Ik denk.zeker dat het anders is nu,tijden veranderen. Moeders willen en moeten meer nu, Werken,sociale contacten onderhouden,tijd samen met de man,kids leuke dingen doen,opvoeden,school activiteiten,huishouden,sporten etc Vroeger was dit minder omdat bijna geen elke vrouw werkte dus sociale contacten etc werden al bijgehouden. Vrouwen zijn in deze tijd meer vooruitstrevender maar dat komt ook doordat d maatschappij dit van je vraagt. Van kinderen word ook meer gevraagd,vroege cito toetsen,vve programmas,veel sporten,kdv en bso.. Mijn moeder zegt wel eens ja vroeger... en dan antwoord ik altijd ja jij was altijd thuis.... Wij hebben naast een drukke baan alles wat we goed moeten en willen.combineren....want tsja dit word ook stiekem wel een beetje verwacht.
Mijn mening: Ouderschap van nu heeft een hele andere dimensie gekregen. Daar waar het ''vroeger' ging om eten en slapen (maw de hoofdbehoeften) zie je in deze tijd dat we steeds meer bezig zijn met bewust opvoeden, we willen dat onze kinderen goed presteren op school,hobby's,sport en zitten hier dan ook bovenop, we zijn bewuster bezig met quality time tussen ouder en kind, etc.etc. dan maakt 1 kind het inderdaad zwaarder, zie het als kwaliteit versus kwantiteit
Ik vind ook wel dat het eembeetje een trend is. Zeuren over hoe zwaar je het hebt. Vroeger sprak je er niet over dat je het goed klote vond dat je kind al een half jaar niet door sliep. Tegenwoordig gooi je het op fb en iedereen kan mee genieten.
Dat heb ik ook een beetje. Lees sommige topics hier ook met gekromde tenen. Over: ik ben op, ik zit er doorheen...tja schouders eronder denk ik dan maar. Ik sla ze altijd maar over omdat ik anders niet zo aardig uit de hoek kom 9 van de 10 keer is de ts ook nog zwanger en gaat het over een baby/dreumes die niet doorslaapt...tja de keuze om al voor een tweede te gaan maak je dan zelf hoor. Ik heb een oppaskindje waarbij mama al weer zwanger was toen hij nog net geen jaar was. Toen volop: jaaa we willen er maar heel kort tussen, en nu werkelijk steen en been klagen over hoe zwaar het wel niet is...heel hard misschien maar ik kan het gewoon niet meer aan horen..
Dat gezeur idd, als er iets onaantrekkelijk is aan een mens is het zeuren en klagen. Laatst ook een topic van iemand die ' helemaal op was'. Ze had 2 verjaardagen en het sporten moeten afzeggen... Treurig! Veel ouders zijn gewoon makkelijk en praten alles goed onder het mom ik heb het druk. Een pasgeborene proberen ze te drillen met zo snel mogelijk papflessen, doorslapen, laten huilen. En als het met een jaar of 2 echt tijd is om op te voeden zie je van die kleintjes met een speen, snoep en flesje yogo omdat de ouders zo veel stress en drukte hebben of allang uit elkaar zijn. Ze verschieten het kruid te snel en te vroeg omdat de baby eigenlijk lastig is met werk, uit eten en festivals bezoeken. Al mijn vriendinnen zijn hoog opgeleid maar als ik ze met het moederschap bezig zie frons ik regelmatig de wenkbrauw. Conclusie is vaak dat men zonder visie of plan bezig is en maar probeert van alles een beetje te doen. Werkt niet.
Sorry maar dat vind ik ook nergens op slaan. Waarom zou je niet mogen klagen of zeggen dat het afentoe tegenvalt? Ja oke schouders eronder en doorgaan want je heb geen keus maar dat het niet altijd rozengeur en manenschijn is mag toch ook gezegd worden?
Ik vond het ook weleens tegenvallen hoor. Ben ook maar een mens. Onze oudste 2 schelen 20 maanden, ja, bewuste keus, maar je weet toch helemaal niet waar je je daadwerkelijk instort? het was absoluut ook leuk, zeker, maar soms ook gewoon keihard werken. En ik heb weleens even een potje zitten janken, om daarna mijn schouders er weer onder te zetten en door te pakken. Onze 3e kwam 6.5 jaar na de tweede en dat is gewoon een wereld van verschil. Logistiek soms geregel, maar wel veel relaxter. Jammer dat je nooit 'mag' klagen, niemand is perfect, ook degenen niet die zich eraan ergeren, wel?
