik ben nu bijna 39 weken en weinig geduld. Probeer samen te spelen. Maar hetv zijn vaak rollen spellen wat ik gauw zat ben. Vandaag gewandeld dat was heel leuk. Maar van het lichamelijk op zijn word je ook duf. Probeer samen te bakken of knutselen wat je wel aan kan. Of doktertje spelen haha dan kan je gewoon liggen.

 

Nog eventjes en je kunt je weer normaal vervoeren
Ik snap je wel hoor, denk dat het algemeen bekend is dat moeders zich snel schuldig voelen.
Dus alleen daarom al denk ik dat je een goede mama bent.
Pas als je dit niet zou voelen/denken, dan scheelt er iets aan
Doe wat je kunt, kinderen zijn al snel tevreden. Plus je hoeft je kind
niet de hele dag te vermaken he
Hoe klein ze ook zijn, ze moeten het toch leren... zolang je maar een paar momenten op de dag
hebt dat je echt even samen iets kleins doet..
Boekje lezen, samen lekker op de bank een serie kijken die je kindje leuk vind..
Meezingen, gek doen..(dat kan dus ook gewoon zittend )
Kleuren, met blokjes of lego... maak je vooral niet te druk!

 

Ja, dat gevoel herken ik wel. In principe zie ik bv het liefst dat mn zoon elke dag naar buiten gaat, maar soms zie ik het helemaal niet zitten om met een dreumes te sjouwen etc.
Ik probeer het zo te zien, dat het maar tijdelijk is en hij straks er een (hopelijk) leuk speelmaatje bij heeft. Het is wat het is en ik doe mijn best. Meer dan dat kan ik niet doen, behalve af en toe hulp van anderen inschakelen. Sowieso leuk voor de afwisseling.

 

Oh je bent echt niet de enigste hoor.

Pff die van mij begin nu ook ook echt te peuterpuberen soms, nou daar heb ik dus ook echt geen trek in of geduld voor en hij wil alles samen doen.

Net of ze het aanvoelen nu dat je juist minder wil maar goed straks krijgen ze wel weer de aandacht.
Babys slapen in begin toch meer dus dan heb je zoiezo weer tijd voor je eerste en die vinden babys hopelijk ook prachtig dat moeten we nog zien haha

 

Dit herken ik ook maar al te goed. De laatste weken was onze gastouder langdurig ziek. Omdat ik zelf heel veel last van mijn rug had heb ik mijn zoontje een week uit logeren gestuurd naar opa en oma. Dit vond hij helemaal geweldig. Hier hadden we allebei heel veel aan.

 

ik heb ervaring en ze ook werkelijk tekort gedaan.

ik was mama van 3 kindjes en zwanger van ons vierde kindje,

met 6 weken een week in het ziekenhuis, met 8 weken een week in het ziekenhuis, met 11 weken een week in het ziekenhuis met 13 weken een week in het ziekenhuis en met 15 weken een week in het ziekenhuis, dit door overmatig braken, ( 50-60 keer was een normale dag voor mij ) niets binnen houden,uitdroging, en door het vele spugen slokdarm beschadiging en maag irritatie waardoor ik bloedklonten ging spugen.

de dagen/weken dat ik wel thuis was.... was alles mij teveel, mijn arm optillen voelde al alsof ik de marathon gelopen had. dat beetje energie dat ik soms had stak ik in het knuffelen met mijn kinderen, en zeggen goed zo schat, wat mooi gemaakt lieverd, ik hou van jullie etc, maar zelfs daarmee moest ik moeite doen om niet te spugen, ik werd er erg misselijk van, de drukte en de blijdschap, en het proberen er in mee te gaan voor hun,
ik kreeg medicatie voorgeschreven die ook met chemo gegeven word als je daar misselijk van word. hier knapte ik van op
met 21 weken begonnen de galsteen aanvallen, ook daarmee lag ik in het ziekenhuis aan het infuus met medicatie.

