Ts, ik hoop dat je ondertussen stappen hebt genomen voor jezelf en kinderen en die lapzwans de deur hebt gewezen.
Vreemd om opeens niets meer te horen. Of ze is toch opgenomen of ze heeft hem weer vergeven en het gaat net als de vorige keren.....
Dames.... Eerst en vooral mijn verhaal is 100% waarheid!! Hoe kan je zoiets verzinnen??? En idd tel kapot maar ik gebruikte wel de gsm van mijn dochter en idd 2dagen later mijn gsm gemaakt!! In ieder geval...heb even niets laten horen omdat ik zelf naar Praag ben gegaan met mijn dochter. We hadden die 3dagen echt wel voor onszelf nodig... Het gaat goed met me wat niet wil zeggen dat ik nog vele ups en downs heb maar ik probeer er het beste van te maken... We zijn nog steeds uit elkaar maar maken geen ruzie meer omwille van de kinderen en daar wordt ook niemand beter van. Het is heel moeilijk om 14j weg te gooien maar als ik eraan denk hoe moeilijk het wel gehad heb in die 14j weet ik dat dit de goede oplossing is!! Dank je wel dames voor de vele steun!!! En ik las allemaal de commentaren ook de slechte en ja ik had een draai rond mijn oren nodig maar vergeet niet ik wad blind...en een zware depressie daar geraak je niet zomaar in 123 af. Maar ik kom er wel stapje voor stapje
💃💃 voor jou! Zet m op, je zit op de goede weg. Leuk dat je metcje dochter naar Praag kon!
Wat goed Namoli! Het gaat je lukken, echt waar. Je zult zien dat je er een veel gelukkiger mens van wordt! Succes!!
Goed dat je bent gegaan met je dochter. Je klinkt sterk, het zal zeker niet makkelijk zijn, 14 jaar is heel lang, maar echt, als straks alles in een rustiger vaarwater komt, geloof ik ook dat je een gelukkiger mens zult worden! Succes verder!
Vandaag een rotdag!!!! Gisteren hadden we besloten om voor de kinderen toch een dagje iets samen te doen aangezien we geen ruzie meer maken vond ik het een goed idee omdat de kinderen ook een hele moeilijke tijd hebben gehad. We gingen naar zee...eenmaal daar aangekomen, hadden we gepicknickt alles heel gezellig... Beetje wandelen langs het strand en wat ravotten alles dik in orde....tot dan...het begon eerst met plagen ("per ongeluk" bal tegen mijn hoofd enz..., ik zei er niets van maar als het al de 10x keer is wordt je het ook wel moe. Maar geen probleem ik heb het gewoon genegeerd. Na een uurtje spreken we af dat we met de kinderen een ijsje gaan eten en even over de dijk wandelen. Maar eenmaal in de auto wordt het plagen, gepest. En mijn dochter doet vrolijk mee. Gemene dingen echt respectloos...maar nogmaals ik negeer het. En dat was blijkbaar de druppel want dat was ik de pretbederver omdat ik niet mee lach. Het ging opeens van 0 naar 100. Het ene verwijt na het andere...ik reageer niet want dit is de reden waarom ik het allemaal beu ben. Ik zeg dit trek ik niet meer en Een oor in en ander oor uit. Hij stapt uit met de kinderen en heb zo een uur alleen in de auto gezeten. Heb goed kunnen nadenken dit is waarvoor ik het doe...ik wil deze shit niet meer...eenmaal terug is de situatie niet veel veranderd. Ik wilde gewoon zo snel mogelijk naar huis. Eenmaal thuis is hij terug weg en valt de stress weer wat weg. Ik ben dit beu en blijkbaar was het nog te vroeg...ik denk gewoon dat ik er een ander beeld van heb. Gescheiden koppels kunnen toch ook goed overeen komen?? Maar wij blijkbaar niet nog niet...ik ben ook nog altijd boos voor alles. Ik zet me erover maar toch is het moeilijk. Deze morgen is hij de kinderen komen halen om naar het park te gaan. Er wordt niets gezegd. Ik blijf alleen thuis heb wat de strijk gedaan en huishouden. Ik denk dat hij nu vooral probeert te bewijzen naar de kinderen toe dat hij leuk is en ik niet. Vind het vooral vrij kinderachtig. Maar vooral mijn dochter trapt erin. Ik heb wel een goed gesprek met haar gehad en mijn depressie uitgelegd. Ze is altijd wel een papaskindje geweest maar het doet me pijn dat ik haar stilletjes zie kwijt geraken. Wat ik ook doe ze zal altijd de kant van haar papa kiezen want ja die is leuk. Pff daarom een rotdag vandaag...ik ben blij dat ik het even kan afschrijven
Jeetje... ik vind je best naïef! Jullie zijn nog niet eens officieel aan de scheiding begonnen en je gaat er al vanuit dat dit gaat werken? Daar zal eerst tijd voor nodig zijn zodat jullie het beide verwerken. Probeer de band tussen je dochter en haar vader niet in de weg te staan. Dat is verwarrend voor haar en werkt averechts. Maar zorg dat je een leuke en sterke moeder voor haar bent. En kom aub eens uit die slachtofferrol en stel je onafhankelijk op!
