Hoi allemaal, De titel zegt het eigenlijk al. Ik heb altijd gedacht dat ik een groot gezin wilde. Vroeger als kind wilde ik wel 4 kinderen. Maar daarna leek 3 mij altijd erg leuk! Kom zelf ook uit een gezin met 3. Echter, nu zwanger van nummer 2 merk ik dat ik schrik als ik gezinnen met 3 kids zie, bijvoorbeeld op straat of op tv. Het lijkt zo groot en druk. Ik denk nu dat 2 misschien ook wel goed is, maar vind dit een gek idee omdat ik altijd 3 dacht Nu hoeven we natuurlijk niet nu iets te beslissen en misschien zijn het mijn hormonen wel, maar ik vraag me wel af hoe anderen wisten dat hun gezin compleet is. Ben gewoon erg nieuwsgierig naar de ervaringen van anderen hierin! Groetjes Zonnetje
Dat voelde ik (al voor de kleine man geboren was). Na een 30 weken zwangerschap wist ik dat het goed was en dat we compleet waren)
Nu de 2e 6 weken oud is en we weer ervaren hoe pittig die tijd is, helemaal in combinatie met andere kinderen hebben wij het gevoel dat we compleet zijn.
Ja goeie vraag, wanneer weet je dat? Ik heb geen idee....misschien een soort gevoel van nu is het wel ok zoals het is. Ik dacht ook altijd dat mijn gezin compleet was, maar de natuur dacht er blijkbaar anders over
Ik heb ook het gevoel dat we voor de komende 10 jaar compleet zijn. Ik denk na over steriliseren. Maar het voelt nog niet sterk genoeg om dat door te gaan zetten.
Ik smelt nog steeds wanneer ik een baby zie maar moet er niet aan denken om nog een keer de zwangerschap, bevalling en babytijd mee te maken dat is wat mij tegenhoud en niet het feit dat ik al 4 kinderen heb
Bij twee was er nog een enorm sterk gevoel voor een derde die er niet was, ik wist dat ik een kindje wou om het kindje en niet om de zwangerschap of de baby tijd Na drie vond ik het wel genoeg, vier hoefde niet, maar het bleef wel kriebelen als ik een baby zag maar om nu zelf weer te beginnen aan een Baby zagen we niet zitten Ons vierde kindje dacht er anders over, en eigenlijk hebben zowel mijn man als ik onszelf nog nooit meer compleet gevoeld als dat we nu doen met onze vier kids 💙💕 Wij weten heel zeker dat we niet nog meer kinderen willen, tuurlijk blijft het geweldig die spanning en de voorbereiding op een baby en dat moment waarop je ook werkelijk je kindje zult ontmoeten, maar het is een gevoel in ons hart ... Een vijfde zal welkom zijn als het gebeurd, maar nee bewust voor kiezen doen we niet het is goed zo wij voelen ons compleet
wij hebben nu twee kindjes, en het voelt goed zo. Eerst dacht ik 3 lijkt me erg leuk, gezellig, etc. maar als ik zie hoeveel werk, tijd, energie, etc de kleintjes me kosten, dan is het wel prima zo. (nog buiten beschouwing zo'n hele zwangerschap, dan zou ik een 3e keizersnede moeten ondergaan, ook heb ik een hoog risico op complicaties(trombose)) Ik denk dat je het gewoon voelt of weet als het genoeg is. wie weet denk ik over 5 jaar wel, nou laat er toch maar een derde komen, en wie weet gaan we er dan nog wel voor, maar voor nu voelt mijn gezin compleet.
ik lees even mee, ik heb altijd heel hard geroepen dat ik 2 kinderen wilde en ik ga ook echt janken als ik bedenk dat mijn dochter enig kind zal blijven maar ik weet niet of ik het allemaal nog een x aankan/aandurf..
hier wist ik het al meteen. het is me nu nét niet te druk, het is onwijs zwaar met een ontzettend ondernemende peuter die niet luisteren wil en alle kanten op rent als we weg gaan en een baby waarvan de eerste 4 maanden alle 2 uur een halve fles werd gedronken... wat ik ook probeerde. (ook snachts) moet er niet aan denken straks een kleuter en een peuterpuber te hebben én nog een babytje... tja over 5 jaar kan ik er anders over denken... maar dan vind ik mezelf ook wel weer wat te 'oud'... kon nu al zo moeilijk herstellen... nee, dan is het duidelijk toch
Het voelde gewoon af. Klaar. Genoeg. Tevreden. (het KON ook niet hoor, een derde, en misschien heeft dat wel een rol gespeeld, maar voornamelijk was het gewoon gevoel.)
