Beetje kromme titel... I'll explane. Wij kijken The Voice Kids terug. Kinderen mogen vanaf 8 jaar meedoen. Stel dat jouw kind zangtalent heeft, vanaf wanneer mag hij / zij dat actief uitdragen en ga je mee met de talentontwikkeling? Stel: je kind kan goed voetballen, wordt gescout en mag naar een profclub. Wanneer mag dat van jou en onder welke voorwaarden? Etc...
Dat ligt helemaal aan het kind en zijn/haar sociaal emotionele ontwikkeling. Al hoop ik stiekem dat mijn kinderen niet op hele jonge leeftijd zulke talenten ontdekken. Klinkt misschien stom, maar bijna alles wat ik op dat gebied tegenkom in de media vind ik echt tenenkrommend. Het is tegenwoordig een stuk minder 'onschuldig' dan de miniplaybackshow. Ouders zouden hun kinderen wat meer in bescherming moeten nemen vind ik
Tja, dat is afhankelijk van het kind en het talent, lijkt me. Er zijn sporten/creatieve uitingen waarbij je als je op je tiende begint nog heel ver kunt komen, bij andere moet je vanaf een jonge leeftijd gedisciplineerd gaan trainen. En dan moet je kind ook nog eens tegen de stress bestand zijn. Ik denk dat het een organisch proces is, waarbij je steeds een stapje verder gaat. Ik vind het trouwens nog wel een groot verschil of je kind bijvoorbeeld naar een balletopleiding gaat op haar elfde of meedoet aan een talentenjacht op televisie. Dat laatste pad zou ikzelf met de allergrootste terughoudendheid bewandelen, omdat daar veel meer bij komt kijken dan het ontwikkelen van talent.
Altijd, zolang ze het echt zelf willen EN het verder hun school/opleiding niet verhinderd of andere schade toebrengt. Hier een dochter bijvoorbeeld die vanaf haar derde jaar al tennis lessen volgt omdat ze dat zó graag wilde. Nu drie jaar verder is ze 'ge-scout' en zit ze in het landelijke team voor jonge talentjes. Helemaal prima vinden wij... ze heeft er plezier in, ze is gezond bezig door te bewegen en te leren wat winnen/verliezen is en ze weet dat goede school resultaten altijd voorrang hebben. Pushen doen we niet, onze kinderen stimuleren om hun talenten en passies te ontwikkelen wèl. 😀😊
Ja eens met jou en Umm, van die 'talenten shows' onzin en zo zijn we ook niet zo gecharmeerd. Als we een kind zouden hebben met een passie en talent voor zingen zou ik het prima vinden, maar niet vóór de camera zolang ze zo jong zijn.
Ook met talent wordt een kind niet zomaar gescout. Daar zitten heel wat zanguurtjes of voetbaluurtjes in, die je als ouder al lang ondersteund moet hebben tegen de tijd dat een scout interesse in je kind toont. Als mijn kind zo actief met een hobby zou omgaan dat hij gescout wordt, dan zou ik hem ook ondersteunen, mits ik het gevoel heb dat een kind er emotioneel ook rijp voor is en het niet op nationale televisie is. Bij een groot muzikaal talent zou ik dan eerder denken aan een vroege ondersteuning door een conservatorium, dan de voice. Een kind (en menig volwassene) kan niet overzien wat dat met je doet en moet tegen dat soort massaal bekeken programma's beschermd worden.
Ik zou er geen leeftijd aan koppelen, maar gewoon steeds met je kind bespreken of ze het leuk zouden vinden om een extra dag te oefenen/trainen of dat ze liever wat anders zouden doen. Zolang het leuk is zal ik het niet in de weg staan, maar ik ben niet van plan het mooier voor te doen dan het is. Als je talent hebt en je gaat daar wat mee doen, dan betekent dat eigenlijk dat je aan het klaarstomen bent voor 'de beste' te worden. Bij de meeste mensen loopt dat uit op veel teleurstellingen, want er kan er maar één de beste zijn. Ik vind dat je dingen moet doen, omdat ze leuk zijn en niet omdat je beter wil zijn dan een ander. Beter worden dan jezelf (persoonlijke ontwikkeling) vind ik wel waardevol.