Je bent toch uit elkaar? Net een week ofzo? Dan ga je toch niet 'gezellig' met zijn allen wat doen? Dat is nu over en misschien dat jullie ooit nog eens een keer een verjaardag van de kinderen kunnen vieren maar misschien ook helemaal niet. Ik kan me niet voorstellen dat het bij jullie gaat werken. En je laat over je heen lopen, ik snap dat niet. Kom voor jezelf op en bedenk meteen dat je dit soort uitjes dus nooit meer moet doen. Ga ook leuke dingen doen met je kinderen, laat je man dat ook doen, dat Is prima. En je dochter trekt misschien meer naar haar vader, dat is niet erg, heb je als je bij elkaar bent ook. Hier trekt de oudste erg naar haar vader, die liggen elkaar gewoon beter, dat zal altijd wel zo blijven. Jongste trekt meer naar mij, ook prima.
Vind je een beetje naïef door te denken dat je al samen een dagje uit zou kunnen, dat gaat niet werken na zo'n heftige tijd, die eigenlijk nog niets eens achter jullie ligt. Voor de toekomst zou ik het me ook afvragen... Denk dat je het al een mooi streven is om gewoon met elkaar door een deur te kunnen in de zorg voor jullie kinderen. Buiten dat vind ik je vriend echt een hork, mijn indruk is niet dat je je nu slachtofferig opstelt. Als mijn vriend een bal tegen mijn hoofd zou gooien in bijzijn van de kinderen, zou ik hem later daar echt op aanspreken, bij ons mag best een keer geplaagd worden, maar pesten, treiteren, elkaar belachelijk maken, gebeurt niet. Goed van je dat je hem zijn tijd gunt met de kinderen, en laat hem maar doen, als je denkt dat hij zich zo opstelt, laat zien dat je er boven staat, hoe moeilijk ook. Laat je bij je dochter niet negatief over hem uit, dat zal voor je pleiten.
Jeetje dames wat zijn jullie hard. Een beetje empathie kan geen kwaad hoor. Ikzelf dacht ook na nog niet zo lang uit elkaar te zijn dat het wel kon, samen met mn ex en de kids een wandeling maken. Helaas werkt dat niet. En dat gaat ook niet meer werken ben ik bang. Ik dacht leuk voor de kinderen maar uiteindelijk voelen zij haarfijn aan dat met name ik me erg ongemakkelijk voel. Wat je dochter en haar vader betreft, mijn ex ziet de kids 1 x in de twee weken en dan staat het weekend vol gepland met "leuke" dingen. Entertainment ten top. Hartstikke leuk voor ze hoor maar uiteindelijk gaat ook dat vervelen en willen ze "gewoon" bij hun papa zijn. Het is jouw taak om de kinderen bij jou een " thuis" te bieden. Klaar te staan voor wanneer ze je nodig hebben en je niet meer zo druk te maken om je ex. Woont hij nog bij jullie? Zo ja echt zo snel mogelijk zorgen dat of jij met de kinderen of hij een andere plek vindt. Sterkte!
Zorg dat je kinderen niet alleen verdriet en zorgen bij je zien. Ik zou zeker niet in zo'n korte tijd met mijn ex opstap gaan, jij nu Hopelijk niet meer. Zorg dat de momenten dat je alleen bent dat je tot rust komt zodat jij ook daarna lekker kan genieten met je kinderen. Vul een leven in zonder hem.
Heb je bij de huisarts nog handvaten gekregen voor de je depressie zoals gesprekken, medicatie of iets anders. En nu al iets doen als gezin, daar is het nog veel te vroeg voor. Maak je eerst ook emotioneel los en zet de scheiding in gang.
Ik zou er eerst voor zorgen dat het met jouzelf goed gaat. Daarna flink investeren in tijd met je kinderen en als dat allemaal goed loopt zou ik pas kijken of je "ex" er ook nog ergens tussen past. Anders gaan alle emoties zo door elkaar lopen, dan weet niemand meer waar ze aan toe zijn. Het is gewoon nog te vroeg voor zulke uitjes. Sterkte!
Ik ben van mening dat 'gezellig' iets samen doen meestal niet werkt wanneer je uit elkaar bent, zeker niet na zo'n korte tijd. Je zegt het voor de kinderen te doen maar voor hun is het juist alleen maar verwarrend. Dingen ondernemen als gezin wanneer je dat niet meer bent geeft ze mijns inziens alleen maar valse hoop en onduidelijkheid.
Vind het een beetje hard hoe er gereageerd wordt. Oké jullie zijn met uit elkaar en je wil het beste voor de kinderen. Dat bleek dus niet goed uit te pakken. Ik vind het goed dat je het geprobeerd heb en blijkbaar is het (veel) te vroeg. De tijd zal het leren! Let goed op jezelf!