Nee, mannetje lag in ieder geval vanaf 28 weken in stuit en is zo ook steeds blijven liggen. Draaien was volgens de gyn geen optie. Hij is met 39+1 met een keizersnede gehaald.
Naar mijn idee ligt de kleine enorm hoog in m'n buik tegen m'n maag aan gedrukt. Ik krijg alleen halve borden eten op en ik merk dat een bh ook al niet lekker meer zit (volgens mij zit die dan gewoon op z'n hoofd). Ik ben ook behoorlijk kortademig.
Hier was al vrij snel bekend dat ons dochtertje in stuit lag. Iedereen zei dat ze nog meer dan genoeg tijd had om te draaien, maar mijn gevoel zei dat ze dat niet zou doen. Bij de controle van 35 weken ging ik er vanuit dat ze toch gedraaid was, ik was helemaal klaar voor de bevalling en had dan ook een uitgewerkt plan bij . Gesprek was helaas snel afgerond, want ze lag nog altijd in stuit en ik moest dus naar de gyn. Ik zat er best mee dat ik op eens moest kiezen wat ik wilde, maar had het gevoel dat ons dochtertje een goede reden had om zo te blijven liggen. Heb met 39+1 weken een geplande keizersnee gekregen waar ik totaal geen spijt van heb. Las hier wel dat iemand zei dat als de kleine met de echo voor de ks goed ligt je dan als nog zelf mag kiezen, maar dat was bij ons niet zo, als ze goed zou liggen zouden we gewoon weer naar huis gestuurd worden.
Wat grappig! Je stond er net zo in als ik nu: ze (in mijn geval: hij) zal er wel een reden voor hebben. Juist omdat ik dat ook geloof/denk, heb ik het gevoel dat hij zo zal blijven liggen. Nu 34.3 dagen zwanger en ik voel nog steeds een bolletje bovenin, volgens mij vindt hij het wel prima zo. Ik ben in ieder geval erg benieuwd..!
Volgens mij is ie gisteravond gedraaid. Ik probeer me nu weer te focussen op een natuurlijke bevalling. Lastig hoor, dat schakelen/onwetendheid
ZL lag bij 34 wk in stuit, bij de volgende controle goed en bij 36 wk instuit. 2x een versiepoging gedaan die beide niet zijn gelukt. Uiteindelijk met 41 wk ingeleid en in 2 uur bevallen van een gezonde zoon. Ik vond vooral de omschakeling van een thuis bevalling naar een zh bevalling heel groot. Maar uiteindelijk is me dat enorm meegevallen.
Oh jeetje Punky, jouw bevallingsbeeld is ook enorm heen en weer gegaan zo te horen! Ik heb er echt moeite mee. Ik wil mezelf voorbereiden, maar waarop?! Ik kan niet tegen onduidelijkheid en ik ben een behoorlijke controlfreak. Ik was ook best geschrokken dat hij (zoals ik denk dan) nu gedraaid is. Nu probeer ik weer de focus te leggen op natuurlijk bevallen. Maar wie weet draait ie weer..?! Of is ie toch niet gedraaid?! Pfff..
Mijn middelste is met 36 wkn gedraaid. Heb het duidelijk gevoeld, achteraf gezien. Had een heel onrustige nacht, beetje misselijk, onbestemd vervelend gevoel, buik heel strak en trekkerig, kon geen houding vinden, moeite met doorademen, bijna geen oog dicht gedaan. De ochtend erna zat bij VK voor laatste controle (voor doorverwijzing gyn) en ik vertelde haar wat voor vreselijke nacht ik had gehad. Haar gezicht klaarde op en zei "Ah! Dat zou wel eens kunnen betekenen dat ze gedraaid is!" En ja, echo erop en keurig het hoofdje beneden. Netjes blijven liggen tot ze met 41+5 wkn thuis geboren is. Mijn jongste lag eerst in stuit en met 36 wkn... lag ze dwars ... Dus wij naar gyn voor draaipoging (37 wkn). De nacht ervoor voelde ik me weer heel slecht, vreemde buikpijn, misselijk, onrustig gejaagd gevoel. En toen ik die ochtend wakker werd, zag mijn buik er van boven heel anders uit . Ik voelde meteen dat ze niet meer dwars lag (ik had klachten van dwarsliggen die ook weg waren). Nog even spannend bij gyn of ze dan naar stuit of hoofdligging gedraaid was, maar keurig met hoofdje naar beneden. Draaipoging ging dus niet door en we zijn heel wat sneller dan gepland het ziekenhuis weer uitgelopen . Netjes blijven liggen tot ze met 41+0 wkn thuis geboren is. Veel succes! (ik herken overigens heel erg je onrustige gevoel, dat je niet weet waar je aan toe bent. Vond ik ook maar niks )
Onze jongste dochter begon vanaf week 33 telkens te draaien. Dan lag ze goed en dan weer in stuit. Met 36 weken kwam ik voor gesprek over draaipoging wat ik echt niet wilde maar toen lag ze weer goed. Het heeft me aardig wat zenuwen en slapeloze nachten gekost haha Met 38 weken ingeleid wegens zwangerschapsdiabetes en toen lag ze gelukkig wel goed. Ze was overigens klein 45 cm en 2736 gram en ons derde kindje dus had nog genoeg plek
Als de kleine man dan nog in stuit ligt wordt je dan meteen door verwezen naar de gyn? Ik kreeg daar namelijk elke week een echo, zou voor jou misschien ook iets meer rust geven?
