Ik denk dat het tegenwoordig ook een kwestie is van te veel willen. Een groot huis (leuk voor de kinderen), 2 auto's (handig om ook door de weeks uitstapjes te maken), kinderen in goede kleren, Bergen en Bergen speelgoed, 3 keer per jaar op vakantie etc. Wij woonden vroeger in een normals eensgezinswoning. We Hadden maar 1 auto. Door de weeks deden we uitstapjes als naar de speeltuin, bezoekje aan opa en oma, spelletjes thuis, kinderfeestjes gewoon thuis. Kleding kochten we van de kinderbijslag. Laatst was mijn vriendin bij mij en ze vroeg me wat wij met de kinderbijslag deden. Uhh tja, kleding voor de kinderen kopen! Ze zat me echt verbaasd aan te kijken. Zet jij dat niet op Hun spaarrekening vroeg ze. Ik zeg nee, dat hebben we gewoon nodig voor Hun kleding en schoenen. Ze vertelde dat ze echt alles op de spaarrekening van de kinderen zette (moet ieder voor zich weten natuurlijk). Maar naderhand zat ze wel te Klagen omdat ze zo moe was omdat ze zoveel werkt. Wij hebben geen vette bankrekening van mijn ouders mee gekregen. Wij gingen niet 3 keer per jaar op vakantie. Hadden we alles wat we nodig hadden? Ja!! We Hadden genoeg kleding, voldoende te eten, speelgoed. Maar bovenal een moeder die er altijd was en als ze er even niet was een opa en een Oma die ons opvingen. We Hadden een warm nest en gezelligheid. En dat vind het ik allerbelangrijkst. En dan natuurlijk nog de tv en social media. Uren tijd steken mensen hierin. Ze komen nergens aan toe, hebben geen tijd voor zichzelf. Maar wel 2 uur op een avond doelloos zappen of de nieuwtjes op fb checken etc.
Gewoonmama, je omschrijft bijna exact hoe wij nu zijn. Ik werk 15 uur per week, we gaan niet vaak op vakantie, hebben 1 auto en een rijtjeshuis. Ook vroeger ging het grotendeels zoals bij jullie, met het verschil dat ik halve dagen naar het kdv ging want mijn ouders gingen heel graag 2 keer per jaar op vakantie, kamperen in de bergen. Daar lieten ze verder alles voor. Geen sporten voor hunzelf, wij wel, turnen en zwemmen, en we gingen thuis nooit ergens wat drinken of eten. Dat werd echt opgepot voor de vakantie, en ook daar kookten we op een 2 pits gasstel en gingen we echt nooit ergens wat drinken of eten.
Wij zijn ook precies zo. Rijtjeshuis, 1 auto, op vakantie in de caravan. Wij zijn tevreden, onze kinderen komen niets te kort. Ik ben een relaxte moeder, houd het huishouden bij. Mijn man werkt veel, maar dat kan ook doordat ik de boel thuis regel. In het weekend is het tijd voor ons vieren. Lekker ontbijten, wandelen, naar de speeltuin etc.
Hier sluit ik me ook bij aan! Even geen tjjd gehad om te lezen maar wat veel reacties zeg! hier ook 1 auto, en we mogen blij zijn met 1 weekendje weg per jaar. We hebben een melkveebedrijf dus hard werken. Maar wonen jn een prachtige omgeving, daar kan geen vakantie tegenop, behalve het vrij zijn van werk dan. ik zelf ben gestopt met werken om er voor de kinderen te zijn en te bouwen aan een neventak op de boerderij. Belangrijkste wat wij de kids geven is liefde en de rijkdom om in zon vrjje omgeving op te groeien. Laaats hadden we een stroomstoring, dus geen internet, ik had opeens tijd over. Dus om niu altijd te zeggen dzt we zo druk zijn..... ik betrap mezelf er ook ophoor dat ik vaak geveel achter intrnet zit, terwijl ik niks belangrijks zoek of lees op internet.
Ik heb niet alle reacties gelezen, maar het doet me denken aan een artikel dat ik kortgeleden heb gelezen. Daarin werden wat verschillen tussen vroeger en nu aangegeven: - vroeger was de vrouw huisvrouw, dus hoefde zij niet te werken, terwijl tegenwoordig de meeste gezinnen niet kunnen/willen rondkomen van één inkomen en als dat wel kan betekent dat alsnog niet dat de vrouw verplicht thuis zit. - vroeger werd de hele week aardappelen, vlees en groenten gegeten, terwijl tegenwoordig verwacht wordt dat je een gevarieerd aanbod van gezonden smakelijke maaltijden aan je gezin voorschotelt. - vroeger golden andere adviezen en gewoonten voor het opvoeden van kinderen, zoals het langdurig laten huilen van baby's, het buiten spelen in de buurt zonder (direct ouder)toezicht, terwijl tegenwoordig van de ouders wordt verwacht dat zij ingaan op de behoeften van de kinderen en veel strakker met veiligheid wordt omgegaan. - vroeger was het niet gebruikelijk dat kinderen op allerlei clubjes zaten, terwijl tegenwoordig het heel normaal lijkt te zijn dat kinderen én sporten én muziek maken én bijles krijgen. - vroeger was er een lagere informatietoevoer, terwijl tegenwoordig van allerlei kanalen informatie op mensen wordt afgevuurd (tel maar op hoeveel tijd je spendeert voor de tv, achter de computer, met de tablet of smartphone). - vroeger mochten kinderen langer kind zijn, tegenwoordig lijken veel ouders hun kind geestelijk en lichamelijk voor te bereiden op het succesvol volbrengen van allerlei prestaties (abc leren op jonge leeftijd bijvoorbeeld). - vroeger ging men 1 keer per week met het hele gezin in bad, tegenwoordig is het bijna vies als je niet dagelijks onder de douche stapt. Met alle voorgaande punten wil ik geen oordeel vellen over de manier van vroeger of van nu, maar wil ik aangeven dat de manier van nu meer tijd kost dan de manier van vroeger. Ik denk dat zowel vroeger als nu de ouders ontzettend druk waren, alleen konden zij meer dingen voor elkaar krijgen, omdat ze daar minder tijd mee kwijt waren.