Ik relativeer graag en vind klagen gewoon mega onaantrekkelijk. Ik heb 3 kinderen in 1,5 jaar. Doe ik toch echt zelf en als ik hulp nodig heb vraag ik dat aan mijn man, moeder of zussen maar ik ga niet en public zitten klagen nee. Mijn vriendin heeft tegelijk met mijn tweeling een zwaar gehandicapte en zorgintensieve zoon gekregen, die klaagt ook niet. Het heeft nl helemaal geen zin, je kunt beter een hulpvraag stellen ipv klagen.
Maar dit forum gaat toch juist over zwangerschappen en kinderen? Dus dan is het toch niet raar dat mensen ook weleens de behoefte hebben om hun hart te luchten. Als ik bij mijn vriendin ben dan vertel ik ook weleens dat het soms zo druk is. Ik zie echt niet in waarom dat zo erg is hoor. En je kan ook niet met alles hulp gebruiken of willen. Dat ik kinderen heb waar ik zielsveel van hou betekend nog niet dat ik zelf geen gevoelens meer heb en dan vind ik dat je best weleens mag zeggen dat het lastig kan zijn of dat je het afentoe even zat bent. Zijn hele normale gevoelens dat totaal los staat van mijn kinderen.
natuurlijk moet je wel eens wat kwijt. Maar sorry klagen over slaapgebrek terwijl je 2 kinderen in 2 jaar tijd ofzo hebt dat vind ik hetzelfde als: joh ik heb gerend en nu ben ik moe. Er is niemand op een forum die dat kan veranderen voor je hoor. en niet weten waar je aan begint...tja 2 kinderen zo kort op elkaar dat kun je toch wel bedenken dat dat druk is?
Klaasje, ik klaag soms inwendig of hooguit tegen mijn man, niet op een forum, ook niet over hem of mijn kinderen. Dat het soms zwaar is het ik geen moeite weleens te melden. Als er bijv. om gevraagd wordt. Ik heb best een uitdagende middelste (vermoedelijk adhd) en dat zorgt weleens voor tot 10 moeten tellen of 100 of 1000 hahaha. Nee, ik ben ook wel het type schouders eronder en morgen een betere dag, maar ik vind het geen probleem dat andere mensen anders zijn. Niet iedereen is hetzelfde, gelukkig, en als iemand iets heel hoog zit is het toch alleen maar fijn dat je dat ergens kunt uiten? misschien wordt dat thuis wel helemaal niet oke ontvangen en zoekt zo iemand hier wat steun? dat is toch niet erg, als je het niet wilt lezen klik je het toch niet aan?
Zolang je nog tijd hebt om te lezen over vrouwen die klagen over klagende vrouwen is het nog niet zo zwaar XD Maar goed ot. Veel vrouwen laten zich beïnvloeden door veel wat vanaf de buitenwereld moet. Kranten maken zich druk over kinderen naar school brengen in een joggingsbroek.... En de mensen die daarop reageren ook. Ook al ik het zelf niet zou doen snap ik niet waar mensen zich allemaal druk om kunnen maken. Zolang een ouder niet in de (bijna) blote kont de kinderen weg brengt. Beetje stom voorbeeld hoor. Maar het laat wel zien om welke nutteloze dingen mensen zich tegenwoordig druk kunnen maken. En als je vatbaar bent voor wat andere mensen vinden over hoe je zou moeten denken of leven dan is dat slopend. Alternatief en eigenwijs zijn heeft zo zijn voordelen.
nee dat laatste doe ik dus ook niet meer. Want als je met een oplossing komt als een co sleeper ofzo wordt meteen gezegd dat men daar niet aan begint...tja klaag lekker verder dan. De reden dat ik het nu benoem is omdat het een beetje de vraag van het topic is.
vroeger was er ongetwijfeld ook wel een klaagzang, maar sociale druk was niet zo hoog als nu. moeders lieten hun kindjes ook gewoon elkaar opvoeden, tegenwoordig we moeten vanalles, we willen vanalles, we verwachten gewoon teveel van onszelf en ons leven. is mijn idee. Verder klaag ik soms ook lekker hoor! Van mij hoef je niet te doen alsof het niet zwaar is om te werken, kindjes op te voeden, van hot naar her te rennen om de een op zwemles en de ander bij de voetbal te brengen (totdat ze 18 zijn onderhand). Voor mij is vooral het werken erbij een zware last, je kunt niet zomaar alles laten vallen en overal heen vliegen, zeker als je partner ook veel werkt. het is een hele organisatie. maar daar kiezen we vaak wel zelf voor. Ook wil iedereen het net zo goed of beter hebben en doen als vrienden, zijn we bang om dingen te accepteren hoe ze zijn, dat je niet altijd alles beter hebt ofzo? Hopelijk is het over 20 jaar als onze kleintjes volwassen zijn weer anders.