Oh dat klinkt heerlijk MamaNiRo! Ik zei al tegen mijn man dat ik het liefst een echo-apparaat aanschaf..! Vanaf welke week kreeg je wekelijks een echo? Als hij op 24 maart nog in stuit ligt, dan word ik wel doorverwezen naar de gyn, ja. Nog een vraagje: Ik twijfel nu enorm hoe hij ligt. Ik vond het eerst heel duidelijk voelbaar omdat ik bovenin (tegen m'n ribben/middenrif) een hard bolletje voelde dat soepel heen en weer ging. Maar donderdagavond kreeg ik een flinke trap in m'n zij en daarna ging m'n buik alle kanten op en sindsdien twijfel ik. Ik heb het idee dat m'n buik wat lager zit. Het bolletje ben ik soms "kwijt" maar een ander moment is het er wel weer. Maar ik ben er niet zo zeker meer van dat dit het hoofdje is; het is mij niet opgevallen dat het zo soepel beweegt. Ik voel sinds die donderdagavond ook weer bewegingen onderin m'n buik en overduidelijk voeten bovenin (hoog), die heen en weer schuiven. Voor wie is dat gevoel onderin ook herkenbaar (het is heel subtiel) bij stuitligging? Of hoort dat bij normale ligging? Of zal hij van type stuitligging (volkomen, onvolkomen enz.) zijn veranderd? Pfff, ik ben blij als het 24 maart is..
Ik vind de armpjes beneden het meest herkenbaar. Dat is hetgeen waardoor ik de ligging kon inschatten.
Jip. Maar als ik de armpjes boven voel en ook een hard rondje dan weet ik hoe laat het is. Ik weet niet of het bij jou ook zo is, maar de kracht tussen de armpjes en beentjes verschillen nog al. Armpjes liggen vaak gespreid. Een hard stukje boven kan ook een heup zijn heb ik het idee. En de benen kunnen soms ook langs het lijfje liggen. Daarom vind ik het wat onbetrouwbaarder om van iets anders dan de armpjes uit te gaan. Sinds de 37e week ligt hij tijdens de controle wel altijd met zijn hoofd naar beneden. Maar hij schiet telkens weer uit mijn bekken voor hij echt vast ligt.
Ahja heup had ik nog niet aan gedacht! Slim! Ik vermoed ook steeds meer dat hij gedraaid is. Ik voel geen bolletje meer dat heen en weer schuift. En dat gekriebel onderin associeer ik inderdaad ook meer met handjes (ik meen me dat gevoel ook te herinneren van mijn dochter en die lag altijd goed). Nu maar weer instellen op een natuurlijke bevalling.
35+3 dagen en ik twijfel enorm sinds gister. Voelde bovenin weer iets heen en weer bewegen, ik voel geen handjes meer in het midden onderin kriebelen. Vooral dat laatste is iets dat mij normaal wel opvalt omdat ik het best een vervelend gevoel vind Alleen de bol die bovenin heen en weer gaat, is niet zo rond als eerst. Ik dacht juist dat de kleine was ingedaald omdat ik meer lucht krijg en m'n buik niet meer zo hoog zit.. Meer ervaringsdeskundigen? Nog een week tot de echo..
Bij mijn zoontje lag het hoofdje steeds tegen mijn linkerribben aan. Ik kreeg in het ziekenhuis bij de controle wel steeds een echo, maar dat kwam omdat ik iedere keer een discussie had met de verloskundigen daar. Zij zeiden dan dat meneertje om was gedraaid en dat de billen boven lagen terwijl het voor mij dezelfde bewegingen waren. Hij zat als een soort boeddha in mijn buik waardoor ik onder zo ongeveer niets voelde. Wel had ik het snel benauwd omdat hij zo hoog bleef zitten. Dat afwachten en niets weten is zo ontzettend frustrerend. Vreselijk vond ik dat.