Je zult mij niet horen zeggen dat ik het zwaar vind met drie kids, maar wel dat ik bijvoorbeeld het huishouden niet (echt bijna nooit) gedaan krijg. Reden? Er hangt zodra ik opsta een huilend dreumesje aan mijn been. En als ik dan tóch iets anders ga doen, blijft hij daar rustig een uur huilend hangen. Mama mag níet weg gaan. Ik geef eraan toen, vind laten huilen echt te zielig tenzij er echt nú iets dringend moet gebeuren. Dat was vroeger over het algemeen wel anders: mijn moeder zette mij in de box zodat ze beneden kon schoonmaken. En als ik huilde, ging ze boven schoonmaken zodat ze me niet hoorde. Probleem opgelost. En toen er een keer geen oppas was, stelde mijn oma voor om me gewoon in de auto te laten zitten wachten tot het etentje (!) was afgelopen. Kinderen onthouden immers toch geen dingen tot hun derde levensjaar. Probleem ook opgelost. Oftewel: ik denk dat er vroeger wel vaker keuzes gemaakt werden ten koste van het kind. Keuzes die wij nu niet meer willen of durven maken maar die wel véél tijd kosten of het moederschap zwaarder maken.
Helemaal mee eens! Het hebben van een baby is niet zo zwaar maar constant de twijfels door internet, 'goed' bedoelde adviezen en tips maken t 'moeilijk' zwaar. Want in mijn hoofd ben ik vaak bezig met doe ik het wel goed??
Ik ervaar het leven met kinderen soms als zwaar, maar dst komt dan vaak door slaap tekort. Ik heb 3 kinderen en bij de eerste en de 2de vond ik de babytijd wel zwaar en nu nveel minder. Bij de eerste was ik 24 en had ik natuurlijk geen ervaring als moeder. Bij de 2de was ik 26 maar door de combinatie van buitenshuis werken en het voor iedereen perfect willen doen vond ik het zwaar. Nu werk ik thuis en was ik 31toen de 3de geboren werd en door het leeftijdsverschil en de ervaring die ik in die jaren heb opgedaan vind ik het veel makkelijker. Ik ben nog steeds een perfectionist, maar ben minder onzeker waardoor ik de dingen wat makkelijker naast me neer leggen. Vroeger was het leven simpeler. De man werkte, de vrouw zorgde voor het huishouden en de kinderen. Als er wat was had je je familie en buren en mensen van de kerk die je om hulp vroeg en de sociale controle was groter. Nu wordt er al snel met een vingertje gewezen als je iets anders doet dan de standaard. We vinden met zn allen dat we veel moeten, maar van wie moet het? Van ons zelf. Wij keggen de lat zo hoog voor ons zelf en de ander. Ik ben blij dat ik wat meer ontspannen hiermee om kan gaan tegenwoordig.
Helemaal mee eens. Maar wil er nog 1 ding aan toevoegen; de media die er zo'n roze wolk van maakt! tijdschriften, internetsites en facebookpagina's vol met geromantiseerde plaatjes van opgedofte moeders met schattige baby's, goedgemanierde peuters en vrolijke kleuters. Of wat te denken van al die you-tube bloggers die hun ideale gezinsleven elke dag in beeld brengen. Het lijkt bij die gezinnen net alsof het altijd allemaal rozengeur en maneschijn is....Waarom zie je nooit eens in bv de ouders van nu een onderkotste moeder staan met een krijsende baby op de arm die vergaat vd buikkramp?! of een you-tube blog van peuter die het bloed onder de nagels vandaan haalt bij de moeder/vader?? Reden; het leven moet perfect zijn, wij zijn allemaal zo perfectionistisch ingesteld, dat we niet eens meer weten dat het gras bij de buren echt niet groener is!
Ohhh, wat herkenbaar en inderdaad, die stroomstoring, hier nog nooit gehad, maar laatst wel de tv kapot, best wel lekker dat je dan echt geen tv kan kijken, want vaak zet je dat ding aan uit verveling!
bij mn vader hadden ze 10 kinderen, en ik weet wel dat ze allemaal voor elkaar zorgden en de grote kinderen het daardoor niet leuk hadden. Ze hadden een winkel en de kleinste kinderen zaten zo de hele dag in de box en als ze huilden konden ze niet getroost worden als het druk was met kerst. Zulke verhalen ken ik ook.