+ 1. Nederland heeft ook wel echt een klaagcultuur hoor. Eigenlijk wil ik ze*ikcultuur zeggen hoor. Gaat men om te ontspannen op vakantie, wordt er geklaagd dat er zolang op de koffers gewacht moet worden bij Schiphol. Naast een vliegveld/treinstation/voetbalstadion gaan wonen maar wel klagen over geluidsoverlast. Op het platteland gaan wonen maar klagen over stilte/koeienstront/tractorgeluiden/schapengeblaat/veel werk in en om huis. (Doet me denken aan een topic een tijd terug, die ts was naast een kerk gaan wonen en klaagde over kerkklokgeluiden). Een hond nemen maar klagen dat je hem in weer en wind moet uitlaten en dat ie zo verhaard. En dat ie naar de dokter moet. Kinderen willen maar wel zo snel mogelijk allemaal uit de luiers en zo snel mogelijk "groot" laten worden, zowel willen moederen, werken, studeren, (hoog)zwanger er van onderen strak geschoren uit willen zien, clubjes, socializen, een goede moeder, goed in bed, vriendin en minnares willen zijn, 2 dagen na de bevalling je oude zelf zijn, je lichaam terug, kind dat doorslaapt ,het huis spil en span hebben. Ik denk dat veel mensen zulke hoge eisen aan zichzelf stellen. Waarom zou er zo veel burn outs voorkomen?? Maar ik denk dat over niemand op zijn/haar crematie of begrafenis gezegd zal worden: " hij /zij was zo netjes (in huis) of dat zij er na de bevalling toch gelijk weer zo strak uitzag". Die k*t wind Die k*t regen Die k*t sneeuw Die k*t zon Het is gewoon nooit goed. En ik ben zelf geen haar beter dan de rest
Mja, ik vind gebrek aan inlevingsvermogen nou ook weer niet zo'n aantrekkelijke eigenschap om heel eerlijk te zijn. Juist hier lijkt het me HET platform om je klagerij te uiten, waar moet je het anders kwijt? En nee, ik klaag ook niet graag maar ik vind het niet raar of storend dat men dat hier wel doet.
OT: vrouwen hadden vroeger heel vanzelfsprekend en duidelijk als taak/levensdoel: je gezin runnen! Nu zijn er veel meer keuzes om te maken, heeft iedereen daar weer een mening over en spelen onze eigen schuldgevoelens ook vaak parten. Op social media zien we van iedereen perfecte kiekjes en lijkt alles voor de wind te gaan. In die zin is het leven gecompliceerder geworden. @klagen: ik denk dat het forum voor veel vrouwen een fijne (anonieme) uitlaatklep is. Je wilt je man niet met al je onzekerheden en mijmeringen lastig vallen en hier zit toch iedereen een beetje in hetzelfde 'schuitje'. Niks mis mee vind ik! En ja, mijn kinderen schelen 2 jaar en ik ben MOE!
Daarnaast is er een verschil tussen gewoon klagen of om wat begrip vragen. Ik zie vooral veel van het 2de hierop het forum. Overigens is 'klagen' voor mij een goede manier om mijn ei kwijt te kunnen, soms bel ik juist voor deze reden een collega op. Het zorgt ervoor dat ik het gevoel niet opkrop en helpt me weer een duidelijk overzicht te krijgen en zaken in perspectief te zetten.
Ik had het laats toevallig met mijn moeder erover over haar jeugd. Maar ja het was dus 1 x pweek in bad...en alleen zondags schone kleding. Dus niet zoals bij ons de wasmachine overuren draait haha. Denk dat er minder druk was dat alles netjes en verzorgd moest. En de meeste vrouwen willen ook nog werken sporten sociaal leven etc.
Bovenstaande inderdaad... Maar als mijn oma mee ging melken op het land, bleef mijn moeder (1e van 5) gewoon een uur (of langer?!) alleen in de box zitten. Een van de redenen dat wij later nooit mochten logeren daar... Dus de "standaarden" lagen vroeger ook zeker anders.