met 23 weken begon bij mij de bekken instabilliteit, soms zo erg dat ik zelfstandig niet eens meer kon opstaan en echt op moest starten, ik liep helemaal krom,

en met 26 weken kreeg ik te horen dat mijn moeheid en duizeligheid en hoofdpijnen kwamen door zwangerschapssuiker,

met 26 weken ben ik getest op cholestase en ook dit kwam ( zoals verwacht ivm andere zwangerschappen ook cholestase) positief terug, hele nachten jeuk, slaap hooguit 1,5 uur per nacht en overdag alleen maar bevriend zijn met de een vork, een vork in de auto in je tas in je nachtkasje, overal lagen vorken zodat ik mezelf tot bloedens toe kon krabben,

met 36 weken is ons zoontje geboren, hij werd met spoed naar nijmegen gebracht omdat hij niet ademde, hij is geopereerd aan een midden rif breuk waar zijn organen in zijn gaan groeien waardoor zijn longen niet volledig zijn ontwikkeld, heeft een paar weken op de ic gelegen en ondertussen ging school gewoon door voor de kinderen, 1 thuis bij de andere kinderen 1 in nijmegen bij ons zieke kindje en in het weekend samen, de kinderen zagen dus weer mama bijna niet,


heb ik ze te kort gedaan.... ja absoluut !! maar ik heb er zelf meer last van dan dat hun dat hebben, ze waren zo lief en begripvol, hielpen overal mee en zorgden goed voor mama, en na de geboorte wouden ze alleen maar dat hun broertje gezonder thuis zou komen, en we hebben het na thuis komst dubbel en dwars in gehaald met dagjes uit en leuke dingen doen, even weer mama tijd met de kindjes. nu 5 maanden na de geboorte gaat alles weer volgens normaal ritme en ze hebben er echt geen last meer van dat ze 9 maanden lang mama bijna niet gezien hebben.

geef je over aan dit futloze gevoel, samen filmpje kijken op de bank met een bakje chips vinden ze ook leuk,

ga lekker languit op de bank laat je buik lekker onder kliederen met waterverf door je kindje zeg hoe mooi het gemaakt is, laat ze zelf een foto er van maken en ga daarna lekker samen douchen

het normale komt na de bevalling wel weer terug !

 

Heel herkenbaar! Hier 20 weken zwanger en BI. We hebben al een auto gekocht zodat ik nog ergens naartoe kan zonder te lopen of te fietsen. Ik ga vaak naar vriendinnen met kindjes. Daar beleeft hij zo veel plezier aan. Volgende week gaat hij naar de PSZ. Daar kan hij zijn ei dan hopelijk ook iets meer kwijt. Nu het lekkerder weer wordt kunnen we ook vaker de tuin in. Al is het maar 30-60 min per dag. Maar soms ben ik gewoon heel futloos en dan regent het, ja dan zitten we de hele dag binnen. Vooral die dagen voel ik mij schuldig. Ik probeer niet te vaak de TV aan te zetten, maar er zijn dagen dat ik die wel eens 1 uurtje heb aangezet. Hoor ook verhalen van vrouwen die dat rustig de hele dag doen. Schuldig voelen is moeder eigen volgens mij. Alleen al het feit dat je aan hem denkt, dat je vind dat hij meer aandacht nodig heeft maakt je een goede moeder! Je doet je best en dat is het beste wat je kunt doen.

Dingen om te doen:
Mini speeltuin, met een bankje
Zandbak met bankje
Kleien
Kleuren
Boekjes voorlezen
Bij vriendinnen/oma op visite
Wandelwagen met iemand anders meegeven die wel eens oppast (hier wandelt oma graag met de kleine)
En soms even voor de TV zetten en zelf gaan liggen (niet slapen) op de bank

Als er nog meer ideeën zijn hoor ik ze graag! Het is maar tijdelijk moet je bedenken. Als straks de kleine er is zal je ook tijd met hem/haar kwijt zijn en krijgt je kindje ook minder aandacht. Het is ook fijn dat ze daar vast een beetje aan kunnen wennen. Zeg het nu heel stoer, maar heb het er soms ook moeilijk mee. Het blijft gewoon dat je veel leukere verschillende dingen kon doen toen je nog niet zwanger was. Kijk daarom alleen nog maar meer uit naar de geboorte. Dan kunnen we weer lekker gaan wandelen en fietsen. Mijn favoriete bezigheden als het lekker weer is.

 

Elke moeder voelt zich wel eens onzeker en dat is ook heel normaal. Elke fase brengt weer iets met zich mee wat voor jou (nog) onbekend is. Elke leeftijd ook. Ik heb inmiddels wel 2 pubers en al veel meegemaakt, maar ik ben ook gewoon soms nog over bepaalde dingen onzeker. Ook bij onze beeb en deze zwangerschap nu....heel normaal denk ik