Altijd, als hij er plezier aan beleeft en het volledig uit eigen wil is. Dus niet omdat het stoer is, omdat vriendjes het ook doen, omdat iemand anders zegt dat het moet, etc. Maar enkel omdat hij het zelf heel graag wil. Vind het nog steeds heel jammer dat ik van mijn ouders nooit echt de kans heb gekregen om een talent te ontwikkelen. Niet omdat het niet mocht maar omdat ze het geld niet hadden om me lessen te laten volgen. Met als gevolg dat ik pas op mijn 24e ben begonnen en wat ik graag wil leren en had kunnen leren als ik jong was begonnen nooit meer zo goed zal leren als waar ik van droom.
Altijd, mits het binnen onze mogelijkheden ligt en het inderdaad niet op televisie ofzo is. The Voice Kids zou ze echt niet aan mee mogen doen, op z'n vroegst vanaf 16 ofzo... Overigens zijn er bij ons wel dingen die 'voor' gaan. Bijvoorbeeld zwemles heeft prioriteit boven een talent in uhhh schaatsen ofzo
Met een jaar of 12 denk ik. Willen ze in sporten iets bereiken, moeten ze al zo'n enorm talent hebben dat het er op latere leeftijd (jaar of 12-13 bedoel ik dan) ook nog kan. Mijn zoontje voetbalt leuk, speelt in een selectie team van de club, er zijn ook wel al wat jongetjes gescout voor een professionele club, maar ik zou daar nooit nu al in meegaan, de kans dat ze dat niveau halen is zo ontzettend klein, in de puberteit verandert er nog zoveel. Ik zou ze dan liever lekker met vriendjes laten spelen en als ze later nog steeds talent blijken te hebben, dan wel verder kijken.
Dat ligt echt aan het kind. Als het kind echt talent heeft ga ik niet zeggen dat het niet kan of mag. Met sommige zaken heb je maar 1 of 2 kansen om eraan te beginnen en als ik dan neen zeg kan het zijn dat ik zijn droom weggooi. Ik ben tegen de voice kids enz,... maar als een kind echt talent heeft en dit echt wil dan moet ik het wel accepteren vind ik. Het moet dan wel echt vanuit het kind komen en niet zonder gepush van de ouders. Dat laatste gebeurd denk ik te vaak. Een kind moet wel kind kunnen zijn en daar zal ik dan wel over waken.
Het voorbeeld van The Voice Kids vind ik eigenlijk niet eens zo goed passen bij talentontwikkeling. Ik zie dat meer als een platform voor iemand die al talent heeft. Het is zo'n korte periode dat die kinderen worden gecoacht en samen met de media aandacht en andere dingen die op ze afkomen denk ik dat ze er weinig inhoudelijk van oppikken. Ik zie dat programma meer als een zoveel minutes of fame dan als talentontwikkeling. Ik begrijp voor een volwassene die maar niet doorbreekt (en kennelijk 'beroemd' wil worden) dat het een springplank is, maar voor een kind zie ik geen toegevoegde waarde. De eerder door iemand anders aangedragen route van het conservatorium vind ik dan wel talentontwikkeling.
Ik zou het heel moeilijk vinden als ze heel jong zouden zijn en al veel talent zouden hebben. Zo ken ik een meisje van 7 die heel goed is in turnen en in de selectie zit. Heel knap en leuk natuurlijk maar ze moet 7 uur per week trainen, dat vind ik erg veel voor zo'n jong kind. En ik ken een meisje dat heel goed is in kunstschaatsen en ook ongeveer 7 uur traint. Misschien wel nodig als je hogerop wil komen maar ik vind het erg pittig net nu school ook best pittig wordt.
Mijn zoon is op zijn achtste gescout door een eredivisieclub en na veel gesprekken met ervaringsdeskundige ouders, school, de club en natuurlijk mijn zoon hebben we besloten dat hij de opleiding mocht gaan doen. Dit betekent iedere weekdag een busje voor de deur en iedere dag de club die hem van school haalt. Iedere dag training ( om de woensdag een middag vrij) en op zaterdag het hele land door voor wedstrijden. Zondag vaak naar het stadion voor wedstrijden van het eerste elftal. Zijn hele leven draait om voetbal en dat van ons dus ook. Ik vind het heftig. Hij vindt het geweldig! Ik heb hem nog nooit zo gemotiveerd gezien en hij zet zich op de training en tijdens de wedstrijden voor 200% in. Dat maakt het voor mij waard om hem zo weinig te zien en zoveel te moeten regelen.