Ik weet zeker dat ik compleet ben omdat ik bij elke zwangere vrouw die ik zie, denk; oh mijn god wat ben ik blij dat ik nooit meer zwanger hoef te zijn/een baby hoef te krijgen. Brrrrr krijg al de bibbers bij het idee hihi. Ben er letterlijk klaar mee.
Ik wilde altijd 2 kinderen, maar na de tweede had ik nog vrij sterk het gevoel dat het nog niet af was. Ik kon ook niet echt bewust overal afscheid van nemen, laatste keer dit, laatste keer dat.... Wel heel lang getwijfeld, omdat we het met 2 kinderen al vrij druk vonden en op zagen tegen nog meer drukte. Uiteindelijk ben ik onverwacht toch zwanger geraakt van de derde. En nu is het wel helemaal af. Ik wil niet nog meer kinderen, maar deze had ik niet willen missen, haha. Al tijdens de zwangerschap (die wel heel goed ging hoor) wist ik dat dit echt de laatste keer was, dus nu wel heel bewust alle laatste keren meegemaakt en het is goed zo.
Wij hebben van tevoren al gezegd dat we gewoon op ons gevoel af gaan. Na de tweede had ik al wel zoiets van: als het hierbij blijft vind ik het prima. Maar mijn man wilde nog zo graag een derde, dat we ervoor gegaan zijn (en ik kan me niet meer indenken dat hij er niet zou zijn geweest, wát is hij een aanwinst in ons gezinnetje ) MIjn man zou ook wel een vierde willen, maar ik (op dit moment) absoluut niet. Ik krijg het al benauwd als ik er aan denk. Ik vind drie kinderen echt druk, dat is me erg tegen gevallen. Komt ook doordat onze oudste 2 altijd erg makkelijk waren, de jongste slaapt nog steeds niet altijd door, heeft ontzettend veel gehuild. Nu het overdag heel goed gaat en 's nachts ook steeds beter kom ik meer tot rust, en merk ik dat ik het helemaal niet zo druk meer vind. Maar nog een keer zo'n jaar, dat ga ik niet trekken (al is dat natuurlijk onzin, als het ons echt 'overkomt' dan zal het prima gaan waarschijnlijk, ik heb gemerkt dat ik meer aan kan dan ik ooit dacht ). Wel hebben we afgesproken dat als we ooit beiden toch graag een vierde zouden willen, dat het dan prima is. Daarom zouden we ons niet snel laten steriliseren (al heb ik nu soms wel die neiging, omdat ik zó ontzettend geen vierde wil momenteel ). We zijn nog jong, dus zien het allemaal wel.
Na mijn tweede wist ik het heel zeker: Dit nooit meer. Ik was in de wolken dat ik nooit meer zo'n zwangerschap hoefde door te maken, nooit meer ontzwangeren, gedoe met hormonen etc. Gewoon lekker mezelf zijn. Tot afgelopen zomer wist ik het heel zeker: wij zijn compleet! En toen ineens...ging het weer kriebelen. Inmiddels ben ik zwanger van de derde en kan ik niet wachten tot ze er is. (hou nog steeds niet zo van zwanger zijn, maar verlang wel naar nog een kindje) En zo blijkt maar weer...zeg nooit, nooit! Volgens mij mag je met zoiets ook ontspannen omgaan. Welk besluit je ook neemt, in een normale situatie kun je er altijd nog op terug komen. Achteraf zul je weten wanneer je compleet was