Wow best een druk schema. Zijn het lange trainingen en hoe gaat het dan op school? Huiswerk, leren? En hoe gaat dat met vriendjes om samen te spelen? Of als hij geen zin heeft om te trainen? Veel vragen maar puur uit interesse Als hij het geweldig vind moet je kijken wat de mogelijkheden zijn en ervoor gaan. Als het kind het echt wil maar het lijkt me wel heel pittig. Geen angst dat hij geen onbezorgd kind kan zijn zoals de klasgenootjes?
Dat waren ook de vragen die ik had voor we eraan begonnen... Hij zit in een top sportklas met 11 andere voetbal jongens en heeft aangepaste schooltijden en extra vakken als voedingsleer en hoe een lichaam werkt. Al zijn klasgenoten zitten dus in hetzelfde schuitje. Zijn vriendjes van zijn oude school ziet hij nog wel maar veel minder. Daar is gewoon geen tijd voor. Er is een huiswerk lokaal op de club en een studiebegeleider maar hij gaat liever ballen met zijn vrienden en maakt zijn huiswerk liever thuis (onder zeer veel dwang). Je mag trainingen niet afzeggen want dan wordt je niet opgesteld. Ook als kinderen geblesseerd zijn moeten ze gewoon bij de training aanwezig zijn. Het meest heftige vind ik dat ze maar 5 weken trainingsvrij zijn. 3 weken in de zomer en 2 met kerst. De andere schoolvakanties komt het busje gewoon... Wij hebben een eigen zaak en kunnen met kerst geen vrij nemen dus toen heb ik mijn ouders maar in een huisje gezet op een bungalowpark zodat hij toch echt vakantie had. Dat vond ik echt heel naar!
Dat is wel een heel druk en strak schema. Knap dat jullie dat kunnen. Ik weet niet of ik zo ver zou gaan, denk van niet, toch de angst dat zoontje veel dingen mist en de druk te hoog is voor jonge kinderen. Ik zit al te mopperen als ik hier lees dat kleuters letters moeten herkennen, die druk vind ik al te hoog . Maar langs de andere kant kan hij dan ook zijn enige kans missen. Lijkt me een moeilijke beslissing
Als mijn kind echt goed is en zelf echt plezier heeft, mag hij dat vanaf elke leeftijd wel. Kansen om later echt hoog te sporten (of een andere hobby) moet je vroeg pakken. Ik merk nu aan mijn dochter dat ze echt al onwijs gemotiveerd is om dingen te leren. Ze is de hele dag bezig met voetbaltruucjes, tennissen tegen de muur, fietsen. Ik zie haar er wel voor aan om ergens goed in te worden. Ook muziek wil ze leren spelen, liefst viool. Ze krijgt van haar verjaardag een gitaar om alvast zelf wat aan te rommelen. Ik zal niks pushen en van mij hoeft het echt niet maar mocht ze ergens voor willen gaan, mag dat. Mijn man werd vroeger ook door het busje gehaald, speelde als kind bij de jeugd van ajax. Hij heeft daar nooit spijt van gehad en het echt als leuk ervaren. Hij zit tegenwoordig helemaal niet meer in het voetbal trouwens. Edit: was helemaal niet de bedoeling jou te quoten Sydneys!! Haha.
Hij mist ook veel normale kinderdingen denk ik. Kinderfeestjes, een keer zomaar lang opblijven, logeren op een doordeweekse dag... Aan de andere kant was zijn hele leven al voetbal en daarin maakt hij nu geweldige dingen mee. Internationale toernooien met de grote clubs van Europa, slapen in hotels met zijn teamgenoten, getraind worden door spelers die ik op TV voorbij zie komen. Hij heeft een 'contract' tot het einde van de basisschool (hierna nog 1 jaar want hij heeft een klas overgeslagen) en mocht hij dan niet doorgaan dan hoop ik dat hij door de overstap naar de middelbare school zijn blik ook kan verruimen naar andere dingen.